|
Wat als mensen menen je een spiegel te moeten voorhouden en je in die spiegel een totaal verwrongen beeld ziet verschijnen van wat verondersteld wordt jezelf te moeten voorstellen? Het beeld van een persoon die je volkomen vreemd is, met onbekende trekken en een persoonlijkheid die je helemaal niet bent en zelfs nooit wil zijn?
Wat als zij beweren dat het spiegelbeeld wel degelijk klopt met de realiteit? Hoe zal je bewijzen dat het iemand anders is die ze zien? Hoe kunnen ze weten dat wat ze zien eerder stukken zijn van zichzelf, dat de blinde vlekken overheersen en dat wat zij menen te zien enkel het resultaat is van hun subjectieve blik of vooroordeel? Het is vreemd te worden beoordeeld op iets dat je niet bent, niet gedacht, niet bedoeld of niet gedaan hebt.
Maar wat 'niet is' of 'niet geweest is' kan je nooit bewijzen! Dus moet je leven met die verkeerde inschatting en het proberen naast je neer te leggen. Want proberen blinde ogen en dove oren te overtuigen, is als een stofzuiger verkopen aan mensen die in de verste verte geen stofzuiger nodig hebben, een transactie gedoemd om te mislukken.
Pinksteren... Een Heilige Geest zou moeten neerdalen als vurige tongen. De verlichtende wijsheid, de open blik, de hernieuwde kracht waarmee je alles aankan en elke plankenkoorts overwint. Laat die genade maar even aards worden... Het zou welkom zijn.
Maar de wonderen van vroeger zijn nog niet geactualiseerd. Of is deze tijd te zakelijk geworden om nog wonderen toe te laten? Wat te denken van ...
Een heel klein wondertje??? Please!
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik heb de vrouw in mij
steeds zachtjes laten leven
Ik ben niet op de markt gaan staan
Ik heb met stukken
slechts mezelf gegeven
en hoopte zo authentiek
te blijven bestaan
Kijk rustig naar mijn daden
en luister naar mijn mond
voeg niets toe en laat niets weg
combineer het vooral niet
in nieuwe of verkorte vormen
Kijk en voel gewoon
en laat zoals het is
Je hoeft niets te veranderen
Het is zoals het is
Floreanne
|
