De mooiste Appelbloesem

De meeste appelbomen staan nu in bloei. Enkel bij de late bloeiers zijn de bloemknoppen nog gesloten.

De buitenste bloemblaadjes hebben bij appel allemaal een nuance tussen wit en roze. Sommige zijn nog een tikje roder.

De meest witte bloemen heeft de Tulpappel.

Zowel Aleide als ik vonden de bloei van de Bramley Seedling bijzonder mooi. Het mooist van al bloeit echter de Ecolette met meer uitgesproken rozige bloemen.

Als bestuivers waren enkel een paar kleine hommels aan het werk.

Vermeerderen van Braamachtigen

Ik heb weer iets bijgeleerd? Toen ik laatst op de strook van de voor de aanleg van de gasleiding gerooide bramenhaag aan het zoeken was naar gevallen hechtingsclipsen, bemerkte ik scheutvorming op bedekte resten van in oktober geknipte Taybes – en Thornfreestengels, die bedekt waren geraakt. Ik heb de ranken op een kweebed ingelegd ‘to wait and see’. Zullen er zich werkelijk nieuwe planten vormen of lopen de knoppen enkel uit op oude kracht om daarna te verdrogen?

Ik heb niets over deze vorm van vermeerderen gevonden in

het handboek ‘Small Fruit Crop Management’  van Gene J. Galetta en David G. Himelrich Uitgever:  Prentice Hall  Englewood Cliffs, New Jersey 07632 in 1990   ISBN 0-13-814609-8.

Bij de vermeerdering maakt men onderscheid tussen de de rechtop groeiende -  en de rankende rassen.

Bij de rechtop groeiende bramen is het snijden van wortelstekken een courante techniek. Gedurende het winterseizoen,-  maar voor het moment dat de wortels uitbotten in de lente, want dan zouden te veel knoppen afbreken,-  snijdt men wortels die 5 tot 9 mm dikte hebben (Bij te dikke wortels lopen de slapende ogen niet of minder goed uit.) in stukjes van 7,5 tot 10 cm lengte. Deze worden fris, doch vorstvrij bewaard. Bij het planten legt men deze horizontaal in een voor van 7,5 tot 10 cm diep. Afdekken met een lichte mulch voorkomt onkruidgroei. Bij het  aanleggen van  een nieuwe plantage gaat men soms op deze manier te werk. Tegen dat de planten in productie komen is er geen verschil meer met  een veld waarbij men met vooraf gekweekte planten startte  De aanlegkosten lagen met jonge planten een flink stuk hoger dan bij het planten van wortelstukken.

Bij rankende bramen gebruikt men de techniek van het inleggen der toppen. In de nazomer of herfst graaft men de toppen in of bedekt deze met een laag grond van 7,5 tot 10 cm. Het volgend voorjaar snijdt men de stengel door op 20 cm van de nieuw gevormde plant. Dit vergemakkelijkt tevens het verplanten.

De bekende stekelkoze braam met het peterselie blad ‘Thornless Evergreen’ moet op deze manier vermnigvuldigd worden, omdat enkel (afgezien van vermenigvuldigen via de weefseltechniek) op deze manier de stekelloosheid verder kan gezet worden. Bij dit ras beperkt de stekelloosheid zich enkel tot de buitenste laag cellen. Vandaar dat je bij dit ras dikwijls gestekelde wortelopslag ziet, die je dan dient weg te knippen.

De tweede manier van vermeerderen bij rankende bramen gebeurt met stukjes stengel van 1 of 2 knopen, met 2 tot 3 bladeren, die men stekt in een poreuze groeibodem van perliet bijvoorbeeld, die men voortdurend benevelt.

Eenmaal heb ik het vermeerderen gezien bij Walpole, de Engelse vermeerderaar te Kings Lynn in Norfolk. Als ik het goed herinner gebruikte men enkel het blad met steel . De steel werd in hormoonpoeder gebracht en daarna in de stekgrond geduwd. Eens de bak vol ging die direct onder de verneveling.

Verder heeft men de moderne vermeerdering via weefseltechniek op voedingsschaaltjes. Met deze techniek bekomt men bv.’ Thornless Evergreen’ planten die door en door stekelloos zijn, ook de wortelscheuten.

Bestuivers gezocht

Daarnet enkele bloeiende bomen bekeken. Slechts een paar bijtjes en een hommelke gezien, en dat bij een voor ’t eerst zomerse temperatuur van 25 ° C.  't Is mij al opgevallen dat er zo weinig zijn. Ze hebben inderdaad een slechte tijd gehad met het lange, koude voorjaar.

Gelukkig fladderden er nog een citroenvlinder en een oranjetipje voorbij.

De rupsjes van de Bessenbladwesp laten zich niet afschrikken door het koude weer

Op 30 april , bij de zondagse rondgang 4 haardjes van bessenbastaardrupsjes ontdekt op 2 stekelbessen, die in afwachting van de heraanleg van de kleinfruitkooi, een plaatsje vonden in de luwte van de schuur.

Twee haardjes hadden elk al een halve tak kaalgevreten. Deze waren minstens al enkele dagen aan de dis. De andere waren nog met hun eerste blad bezig.

De eitjes worden onderaan op een van de laagste blaadjes afgezet en de rupsjes attaqueren de hoger staande blaadjes. Met drie, vier zitten ze verspreid rond het nog kleine blaadje te knabbelen tot praktisch alleen de nerf overschiet.

Als ik hen opmerk sneuvelen ze tussen mijn duim en wijsvinger.

Het is een zorguldig werkje, want de kleur van de rupsjes accordeert zeer goed met de blaadjes.

Met de ene hand draai ik het takje zodat ik de onderkant van de bladeren zie. Dan vallen de snoodaards beter op. Bij te veel beroering van de tak laten sommige zich vallen. Bij warm weer zal dit wel vlugger gebeuren.

Op 1 mei vond ik een verse haard op rode bes op een andere, open plaats.

Vandaag 2 mei kwam ik op door Fluxys gehuurde opkuilperceel.

Ik zag beginnende vreterij op een rode bes en wat verder aan een andere struik merkte ik een gaatje in ’t midden van een blad. Enkele pas ontloken larven waren net beginnen knagen. Alle eitjes waren echter nog niet uitgekomen.

De heel kleine, langwerpige eitjes worden in een rij op de nerven afgezet, een bleek snoer tegen de groenige achtergrond van het blad.

De bessenbladwesp, Nematus ribesii, tast kruisbes, rode en witte-, jostabes, worcester en Black Velvet aan.

Het insect, ca 6 mm lang, goudgeel met zwarte kop en lange antennen ontpopt tussen einde maart en begin mei. Een tweede generatie legt eieren van juni tot augustus.  De larven, het zijn immers geen echte rupsjes, kunnen tot begin september nog een struik kaalvreten.

De kop van de larven is glanzend zwart, het lichaam groen, de voorste en achterste segmenten geel. Over het lichaam loopt een lichtere streep en overal verspreid zijn er talrijke zwarte wratten, elk met een of enkele haren.

Kaalgevreten struiken verliezen veel van hun vitaliteit en kunnen geen volwaardige vruchten meer vormen.

Het Vliesdoek was weer nodig

Vrijdag- maar vooral zaterdagmorgen had het hier aan de grond gevroren. Beter nog dan aan de rijp op het gras, zien we de rijpsporen op de rand van de trampoline, die op 29 april helemaal rond, wit berijpt was. Het was 7 u en de termometer wees 3 ° C.

We maakten ons klaar om het eerste lustrum van het Seniorennet mee te gaan vieren in de kursaal van Oostende. We hebben er van genoten en bijgeleerd op computergebied.

Het gevoel dat overheerste was dat de senioren, dank zij Pascal Vyncke weer meer meetellen in de maatschappij.

Op de 30 ste was er regen.

Gelukkig bleef het de nacht daarop overtrokken en was er geen vorst. 1 mei werd een (mot)regendag.

Gelukkig was er geen nachtvorst vorige week.

De luchttemperatuur is wellicht nooit onder het vriespunt gezakt? Peren, kersen en pruimen zijn flink aan het bloeien. Zelfs de eerste bloemen op de Gravenstein staan al open. Voor bestuiving zullen we moeten wachten op het warme weer dat men voorspelt voor de volgende dagen. Voor de meeste pruimen zal het nog niet te laat zijn.

Van het begin vorige week heb ik de aardbeien afgedekt, veelal met dubbel vliesdoek. Meerdere bloempjes komen al open. Zwarte hartjes van bevroren bloemen heb ik nog niet gezien.

Zonder afdekking zou dat zeker wel het geval geweest zijn.

Vanmorgen 2/5 lag er werkelijk ijs op de trampoline, alhoewel de termometer om 7 u al 5 ° C aanduidde. Er is dus nachtvorst geweest.

Is er schade aan de bloesems van de bomen?

Komt dat tegen

We komen terug van het Seniorenlustrum en er is geen internet. Wat later ontdekken we dat er geen TV is en ook geen telefoon.

Pas vandaag (2/5) is alles weer in orde.

Met een jachtgeweer heeft men in het verleden de Telenet kabel geraakt, een eind van ons vandaan en die was bezweken.

Meerdere buren hebben dus een ongestoord, lang weekend achter de rug.