Ik heb iets met klaprozen. Hun typische rode kleur is extreem opwekkend en blijmakend. Het is een bloem verankerd met jeugdherinneringen, wandelingen door de akkers, koren en veldbloemen, kinderspel, primitieve picknicks en een middagdutje in de natuur. Een klaproos is pertinent aanwezig, uitdagend en tegelijk kwetsbaar en teer. Ze spreekt tot de verbeelding en roept zwoele zomerwind en fantasieën op. Ze wil alleen in het wild groeien en is daardoor ontzettend authentiek. Het is vooral een bloem die zich niet laat plukken. Immers eens geplukt en door een mensenhand beroerd, verliest ze haar prachtige sensuele bladeren, die in hun subtiele kreukelbaarheid doen denken aan dure zijde.
Ik ben al lang aan het hopen op een mooi schilderij, tapijt of foto met klaprozen voor in mijn zitkamer. Tegelijk is er iets in me dat me weerhoudt naar zo'n afbeelding in welke vorm dan ook op zoek te gaan. Ergens wil ik die klaprozen gewoon laten waar ze thuishoren. buiten in het wild.
Ik krijg er ook geen gedicht over geschreven...
Reacties op bericht (3)
01-11-2008
Klaprozen (Coquelicot in 't Frans)
Er is een prachtig liedje over een veld klaprozen van de Franse zanger Mouloudji. De titel is : "Comme un p'tit coquelicot" [1951] Het is echter een heel dramatisch chanson.
01-11-2008 om 21:15
geschreven door Stropke
30-06-2008
klaproos
zachtjes klappend, de handen nog net niet elkaar rakend zodat het zuchtje wind de klaproos doet bewegen, niet buigen, maar ons toelachen
30-06-2008 om 12:01
geschreven door john
27-05-2005
Klaproos
Guusje heeft een mooi gedicht over de Klaproos gemaakt.
Klaproos al pronkend in de morgendauw
met druppels in haar kroon
blinkend als kristal
al wachtend op de zonneschijn
zie hem daar staan eenzaam in 't veld
is de klaproos straks uitgeteld
terwijl hij is een van de mooiste bloemen
hem niet meer in volle velden zien staan
of zijn naam nooit zullen noemen
och laat hem toch niet verdrijven
geen enkele bloem die hem evenaart
de klaproos al pronkend in de morgendauw
hij is zijn schoonheid van overleven waard
