Ja mannekes, de natuur kan toch schone zijn hé, zeker als ge af en toe ne keer naar buiten gaat en 't weer het toelaat. De éne zit lekker te genieten in zijnen hof of op een terraske, en den andere geniet van een aangename wandeling.

Awel mannekes, ik heb vandaag ook een wandeling gemaakt in de vrije natuur, en 'k heb er met volle teugen van genoten. Mijn longen die leeg waren, zijn nu zeker voor veertien dagen opgevuld met verse natuurlucht en geuren van de bloesems. Mijn bottienen aan mijn platvoeten gedaan, om onderweg zeker geen blaren en zere voeten te krijgen,ging ik de vrije natuur verkennen. Want op de boerenbuiten en zeker langs de velden en akkers, is da heel anders stappen dan in de stad. Ik kom daar aan een veld die nog maar pas omgeploegd was, en 't was precies of ik was in het Antwerpsportpaleis beland. De blinde mollen waren met zijn allen uit hun ondergrondse tunnels naar boven gekropen, en waren aan het repeteren voor het bal van de blinde vinken. Toen heb ik mij daar onder diene treurende treurwilg neergezet, om te genieten van het ballet van Vlaanderen der blinde mollen.

Awel mannekes, ge gaat me waarschijnlijk niet geloven, maar hoe langer ik daar onder diene treurende treurwilg bleef zitten, hoe meer hij begon te treuren. Zelfs de vogels treurden mee en op één, twee, drie lag gans da omgeploegd veld onder water. 't Was precies een stortbui die uit de blauwe hemel naar beneden gedonderd was, en de blinde mollen gingen maar door met hun repetities voor het ballet van Vlaanderen. Maar diene treurende treurwilg bleef maar treuren, en iedereen treurden mee en liet zijn tranen de vrije loop. Zelfs de koeien en de paarden begonnen mee te treuren en te bleiten en te hinnikken, maar ook zij konden hun tranen niet bedwingen en lieten ze de vrije loop. Ja mannekes, ne mens gaat dan ne keer gaan wandelen in de vrije natuur en als ge u dan nog onder nen treurende treurwilg zit die ni anders doet dan treuren,dan is dat ook ni plezant hoor. Ik was dan ook verplicht om mijn natuurwandeling verder te zetten, want ook mijn piepklein oogskes begonnen al hun eerste traandruppels los te laten.

Nog geen tweehonderd meter verder weer een droevig tafereel, daar lagen zeker twintig bruine bruingebrande wilde konijnen te bleiten, omdat die bruin gebrand waren van de opkomende zon die nog maar pas opgekomen was. Die bruine bruingebrande wilde konijnen hadden vergeten om hun bruine pelsmantel in te smeren met zonnecréme, ofwel hadden ze naar de weersvoorspellingen niet geluisterd. 'k Heb dan direct een ambulance opgebeld en nu liggen ze allemaal in ne carratainer met nen zuurstofmasker op, om van hun brandwonden en van de schrik te bekomen.

In de verte zag ik dan wel een blij en vrolijk tafereel, want daar op die groene weide waren de jonge geitjes de vogeltjesdans aan 't dansen
Waarschijnlijk waren die aan 't oefenen voor de komende Gentse Feesten, die binnenkort van start zullen gaan, en dan nog in open lucht.
Er waren daar zelfs jonge geitjes bij die af en toe nen dubbele salto sprongen en bokkesprongen maakten van blijdschap, maar één van die jonge geitjes lag daar op de grond. Hij had bij het neerkomen van zo 'n dubbele salto zijn poten verwisseld en was op zijn kin terechtgekomen, met als gevolg vier valse tanden kwijt, een blauw oog en hij had ook nog zijn tong ingeslikt. Terwijl diene duizendpoot niet wist welke poot hij eerst moest verzetten, en af en toe over zijn eigen poten struikelde. Ja mannekes, dat komt ervan hé, als ge duizend poten hebt en ge moet er maar acht gebruiken. En de miereneter was al twee dagen aan 't eten, dat zijne dikke buik begon op te zwellen.

Hoe verder ik de vrije natuur introk, hoe schoner diene vrije natuur werdt. Ik kwam daar aan ne vijver en kon mijn eigen ogen niet geloven.
Daar lagen de vissen plat op hunne rug te zonnebaden boven op 't water, en zonder zwembroek aan kon men dan ook zien van welk geslacht ze waren. Er zwommen daar zelfs vissen bij met ne duikersbrik op, en zuurstofflessen op hun rug. Waarschijnlijk waren dat vissen die af en toe ne onderwaterduik deden, om te gaan kijken als er geen water in hun ondergrondse kelder stond zeker. Maar er was daar ook ne vis bij die af en toe ne driedubbele salto maakte onder 't water, ofwel had hij hoogtevrees ofwel was hij gewoon bang om boven te blijven hangen. Er was daar zelfs ne vis bij die daar midden in diene vijver zat te vissen, zonder het te beseffen dat hij zelf ne vis was.
Waarschijnlijk was diene vis nog maar net aan zijn recordpoging begonnen, om op ne korte tijd zoveel mogelijk vis te vangen. Toen heb ik mij daar even op een alleenstaande zitbankske neergezet, om op mijn gemakske verder te kunnen genieten van het waterballet die de vissen aan 't opvoeren waren. Er was daar ook ne blinde mol, die met zijne verrekijker aan 't kijken was naar dat mooi maar nattig waterballet, terwijl ne ooievaar daar stond applaus te geven met zijn gepluimde vleugens, dat de pluimen eraf vlogen. Dat was waarschijnlijk ne blinde mol die daar woonde, want hij had nog zijne donkerbruine gestreepte pyjama nog aan.

Op mijn terugweg naar huis stond daar toch wel een file van zeker tien kilometer lang, omdat daar een groep trage slakken de weg aan 't oversteken waren. Ik moet u zeggen dat da wreed lang kan duren hoor, eer diene groep trage slakken aan de overkant van de weg zijn.
Terwijl al die chauffeurs daar aan 't ruzie maken waren, omdat die file veel te lang was. Tien minuten later kwamen de zwaantjes daar aangereden met hun trobinetteke waar dat er voor en achteraan een brandende kaars opgemonteerd was die wreed veel geluid maakte, en nog pinkte ook Die mannekes hebben daar in een rapke keer die lange file opgelost, de éne helft moest terugkeren en de andere helft mocht doorrijden. Ondertussen was ik aan een mooi bloemenveld aangekomen, een bloemenveld vol geuren en kleuren. De éne bloem was mooier dan de andere,en toch gaven ze allebei een fijne geur af maar hadden wel verschillende kleuren. 't Was precies een mooie bloemenschilderij van Picasso die tot leven is gekomen, maar dan wel zonder geuren, maar wel met kleuren. Een natuur vol met zijn pracht en praal, vooral als alles begint te bloeien. En met deze natuurschoon ging ik huiswaarts, om het op papier te zetten en het nog eens te kunnen herbeleven, samen met de mensen die dit natuurverhaaltje lezen.

Maar één ding weet ik zeker, waar je ga of waar je sta, ge laat altijd je eigen voetsporen achter.

Groetjes van flipper de flip.