|
Zo sluit zich deze dagxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
met de bewegende stoet
van luie legionairs
van slavendrijvers
en van lome ezels
die in hun duffe vacht
het slagveld traag verlaten
hun geld gaan tellen
loon voor de molen
die ze draaiend houden
De pendelaar
die niet meer lacht
is moe
Hij dut in en boert
Ruikend naar het zweet
van de voorbije dag
laat hij alles achter
en slaapt even
Straks sneert zijn vrouw
Hij vraagt wat ze gaan eten
Ik kijk en wacht
Ik zucht en lach
Ik denk aan jou
aan een kuise zoen even
vóór de nacht me omhelst
en ook ik alles vergeten mag
De laatste doet het licht uit
Floreanne
|
