Er gaat een zucht doorheen de dag en zon noch zoen vullen de leegte Er wispert iets van jou naar mij maar lach noch grap maken ons blijer
Iets hangt er in de lucht Ik voel maar wil niet weten
Misschien is het tijd dat de lente komt dat licht ons lichter maakt en vrij Dat jas en sjaals de kast in gaan en tijd en leven even rust gunnen
Maar het liep plots anders!
Ze belde met het slechte nieuws onomwonden woorden aan de telefoon
Ze zei vergeet het project vergeet je ambitie het is niet zoals verwacht
Geen twee maar slechts één persoon mag blijven het werk moet gereorganiseerd één moet er vallen Welke collega zal het zijn? Zij of ik of elk de helft?
Wie lijmt de brokken in mijn hart? Wie zal mijn huis betalen?
Floreanne
Reacties op bericht (1)
11-05-2006
jeetje-ook alweer zo'n bekend verhaal hier
Zo verging het ons een jaar geleden-hoop dus het beste voor u
Mijn maatje kon na 28 jaren zomaar gaan-economische crisis en het was gedaan.
Was een kropje sla f1,00, werd hij euro 1,00
was het salaris f 3800,00, werd het euro 850,00 en zo trek ej maar door, hopelijk voor u niet hoor.
Sterkte hiermee en mijn lieve groet karin
11-05-2006 om 16:16
geschreven door Karin van der Straaten
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
