|
Zo hunkerend naar lichtxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
opent zich mijn tuin
ongegeneerd naar de zon
Ongerept ontplooien zich
freel groen perfect generfd
ontelbaar nieuwe blaadjes
kwetsbaar gestrekt
naar het zuiden
Wat drijft me dan
naar gedachten aan de dood
als alles leven roept?
Nu hortensia en beuk
in hun knoppen
staan te springen
hopend op de eerste regen
en de liguster weelderig
in zijn scheuten schiet
Het gras praat niet
maar vertelt in vele monden
Noemen duizend bloemen niet mijn naam?
Waarom is het doffe stervenswil
en niet bevrijdend water
dat me overgiet?
Floreanne
|
