|
Een duffe warmte blijft als zucht
doorheen de dagen zinderen
Mijn adem snakt naar frisse lucht
dat licht mag zachtjes filteren
Ik word weer stil en kijk omhelzend vrij
naar al die droeve bomen
De avond zoekt een evenwicht in mij
van wie kan dat nog komen
De dagen zweten milder
een zwoele nacht alras voorbij
't gezucht mag stilaan minder
en ook dat knagen diep in mij
Wat kwelt toch vaag dit loze hart
Hoe prangen weer de vragen
Veel woorden kwetsen telkens hard
waarom geen zacht verstild behagen
Ik blijf die dromen koesteren
geen zoektocht vindt haar weg
slechts wrang genot en altoos filibusteren
Dan heeft het leven weeral pech
Floreanne
|
