Sportief helemaal klaargestoomd, geurend naar tijgerbalsem en in m'n flitsende runners outfit kom ik goed op tijd aan de inschrijvingen.
Kris Peeters - jawel Vlaanderens minister president - staat al aan te schuiven in z'n gebruikelijk versleten en ouderwets plunje. Wat verstrooid staat hij daar wat voor zich uit te staren... anoniem voetje voor voetje mee schuifelend met de anderen, gevolgd door partijgenote Hilde Crevits.
Plots ziet hij mij staan , herkent me onmiddellijk en roept: "DAAR SE... DAAR SE... DE COENEN SE!!!" De minister president breekt uit de rij wachtenden en stormt op me af, met stylo en notaboekje in de hand, vragend om een handtekening. Wat gegeneerd geef ik toe en plaats die handtekening in z'n boekje en geef hem een foto van mij er bovenop.
De massa wordt hysterich... begint te drummen... ze willen allemaal een foto èn een handtekening...
Als een echte ster, speel ik mijn rol en probeer zo goed als mogelijk al die joelende fans ter wille te zijn.
Politie komt tussen beiden, want de orde moet dringend hersteld worden... de wedstrijd begint immers over enkel minuten.
 
Aan de start is het al duidelijk... duizenden en duizenden supporters staan langs heel het parcours, drummend en roepend:"DAAR SE... DAAR SE... DE COENEN SE". Overal spandoeken met "We love BOMPAPATJE". Nog nooit heeft Wilrijk zoveel toeschouwers gekend voor hun geitencorrida als dit jaar... en dat allemaal voor mijn eerste deelname (mijn tweede wedstrijd ocharme). Het overstemt gewoon de feestelijkheden om de 50ste editie van deze stratenloop.
Bescheiden als ik ben, begroet ik de supporters beleefd en van op afstand... Ja... van op afstand, want de seingever aan de start richt stilaan z'n startpistool op mij, alsof het mijn schuld is dat de wedstrijd 5 minuten later kan beginnen...

Plots klinkt het startschot (gelukkig in de lucht) en we zijn vertrokken voor een helse run van 7,5 km door de straten van de gezelligste deelgemeente van Antwerpen. Massa's en massa's volk joelen en roepen langs de kant. Nooit eerder is er op een sportmeeting zoveel volk gezien. Zelfs de Ronde van Vlaanderen is er niets tegen... Parijs-Roubaix lijkt een klein broertje. Er heerst een gigantische sfeer:" DAAR SE... DAAR SE... DE COENEN SE !!"...  en ook: "RUN BOMPAPATJE... RUN!". Het legendarische adrenaline gevoel van een Beerschot-Antwerp lijkt wel prehistorie.
 
Halverwege de wedstrijd zijn er twee leiders... Vlaanderens minister president Kris Peeters en de outsider Bompapatje Coenen... Van Hilde Crevits en al de anderen geen spoor... de finish nadert... de strijd tussen deze twee giganten is verbeten... de spanning is om te snijden... en dan... dan gebeurt er iets ongelooflelijks... iets totaal onverwacht...

Ik wordt toch wel wakker zeker..