| De stilte schildert hier de felste kleuren. De slierten mist omkransen de toppen en alles wacht hier op een nieuw begin.   Ik klim geruisloos op de toren en mijn adem stokt als ik boven kom. Ik voel het wachten van een schitterend vergezicht.   En dan gebeurt het. Een zacht rood, een vaag geel, een streep belofte aan de hoogste top. Ik zie de wereld ontstaan. Ik zie kleur uit zwart   een nieuwe dag ontplooien. Mijn  leven raakt zijn bodem en zijn hoogte. Ik schrei naar de eindeloosheid toe zonder tranen. Mijn leven drijft   vóór mij op de eerste stralen waarmee de dag begint. De streep wordt vurig rood, breekt alles open wat ooit gesloten bleef. Ik drink met volle teugen mijn vreugde   en tegelijkertijd dringt mijn verdriet naar binnen . De voorbije jaren knopen  zich tot al het verlangen dat in mij huisde en legen zich in de vuurgloed waarin ik
 huiver en verwarm. Ik word opnieuw  geboren met alles wat ik weet, met alles wat ik niet weet, met alles wat ik verlang, met alles wat ik ooit verloor, met alles
 wat ik ooit begeerde en nooit kreeg. Hier word ik wie ik wil zijn voor één ogenblik. Dan lost zich alles op. Ik ga traag de trappen naar beneden met 
 een ander leven dat hier begon.
 
 herman
   
 |