Ik ben een fan van Bernard Dewulf. Zijn heerlijke cursiefjes zijn mijn pareltjes voor de pare dagen. Vandaag ging het over het genie, de ouders die hun kinderen zo gemakkelijk tot de categorie van hoogbegaafden rekenen en de wiskundige excentriekeling die zich ver van de pers terugtrekt, mogelijk in de bossen van Sint-Petersburg,  na het ontrafelen van ‘het vermoeden van Poincaré’. Maar ondertussen ontdek ik Dewulf zelf, met zijn gevoelig waarnemingsvermogen. Ik ervaar het functioneren van zijn geest en to-the-point-bedenkingen.  Wanneer hij zichzelf tot de middelmaat rekent, bedelt hij bij zijn lezer uiteraard om een complimentje.  Wel Bernard, vanwege een andere illusionist en militant van de mediocriteit, bedankt voor je aangrijpende stukjes. En of je nu een IQ hebt van 130 en één of twee standaarddeviaties meer of minder… het maakt me geen zak uit. Voor mij ben je geniaal.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />