Toen maakte mijn geest weer zijn sprong over de grenzen van tijd en ruimte... kilometers. Het kon zonder woorden, te weten en te voelen dat we nabij waren en toch ontzettend eenzaam. Ik wist dat geduld mijn enige sterkte zou zijn. Ik twijfelde aan mijn uithoudingsvermogen. "Hoe hou je vol?" vroeg ik me af ... Ik bleef dit antwoord schuldig dus hield ik de vraag over. Maar gisteren ontmoette ik de oude vrouw. Ze vroeg of haar leven nog zin had, nu ze niets meer deed of kon, nu ze ziek was en moe. Ik besefte dat zij niet besefte hoe belangrijk ze was voor iedereen in haar omgeving. Ze is een persoon die onbewust, want ze vindt zich zwak en tot last, net sterk getuigt van moed en doorzettingsvermogen. Ze is een groot voorbeeld van levensmoed en confronteert ons 'sterken' met de relativiteit van die schijn. Ik heb het haar verteld en herhaald....ik hoop dat ze het kon horen.
Reacties op bericht (1)
18-01-2006
smile
goed dat je het haar vertelde
18-01-2006 om 23:10
geschreven door jovo
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
