Mijn leven speelt zich af op de wip tussen fictie en non-fictie. Ik lees. Vandaag zijn het de Chazaren die me bezig houden. Geschiedenis wordt, naarmate ze veroudert, meer fictie en zo ook ikzelf. De realiteit vervaagt. Fysieke houvast laat zich relativeren en hoe langer hoe meer moet je geloven in de wereld die je zelf geschapen hebt. De andere is ongeloofwaardig geworden. Dus troost ik me. Het is goed leven in mezelf en in gedachten heb ik lief. Al die goede dingen die genietbaar zijn in hun aureool van hoopvolle fantasie. Ik roep ze dagelijks tot leven. Tussen de strijk en de soep denk ik aan hen die me in deze levensroman zo dierbaar zijn. Vooral zij die zich terugtrekken in zichzelf, hun veilige cocon waar niets nog raakt. Vooral zij die in de eeuwige zaligheid zijn, kan ik meer en meer minzaam groeten.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Floreanne