Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Ik heb een tijdje terug een gedicht en ik geloof zelfs een verhaal gewijd aan Kurt.
Kurt de Haagse kat die bij mijn bovenbuurvrouw was beland omdat hij in Den Haag soms een week alleen zat, maar hij heeft toen bij mij in huis mijn kanarie geroofd en opgegeten. Ik heb nog twee zebravinken, dus ik was in alle staten.
Kurt was weer terug in Den Haag. Maar nu komt haar ex-man toch oud en nieuw vieren en hij had Kurt weer meegenomen. Logisch, want helemaal alleen is voor Kurt ook geen doen. Hij die bleek al een maand boven gezeten te hebben, maar de buurvrouw dorst het mij niet te vertellen. Maar ja, eens glipt Kurt de deur uit en dat was van de week
Ik doe de deur open om wat uit te kloppen en rrrrrt, daar glipt een rood met wit monster naar binnen meteen door naar de zebravinken. Ik denk: ik heb een droom, dit heb ik al eens mee gemaakt ! Het was dus geen droom, Kurt de piratenpoes is weer in het land.
Ik heb hem eruit gegooid. Dat ging niet vanzelf, want hij had mij weer gevonden en dat was het voor hem. VOOR MIJ NIET DUS ! Ik heb hem in zn lurven genomen en naar buiten gedaan. Was niet blij, want ik had zwart goed aan en zat onder de kattenharen. Maar 5 minuten later was ik al weer buiten, want ik had de buurvrouw gebeld die zei:
Ik moest dringend weg en hij is er uit geglipt ! Ik vragen: Waarom heb je niets gezegd ?
Buurvrouw: Ik dorst niet
Kurt stond nog voor de deur. Ik heb hem achter mij aan weten te krijgen de trap op. Ik heb de sleutel van de buurvrouw, dus ik heb Kurt weer in ZIJN
huis gedaan. Maar hoe nu verder ?
Ik heb gevraagd of ze wil bellen als Kurt buiten is, dan blijf ik binnen of ga voorzichtig naar buiten, dan kan ik opletten. Later zag ik Kurt op mijn tafeltje liggen vlak bij de achterdeur. Dus geen duifjes meer eten kunnen geven, geen tuindeur even open als Kurt de piratenpoes buiten is.
Ik heb een oude hondenmand van schuimrubber op de tafel gezet en daar zat hij dan heerlijk in te zonnebaden. Na een uurtje vond ik dat ik zelf weer van mijn tuin mocht genieten, heb de buurvrouw gebeld en die kwam Kurt zo weer uit zijn mand plukken, onder luid protest van Kurt. Hoe lang dat goed gaat ? Ik hoop dat ze het zo blijft doen, waarschuwen als hij buiten is en hem dan later ophalen.Dan kunnen we redelijk met Kurt de piratenpoes leven.
De buurvouw weet het goed te brengen hoor,want die kwam met de button en een kerstkaartje van Kurt de piratenpoes aanzetten:
Lieve poesenmamma Els, ik ben boven. Prettige Kerstdagen en een Gelukkig Nieuwjaar van Kurt.
Honden zijn altijd lief, maar toen ik deze twee fotos zag smolt ik helemaal. Wat staan ze er schattig op. Rocky lijkt op de tweede foto jonger als Boemer vind ik, maar Boemer is nog maar 1 jaar, met zijn bijzondere ogen is het een heel apart hondje. Rocky is al 6 jaar maar dat zou je op de fotos niet zeggen.
We hebben Boemer op een verjaardag van Ron leren kennen. Ik logeerde bij Ron en Astrit. Ron was jarig, toen kwam zijn zus met Boemer op visite. Het ging wonderbaarlijk goed meteen met die twee, ze snuffelden eerst wat aan elkaar, renden even achter elkaar aan en toen werden ze de speeltjes van de dochters van Yvonne, de zus van Ron.
Yvonne heeft 2 meiden van 3 ½ en 7 jaar. Die van 3 ½ liep de hele tijd met een witte oude luier zoals we vroeger hadden steeds achter de 2 hondjes aan en dan moesten ze per se onder het witte doek met zn tweeën. Rocky zat eerst wat te brommen omdat hij het helemaal niet gewend was, maar na een uurtje liet hij net zo met zich sollen als Boemer.
Boemer is 8 weken oud bij Yvonne en Martijn, haar man, gekomen en toen waren de meiden er al, dus die is meteen van het begin, als baby, als pop en als puppy behandeld. Dus liet hij echt van alles met zich doen.
We hebben ons hoofd nog gebroken van het denken over hoe het mogelijk is dat hij zulke vreemde ogen heeft. Huskies, dit soort sledehonden, hebben wel van die ogen, maar daar is het beenderengestel van Boemer niet grof genoeg voor. Hij heeft juist een tenger koppie, heeft veel weg van een Yorkshire Terrier, maar wat er nog meer in zit ? Hij heeft de krulletjes bijna van een Poedel. Maar het maakt allemaal niet uit. Rocky bestaat ook uit twee rassen, maar is daar niet minder lief om en Boemer, omdat hij nog zo jong is, is toch een rustig hondje, echt een knuffelhondje, net al Rocky. Als je die twee ook zo op de foto ziet, dan zou je ze bijna plat knuffelen
Ja, ik ben blij dat ik weer even achter mijn computer mijn verhaalkwijt kan.
Het waren heerlijke kerstdagen, het was zo rustig, zo zonder moeilijke dingen.
Het was puur. Astrit en Ron mogen dan het etiket opgeplakt hebben van verstandelijk gehandicapt, maar dat vond ik juist zo mooi; er wordt niets gezegd wat ze niet menen. Er wordt ook echt gekust en niet de ene wang tegen de andere en een kus in de lucht.
Met Rocky waren ze zo wijs, ze bleven hem maar aaien en Ron heeft hem enorm verwend, met allemaal lekkere hapjes. We aten de eerste kerstdag hachee, een vlees-met-uien-gerecht, erg lekker. Een heerlijk toetje, ijs met vruchten na. s Morgens een leuke tafel gedekt, met allemaal verschillende broodjes en fijne vleeswaren. We hebben overdag spelletjes gedaan, Memorie en natuurlijk Rummycub. s Avondsop TV, in het nieuws gezien, een dorp dat extra verlicht was met kerstverlichting. Hebben ze mij daar mee naar toe genomen. Het was heel mooi.
Tweede kerstdag, ook weer heerlijk ontbijten, daarna naar Enkhuizen gereden.
Eenstadje aan de Zuiderzee. s Avonds hadden we een ovenschotel die bestond uit schijfjes aardappel, gehakt, prei, een kerriesaus en veel geraspte kaas.
Ron had dat gemaakt en was apentrots dat het zo goed gelukt was. Het smaakte verrukkelijk. Het toetje was ook een hoogtepunt, warme Apfelstrudel (appelgebak) , bolletje ijs en slagroom.
Ja, ik hoor u denken, weer minstens drie kilo eraan ! Dat dacht ik ook, maar het is reuze meegevallen, ik denk door het wandelen er zat een pond aan. Een ding was wel een beetje moeilijk, ze hadden een heel mooi oud houten bed, waar ik in mocht slapen. Dus toen ze mij dat lieten zien, wou ik het wel even proberen, nou dat ging gelijk al fout. Ik liet mij iets te enthousiast in het bed ploffen en gelijk ging de bodem een stuk naar beneden. Het was een lattenbodem en die was net breed genoeg, zodat hij aan allebei de kanten maar een klein randje had waar hij op kon rusten. En ik met mijn toch wel stevige billen, dat was even te veel. Wel lachen natuurlijk, want mijn beentjes bengelden een end in de lucht. De bedrand was best hoog, dus toen ik (met beleid) in bed ging liggen, kwam ik er gewoon niet meer uit. Mijn benen deed ik over de rand prima, maar ze kwamen niet op de grond Help wat nu ? Ik moest mij met mijn beide armen achter mij, heel goed opdrukken en kon dan net met mijn tenen contact krijgen met de grond. Dan even zwaaien en ik kwam eruit, spannend hoor.
Al met al, bijzondere kerstdagen, waar ik met veel liefde aan terug zal denken.
Heeft u dat nu ook Ja hoor, ik heb alle boodschappen ! Oh jé, ik heb geen eieren, even gauw, dit is echt het laatste wat ik haal en dan kom je in de winkel
Oh ja, kadetjes, is lekker, oh roggebrood, hoort nog bij mijn hapjes. Gisteren was de toost op; is er vandaag toost ? Hoorde dat mijn vriendin ook tweede Kerstdag even naar Joop gaat. Joop belt op: Willy heeft wat voor je onder de kerstboom gelegd. Help,ik heb niets voor haar ! Dus ook nog even naar de boekwinkel, een agenda is nooit weg. Willy heeft een dochter, ook maar een agenda Verroest ik heb niet eens wat voor Joop ! ik zie het al, vogeleten, vetballetjes en pindas is in Joop zn tuin niet aan te slepen,dus daar maar drie pakjes van en hij leest graag de Privé, dus die ook maar inpakken. Erik komt ook bij Joop; pakje sigaretten voor Erik, heb ik nu alles gehad ? Gelukkig wel, want alleen een doosje eieren dat is uitgelopen op toch wel weer een aanslag op mijn portemonnee, maar allemaal niet zulke dure cadeaus. Het kleine pakje sigaretten was het duurste en dat blaas je zo de lucht in, zonde hoor. Zo, en nu heb ik zeker voor een maand eten in huis, dus ik ga gewoon de hele maand januari niet de winkel meer in,zei ze overtuigd
Heeft u ook een mobiele telefoon ? Iedereen denk ik bijna hé, ik ook .
Ik heb mij door kennissen een abonnement laten aanpraten, dan kreeg ik een hele mooie mobiele telefoon gratis en dan 2 jaar een abonnement. Oké. Er zit van alles op en aan, maar mij gaat het eigenlijk alleen om het bellen. Tj,a dan heb je hem een tijdje en dan wil je toch wel eens wat proberen ( van proberen komt narigheid).
Nou die narigheid heb ik nu hoor ! Op internet was er iets wat ik leuk vond voor mijn telefoon, een plaatje van Gerard Joling, elke week een ander op mijn mobiel dus. Maar al wat ik had geen Gerard Joling.
Wel MSN, nou en dat gebruikte ik helemaal niet, wist echt niet wat het was. Maar elke week weer tring op mijn mobiel: u heeft weer een week MSN ! Dat ging mij wel de keel uithangen, dus ik sms gelijk terug: ik hoef het niet meer,maar dan gebeurd er niets. Ik was wel wat geïrriteerd, maar dat was het.
Tot ik de rekening zag van mijn mobiel telefoon: 88 euro ! Waar ik normaal ongeveer 25 euro moest betalen. Ik ben mij de rambam geschrokken( wat dat inhoudt weet ik niet, maar het klinkt heftig.) 54 euro extra voor iets waar ik helemaal niets voor gekregen heb ! Ik heb nu gehoord dat ik internet op mijn telefoon had of nog heb. Nou, dat hoef ik helemaal niet, ik wou alleen een moppie muziek. Ik was meteen in de zenuwen, want ik wil er toch zo gauw mogelijk vanaf, anders ga ik straks in de schuldsanering. Zo kan je aan schulden komen door dommigheid en onwetendheid.
Dus levensgevaarlijk internet contra mobiele telefoon. Je komt er makkelijker aan als af, want wat ik ook probeerde, mij lukte het niet. Maar dan heb je de telefoonwinkels in de stad daar maar naartoe. Ik had een hoofd als een boei toen de jonge man zei: Niet met de telefoon spelen mevrouw, dat kost geld !
Dat heb ik inmiddels ondervonden, ik vind 54 euro best een straf voor een dommigheid. Dus nu bedenk ik mij wel 10 keer voor ik gewoon wat in typ op internet .Wat ? Ik typ helemaal niets meer in !!! Had ikmaar een cd gekocht van Gerard Joling, dan was ik veel goedkoper af geweest. Dure les !
Het is toch wat met mij ! Ik las het laatste gedicht wat ik geschreven heb. Ik denkecht dat ik nooit helemaal volwassen zal worden. Volgens mij red ik dat niet meer op mijn 61ste. Maar in die buien van wat moet ik nou is het moeilijk om de dagelijkse dingen toch te blijven doen. Je bent zo moe van het denken en het kwaad zijn op je zelf, dat je het liefst in bed wil blijven liggen. Dat kan ik een dag doen, maar dan ga ik mij toch weer schuldig voelen .Ook vergeet ik dan echt heel veel dingen . Zo heb ik nooit geweten dat eieren gewoon uit elkaar kunnen ploffen, als ze zonder water nog op het gas staan
Ik had eieren MET water opgezet voor een salade die ik s avonds wou eten, maar zet eigenlijk nooit om 11 uur s morgens eieren op. Ik zet ze op, duik achter de pc met mijn fotos, want dat is op het ogenblik mijn grootste hobby.
Vergeet totaal de eieren Hoor ineens echt een harde knal, ga op onderzoek uit had nog geen idee dat het de eieren waren, tot ik in de keuken kwam. Jeetje ! Ten eerst een stank, niet te harden ! De eieren waren met schaal aan de bodem vast gebrand, het water was totaal verdampt. Een ei was helemaal uit elkaar gesprongen, het gasstel zat er vol mee. Dat had ik nog nooit gezien. Hoef ik ook nooit meer te zien en zeker niet te ruiken
Dus, erbij blijven of, geen eieren opzetten als je achter de pc gaat zitten ! Het is wel zo dat, na een dag denken, veel schuldig voelen, kwaad zijn op mijzelf, kwaad zijn op hetgene wat niet eerlijk gaat, of niet vriendelijk, ben ik hondsmoe. Wil ik ook de volgende dag het liefst geen mensen zien. Alleen zijn met Rocky en mijn bed, een fijn boek en de wereld is er dan gewoon niet . morgen maar weer.
Dan is het weerhelemaal joepie, tot de volgende confrontatie, die niet lekker gaat ofmet iets waar ik moeite mee heb. Als ik dit nu maar accepteer van mezelf, zal het misschien niet zo heftigzijn
Vandaag hangt er de hele dag zon akelige mist, zon mist waar je niet doorheen kan kijken, een grauwwitte sluier hangt als een deken over alles wat buiten is.
En als je dan toch de moed hebt om te gaan wandelen, omdat Rocky toch uit moet en je hoofd dwars door de mistlaag heen steekt, dan voel je pas hoe ijzig de mist is. Hij pakt je bij je lurven, dringt overal tussendoor. Je doet je jas helemaal tot bovenaan toe, maar nog loop je te huiveren. Dit is ook de natuur, maar hier in de mist kan ik niets leuks ontdekken; je ziet even verderop niets, je voelt de ijzige nattigheid, wil wel je rondje lopen maar je ben nu echt blij dat je weer thuis bent. Ik doe de deur open en een behaaglijke warmte komt mij tegemoet. Gauw een lekker kopje thee zetten en dan kan de mist buiten zijn wat hij wil.
Joop mijn overbuurman, mijn grote broer, mijn vriend, mijn vader (af en toe) maar ook mijn zuster, heerlijk om met Joop te lachen waar vrouwen om moeten lachen. Niet dat Joop vrouwelijk doet of eruitziet, maar hij komt er openlijk voor uit dat hij homo is en daar is helemaal niets mis mee.
Hij ziet er echt goed uit ik. Heb al eens gevraagd of hij voor mij geen hetero wou worden, maar daar begon hij niet aan. Hij is erg behulpzaam, vertroetelt graag(is bij mij daarvoor aan het goede adres) enkan zalig koken. Hij is gewoon een super buurman. Rocky mag ik ook geregeld bij hem achterlaten als ik ergens naar toe moet en er geen hond mee mag. Joop is een gezelschapsmens, hij vind het ook heerlijk als er volk komt. Houdt van mooie spullen in huis en het is ook knoert gezellig bij hem.
Joop past ook een groot deel van de week op Benny, de hond van zijn nichtje zodat die naar haar werk kan gaan. Joop en ik lachen samen wat af. We zitten te roddelen over iedereen en nog wat;niet gemeen roddelen, maar zoiets vaneven vertellen wat er allemaal gebeurd is. Gisteren was ik super blij dat Joop een sleutel van de voordeur had, want ik was hem glad vergeten en dan had ik mijn zoon in moeten schakelen. Dus Joop is in t kort een hele fijne super buurman.
Alleen zijn dat heeft zijn voordelen, je bent heer en meester. Maar je bent toch maar mooi één persoon, die nu een splinter in haar voet heeft, die ze er zelf met geen mogelijkheid uit krijgt.
Chris bracht me net naar huis, want mijn kleindochter Indra is 4 jaar geworden. Ik had gevraagd of hij even wou kijken, want het is pijnlijk als ik er op loop. Maar die had zon haast, dus toen we thuis was mam uit de auto, doei mam ! en weg was hij. Helemaal weer vergeten dat hij mij helpen zou.
Ik denk, ik doe het zelf. Had even het bolle buikje van mij vergeten, want mijn voet op de andere knie Ik zag de splinter en dan kan ik niet over mijn buik heen de splinter eruithalen. Zuchten en steunen, buikje zit ertussen, armpjes te kort ..helllppppp ! Maar nee hoor, echt niet. Waar is nu de heer of meester ?
Morgenochtend ga iknaar een vriendin, die heeft jaren EHBO gedaan, dus die kan mij wel verlossen van de splinter. Ja, het is mijn eigen schuld, ik loop zo graag op bloten voeten, dat het risico er inzit dat er iets inkomt wat er niet in hoort. Vroeger was dat makkelijk, ging met mijn rug naar Simonstaan, voet naar achteren en omhoog en Siem die nam een hete naald die hij verwarmd had op het gasstel voor de hygiëne en dan zag ik het zelf niet, want ik ben zon watje, ik ben overal bang voor, zeker voor pijn. Al had hij mijn voet alleen maar vast, begon ik al te piepen, maar hij kreeg de splinter er altijd uit. Je beseft niet hoe je elkaar kan nodig hebben, zeker in kleine dingen, tot het je overkomt dat de partner die 42 jaar een deel van je zelf was, wegvalt.
Ik ben nu drie jaar verder en nog zijn er dingen die je soms niet alleen kan. Oké,wie niet sterk is moet slim zijn en gewoon aan een wildvreemde man vragen om mijn kaplaarzen uit te trekken,die op vreemde wijze om mijn voeten bleven zitten. Je moet even denkwerk doen, soms wat organiseren en dan krijg je toch een hoop voor elkaar. Mijn Moeder zei altijd: Waar een wil is ,is een weg .
Ook zei ze als ik iets niet kon:Kan niet ligt op het kerkhof en wil niet ligt ernaast ! Wijze uitspraken die me altijd zijn bijgebleven, zonder erg leer je zoveel van je ouders, maar later komt het pas allemaal naar boven. Toen het gezegd werd dacht ik wel eens: Jaja, hetzal wel !, maar nu koester ik deze uitspraken.
Het is vandaag echt weer om aanmijzelf te klussen. Lekker onder de douche geweest, helemaal ingesmeerd met body lotion, ben met mijn voeten bezig geweest, omdat ik veel op bloten voeten loop heb ik vrij gauw eelt op mijn voeten en dan is het vandaag net zon dag om dat er eens netjes af te halen. Dat is nog niet zo eenvoudig vanwege mijn lichaamsvorm. Mijn armpjes zijn vrij kort, mijn buik wat te bol ,dus hijgen en puffen. Met een eeltschaaf eerst het ergste er afhalen, dan met de rasp en daarna nog met een fijne schuurvijl. Dus heftig voor mij, maar als je later het resultaat ziet en hoe zacht ze dan zijn, ben iksupertevreden.
Het moet alle weken gebeuren, maar het schiet er wel eens bij in. Als het zacht is de voeten dan heerlijk insmeren met mentholcrème, dat is ook nog eens verkoelend en ruikt lekker. Nu zit mijn haar in de verf. Ik ging altijd naar de kapper, maar daar kost het met nogwat dingetjes meer, 42 euro (faunen, haarlak en soms liet ik mij weer wat aansmeren). Nu kost mij deverf 4,95 euro en natuurlijk wat tijd en werk. Vroeger kon ik het ook niet betalen, dus ik heb het al heel vaak zelfgedaan. Alleen het is altijd de vraag: hoe pakt de verf ?
Nu mijn haar steeds grijzer word pakt de kleur van de verf ook anders. Ik heb het maar bij veilig gehouden, donker blond,kan ik me geen buil vallen. Het kan alleen wat groenig uitvallen als het tegen zit
Verder ga ikstraks wortelen, uien en aardappelen schoonmaken en dan een heerlijke grote pan hutspot maken. Had een stukje Zeeuws spek gekocht, wist niet precies hoe dat smaakte, maar toen ik er een plakje van afsneed, was het toch wel erg vet en zout. Dus ik doe geen zout op de groenten en aardappelen, maar snij straks dobbelsteentjes van het spek en dat doe ik er dan doorheen, hoef ik er ook geen rookworst bij te doen. Alhoewel het is natuurlijk wel lekker zon stukje rookworst extra !
Ziet u nu, hoe moeilijk het voor mij is om dunner te worden ? Ik vind, ALSik dan eens kook, ik ook lekker mageten, dus het is toch weer kiezen of delen ! Maar bij het donkere weer van vandaag hoort zon heerlijke stamppot. Ik maak meestel wat meer, want de volgende dag is het altijd nog lekkerder.
Weet u, mensen die niet van snoepen houden, niet van lekkere vette happen, zijn natuurlijk dunner, maar mag ik mij zelf dan niet af en toe verwennen met een stuk appeltaart door Joop gebakken met slagroom, een puddinkje en dan mijn stamppot ? Ik weet donders goed het antwoord: Nèè !
Ga aan het groenten schoonmaken en dan de verf uit mijn haar halen , zal u eerlijk vertellen hoe het geworden is.
Ik heb al zoveel geschreven, weet niet zeker of ik dit verhaal al verteld heb. Mijn man lag een paar dagen in het ziekenhuis voor een kuur, daar was hij dan niet ziek van, maar hij moest dan zon tien dagen in het ziekenhuis aan een infuus. Dan zei hij tegen mij altijd: Neem de kans waar, vraag of je een paar dagen naar de boerderij mag komen, kan je weer bijtanken.Als hij het zelf geen bezwaar vond, wou ik wel een paar dagen naar de boerderij.
Ik was welkom, het was net tegen lammeren tijd, dus ook weer fijn om mee te maken. Maar er was een schaapje, dat nog te jong was om lammetjes te krijgen, maar was toch gedekt. Dus toen het moest bevallen, had het schaapje geen kracht om het zelf ter wereld te brengen. De boer moest eigenlijk met een beetje geweld het beestje eruit halen. Ik was er niet zo blij mee, maar dan ben je echt een stadsmens, het moet er toch uit, anders gaat de moeder ook dood.
Het lammetjeleefde wel, maar meer ook niet. Het was 2 weken te vroeg geboren,wou ook niet gaan staan en als het aan de boer lag, die er toch alles aan doet om zijn schaapjes gezond ter wereld te brengen, had hij het lammetje links laten liggen en dan gaat het vanzelf dood. Je kan geen invalide beesten hebben, tenminste eentje dat niet kan staan, is ook zielig. Maar daar wou ik niet aan hé. Ik dacht, als hij eerst die 2 weken ingelopen heeft, gaat het misschien wel goed. Dus ik s nachts 2 keer eruit om hem de fles te geven. De boer keek dat een beetje aan en zei:
Als je morgen naar huis gaat, wat dan ?
Ik meteen: Dan neem ik hem mee !
Ik heb op ze ingepraat en ik kreeg Lammie ― zo had ik hem al genoemd ― mee naar huis, met melk in een kistje. Ik was er heilig van overtuigd dat, als ik hem de eerste drie weken erdoor sleepte, hij beter zou worden, want volgens de boer had hij hersenbeschadiging, vandaar dat hij zijn kopje steeds scheef hield en hij omviel. Simon was nog in het ziekenhuis, dus ik de eerste dagen alle aandacht aan Lammie gegeven. Ik had een klein blauw riempje gekocht, daar kon ik hem ook mee rechtop vasthouden. In mijn ogen ging hij ook echt vooruit.
Hij mekkerde wel s morgens heel vroeg, al om 6 uur begon hij. Ik had hem binnenin de hal staan, hij plaste wel op het zeil als ik oefeningen met hem deed, maar ik vond Lammie superlief.
Hij groeide als kool, omdat hij niet zoveel beweging had, want hij kon drie pasjes lopen en dan viel hij om. Hij was wel zeer nieuwsgierig, want de bal van de hond, daar ging hij op het laatst mee koppen, zijn klein koppie er tegenaan duwen tot de bal rolde.
Toen brak de dag aan dat Simon uit het ziekenhuis kwam. Het eerste wat hij zei toen hij thuis kwam: Wat stinkt het hier !Ik had niets verteld, ik denk daar komt hij gauw genoeg achter. Veel te gauw, want het kistje met Lammie moest meteen naar buiten in de hal. s Nachts mocht het wel binnen, maar omdat ik er toch wel veel tijd aan bestede, voelde Simon zich verwaarloosd. Toen hij de andere dag om 6 uur Lammie hoorde mekkeren was zijn lot al beslist. Lammie moest terug naar de boerderij. Dat kon niet want daar konden ze niet alles doen wat ik hier deed. Maar Simon zag ook geen heil in beterschap voor Lammie, die vond het eigenlijk wreed dat ik zo met hem bezig was. Hij belde de boer en die kwam hem gelijk ophalen. Wat was ik kwaad op de twee mannen ! Ze namen mij Lammie af zonder hem de tijd te gunnen te herstellen, want dat geloofde ik vast. Ik heb echt gehuild toen hij meegenomen werd. Ik heb 3 dagen later nog gebeld hoe het ermee was, maar Lammie was al niet meer, niet dat ze hem zelf dood gemaakt hebben, maar ja gewoon in een hoekje van de stal gelegd af en toe eten gegeven, maar het was geen haalbare kaart volgens de boer. Hij heeft er natuurlijk het meest verstand van en je verliest nu eenmaal af en toe lammetjes, maar dit lammetje was voor mij heel bijzonder, ik voelde met mijn hart, de boer met verstand.
Veel later ben ik bijgedraaid toen mij uitgelegd werd,dat het altijd een apart lammetje zou zijn gebleven. Zou nooit met de kudde meekunnen, dus altijd alleen, toen had ik rust. Dat wenste ik hem ook niet toe.Er werden later nog wel eens zielenpoten geboren, maar daar had ik bewust afstand van genomen, om niet weer hetzelfde mee te maken als met Lammie. Ik heb het Simon heel lang verweten dat Lammie door zijn schuld dood gegaan was, misschien onterecht.
Mijn man was zon man man, ja, hoe zal ik het zeggen Hij was de MAN, ik de vrouw. Dat hield in, mannentaken, vrouwentaken; herkent iemand dat ? Niets kwaads van te zeggen hoor, maar mannen doen de was niet ? Mannen strijken niet ? Mannen wassen niet af ?
Mannen verdienen het geld.
Mannen zetten de volle vuilnisbak buiten .
Mannen rijden de auto.
Mannen behangen en schilderen, vrouwen ruimen op.
Mannen koken geen eten.
En nu komen we verder, met mijn verhaal
Ik moest echt een hele dag weg en Simon was erg gesteld op zijn warm eten. Ja hallo,hoe moet dat nou als je weggaat ? Jaja en ik hadhet lef om te zeggen:
Schat dat mag je vandaag zelf doen !
Grote vraagtekens op het gezicht van Siem.
Schat, je maakt gewoon wat makkelijks, spaghetti !
Had hij al wel vaak gezien, hoe ik dat deed. Oké, helemaal uitgelegd, gehakt in de pan lekker doorroeren tot kruimeltjes, uitje erbij snijden, saus met koud water aanmaken daarna bij het gehakt doen, doorroeren en 10 minuutjes zachtjes laten garen saus klaar ! Dan de spaghetti grote pan water koken, zout erin doen, water kookt, spaghetti erin, 8 minuutjes koken, afgieten, even opstomen, klaar ! Saus erdoor eten maar !
Alles door gesproken, moeder ging op stap. Hele gezellige dag gehad. Mijn zus was jarig in Amsterdam, heerlijk naartoe geweest; zou s avonds door mijn zoon opgehaald worden. Die wou ook even zijn tante feliciteren. Ja hoor, om 6 uur wordt er naar mijn zus gebeld. Daar was Siem, feliciteerde gelukkig wel mijn zus met haar verjaardag. Vond het jammer dat ik hem nooit meekreeg naar verjaardagen als hij echt geen zin had.
Mag ik Els even ?
Ja met Els, wat is er ?
Er is iets raars met de spaghetti !
Iets raars ? Wat kan er mis gaan met spaghetti ?
Heel wat ! Ik heb de spaghetti gepakt en rechtop in de pan gezet en nu is het één grote kluit dat heb jij nooit ?
Allemachtig, had gedacht dat je wel wist, dat je spaghetti moet laten uitwaaieren in de pan en dan roeren tot het klaar is !
En nu ?
Weet je wat, snij er maar plakken van en beleg ze maar met saus, wees maar creatief Eet smakelijk schat en tot straks als ik weer thuis ben !
Nu ik het zo terug lees, was wel een beetje hardvochtig van mij, ben ook niet volmaakt
Ja weet u nog, had het de vorige keer over eten koken.
Nu, we zouden stoofperen eten. Mijn man en ik vinden ze echt lekker, alleen een verschil, Simon at de peertjes bijna heet, ik heb ze het liefst koud, niet uit de ijskast, maar gewoon koud.
De tafel was gedekt, we konden eten. Mijn man had haast, hij moest nog een klus doen na het eten. De peertjes kwamen zo van het vuur en er word suiker mee gekookt, dus u begrijpt wel dat het gloeiend heet was.
Mijn man schuift aan schept de peertjes op, de aardappels, vlees en jus. Ik zeg tegen hem:
Kijk uit met die peertjes, ze zijn heet !
Krijg geen antwoord; zie dat mijn man een flinke hap van de peertjes neemt en gelijk het op een schreeuwen zet. Echt,het was best een gek gezicht. Ik kijk hem aan en zeg:
Je hebt toch blazen van je moeder geleerd ?
Nou ik heb echt moeten vluchten, want helemaal rood aangelopen, kwam mijn man me achterna. Ja zeg, ik had hem toch gewaarschuwd ! Maar dat zijn keel zo verbrand was, wist ik natuurlijk ook niet. Simon heeft 14 dagen alleen koud voedsel en koud drinken kunnennuttigen. Kon hij zich er gelukkig niet weer aan verbranden
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
