Ik ben Bompapatje
Ik ben een man en woon in Wilrijk/Antwerpen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd bediende.
Ik ben geboren op 02/10/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Bier, amateurtoneel en schrijfselen.
Ik heb mezelf voorgenomen om gezond en volledig bij mijn verstand 120 jaar te worden
Hier se, hier se een bezoeker se.....
Welkom in mijn nederige blog...
Iets drinken?... Als je een biertje wenst, klik dan even op de foto onder de datum en kies maar... keuze genoeg. Gezondheid!
22-06-2013
de Pesser
Peter.... We zullen u nooit vergeten, want je was niet zomaar een lid van onze Chiro, maar iemand die er nog lang is geweest... Elke keer als we je nodig hadden... soms zelfs als we je niet nodig hadden ... maar je was er... altijd en overal... Probeerde iedereens vriend te zijn... We zullen je missen en zeker nog lang herinneren als 'De Pesser'... Fouten maken we allemaal, dat maakt ons juist '...mens', en net daarom zien we elkaar graag. Jij was zo'n mens, die durfde fouten maken, maar die ook toe te geven en recht te zetten als dat kon. Ik heb je lang genoeg gekend om respect te hebben... Peter... Pesser... kameraad... voor al je sterke punten... zodat ik je zwakkere kanten gemakkelijk kon aanvaarden. Ik had je nog zo graag uitgenodigd op mijn fuif, en nog eens lekker doorgezwamd over vroeger... maar ik weet dat je er hoe dan ook een beetje bij zal zijn... ik drink er dan zeker één op uw gezondheid... Pesser!... onze laatste (virtueel) samen ... Schol!... Het gaat je goed daar aan de overkant!
Je zou ons moeten bezig zien; Bikkel,
Syenna en Bompapatje... de drie hardnekkige konijnenjagers. Zoals iedereen uit mijn voorgaande
schrijfseltjes weet, zitten we met een nest jonge Vlaamse wildreuzen, maar die
moeten weldra weg. Gelukkig hebben we voor hen een andere thuis gevonden dan
de maag van de slangen van de landbouwschool... Maar, dan moeten we ze wel
eerst kunnen vangen natuurlijk. Met twee jachthonden - Bikkel en Syenna
- in huis moet dat (normaal gezien) een makkie zijn... De honden houden tijdens de dag (als
Bompapatje gaan werken is) de tuin in de gaten... waar zitten de
konijntjes?... Wat doen ze?... Waar verschuilen ze zich? Bovendien verplaatsen
ze zich regelmatig op strategische plekken, om te voorkomen dat de konijntjes
kunnen ontsnappen... Soms vlakbij... soms op een afstand(je)... af en toe
verdoken achter de rozelaar... Spanning ten top!! De hele dag zijn ze op de been... de
sukkelaars... maar ze geven niet af!... Want vanavond komt Bompapatje terug
thuis en kan de jacht pas echt beginnen. Klokslag 17.00 uur zit Bikkel al aan
het raam op de uitkijk, terwijl Syenna ondertussen buiten de boel in de gaten
blijft houden... Omstreeks 18.00 uur is Bompapatje gearriveerd... Bikkel blaft
het signaal door aan Syenna... de zenuwen gieren door hun ferme
hondenlijven...de staarten opgewonden kwispelend... DE JACHT IS EINDELIJK OPEN!... Na wat getreuzel van Bompapatje
(details zullen we hier niet beschrijven) is het eerst etenstijd voor de
kippen, de grote konijnen, hond en mens. Pas daarna kan eindelijk de zoektocht
beginnen... Snuffel hier... snuffel daar... een
beetje grollen en grommen... putteke graven... enzo... en Bompatatje maar met
zijn pillampeke schijnen in alle gleuven, gaten en spleten... soms wel plat op
zijn buik... en vooral alle drie samen overal onze neus insteken... liefst int
zelfde gat. Veel resultaat levert het voorlopig
niet op, maar we geven niet af... de valstrikken die we spannen zullen hoe dan
ook hun werk (moeten) doen... Maar als wij moe en uitgeput de luie kussens van
de zetels opzoeken, beginnen die kleine langoren totaal ontspannen over het
gras te huppelen... alsof er van heel de dag niets aan de hand was... de deugnieten! Eerlijk gezegd en geschreven: dat is
eigenlijk feitelijk wel plezant zene! We zullen ze nog missen onze langorige
vriendjes, met hun koddige witte staartje
(reageren kan en mag, maar vergeet niet
uw e-mail adres te vermelden)
Volgens het woordenboek betekent het:
"Goor; behorend tot de zelfkant van de maatschappij" We kennen allemaal het fenomeen wel...
'De familie Flodder' (zie foto)... weet je wel!? Je loopt op een markt ergens in
Vlaanderen, of elders, maakt niet uit, en ze vallen meteen op... De
Marginalen... slonzig, ruig en plat van taal, vulgair soms... speciaal in elk
geval... Simpele zielen die veelal ook nog met een overdreven hoeveelheid tattoos
en peercings zijn versierd... Ze dragen maar al te vaak, met enig trots,
dagelijks de kleuren van hun favoriete sportclub en lijken op de één of andere
manier, al dan niet lichtjes, gestoord of zo... en fris zien ze er ook al niet
uit... armoedig zelfs... vreemd.... anders. Maar we mogen en kunnen ze niet
allemaal over dezelfde kam scheren... Want dikwijls merken we het zelfs niet
eens; tot ze door de mand vallen... een vulgair gebaar, een vies woord of een
stevige vloek verraadt hen dan. Maar geef toe... het zijn toch ook maar
mensen... Ik persoonlijk vind ze zelfs eerlijk en oprecht... naïef misschien of
aandoenlijk... grappig om naar te kijken en te luisteren... inspirerend... Zo
heel gewoontjes zonder complexen... schaamteloos.... "je m'en fou!"
... En ik moet eerlijk toegeven, dat ik juist daarom soms wel eens stiekem een
beetje jaloers op hen ben. Ze kunnen er zelf niets aan doen én je
moet ze niet onderschatten. Opvoeding, scholing en/of begeleiding is hen
weliswaar maar al te dikwijls vreemd, maar sommigen onder hen zijn erg intelligent
en/of handig; al was het dan maar op één enkel vlak... Enkelen gaan daar zelfs
zover in, dat ze de pers halen... er geld mee verdienen... koppig hun eigen
zin, creativiteit en fantasieën doordrijven... Juist daardoor worden ze soms
zelfs erg geliefd... men wil ermee op de foto... uitpakken... schijnbaar tot
hun vriendenkring behoren...Voorbeelden zijn er genoeg; in de kust, muziek en
theater... ja zelfs enkele hooggewaardeerde wetenschappers zijn er bij... Zulke
marginalen worden dan weer apart, origineel en bijzonder genoemd... zonderlingen...
of met een chick woord... excentriek. 'Marginaal/excentriek'... of toch maar
'gewoontjes' zoals jij en ik... 't ja!... 't is een wereld van verschil. In elk geval... marginaal, excentriek
of gewoontjes, het maakt je niet meer of minder 'mens' en het bepaalt zeker je
'gelukkig zijn' of 'status' niet.
(reageren kan en mag, maar vergeet niet
uw e-mail adres te vermelden)
Bijna had ik mijn doel bereikt...
bijna! Ik wil namelijk zo graag de 10km lopen
in minder dan 60 minuten. Afgelopen zondag dacht ik even dat ik het zou
halen... maar strandde op 1uur en 01 minuut. Balen deed ik niet echt, maar 't was er
zo verdomd dicht bij!... zo dicht bij man! Ik weet het, 10km in minder dan een uur
lopen, is niet meteen wereldschokken... maar mag de wereld eens voor één keer
voor mij alleen schokken aub?... op mijn chronometer!?... Eén keertje maar...
en ge zult zien, dan ben ik voor even de gelukkigste man op aarde... kan ik me
even kampioen wanen... Als oudere man een tijd lopen waar
zelfs veel jongere lopers nog maar van kunnen dromen... waar gewoon heel wat
mensen zelfs nog niet aan denken, laat staan aan beginnen... Trots zijn op mezelf... de pijn
waarschijnlijk verbijtend, maar wel een grens verlegd... dromen van meer en
beter... The sky is the limit!... Mijn eigen Olympische droom... Ach vergeef me mijn kinderlijk
enthousiasme en fantasie... Woensdag loop ik weer en de hond Syenna (mijn
loopmaatje) loopt wellicht met me mee... wie weet (als zij tenminste onderweg
geen boodschapje moet achterlaten) helpt zij mij misschien wel tot een
recordloop... duimen maar!...
(reageren kan en mag, maar vergeet niet
uw e-mail adres te vermelden)
Ik ben Bompapatje
