Awel mannekes, ik ga nog ne keer terugkeren naar mijne kindertijd, dus terug naar de boerenbuiten waar flipper de flip geboren is en dat  in Sleidinge.

Ge moet weten dat we verschillende beesten hadden, vooral koeien, paarden, varkens enz..... Die beesten hadden ook elk ne naam gekregen, zodat ik af en toe ne keer miste van naam. Maar na lang zoeken had ik daar iets op gevonden, ik liet die beesten allemaalinschrijven in de bevolkingsregister. Na een veertien tal dagen kregen we voor elk beest een paspoort die ze moesten dragen rond hunn nek, en ieder jaar werd er dan ook hun verjaardag gevierd. Af en toe werden ze ook in een ander kleurke gestoken, om een beetje meer afwisseling te hebben in onze beestenskwekerij. Ook het gras in de weide kreeg af en toe een ander tintje verf, om de natuur wat schoner te maken. En de varkens liepen daar als zebra's te pronken met ne schonen witte band aan, en daar tussen liepen ook varkens rond met ne zwarte band.

Ja mannekes, de mensen dachten direct dat onze zebravarkens aan karate deden, om hun te verdedigen wanneer ze aangevallen werden.

Onze Blesse, dat was de oudste koe van den hoop, die werd om de twee dagen gewassen met bio tex en ingevreven met champoo, tegen de kanarievliegen die van Zuid Amerihoela kwamen. Onze steenezel die moest in het veld staan als vogelschrikker, omdat diene wreed schoon kon roepen.

Onzen haan moest moest dan op de schouw gaan staan, om de windrichting aan te duiden en om te koekeloeren als het ging regenen.
Als die beesten op het veld rond liepen en 't begon te regenen liep die blinkende verf daaraf, en kon ik opnieuw beginnen schilderen. Af en toe ging ik ne keer gaan wandelen met die varkens, die hunne piksplinternieuwe zebrakostuummeke aan hadden om naar de schoon mademasellkes te kijken. Maar daar had flipper de flip ook iets op gevonden hoor: Ik legde al die gestreepte zebravarkens plat op de grond naast mekaar, zodat de mensen en de kinderen die van 't school kwamen,rustig op hun gemakske de straat konden oversteken.
We hadden thuis ook nog ne hond en die heette: Wief Waf Woef, maar met zijne ouderdom vergat dat beest af en toe ne keer woef te roepen. Als onze blakkie gestorven is aan reuma en aan ouderdomsverschijnselen, nam onze kat zijn plaats in.

Onze kat die kon wel niet bassen (blaffen) gelijk onze blakkie, maar ze kon wreed schoon miauwen op de muziek van Beethoven of Chopin van Grunnerbacher. Op ne zekere dag is onzen bok ne keer over zijnen kop gevallen, en zijne nek was gebroken en zijn twee voorste snijtanden waren verdwenen. Want mijn moeder die gebruikte altijd onze bok voor te schilderen, want ze kon zo hoop niet springen met hare korte beentjes.

't Is maar om u te zeggen dat het bij ons af en toe ook ne keer karnaval was, maar als er gewerkt moest worden dan werd er ook wreed hard gewerkt.

Dit verhaaltje is samengesteld met een beetje humor, want ik vind dat er veel te weinig gelachen wordt.

Groetjes van flipper de flip.