Voor hem was het ‘de ziel’, de zinzoekende en zingevende ziel, de energie in alles. Die op verscheiden wijzen doolt door tijd en universum op zoek naar zijn opdrachten in een lange tocht van cyclisch herboren worden. Die spiegels voorgehouden wordt en kansen krijgt om uiteindelijk verlicht het ultieme meesterschap te bereiken.

Voor haar was het ‘de liefhebbende God’ die zin geeft aan kleine levens die voor hem groot zijn. Een zingeving verpersoonlijkt als een almachtige goedertieren vader, die aan het begin stond, alles schiep en die je ontmoet in het hiernamaals. Een bron van liefde die afdaalt in de wereld en afstraalt in ieder mens die zijn beeld meedraagt. Een God met al zijn eigenheden beschreven in de bijbel, profetische of andere boodschapperverhalen, geduid door leiders en vertegenwoordigers van geloofsgemeenschappen op aarde.

Voor mij is het ‘het leven’. Een levensbeginsel, met diepte-energie, in evolutieproces met een voor ons onbekende veerkracht die alles gaande houdt, overal in zit en is. Het verschijnt in een variatie aan vormen en verschijningswijzen. Het heelal is haar speeltuin, de eetzaal en het kerkhof. Het zijn de cirkels, lijnen, stippen, cycli, netwerken, chaos, … van het leven en de dood in het klein en in het groot. Het komt van het onbekende en is op weg naar het onbekende. Het leven… boeiend om ons in de verdiepen, om er van te genieten maar vermoeiend als je zin zoekt.

Floreanne