Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
De herfst is in alle facetten in ons land, mooie zonnige nazomerdagen en dan ineens, typisch nat regenweer.
Zondag was zon mooie herfstdag; ik was blij verrast en ben met de kleinkinderen naar het bos gegaan .Het was er jammer genoeg wel druk, er waren veel meer mensen op dat idee gekomen .
Sven en Indra hadden voor school ook al wat beukennootjes, dennenappels en mooie gekleurde bladeren gezocht. Voor kastanjes was het te laat. De bolsters,de buitenschillen, lagen er nog wel en die zijn ook decoratief; de binnen kant zacht en soms in 2 vakken verdeeld ( er zijn ook kastanje tweelingen ); de buitenkant stevig met stekels, die de klap op de grond opvangen, zodat er toch prachtige glimmende bruine kastanjes uitkomen.
Dus we hadden een tas mee, waar alles in verzameld werd wat we mooi vonden. Het bos was groot genoeg om de drukte wat te ontlopen;al die mooie dingen die je zo maar mag oprapen, die vallen uit de bomen en wij mogen er van genieten. Als ik weer eens een roeping krijg, kan ik ( al zeg ik het zelf ), er leuke stukjes van maken. Ik leg eerst een oud plastiek kleed op de tafel in de kamer,dan gooi ik echt letterlijk de inhoud van de bewaardozen (nu dozen voor alle bosschatten ) eruit.
Die dozen heb ik weer gekregen uit de Aldi winkel; daar blijven alle artikelen die je wilt kopen in de dozen waar ze in verpakt zittenen moet de klant zijn suiker of koffie of iets anders zelf uit de dozen halen. De grote stukken kaas zaten in hele stevige dozen waar ook het deksel nog bij was, dus toen een doos bijna leeg was heb ik gevraagd, of ik het stukje kaas in de volgende doos mocht doen en dan de lege doos meenemen en deze worden ECHT gebruikt !
.
Als de spullen op tafel liggen die ik wil gebruiken, ga ik alle andere dingen klaarleggen, zoals het lijmpistool, dat plastiekpijpjes smelt en dat ik dan als een pistoolbedien en dat delijm naar buiten duwt. Ook zeker iets erbij leggen om hetgeen dat je wilt plakken, aan te drukken, Je hebt echt de neiging om dat met je vingers te doen en dan auw !je eerste brandblaartje. Een schaar, wel een oude, want ik wil er stokjes mee knippen,. Ook gebruik ik vaakOase, soort groene vaste spons waar je de takken in kan steken; kippengaas met kleine oogjes kan ook .
Ik moet er wel tijd en ècht zin in hebben , anders kan ik het wel vergeten, dan lukt het absoluut niet. Hoop ook altijd maar dat ik dan geen bezoek krijg, wat ik anders heerlijk vind, maar op dat moment dan niet.
Dan ga ik echt met veel genoegen mijn schatten uit het bos bekijken Als je al die kleuren ziet, bruin, rood, geel; verschillende kleuren groen, echt een lust voor het oog. Ja dan begint het feest ! Soms toch wel moeilijk om eerst een begin te maken, maar op een gegeven moment weet je hoe je het hebben wilt. Je begint met een ondergrond waar je het stukje op wil zetten, in een mooie bloempot of schaal , net wat je voorhanden hebt; daar doe je dan die Oaseof kippengaas in voor opvulling, om de takken er in te steken. Ook een mooi stukje boomschors of een decoratieve tak kunnen heel goed, daar gebruik je dan het lijmpistool voor.
Dan kan je gaan beginnen om dingen eerst los bij en op elkaar te leggen , even voor het plaatje zoals je het hebben wil en dan maar creatief wezen hé. Heus mijn stukjes waren in het begin ook niet meteen helemaal geslaagd, maar het is een kwestie van doen. Vind je het niet mooi ? Dingen er weer uithalen en dan andere dingen er weer bij doen ! Alleen, heb je dingen geplakt met het lijmpistool, dan wordt het een ander verhaal dat gaat niet zo makkelijk los. Het lijmpistool is een fijn gereedschap, je plakt zo van alles vast; alleen wel een beetje irritant, er blijven altijd dunne draden aan het geplakte hangen, maar die kun je voorzichtig weghalen.
Zo, even een stokpaardje behandeld. Heeft u ook zin om iets te maken, wat niet duur kost en veel voldoening geeftals het lukt ? Ik wens u veel knutselplezier !
Eerder had ik een verhaal over lege verpakking, nu over verpakking die nog open moet.
Ik word er soms helemaal kriebelig van, laatst was ik op de koffie, kreeg ik koffie melk in zon kuipje, met zon ijselijk klein lipje waar je dan aan moet trekken, dat gaat niet zo maarals je dan een beetje geweld gebruikt, gaat het open en de inhoud over je vingers of over de tafel maar niet in je kopje.
Dan als ik thuis vleeswaren wil uitpakken die in de fabriek zijn verpakt, dan moet je eerst al een tijd emmeren om het bovenste puntje onder in het pakje vast te pakken, en dan ooktrekken er aan ,meestal glad, dus vaak toch de keukenschaar er bij.
Ik heb houdbare pakken melk omdat ik er wat langer mee doe, soms moet er een puntje afgeknipt worden, soms zit er een dop op,haal je die er af, zit er een plastiek lusje aan die je ook weer open moet trekken, twee keer gaat het goed en de derde keer breekt het lusje en is je pak melk nog niet open, dan het aardappel mesje er bij, en het plastiek rondje wat aan het lusje zat, er uit peuteren.
Heeft u wel eens een blikje Smakof Cornedbeef open gemaakt? Daar zit aan de zijkant een metalen band, en dan heb je zon apart sleuteltje, die je in een haakje aan die metalen band moet doen, doe je het goed,dan hou je een deksel in je hand, doe je niet goed? Dan moet de blikopener er aan te pas komen
Ik koop nu biscuit, om dat ik ze wil dopen in een beker warme melk, maar dat zijn4rollen bij elkaar verpakt, maar waarschijnlijk hebben mensen in de winkel de rollen uit elkaar gehaald, nu zit de plastiek verpakking om de 4 rollen bij elkaar te houden aan de rollen vast geplakt, dus wil je thuis 1 rol pakken moet je reuze oppassen dat je de rol biscuit niet kapot trekt, daar in zon rood draadje voor, die in het begin van de rol koek zit , als het goed is zit er een klein beetje rood lint buiten de verpakking en trek je de rol zo open ,maar soms kan je het begin niet vinden en dan komt ook de keukenschaar er weer aan te pas.
De blikjes kun je tegenwoordig ook met een metalen oog open trekken dan trek je gelijk de boven kant mee, je moet echt kracht hebben vind ik, en dan blikjes drinken, daar moet je ook aan een lipje trekken dan gaat de andere kant in het blikje,als je het goed doet.
Heeft u dat nou ook wel eens dat je zon dag hebt dat alles fout gaat ? Ik heb dat nog al eens, van die stomme dingen. Zo wou ik een bakje peertjes uit de koelkast halen,blijf steken en keer zo dat doosje met stoofperen onderste boven in mijn koelkast, wat een troep ! Ik doe er altijd behoorlijk wat sap op, dat vind ik lekker; nu dat kwam mooi de koelkast uitdruipen. Even later ben ik een broodje aan het smeren en laat het mes uit mijn handen glippen, natuurlijk met de boterkant langs mijn truitje. Gauw wat warm water, hopelijk blijft het geen vlek.
Ik had heerlijke soep gemaakt, wou er graag een kom van nemen; had ik een kom gepakt zonder oor, zon Chinese soepkom, zitten ook van die mooie lepels bij, net schuitjes.
Ik schep uit de pan de soep in de kom, heb de kom vast, ineens denk ik,wat doet mijn vinger zeer, hing het topje van mijn vinger in de hete soep ! Echt er zat een klein blaartje op.
Met de soep maken ging er ook wat mis; ik mag er graag een kruidenbuiltje in doen, maar daar zit een touwtje aan met een papieren label. Had ik het kruiden buitje in de soep gehangen maar het gas iets te hoog, zie ik zo een vlammetje het label opeten, schrik daar toch weer van.De schaar gepakt, die gelukkig altijd in de keukenla ligt, het stukje papier er afgeknipt en het touwtje maar in de soeppan gedaan, het kruidenbuiltje moest toch trekken.
Later had ik wat torentjes van aardappelpuree in mijn oven gedaan om er een bruin korstje op te laten krijgen; zijn ze klaar, heb ik zon soort handvat met een klem die moet ik dan onder de oven bakplaat schuiven, (want die is natuurlijk loei heet ) moet je precies in het midden doen anders gaat hij glijden, hield de bakplaat met die klem in mijn linkerhand, (ik ben rechts). Had ik een koekenpanmes, dat is zon plat lang buigzaam mes waar je de pannenkoeken mee omdraait, in mijn rechter hand en ben die bergjes goudbruine aardappelpuree van de bakplaat aan het af halen; ik had weer eens wat uitgeprobeerd en als iets dan lukt kan ik het mijn gasten (als ik die heb) weer eens iets anders voorzetten. Dus ik concentreer mij meer op de rechter hand,let niet op mijn linkerhand, en ja hoor de plaat begint te schuiven valt uit de klem, en nou nietvoor de aardigheid gewoon met de bakplaat op de grond, nee natuurlijk niet, op zijnkop ! Mijn goudgele pureebergjes waren dus platte hoopjes geworden op mijn zeil en dan kan ik wel zeggen je kunt van de vloer eten bij mij, dan jok ik, als je het van het zeil afschraapt ga je het niet meer eten. Nou toen had ik het even niet meer .
Loslaten betekent niet dat t me niet meer uitmaakt,
het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan doen.
Loslaten betekent niet dat ik hem smeer, het is het besef
dat ik een ander niet kan beheersen.
Los laten is niet het onmogelijke maken, maar het toestaan
om te leren van menselijke consequenties.
Loslaten is machteloos toegeven, hetgeen betekent dat ik
het resultaat niet in de hand heb.
Loslaten is niet proberen een ander te veranderen of de schuld te geven,
het je zelf zo goed mogelijk maken.
Loslaten is niet zorgen voor, maar geven om
Loslaten is niet even regelen voor de anderen, maar ondersteunend zijn.
Loslaten is niet oordelen, maar de andere mens toestaan mens te zijn.
Loslaten is niet in het middelpunt staan en alles beheersen,
maar het anderen mogelijk maken om hun eigen lot te bepalen.
Loslaten is niet anderen tegen zichzelf beschermen, het is
een ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien
Loslaten is niet treiteren, schelden, of ruzie maken, maar juist
zoeken naar eigen tekortkomingen en die te verbeteren
Loslaten is niet kritiek leveren op anderen of hun leven voor hen leiden,
maar om zelf proberen te worden wat ik droom te zijn.
Loslaten is niet spijt hebben van het verleden, maar groeien en
leven voor de toekomst.
Loslaten is minder vrezen en meer lief hebben.
Anoniem
Door een onbekende gemaakt, ik vond het in een boek, stond getypt op een los blad en rolde mijn boek uit, "een boek met een verrassing," die ik op de rommelmarkt gekocht had, ik vind het mooi vandaar,dat ik het op mijn blog zet.
Heeft u dat ook, dat u geen leeg doosje kan weg gooien ?
Alles wat in een stevig plastiek doosje verpakt zit en leeg is, word door mij zorgvuldig afgewassen en bewaard. Dat heb ik zeker van mijn moeder, zij bewaarde in ieder geval ook de lege boterkuipjes, want daar haakte zij dan om heen en werd het een poppenwiegje met heuse lakentjes en een gehaakt dekentje er op.Ze zocht ook altijd van die hele kleine plastiek poppetjes die ze er dan in legde; die maakte ze voor het bejaardentehuis in de buurt, die het dan op zon creatieve markt in het tehuis verkocht.
Ik bewaar de boterkuipjes voor porties eten om in de diepvries te doen. Ze zijn net groot genoeg om er voor mij een portie soep,of 1 portie groente..of 2 kleineballetjes gebraden gehakt in te doen. Ik neem elke week een maaltijd mee uit het verzorgingstehuis (bejaardentehuis mag niet meer gezegd worden) waar ik op vrijdagmorgen vrijwilligerswerk doe in de keuken; ik verpak warme maaltijden in dozen, diedan door andere vrijwilligers met een auto naar mensen gebracht worden, die in de buurt van het verzorgingstehuis wonen.
Maar ik dacht dat ik u dat al eens verteld had ?...Die maaltijd zit in een zwarte plastiek doos, die verdeeld is in drie vakken , één voor de groenten,één voor de aardappels en dan één langwerpig vak voor het vlees en jus.
Elke week eet ik thuis dan een heerlijke maaltijd, en u voelt het vast al aan komen ja dat wordt door mij als het leeg is, weer zorgvuldig afgewassen; ik zal niet veel zeggen, maar 30 lege dozen zijn het wel, ze nemen heel weinig plaats in omdat ze mooi in elkaar passen. WAT DOE IK ER MEE ? :
Ik vind dat ze weer hergebruikt kunnen worden, niet voor warm eten,maar heb je een verjaardag, dan kunnen er drie verschillende soorten zoutjes in, voor een rijsttafel bijvoorbeeld; zure uitjes in het ene vakje, augurken in het andere vakje en satésaus in de lengte. Met een barbecue, ook goed voor allerlei sausjes; je zou ze kunnen gebruiken voor het schilderen, verschillede kleuren verf er in; het lijken me ook handige bakken in een kleuterschool, voor potloden, gummetjes en andere dingen. Als je een legpuzzellaar bent, kun je allerlei stukjes al sorteren en dan in de verschillende vakken doen. Voor je hobby, ene vakje glitters ander vakje kraaltjes.
U ziet het, ik weet een heleboel bestemmingen voor. Maar waarom moest er, toen ik ging verhuizen, een reuze grote vuilnis zakaan te pas komen, om een hele kast vol met lege dozen toch maar gewoon weg te doen ? Ik kon het zelf niet, maar mijn zus was er zó klaar mee
En dacht u dat ik het nu afgeleerd heb ?ECHT NIET !
Wat is lawaai ? De radio die bij de buurvrouw iets te hard staat ? De hond op de hoek die wat hard blaft ?
Nee, vanmorgen deden mijn oren zeer omdat er van drie kanten ècht lawaai kwam.
Er wordt gebouwd, twee straten verder en daar was een hijsmachine aan het bonken : ka-bonk ka-bonk ka-bonk ka-bonk.
De flats waar wij op kijken worden met machines bewerkt,elke voeg wordt uitgeslepen cééé..cééé cééé, en dan aan de andere kant van de sloot is een man met een grote trimmer, de rietkragen aan het trimmen,..shiiii..shiii shiiii .
Nou dat is pas lawaai,mijn oren tuiten, het is echt erg, maar het zal wel nodig zijn. Vanmorgen om half acht, werd ik door die hijsmachine wakker gemaakt; ik dacht :Wat krijgen we nou, wie durft mij in mijn slaap te storen ? Ik hoor toch liever de vogeltjes fluiten, ik hoop dat het niet heel lang gaat duren.
Heeft u wel eens een auto langs horen rijden die de radio zo hard aan had staan,dat je ook alleen boem..boem..boem hoort ? De muziek hoor je niet, alleen het gebonk van de luidsprekers; dat iemand zich dan nog kan concentreren op het verkeer ?
Bent u wel eens in een Disco geweest ? Dat is ook zon lawaai, iedereen word opgezweept door de muziek, zijn gewoon in trance; als je dan binnenkomt, dan doe je automatischje handen voor je oren. Een sirene van een politiewagen of ambulance, zeer indringend geluid.
Zo is er rondom ons altijd wel ergens herrie, zo jammer. Gisteren zaten we op het terras en toen hoorden we ook de geluiden van die hijsmachine, het leek wel een groot monster. Ik zei tegen Ankie : Stel je voor dat het een echt monster is, dat terwijl wij hier thee drinken, onze huizen met de grond gelijk maakt, we zouden toch heel raar opkijken ?
Ankie moest lachen en zei : Jij hebt een veel te grote fantasie, waar haal je het vandaan !
Ja, waar ik het vandaan haal ? Gewoon alle dagen maak ik het mee en wat mij dan stoort of ontroert,of verbaast, daar schrijf ik over.
Ik ben altijd nieuwsgierig, wil alles graag weten en als de zwanen gisteren dichter bij mijn huis hadden gezeten en die rotjochiesde rotjes ook gegooid hadden, was er zeker één zon rotjong te water beland ! Hoe ik het voor elkaar had gekregen ?Maar zeker is dat ik er een in de sloot had gemikt
Ik snap echt niet wat die knaapjes mankeert ? Wat is de lol ervan die zwanen zo vreselijk te laten schrikken ? Ik moest een stuk lopen,zij liepen ook verder, dus ik kon ze echt niet inhalen; ergens maar goed ook want ik had de krant ermee gehaald.
Shila is een goede kennis van mij, we hebben een tijdje geleden nog samen een dagje Volendam gedaan met zon dagreisjesbus. Natuurlijk zat daar ook een verkoopdemonstratie aan vast, anders kon het nooit zo goedkoop, maar daar had ik al over geschreven. Ik heb Shila die dag beter leren kennen en zij mij ook, was soms niet zo leuk,maar over het algemeen hadden we een aangename maar zeer vermoeiend dagje.
Shila dus, komt geregeld bij mij, op de koffie en eetvaak een broodje mee tussen de middag.
Als Shila komt weet ik dat niet van te voren, ze staat gewoon voor de deur, moet ik weg dan jammer, kom ik een andere keer.
Verleden week was dat ook zo. We hadden koffie gedronken en meestal loop ik in huis in een jogging broek en een lekker vest. Ik bewonder Shila altijd om haar kleding, ze is dan wel 7 jaar jonger dan ik, best groot en ook best stevig, maar toch draagt ze altijd spijkerbroeken, leuke truitjes en hippe schoenen alles keurig op elkaaraf gestemd.
Ik ben een stuk kleiner en ouder,maar ik sta in mijn ogen niet met een spijker broek, ik heb altijd van die broeken die kreukvrij zijn ,en lange blouses of truien om mijn stevige billen te verbergen. Shila niet hoor. Oké dat was even een inleiding om het verhaal te laten begrijpen.
Wij hadden dus de koffie op en ik ging om een uur of half een het brood klaar maken.Shila at mee; we kregen het over het avondeten : wat eet je, en wat eet jij ?Shila zei : Ik ga bruine bonen met rijst eten, echt Surinaams, en toen flapte ik eruit : Dan kom ik vanavond lekker bij jou eten !
Eigenlijk best brutaal, en zeker als iemand net bij jou zit te eten, dat bedacht ik later pas. Ze kon er eigenlijk bijna niet onder uit : Nou dat is prima hoor. Ik vroeg of Rocky mee mocht, dat mocht onder geen beding, ze wou geen hond in huis; in Suriname komen de honden helemaal niet in huis, ze hebben een hok buiten en daar leven ze.
Vind je dat erg ?
Ja dat vind ik wel erg, want dan moet hij toch een paar uur alleen en dan schreeuwt hij de boel bij elkaar, dus dan kom ik maar niet bij je eten, het is jouw goed recht mijn hond te weigeren in jouw huis.
Shila was niet blij met mijn antwoord, maar ja zo ben ik, dan ik ga niet zeggen : Nee hoor helemaal niet !
Maar Shila vroeg : Jij hebt toch een adres waar je Rocky brengt als je weg moet ? Zouden die niet een paar uurtjes op kunnen passen ?
Dat is te proberen en dat was ook in orde, al zal ik dat niet vaak herhalen, want mijn hondje is wel mijn allessie en als mensen hem niet accepteren,dan wordt het voor mij moeilijk om weg te gaan. Dus we spraken afom half vijf. Ik dacht, Shila ziet mij altijd in mijn vrije tijd kleding laat ik me nou maar eens leuk aankleden,haartjes mooi opgemaakt, hakjes aan Moeder ging op stap,uit eten. Even terzijde,Shila woont drie hoog op een flat; ik draag bijna nooit hakjes, heb altijd lekkere stampers aan om dat ik met Rocky toch wel geregeld loop en Shila woont ongeveer een kwartier lopen van mij, Rocky moest ook weg gebracht, dus moeder op haar hakjes Moest zeker zon twintig minuten lopen en dan nog drie hoog de trap op in de flat.
Oké, dat had ik allemaal over voor een eerste Surinaamse hap; dus ik Rocky weggebracht, wiebelig op mijn hakken. Iris keek ook stom verbaasd.
Go,ga je nog wat anders doen vanavond ?
Ja, op mannenjacht nou goed ?
Ik leg haar uit hoe het zat en dat begreep ze. Dus eindelijk aangekomen bij de flat (van Shila). Ik bel aan en ja hoor : Kom maar boven ! Ik sleep mij werkelijk de trap op, was blij dat het niet zon brede was, want ik kon mij nu goed vasthouden aan alle twee de leuningen;hees mij letterlijk naar boven Gaat boven de deur op een heel klein kiertje en hoor ik Shila giebelend zeggen :
Ik was er al bang voor, ik hoorde je op de trap en dat waren niet je daagse schoenen, maar weet je ik loop altijd zo in huis.
Zo ?
Ja, in Suriname doen we dat ook, als we thuis zijn willen we gemakkelijke kleding aan !
Ik zag een Shila in echt zon ouderwetse nachtjapon die mijn moeder ook altijd aan had, een of andere trui er over heen, van die nylonkousjes opgerold om haar enkels Ik was even helemaal uit het veld geslagen; was dat nu de Shila met die leuke spijkerbroek die mooie truitjes en die hippe schoenen ?Wat voelde ik mij opgelucht want dan viel die joggingbroek met vest en slippers nog wel mee ! Maar goed, iedereen loopt in zijn huis hoe hij zich het prettigst vind, toch ?
Maar ik kon het niet laten om te vragen :
Heeft jou nieuwe vriend jou ook al zo gezien ?
Ja natuurlijk wel, hij weet niet beter, maar als ik wegga ben ik op en top een dame hoor.
Ik kon alleen maar denken : Ach ja hij is ook een Surinamer
Niet dat ik iets tegen Surinamers heb,absoluut niet, maar ik bedoel,dan zal hij dat thuis ook wel gezien hebben.
De Surinaamse hap was heerlijk, alleen jammer dat er geen kousenband (een soort sperzieboon maar dan langer) bij was,want dat had ik nu ook graag eens geproefd. We hebben het gezellig gehad en nu hebben we afgesproken dat ik de volgende keer zuurkoolstamppot ga maken met worst,dan komt ze bij mij eten Maar niet in haar nachtpon als het even kan ! ( Nee hoor dat doet ze vast niet, ik heb haar altijd keurig gekleed bij mij gezien, dat is een grapje).
Als je innig lief hebt, eerst de heftige verliefdheid; dat kan je niet tegenhouden, het overkomt je spontaan en dan is de vraag : is het wederzijds ? Dat moet je maar afwachten. Als het wel zo is dan doe je echt alle mogelijke dingen om de ander dat te laten merken, je kookt het eten wat Hij lekker vindt, je gaat naar de film die Hij mooi vindt,je drinkt bier omdat Hij dat ook drinkt, je wil hem maar knuffelen hopen dat Hij dat ook wilt; je wilt altijd maar bij hem zijn.
Als het goed zit doet hij dat voor jou ook, en dan, door met elkaar om te gaan, ontstaat er Liefde en dat gaat niet in een dag, datgaat niet in een week, dat gaat best wel minstens een jaar duren om elkaar beter te leren kennen. Het mooie wat je vond is dat er nog ? Is hij nog zo in de wolken ? Eigenlijk moet dat rustiger worden, het weten wat je aan elkaar hebt is belangrijk. Ishij die steun als het wat moeilijk gaat ? Eet hij weleens het eten als het niet gelukt is ?Doet hij wel eensiets wat hij niet leuk vindt,maar voor jou belangrijk is, wel ?
Het zijn zoveel kleine dingen die zo belangrijk zijn, maar in deze tijd heb ik het idee dat ieder voor zichzelf is en dan maar kijkt of het klikt. Misschien ben ik ouderwets in die zaken, maar respect voor elkaar,er zijn voor elkaar, door dik en dun, ook de mindere dingen samen dragen en oplossen, dààr is toch niets mis mee ?
Ik heb mijn leven 42 jaar gedeeld metSimon, en het was echt niet altijd zo liefelijk zoals ik nu beschrijf, maar door de jaren heen weet je wat je aan elkaar hebt,je kent elkaar door en door; dat is toch ook zo vertrouwd,je hebt iemand die als het er op aankomt achter je staat , waar je altijd kan mee praten,waar je ook best eens ruzie mee maakt. Je bestaat uiteindelijk toch uit twee verschillende mensen? Ook zalig om het dan weer goed te maken, maar je beschouwthet ook zo als normaal, wij samen, je weet niet beter.
Maar als dan een overlijdt, dan staat de wereld stil, je bent uit het lood geslagen, je bent de weg kwijt, je staat verwonderd alleen, en vraagt je af :red ik dit wel, wil ik dit wel, ik kan toch niet zonder Simon ?
Als een roes gaat alles eerst aan je voorbij, het besef komt pas veel later. Simon die toch mijn man,mijn liefde voor het leven was,met al de ups en downs,die is er niet meer. Je leeft gewoon elke dag verder, de ene dag al wat gemakkelijker dan de andere, het gaat steeds beter, hoewel er soms door gebeurtenissen weer iets in je herinnering komt, waardoor je even met weemoed terugdenkt.
Liederen worden al honderden jaren geschreven, nu ben ik nog geen honderd jaar, maar het valt wel op dat de teksten in de loop van jaren dat ik liedjes gehoord heb erg veranderd zijn bijvoorbeeld ; Mijn moeder zong
O vogelijn op groene tak,
Wat zit gij daar op uw gemak"
Nu hoor ik teksten als:
Jij hebt mij verlaten
Ik had het niet in de gaten
Jij bleef mij niet trouw
Ik hou niet meer van jou
Of nog een voorbeeld:
Het karretje wat op de zand weg reed
De maan was helder de weg was breed
En nu:
Ik zit hier zo alleen
Waarom ging je van me heen
Kom weer vlug
Bij mij terug
Als ik eerlijk ben vind ik de liedjes van vroeger betere teksten hebben,hoewel er altijd uitzonderingen zullen zijn.
Tekenen daar had ik lol in, maar alleen natekenen.
Gaf mij een plaatje en ik tekende het precies na.
Nu heb ik mij op het schilderen gestort, maar ik moet zeggen dat het mij niet mee valt. Heb ik het voorbeeld mooinagetekend moet ik er met verf overheen. Niet met olieverf maar met acrylverf op water basis, olieverf duurt ontzettend lang voor dat het droog is. Het is raar je gaat met de verf over je tekening heen,waar is nu die tekening ?
Het is lang niet zo precies, je hebt er best lef voor nodig, maar heb je het eenmaal door dat je gewoon over je geverfde tekening heen kan schilderen al doe je het tien keer, dan gaat de paniek een beetje over en krijgje een tevreden gevoel als jetekening, een leuk geverfd schilderij wordt.
Dat witte doek daar zit ik best wel eerst een tijd naar te staren, maar als ik eenmaal begin is er geen houden meer aan. Duur hoeft het niet te zijn, om te beginnen koop je niet de allerduurste verf. Wat wel belangrijk is, zijn de kwasten, al heb je er maar een stuk of3 goede kwasten, verschillende dikte,goed materiaal, daar zit wel een verschil van goedkoop en duur in, wat je ook erg merkt met schilderen, dus niet bezuinigen op de kwasten.
Het doek hoeft ook niet duur te zijn vooral in het beginstadium, als het allemaal nog proberen is. Ga niet naar speciale verfwinkels (wel de kwasten, zèèr belangrijk !); er zijn winkels als Acen, of grootwarenhuizen die ook wel dit materiaal verkopen.
Dat leerde ik allemaal van degene die mij les gaf; geen dure lessen, maar gewoon iemand die wél dure lessen had gevolgd en haar kennis aan ons wou doorgeven. Voor 2.50 per week in een buurthuis, kregen we er ook nog een kopje thee voor.
Het zal niet iedereen gegund zijn om zo te leren schilderen, maar heb lef, ga goedkope spullen halen en leef je uit, als je het tenminste leuk vindt, veel succes.
Indra mijn kleindochter, wat een heerlijk mensje. Ze heeft haar driftbuien niet tekort, maar tegelijk ook zo ontwapenend,dat je die driftbuien vergeet en je een bijzonder levenslustig mensenkind aantreft.
Sven haar broer is zon heel ander type; is natuurlijk ook 4 jaar ouder, maar zo heel anders dan zijn zus .
Ik heb ze alle twee te logeren gehad vrijdagnacht, Sven en Indra. Zaterdagnacht alleen Indra , voor het eerst dat ze zonder Sven bij mij bleef slapen.
Sven mocht van zaterdag op zondag bij een vriendje logeren, en Indra was heftig aan het protesteren dat het niet eerlijk was .Oma gelijk sussen : misschien wil je nog een nachtje bij oma slapen ? Ik zag de radertjes in het hoofdje snel heen en weer gaan
Zonder Sven ?
Ja, zonder Sven
Helemaal alleen in het grote bed ?
Ja, maar met al je knuffels, die hebben veel meer plek nu.
Oké ! mag ik dan net zo lang als Sven op decomputer ?
Nee, je mag helemaal niet alleen achter de computer, daar ben je nog te klein voor.
Oooh ! en dat is niet eerlijk, Sven mag wel en oma is veel groter als Sven.
Ja wat moet je daar nu weer op zeggen ? Toen ze vanmorgen om half acht nog slaapdronken met haar zachtste knuffel voor mijn bed stond, vroeg ik of ze nog even naast oma in bed wou
liggen en daar lag ze rap in.Ze was klaar wakker, dus we praatten over alles en nog wat
Oma waarom gaat iedereen dood ? Opa en ouwe oma en Pluk mijn konijn ?
Iedereen wordt geboren en iedereen gaat ook weer dood, daar kunnen wij niets tegen doen, dat is gewoon echt zo.
Maar waarom is Flappie, mijn andere konijn, dan niet dood ?
De een gaat nu eenmaal eerder dood als de ander, daar kunnen we ook niets aan doen.
Dat is ook niet veel dan ! kreeg ik als antwoord.
Nou dan sta je met een mond vol tanden. Het was wel een gouden uurtje,zon heerlijk warm zacht mensenkind naast me. Ik lag weer bijna naast het bed want oma nodigde Indra toch weer uit in haar eenpersoons bed .
Toen we zon klein uurtje hadden gekletst, kreeg Indra honger.Wij uit bed eieren gekookt
Oma mag ik de eieren pellen ?
Dat is goed.
Ze kreeg het niet zo goed voor elkaar. Oma liet zien dat je het eitje even op de aanrecht een paar keer moest tikken, dan ging het schaaltje los zitten. Haar lijfspreuk is ook :Kan ik zelf ! Is niets mis mee, het eitje werd zo wat tot moes geslagen maar het schaaltje kreeg ze er af. Mocht ook oma haar eitje pellen en oma was echt blij dat ze hard gekookt waren.
Gisteren zou ik een eitje bakken voor op brood; ik tik een eitje tegen de rand van de koekenpan en hoor gelijk tik naast mij Ja hoor, Indra zou ook wel even een eitje tikken voor oma Kon het nog net opvangen, het eigeel droop tussen mijn vingers zo de koekenpan in. Ik moet ogen op mijn rug hebben bij deze jonge dame. Dus toen het buurmeisje Liv kwam vragen of Indra bij haar kwam spelen, was oma daar niet rouwig om.
Maar toen haar vader haar kwam ophalen, nam ik toch met een dikke zoen afscheid van haar .
Ik had u al verteld dat ik 2 zebravinken heb, je kan wel zeggen zebravink'jes, want het zijn hele kleine kleurige, heel bedrijvige vogeltjes. Als mensen een dier naar hun karakter zouden moeten zoeken,dan passen deze vogeltjes uitstekend bij mij .Ik ben ook best wel druk lawaaierig in mijn praten en bedrijvig zeker wel, dus een goede keus van mij.
Het is echt een genoegen om de beestjes te bestuderen, ze zijn zo sociaal met elkaar, ze poetsen de hele dag de veertjes van elkaar, zitten kneuterig tegen elkaar aan, kunnen heel druk met elkaar communiceren. Echt een voorbeeld voor de mens. Ze eten gezamenlijk uit het voerbakje, poepen gezamenlijk in het drinkwater. Waarom ze dat steeds doen is mij een raadsel; ik kijk nu wel een paar keer per dag of het nog schoon is, verdenk ze er bijna van dat dit hun manier is om als het warm is, elke keer koel water te krijgen.
Als ik ze ga schoon maken zijn ze wel wat paniekerig. Help ! daar komt een grote hand het kooitje in om de stokjes en het mandje van touw, wat ook in het kooitje hangt, schoon te maken.De bak waar het zand in zit en de poepjes van de heren (het zijn 2 mannen), die kan je gelukkig gewoon er onderuit halen om schoon te maken. Het is fijn voorze als ze er weer op en top bij zitten, ik kan ze bijna horen zeggen bedankt hoor !
Ben dan over mezelf ooktevreden, want eten en drinken zal ik nooit vergeten, maar schoonmaken is er wel eens bij ingeschoten; er is niemand anders die het doet en je hebt nu eenmaal de verantwoordelijkheid voor de beestjes, dus daar werk ik ook aan,elke week schoonis mijn motto nu.
Ik heb u verteld dat laatst, met die erge storm,er een hele dikke tak afgerukt was door de bliksem van zon knotwilg. Vanmorgen liep ik er weer langs en ineens dacht ik : waarom komt er hier geen boom chirurg aan te pas, ik dacht dat die bestaan ?
De gemeente kan natuurlijk niet weten waar overal schade is aangebracht, maar dan vraag ik mij toch af of het onze plicht niet is om een telefoontje te plegen naar de gemeente en dan vertellen van die gewonde boom. Ja ik zie het als een grote wond, en denk dat de boom dood gaat als er verder niets aan word gedaan.Als een mens een ongeluk krijgt staan er wel 5 mensen te bellen om een ambulance, en die komt dan gillend binnen een tien minuten aanrijden, maar wie doet er wat voor die boom ? Ik denk dat ze mij voor gek zullen verklaren als ik zou bellen dat er een boom gewond is.
Zo heb ik vorig jaar twee brandweerwagens laten uitrukken voor een koe die aan de overkant te water lag.In mijn ogen kon hij er niet meer uit, de andere koeien stonden met hun koppen zó boven die koe, dat hij geen mogelijkheid zag om er uit te komen. Dus ik bellen, maar toen de boer gewaarschuwd werd en hij er aankwam en de koeien ging roepen,kwamen ze braaf naar hem toe en de koe in het water stapte er kalmpjes uit Nu daar stond ik dan !
Kunt u zich voorstellen dat ik nog een keertje nadenk voor ik de gemeente bel ? Hoewel mij het echt zeer doet, die arme boom
Hetweer buitenmooi, en dan weer buien. Zo is het op het ogenblik, de ene dag kachel aan en de andere dag in je zomertruitje. Met de mens zn buien is het net zo, de ene dag vrolijk gezellig ,de andere dag somber en chagrijnig. Het is dus, als je het goed beschouwt,natuurlijk ,want de natuur geeft ons het voorbeeld;een hele geruststelling, toch ?
Aan de natuur kunnen we niet sleutelen, aan ons zelf wel en als je dan hulp krijgt, op de dagen dat het even niet gaat, is dat mooi meegenomen en mag je dat aanvaarden . Dus kan je zelf eens iemand troosten of er gewoon zijn. Doe het alstublieft, het is ook voor jezelf een fijn gevoel. Het kost geen geld, maar medeleven begrip en liefde voor de mede mens. Ik blijf geloven dat, als ik een ander goed doe , ik ook goed ontmoet.
Je wordt wakker (dat neem je aan), oogjes open, gordijn open, eerst kijken hoe het weeris.
Als het mooi weer is hup eruit naar toilet, meteen badkamer in.
Is het slecht weer dan ook naar toilet, en met een noodvaart weer terug in bed; ligt er aan hoe laat ik wakker word.Is het al laat dan schiet ik gauw een joggingbroek aan en een oud vest om Rocky uit te laten, helaas is er geen hondentoilet in huis, zou een stunt wezen als Rocky ook op het toilet kon.
Als het hard regent ben ik gauw terug, want Rocky heeft nu eenmaal een hekel aan hemelwater, trouwens hij heeft een hekel aan al het water, wat hem duur kwam te staan.Eergisteren waren we in Marieëndal,komen we een mevrouw tegen met 2 hondjes, formaat Rocky.Dat was leuk, heerlijk rennen en stoeien; oh oh ik hoor ineens een plons. De mevrouw kon Rocky aan zijn nekvel uit een heel vies slootje vol groen kroos halen, hij had gedacht door het kroos dat hij daar ook op kon lopen, niet dus.
Het arme beest wist niet hoe hij het had, wat wit was van zijn vachtje was nu vuil grijs, er zat allemaal kroos in zijn haren en hij was kleddernat en daar wist hij ook even geen raad mee.
Hij gleed met zijn koppie door het gras heen en ging dan plat op zijn buik liggen en onder zijn oogharen door naar mij kijken van waar is die handdoek nou waar je me altijd mee afdroogt? Ja,geen handdoek binnen bereik, dus je moet maar drogen onder het lopen door naar huis.
Het staartje was natuurlijk ook kleddernat, hij wist zich er echt geen raad mee. Hij holde wat vooruit en ging dan toch weer plat op zijn buik; dit gedrag had ik nog niet eerder gezien van hem, dus het was duidelijk dat het kwam omdat hij zo nat was.
Was hij al en klein beetje opgedroogd,thuis werd hij nog weer veel natter want hij moest echt meteen onder de douche. Dus dat was dubbel nat !
Ik ben natuurlijk weer helemaal afgedwaald van mijn oorspronkelijk verhaal. Dus de dag beginnen wordt wel beïnvloed bij mij door het weer. Kunnen heel veel andere mensen niet zeggen , die MOETEN gewoon wel elke dag , altijd op het zelfde uur er uit want die zitten in het arbeidsproces en kunnen niet zeggen : het is slecht weer, ik ga mijn bed weer in.
Ook zijn er zat mensen die een ingebouwde klok hebben , die kunnen niet anders dan elke dag het zelfde uur eruit;hun dag zou helemaal in de war lopen als dat anders zou gaan.
Zo ziet u maar, het begin van de dag is zeer belangrijk want je zult toch echt eerst moeten beginnen, wil je ook eindigen met een dag, daar hoeft geen mens lang over na te denken.
Eten ,dat hoort in je leven. Zonder eten ga je dood .
Weet u er zijn allerlei rituelen met eten, de chinezen eten met stokjes, ik heb Turkse mensen zien eten gewoon met hun handen uit de schaal en wij kunnen heel goed over weg met mes en vork.
Dan is de vraag eet je lekker ? Als je eten op je bord hebt wat je niet smaakt,dan prik je willekeurig maar wat aan je vork en eet met lange tanden. Heb je iets op je bord wat lekker is dan is het al op voor je er erg in hebt.
Eten is ook een sociaal gebeuren, heel veel mensen nodigen elkaar uit om samen te eten dan is het gezelliger, je kunt wat babbelen en de laatste nieuwtjes aan elkaar vertellen, ook kan je dan de gastvrouw of heer een complimentje geven het etensmaakt heerlijk. Ben je alleen dan is dat toch een groot verschil.
Belangrijken zaken worden ook vaak besproken onder het genot van een hapje en drankje.
Dus aan eten zitten een heleboel goede kanten, maar als je te veel eet dan gaat het verkeerd, je wordt veel te zwaar, en dat is slecht voor je gezondheid .Dat weet je best maar eten kan ook als een troost dienen, heb je veel verdriet of voel je je hondsberoerd,dan kan eten even troost bieden. Dat is even zeer belangrijk want als je je dan te buiten bent gegaan, heerlijk hebt zitten schransen, dan word je daar weer verdrietig van en dan loop je in een kringetje .
Dus, eten is van levensbelang.
Ja, over lekker eten : mijn kleindochter Indra had gisteren haar kippenpoot zo smakelijk op zitten peuzelen, dat toen Pappa later zijn kippenpoot ging opetenbedelde ze om een stukje van hem, maar dat ging niet door, en toen griste ze zo de 3 vellen die Chris, Sven en ik er afgehaald hadden (zij had het pootje met huid en haar opgegeten) van de schaal en stak die ook in haar mond. Ik griezelde helemaal want dat is vet hoor; ik hoop dat ze daar vandaag geen last van heeft gehad.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
