Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Zoals ik al verteld had, ik keek nooit hoe er eten klaargemaakt werd, ik zat altijd als het even kon achter de bank verstopt me een mooi boek, dan was ik volmaakt gelukkig. Maar dat je dan later als je getrouwd ben soms erachter komt hoe dingen werken,is het al te laat
Ik zou verse spinazie eten. Had aan de groentenman gevraagd hoe veel ik voor 2 personen moest hebben. Ging ik met een grote zak kleine blaadjes naar huis. Wist wel dat het altijd goed gespoeld werd en uitgezocht. Wat ik zocht, dat wist ik niet ! Ik had al die blaadjes in en soort badkuip gedaan, zon blikken ding. Ik maar aan het roeien door die blaadjes, wat zocht ik ? Oh ja, daar zit een klein friemeltje, dat hoort er niet in. En dan ? De blaadjes sla moesten ook altijd van het nerfje af dus, ik al die blaadjes van hun steeltjes gedaan. Nou zeg, ik was twee uur bezig, ik bedacht al dat ik dat nooit meer zou doen. Alles klaarkoken, vond wel dat het wat drabbig was, maar dat hoorde zo, dacht ik. Dus toen we het gingen eten was Simon er niet blij mee. Hele stukken spinazi aan zijn vork Dit hoeft van mijnmeer ! Gelukkig kwam ik daar ook mooi vanaf.
Toen ik het later aan mijn moeder vroeg, zei ze:
Dat komt er nu van, je wou niet opletten. De steeltjes hadden er helemaal niet af gehoeven. Toen het gekookt was, had je het moeten hakken !
Hakken ????
Ja, of gewoon snijden, dan had je niet van die grote kledders spinazie gehad !
Oké, maar het was al opgelost, mijn man was héél tevreden als ik een potje spinazie (ik vond het net poppenstront) kant en klaar kocht. Net zo makkelijk toch ?
Vroeger wou ik als puber niet veel van het huishouden weten, ik moest tegen mijn zin als oudste dochter het huishouden al doen omdat mijn moeder ziek was. Mijn vader kookte, dus daar hoefde ik mij ook geen zorgen om te maken, maar waren erdingen die ik zelf lekker vond, dan had ik wel interesse hoe het gemaakt werd, zo ook de bietensalade.
Bietjes vind ik warm geraspt lekker, koud 1 heel bietje opeten heb ik geen moeite mee.
Maar ook de bietensalade die mijn moeder vroeger maakte daar was ik dol op.
Mijn moeder kon ook gewone haringen inleggen in het zuur. Wat er allemaal in zon emmertje ging aan kruiden weet ik niet. Ik weet wel dat er ook uienringen , azijn en augurken, pepertjes en andere kruiden in zaten, maar er kwamen dan na een tijd heerlijke zure haringen tevoorschijn.
Dat doe ik niet, ik koop een potje haringruggetjes van Oude hand, schil een boel aardappelen, kook ze, doe er vier grote gekookte bieten geraspt bij, stamp alles lekker door elkaar met en paar eetlepels mayonaise, zout en peper. De haringruggetjes (ik peuter wel het grijze velletje eraf en het graatje eruit) erbij, twee gekookte eieren in stukjes, augurken in stukjes, zure zilveruitjes erdoor; dat allemaal goed doorscheppen en in een mooie schaal doen. Mayonaise eroverheen smeren met een mes, decoreren zoals je zelf wil,nog wat gekookte plakjes ei, wat augurk enzilveruitjes. Dat zeker een nacht in de koelkast doen. Je moet wel echt van zure haring houden want de salade smaakt echt wel de andere dag naar haring, maar ook zacht door de zoete bietjes.
Houdt u van bietjes en zure haring, ik zou zeggen probeert u het eens. Jammer dat ik geen foto gemaakt heb van mijn salade voordat hij verslonden werd, heb hem wel gedeeld met twee buurvrouwen die ook wilden proeven.
Mijn moedertje kijkt uit de hemel op mij neer en is lichtelijk verbaast dat ik dat toch opgestoken had van haar. Mam, nog bedankt !Ik besef nu pas wat een snertkind ik toen af en toe was. Ja, een puber, wat wil je nog meer ?
Ik mag mij toch gelukkig prijzen met het uitzicht wat ik elk moment heb als ik het gordijn open doe. Elk jaargetij, voorjaar, zomer, herfst en dan de winter, altijd een mooi uitzicht; zon of regen. In het voorjaar, als de knotwilgen uitlopen en al het groen weer opkomt, de bolletjes uit de grond schieten; narcissen, sneeuwklokjes, blauwe druifjes, hyacinten echt, dan voel je je heerlijk als je dat ziet.
Later in de zomer, als de struiken gaan groeien, de hibiscus, de vlinderstruik, allerlei bloemetjes, viooltjes, geraniums, margrieten, lelietjes van dalen. Daarna de herfst, met herfstasters en andere mooie bloemen, heerlijk als je dan in je tuin rondkijkt
Maar de winter heeft ook zijn charmes, zoals u opdeze fotos ziet, die ik van de week gemaakt heb. Ik geniet dus het hele jaar van de natuur en mijn tuin. Ik voel me een bevoorrecht mens .
Het kon gewoon niet in één of twee keerbeschreven worden, dus dit is de laatste editie van het Juttersmuseum.
Er was een grote zaal waar alles op schaal na was gemaakt, de geschiedenis van Texel zo mooi. Je moet het eigenlijk in het echt zien. Ook zijn er restanten van heel oude vissersschepen die boven water zijn gehaald die daar tentoongesteld worden.
Je komt het Juttersmuseum binnen via een leuk souvenirswinkeltje. Daar koop je de kaarten en dan kun je zelf alles wel vinden. Het is best nog wel een groot terrein. In een mooie molen waren ook vertrekken waar van alles te bewonderen was.
In het gebouw van de gevonden spullen, het echte juttergebeuren ,daar had je ogen tekort. Ik weet niet meer hoe lang het geleden was dat er allemaal kisten met nieuwe gympen aangespoeld waren, er lag daar een berg mooie gympen, ook een hele wand met schoenen en slippers die achtergebleven waren op het strand. Natuurlijk divers kinderspeelgoed, emmertjes en schepjes, vormpjes enz. Veel boeien die in zee losgeslagen zijn en aangespoeld, allerlei grootte en maten. Ook een hele berg kisten, uit verschillende landen, plastiek kisten in allerlei kleuren, waar de vis in bewaard werd.
Ja, als u ooit deze kant op komt, dan is het een aanrader de oversteek met de mooie boot te nemen en dan kunt u met eigen ogen zien wat ik allemaal gezien heb en waar ik u ook mee wou laten kennis maken.
Ik kom nog even terug op het jutter museum. Weet u wat jutten is ? Jutten doen de mensen al zo lang Texel bestaat. Als er door storm een schip verging,waren er heel veel mensen op het strand om die dingen die aangespoeld waren, te vinden (jutten). Als het even kon namen ze het mee naar huis, wanneer het iets was wat ze nodig hadden. Heel veel later mocht dat niet meer, je moest dan alles wat je vond afgeven en dan werd er naderhand beslist of je het houden mocht of niet.
In een hele grote ruimte zijn ook allemaal dingen ondergebracht die gevonden zijn op het strand. Je kan het zo gek niet bedenken, of het ligt er wel. Zo was er ook een echtpaar, de man had een lege fles gevonden en mocht die houden; hij vond de vorm mooi, zijn vrouw ook, dus gingen ze elke dag naar het strand om naar lege flessen te zoeken. Het mondde uit in een enorme collectie lege flessen. Het echtpaar werd ouder en had samen 3600 flessen gespaard. De kinderen voelden niets voor de collectie, dus werd er gevraagd of het Juttermuseum belangstelling had. Jazeker wel, maar als er heel veel hetzelfde zijn, dan hoeft het niet. Het echtpaar wou alleen het statiegeld per fles. Ze zeiden: Als u 1 fles hetzelfde vind krijgt u ze gratis ! Volgens de man die ons dat vertelde, moesten ze betalen, want er was geen één hetzelfde.
Maar of dat waar is ? Kan ook visserslatijn zijn (verzonnen verhaal). Zo ook het volgende verhaal (de meneer die ons dat vertelde hoorde bij het museum).
Zo vonden mensen in 1900 een vat op het strand, zon houten vat met ijzeren ringen er omheen. Degene die het gevonden had, maakte een klein gatje in het deksel en proefde wat er in het vat zat. Het smaakte naar meer, maar binnen tien minuten was de man wazig. Iedereen moest toen proeven; het hele dorp moest proeven ! Toen het vat leeg was zat er toch nog iets in. Ze haalden het hele deksel eraf en toen haalden ze een grote dode aap eruit, die was meegebracht op sterk water. Niemand is eraan dood gegaan, maar ze zijn wel voorzichtiger met andere vaten omgegaan.
WAAR OF NIET WAAR ?
Wij vonden het in ieder geval een leerzame middag.
Als bijna gescheiden vader heeft Chris zijn kinderen opgehaald bij hun moeder, die met haar ouders en broer, met vrouw en kinderen, een huisje op Texel, een eiland tegenover Den Helder, hadden gehuurd tijdens dekerstdagen. Chris en ik hadden ze dus met de Kerst niet gezien. Wij zaterdag met de bootvan half 10 naar de overkant. Wat een prachtige veerboot !
Ik heb mijn ogen uitgekeken, waande mij op een cruiseschip. Alles mooi en groot,prachtige gekleurde banken, 4 rijen autos en dat 2-deks. Mooie uitkijk naar de overkant, zo luxueus maar ook best duur,want de auto over laten zetten op zaterdag of zondag, kost 35 euro, voor een kwartier oversteek ! Maar ja, je kan er anders niet komen. We hadden daar wel met de bus heen gekund, maar dan had je het niet zelf in de hand. Chris wou nog van alles gaan doen met de kinderen, dus de auto mee was wel fijn.
Het was wel heel erg koud maar natuurlijk moest ik even aan dek op de foto. Ik ga niet zo vaak met de veerboot, dus dat moest even vastgelegd worden. De kinderen met mamma en opa en oma zaten in een mooi huisje met alles erop en eraan, midden in de duinen.
We hebben daar een broodje gegeten en toen de kinderen meegenomen.
We gingen naar het (Juttersmuseum), dat washeel leuk.
Indra had alleen een prachtig paars jasje aan, dat eigenlijk alleen maar om mooi te zijn was. Het was vrij dun en had een grote open kraag en dan zon ballonachtige onderkant, echt schattig, maar dan voor in het voorjaar om in de auto even op visite te showen en dan klaar. Maar niet op een dag dat je uren buiten bent met 1 graad onder nul. Ze had wel een roze sjaal om de kraag heen, maar je zag heel dat blote nekkie.
Dus ik zeg tegen haar: We gaan eerst de sjaal onder je jas doen, want dit is veel te koud !
Nee oma, dat wil ik niet, want dan ben ik niet sexy !
Hoe komt ze daar nu toch aan ?
Nou, sexy of niet, die sjaal gaat onder je jas anders mag je de auto niet uit !
Is natuurlijk hartstikke chantage, maar ik moest toch wat. Met pijn en moeite mocht de sjaal onder de jas, het leek meteen al wat warmer.
Indra was nog wel wat klein voor het museum, maar Sven van 7, die vond het allemaal wel prachtig. Chris en ik genoten ook wel. Ik vooral van dat buitenmuseum, de vissershuisjes van vroeger, dat kleine en al die meubels en kacheltjes,bedsteden, waskuip met ribbelbord om de was te doen;enig vond ik dat.
Later zijn we gaan eten in een soort kinderrestaurant, ook wel voor volwassenen, maar meer gericht op de kinderen, met een hele grote ruimte om te spelen en met allemaal verkleedspullen. Indra meteen in haar sas, had op een gegeven moment een zigeunersjaal met allemaal van die spiegeltjes op haar hoofd en een brandweer jas aan.
Sven was al te oud voor verkleden, die vond de sjoelbak. Hij heeft met mij zon heerlijk partijtje sjoelen gedaan. Ik ga me er zeker een aanschaften want hij vond het toch leuk. Ja, wat anders dan voor de pc of tv zitten
We hebben heerlijk gegeten, de kinderen weer naar hun mamma. Indra toch weer verdrietig omdat pappa wegging, maar dat is nu een maal zo. Op de bootterug ben ik niet uit de auto gegaan, ik was helemaal moe. Ik had zoveel trappen opgeklommen en gelopen dat ik echt de auto niet uit wou. Moest Rocky nog ophalen en om 10 uur lag deze oude dame in haar bedje, heel moe maar zeer voldaan.
Ik heb een tijdje terug een gedicht en ik geloof zelfs een verhaal gewijd aan Kurt.
Kurt de Haagse kat die bij mijn bovenbuurvrouw was beland omdat hij in Den Haag soms een week alleen zat, maar hij heeft toen bij mij in huis mijn kanarie geroofd en opgegeten. Ik heb nog twee zebravinken, dus ik was in alle staten.
Kurt was weer terug in Den Haag. Maar nu komt haar ex-man toch oud en nieuw vieren en hij had Kurt weer meegenomen. Logisch, want helemaal alleen is voor Kurt ook geen doen. Hij die bleek al een maand boven gezeten te hebben, maar de buurvrouw dorst het mij niet te vertellen. Maar ja, eens glipt Kurt de deur uit en dat was van de week
Ik doe de deur open om wat uit te kloppen en rrrrrt, daar glipt een rood met wit monster naar binnen meteen door naar de zebravinken. Ik denk: ik heb een droom, dit heb ik al eens mee gemaakt ! Het was dus geen droom, Kurt de piratenpoes is weer in het land.
Ik heb hem eruit gegooid. Dat ging niet vanzelf, want hij had mij weer gevonden en dat was het voor hem. VOOR MIJ NIET DUS ! Ik heb hem in zn lurven genomen en naar buiten gedaan. Was niet blij, want ik had zwart goed aan en zat onder de kattenharen. Maar 5 minuten later was ik al weer buiten, want ik had de buurvrouw gebeld die zei:
Ik moest dringend weg en hij is er uit geglipt ! Ik vragen: Waarom heb je niets gezegd ?
Buurvrouw: Ik dorst niet
Kurt stond nog voor de deur. Ik heb hem achter mij aan weten te krijgen de trap op. Ik heb de sleutel van de buurvrouw, dus ik heb Kurt weer in ZIJN
huis gedaan. Maar hoe nu verder ?
Ik heb gevraagd of ze wil bellen als Kurt buiten is, dan blijf ik binnen of ga voorzichtig naar buiten, dan kan ik opletten. Later zag ik Kurt op mijn tafeltje liggen vlak bij de achterdeur. Dus geen duifjes meer eten kunnen geven, geen tuindeur even open als Kurt de piratenpoes buiten is.
Ik heb een oude hondenmand van schuimrubber op de tafel gezet en daar zat hij dan heerlijk in te zonnebaden. Na een uurtje vond ik dat ik zelf weer van mijn tuin mocht genieten, heb de buurvrouw gebeld en die kwam Kurt zo weer uit zijn mand plukken, onder luid protest van Kurt. Hoe lang dat goed gaat ? Ik hoop dat ze het zo blijft doen, waarschuwen als hij buiten is en hem dan later ophalen.Dan kunnen we redelijk met Kurt de piratenpoes leven.
De buurvouw weet het goed te brengen hoor,want die kwam met de button en een kerstkaartje van Kurt de piratenpoes aanzetten:
Lieve poesenmamma Els, ik ben boven. Prettige Kerstdagen en een Gelukkig Nieuwjaar van Kurt.
Honden zijn altijd lief, maar toen ik deze twee fotos zag smolt ik helemaal. Wat staan ze er schattig op. Rocky lijkt op de tweede foto jonger als Boemer vind ik, maar Boemer is nog maar 1 jaar, met zijn bijzondere ogen is het een heel apart hondje. Rocky is al 6 jaar maar dat zou je op de fotos niet zeggen.
We hebben Boemer op een verjaardag van Ron leren kennen. Ik logeerde bij Ron en Astrit. Ron was jarig, toen kwam zijn zus met Boemer op visite. Het ging wonderbaarlijk goed meteen met die twee, ze snuffelden eerst wat aan elkaar, renden even achter elkaar aan en toen werden ze de speeltjes van de dochters van Yvonne, de zus van Ron.
Yvonne heeft 2 meiden van 3 ½ en 7 jaar. Die van 3 ½ liep de hele tijd met een witte oude luier zoals we vroeger hadden steeds achter de 2 hondjes aan en dan moesten ze per se onder het witte doek met zn tweeën. Rocky zat eerst wat te brommen omdat hij het helemaal niet gewend was, maar na een uurtje liet hij net zo met zich sollen als Boemer.
Boemer is 8 weken oud bij Yvonne en Martijn, haar man, gekomen en toen waren de meiden er al, dus die is meteen van het begin, als baby, als pop en als puppy behandeld. Dus liet hij echt van alles met zich doen.
We hebben ons hoofd nog gebroken van het denken over hoe het mogelijk is dat hij zulke vreemde ogen heeft. Huskies, dit soort sledehonden, hebben wel van die ogen, maar daar is het beenderengestel van Boemer niet grof genoeg voor. Hij heeft juist een tenger koppie, heeft veel weg van een Yorkshire Terrier, maar wat er nog meer in zit ? Hij heeft de krulletjes bijna van een Poedel. Maar het maakt allemaal niet uit. Rocky bestaat ook uit twee rassen, maar is daar niet minder lief om en Boemer, omdat hij nog zo jong is, is toch een rustig hondje, echt een knuffelhondje, net al Rocky. Als je die twee ook zo op de foto ziet, dan zou je ze bijna plat knuffelen
Ja, ik ben blij dat ik weer even achter mijn computer mijn verhaalkwijt kan.
Het waren heerlijke kerstdagen, het was zo rustig, zo zonder moeilijke dingen.
Het was puur. Astrit en Ron mogen dan het etiket opgeplakt hebben van verstandelijk gehandicapt, maar dat vond ik juist zo mooi; er wordt niets gezegd wat ze niet menen. Er wordt ook echt gekust en niet de ene wang tegen de andere en een kus in de lucht.
Met Rocky waren ze zo wijs, ze bleven hem maar aaien en Ron heeft hem enorm verwend, met allemaal lekkere hapjes. We aten de eerste kerstdag hachee, een vlees-met-uien-gerecht, erg lekker. Een heerlijk toetje, ijs met vruchten na. s Morgens een leuke tafel gedekt, met allemaal verschillende broodjes en fijne vleeswaren. We hebben overdag spelletjes gedaan, Memorie en natuurlijk Rummycub. s Avondsop TV, in het nieuws gezien, een dorp dat extra verlicht was met kerstverlichting. Hebben ze mij daar mee naar toe genomen. Het was heel mooi.
Tweede kerstdag, ook weer heerlijk ontbijten, daarna naar Enkhuizen gereden.
Eenstadje aan de Zuiderzee. s Avonds hadden we een ovenschotel die bestond uit schijfjes aardappel, gehakt, prei, een kerriesaus en veel geraspte kaas.
Ron had dat gemaakt en was apentrots dat het zo goed gelukt was. Het smaakte verrukkelijk. Het toetje was ook een hoogtepunt, warme Apfelstrudel (appelgebak) , bolletje ijs en slagroom.
Ja, ik hoor u denken, weer minstens drie kilo eraan ! Dat dacht ik ook, maar het is reuze meegevallen, ik denk door het wandelen er zat een pond aan. Een ding was wel een beetje moeilijk, ze hadden een heel mooi oud houten bed, waar ik in mocht slapen. Dus toen ze mij dat lieten zien, wou ik het wel even proberen, nou dat ging gelijk al fout. Ik liet mij iets te enthousiast in het bed ploffen en gelijk ging de bodem een stuk naar beneden. Het was een lattenbodem en die was net breed genoeg, zodat hij aan allebei de kanten maar een klein randje had waar hij op kon rusten. En ik met mijn toch wel stevige billen, dat was even te veel. Wel lachen natuurlijk, want mijn beentjes bengelden een end in de lucht. De bedrand was best hoog, dus toen ik (met beleid) in bed ging liggen, kwam ik er gewoon niet meer uit. Mijn benen deed ik over de rand prima, maar ze kwamen niet op de grond Help wat nu ? Ik moest mij met mijn beide armen achter mij, heel goed opdrukken en kon dan net met mijn tenen contact krijgen met de grond. Dan even zwaaien en ik kwam eruit, spannend hoor.
Al met al, bijzondere kerstdagen, waar ik met veel liefde aan terug zal denken.
Heeft u dat nu ook Ja hoor, ik heb alle boodschappen ! Oh jé, ik heb geen eieren, even gauw, dit is echt het laatste wat ik haal en dan kom je in de winkel
Oh ja, kadetjes, is lekker, oh roggebrood, hoort nog bij mijn hapjes. Gisteren was de toost op; is er vandaag toost ? Hoorde dat mijn vriendin ook tweede Kerstdag even naar Joop gaat. Joop belt op: Willy heeft wat voor je onder de kerstboom gelegd. Help,ik heb niets voor haar ! Dus ook nog even naar de boekwinkel, een agenda is nooit weg. Willy heeft een dochter, ook maar een agenda Verroest ik heb niet eens wat voor Joop ! ik zie het al, vogeleten, vetballetjes en pindas is in Joop zn tuin niet aan te slepen,dus daar maar drie pakjes van en hij leest graag de Privé, dus die ook maar inpakken. Erik komt ook bij Joop; pakje sigaretten voor Erik, heb ik nu alles gehad ? Gelukkig wel, want alleen een doosje eieren dat is uitgelopen op toch wel weer een aanslag op mijn portemonnee, maar allemaal niet zulke dure cadeaus. Het kleine pakje sigaretten was het duurste en dat blaas je zo de lucht in, zonde hoor. Zo, en nu heb ik zeker voor een maand eten in huis, dus ik ga gewoon de hele maand januari niet de winkel meer in,zei ze overtuigd
Heeft u ook een mobiele telefoon ? Iedereen denk ik bijna hé, ik ook .
Ik heb mij door kennissen een abonnement laten aanpraten, dan kreeg ik een hele mooie mobiele telefoon gratis en dan 2 jaar een abonnement. Oké. Er zit van alles op en aan, maar mij gaat het eigenlijk alleen om het bellen. Tj,a dan heb je hem een tijdje en dan wil je toch wel eens wat proberen ( van proberen komt narigheid).
Nou die narigheid heb ik nu hoor ! Op internet was er iets wat ik leuk vond voor mijn telefoon, een plaatje van Gerard Joling, elke week een ander op mijn mobiel dus. Maar al wat ik had geen Gerard Joling.
Wel MSN, nou en dat gebruikte ik helemaal niet, wist echt niet wat het was. Maar elke week weer tring op mijn mobiel: u heeft weer een week MSN ! Dat ging mij wel de keel uithangen, dus ik sms gelijk terug: ik hoef het niet meer,maar dan gebeurd er niets. Ik was wel wat geïrriteerd, maar dat was het.
Tot ik de rekening zag van mijn mobiel telefoon: 88 euro ! Waar ik normaal ongeveer 25 euro moest betalen. Ik ben mij de rambam geschrokken( wat dat inhoudt weet ik niet, maar het klinkt heftig.) 54 euro extra voor iets waar ik helemaal niets voor gekregen heb ! Ik heb nu gehoord dat ik internet op mijn telefoon had of nog heb. Nou, dat hoef ik helemaal niet, ik wou alleen een moppie muziek. Ik was meteen in de zenuwen, want ik wil er toch zo gauw mogelijk vanaf, anders ga ik straks in de schuldsanering. Zo kan je aan schulden komen door dommigheid en onwetendheid.
Dus levensgevaarlijk internet contra mobiele telefoon. Je komt er makkelijker aan als af, want wat ik ook probeerde, mij lukte het niet. Maar dan heb je de telefoonwinkels in de stad daar maar naartoe. Ik had een hoofd als een boei toen de jonge man zei: Niet met de telefoon spelen mevrouw, dat kost geld !
Dat heb ik inmiddels ondervonden, ik vind 54 euro best een straf voor een dommigheid. Dus nu bedenk ik mij wel 10 keer voor ik gewoon wat in typ op internet .Wat ? Ik typ helemaal niets meer in !!! Had ikmaar een cd gekocht van Gerard Joling, dan was ik veel goedkoper af geweest. Dure les !
Het is toch wat met mij ! Ik las het laatste gedicht wat ik geschreven heb. Ik denkecht dat ik nooit helemaal volwassen zal worden. Volgens mij red ik dat niet meer op mijn 61ste. Maar in die buien van wat moet ik nou is het moeilijk om de dagelijkse dingen toch te blijven doen. Je bent zo moe van het denken en het kwaad zijn op je zelf, dat je het liefst in bed wil blijven liggen. Dat kan ik een dag doen, maar dan ga ik mij toch weer schuldig voelen .Ook vergeet ik dan echt heel veel dingen . Zo heb ik nooit geweten dat eieren gewoon uit elkaar kunnen ploffen, als ze zonder water nog op het gas staan
Ik had eieren MET water opgezet voor een salade die ik s avonds wou eten, maar zet eigenlijk nooit om 11 uur s morgens eieren op. Ik zet ze op, duik achter de pc met mijn fotos, want dat is op het ogenblik mijn grootste hobby.
Vergeet totaal de eieren Hoor ineens echt een harde knal, ga op onderzoek uit had nog geen idee dat het de eieren waren, tot ik in de keuken kwam. Jeetje ! Ten eerst een stank, niet te harden ! De eieren waren met schaal aan de bodem vast gebrand, het water was totaal verdampt. Een ei was helemaal uit elkaar gesprongen, het gasstel zat er vol mee. Dat had ik nog nooit gezien. Hoef ik ook nooit meer te zien en zeker niet te ruiken
Dus, erbij blijven of, geen eieren opzetten als je achter de pc gaat zitten ! Het is wel zo dat, na een dag denken, veel schuldig voelen, kwaad zijn op mijzelf, kwaad zijn op hetgene wat niet eerlijk gaat, of niet vriendelijk, ben ik hondsmoe. Wil ik ook de volgende dag het liefst geen mensen zien. Alleen zijn met Rocky en mijn bed, een fijn boek en de wereld is er dan gewoon niet . morgen maar weer.
Dan is het weerhelemaal joepie, tot de volgende confrontatie, die niet lekker gaat ofmet iets waar ik moeite mee heb. Als ik dit nu maar accepteer van mezelf, zal het misschien niet zo heftigzijn
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
