Odenwald  Dag  4  1/9  Amorbach

Vandaag verkennen we de noordoostelijke kant van het Odenwald, onze laatste dag hier.

Te Amorbach bevindt zich een van de vier benediktijnerabdijen van Duitsland. Het ontstaan voert terug tot 734. De opheffing gebeurde tijdens de Napoleontische tijd in 1803. Alles kwam toen in handen van het vorstenhuis van Leiningen.

Op sloffen ( omwille van de prachtige vloer) schoven we naar de Groene zaal of feestzaal. Een gidse gaf uitleg over de diverse taferelen. Vervolgens kwamen we in de oude bibliotheek, 30.000 in leer gebonden boeken. Met onze sloffen boenen we de kunstige vloer uit diverse houtsoorten. Daarna volgde  de machtige barokrococo kerk die schittert van het bladgoud. Hier staat een van de beroemdste orgels van Duitsland, het orgel van de gebroeders Stumm van 1782. Spijtig dat het toeristisch seizoen voorbij is, want dan dreunt het orgel op gezette tijden.

Daar we moeten omrijden komen we in een boerendorp terecht. Ik zie rijpe tomaten in een voortuintje staan. Buitentomaten waren dit jaar bij ons niet te kweken. Opmerkelijk: haast elk huis heeft zijn moestuin. In de meer toeristische streken zijn moes – of siertuinen zo goed als niet meer te bespeuren.

In Miltenberg aan de Main (bijrivier van de Rijn) gaan we middagmalen. Daarna wandelen we tussen de vele toeristen. Nog zeer veel vakwerkhuizen. We klimmen tot de burchtruïne met groots panorama over stad en rivier. Aan de muur staat een pruimelaar, een Hausschwetse met rijpe vruchten. Op de muur staande kan je bij de vruchten. Ik hoorde dat een gezelschap van De Stille Kempen in de vorige paar weken hier eveneens geweest was en dat de pruimen toen ook al geproefd werden. Nu zijn ze bijna overrijp.

Als laatste bezoeken we nog een oud joods kerkhof. Hier komt niet veel volk. Mij valt een machtige tamme kastanje op, een zeer zeldzame boom in het Odenwald.

We zijn in de deelstaat Beieren. Het is de grootste wat oppervlakte betreft van de Länder. In ’t totaal telt Duitsland zestien deelstaten of Länder.

Het landschap is nu meer open. We rijden op het plateau. Het bedevaartsoord Walldürn is de volgende bestemming. Druk is het op dit moment allerminst. We zien er op deze vrijdagnamiddag geen kat. De lange terugweg voert naar Eberbach, want daar wacht de Viktoriatorte.

De befaamde Engelse koningin Victoria stamt namelijk af van een adellijke familie van hier. Haar moeder Marie Louise Victoria van Saksen- Coburg- Saalfeld was een zuster van Leopold I, de eerste koning der Belgen.                                Zij trouwde een eerste maal met Karel Frederik van Leiningen. Ze woonden in Amorbach en na zijn dood huwde zij met Eduard August, hertog van Kent. Ze woonden een tijd in Engeland, maar kwamen terug naar Amorbach. Ze woonden ook een tijdje in Eberbach. Zij kregen 1 dochter Victoria, die 63 jaar koningin van Engeland was (1837-1901): het Victoriaanse tijdperk, het Verenigd Koningrijk op het hoogtepunt van zijn macht.

Een patissier van Eberbach bakte in 1962 een taart voor het koningshuis van Zweden. Hij stuurde deze ook naar het koningshuis van Engeland. De “Viktoria Torte van Eberbach” werd een begrip.                                                                Deze taart gingen we bij de pasteibakker zelf proeven en zij viel ook bij ons in de smaak, licht en lekker!

De laatste avond was een dansavond in het hotel.

 FOTOMATERIAAL

Amorbach

Fürstenhaus

Op sloffen

Vloer

Vloer

In de groene zaal (feestzaal)

Idem

In de bib

Altaar

VERVOLG

Predikstoel

Smeedwerk

Orgel en gewelf

Aan het restaurant

Idem

Oudste afspanning

In de straten van Miltenberg

Idem

Vakwerkhuizen

VERVOLG  2

MAIN

Hauszwetsche

Joods kerkhof

Een terrasje meepikken

Ons lievelingsbier; Weisse Hefe

Bedevaartsoord Walldürn

Idem

Viktoria Torte

Idem

Odenwald   Dag  3   Heidelberg 31/08

Vandaag bezoeken we Heidelberg, de romantische universiteitsstad aan de Neckar, een zijrivier van de Rijn.

Hier zijn er meer toeristen dan we totnogtoe gezien hebben.

De stad telt ongeveer 135000 inwoners en een 25000 studenten. Die zijn er blijkbaar nog niet. In Rothenberg, het dorp waar we logeren, spoeden de kinderen van het lager onderwijs zich tegen half 8 al naar school, die duurt tot ’s middags.

We rijden eerst langs de Neckar en worden gewezen op de plaats waar we om vier uur met de boot zullen vertrekken.

De lange winkelstraat loopt parallel.

We keren terug naar de halteplaats voor de bussen voor de verkennende wandeling.

Op de marktplaats bevindt zich de H. geestkerk met toren die een panorama op de stad biedt. Daartegenover staat Haus Ritter uit 1592 in Renaissancestijl. In dit chique restaurant hebben we straks een heerlijk middagmaal. We reizen in stijl.

In de straat naast de H.Geestkerk bevindt zich de befaamde chocolateriewinkel van Heidelberg.

We wandelen een eind op de Alte Brücke. We hebben hier een goed zicht op de grote burcht in restauratie op de bergflank. Via de oude stadspoort met twee torens komen we de stad weer in. Er zijn veel toeristen. We wandelen een eind door de winkelstraat en slaan dan links af naar een pand met uithangbord Karcher: dit was het studentencachot. Het was een eer in eerdere dagen, er even of tot 14 dagen opgesloten te worden. Men bracht er een min op meer kunstzinnig aandenken aan.

Vandaar gaan we naar de eerbiedwaardige aula van de Ruprecht- Karl universiteit van 1386, de oudste van Duitsland.

De filosoof Hegel was er ooit prof.

Fijn middagmaal in Haus Ritter.

Een gedeelte van de groep brengt een bezoek aan de universiteitsbibliotheek met een oude oorkonde, een antieke catechismus en bovenal het Manessische Liederhandschrift van rond 1300, prachtig geïllustreerd met miniaturen. Het is een verzameling van gedichten en liederen van de Middeleeuwse minnezangers. De bibliotheek is gratis toegankelijk.

Daarna is er nog tijd om de toren van de H. geestkerk te beklimmen en te winkelen.

Om 16 u vertrekken we stroomopwaarts voor een anderhalf uur durende vaart naar Neckarsteinach. We zitten op het zonnige bovendek. Tweemaal moeten we een sluis in. Na 7 minuten varen we 5 m hoger.

Na het avondeten is er in de wijnkelder van het hotel een wijnproefavond, verzorgd door de hoteleigenaar. Chauffeur Willem is weer tolk. Een zoete dessertwijn van Siegerrebe spätlese valt het meest in de smaak, maar ook een rode wijn van Dornfelder en Portugieser scoort hoog. Er wordt ferm gezongen onder stimulans van consulent Jef Van Den Eynde. Louis Van Eyck, 83 brengt ons een fenomenale “Boerke Naas”, echter kan niet!.

FOTO’S

1.  Kerk van Rothenberg

2.  Geautomatiseerde ophaling van het afval

3.  Landschap

4.  Landschap met restboomgaard of in het Duits Streuobstwiese.

5.  Zandsteen, het bouwmateriaal van de streek

6.  We rijden over de Neckar

7.  De oude Brug bij het binnenrijden van Heidelberg

8.  De historische chocolaterie

9.  Op de Neckarbrug met op de achtergrond de toegangspoort met de 2 torens

10.  Veel volk in Heidelnerg

11.  Karcher

   12.  Idem

   13. Idem

   14. Hotel Ritter waar we middagmalen

   15. H. Geestkerk

   16.  Van op de boot: oude streuobst Wiese

   17. Een van de vier burchten van Neckersteinach

   18. In de wijnkelder van ons hotel

Gezond en mooi met walnoten

Met gegevens uit een artikel van Dr. Helga Buchter-Weisbroth

De wal- of okkernoot (Juglans regia) stelt eisen aan het klimaat: een milde winter en geen vorst tijdens de bloei. Laat bloeiende notelaars bieden uitkomst. Ik heb dit ondervonden bij mijn eerste notenboom. Ik plantte die in oktober 1962, net voor een van de zwaarste winters van vorige eeuw. Tijdens de volgende lente bleek de stam bevroren. Later liepen er aan de voet 3 loten uit waarvan er twee later een tweeledige boom vormden. Het was echter een zeer onvruchtbare exemplaar. Na veertig jaar heb ik hem vervangen door een vruchtbare zaailing van eigen kweek.                                                                Dit jaar dragen de notenbomen uitstekend. Vorig jaar bevroren de bloemen van de helft van mijn bomen. Zeer dikwijls zie dan ook dat de nieuwe toptakken er zwart-bevroren bijstaan.

Voor de rest zijn noten meestal gezond groeiende bomen die niet moeten gesnoeid worden. Als toch een tak moet weggenomen worden dan moet dit tijdens het groeiseizoen gebeuren, van mei tot oktober. Snoeien tijdens de winter of voorjaar veroorzaakt (erg) bloeden.

Aardbeien- druiven- walnoten

Frambozen, braambessen, maar vooral aardbeien en druiven hebben met walnoten eenzelfde eigenschap gemeen : ze behoren tot de weinige voedinggewassen met een noemenswaardig gehalte aan ellaginezuren. Ellaginezuren beschutten tegen kanker. Hun phenolverbinding blijkt tot 300 keer effectiever tegen kanker dan andere Phenolzuren.      Ellaginezuren blokkeren giftstoffen als nitrosaminen, gechloreerde koolwaterstoffen en aflatoxinen. In vergelijking met aardbeien en druiven hebben walnoten een duidelijk hoger gehalte aan deze beschuttende ellaginezuren.

Walnoten tegen cholesterol

Het lijkt wel een tegenspraak: de extreem vetrijke walnoten     ( gedroogde pitten bestaan voor twee derden uit vetten) een bekamper van Cholesterol? Het vet van walnoten bestaat echter hoofdzakelijk uit enkelvoudig en tweevoudig onverzadigde vetzuren. Terwijl dierlijke vetten de cholesterol verhogen, verlagen plantaardige vetten met hoge gehalten van zulke onverzadigde vetzuren juist de cholesterol.

Walnoten hebben naast dit enorme gehalte van 75 % onverzadigde vetzuren nog twee andere hulpstoffen tegen hart – en bloedomloop problemen. Ze zijn rijk aan ballaststoffen en vitamine E. Deze beide stoffen helpen bij de verlaging van de schadelijke LDL-cholesterol, die verantwoordelijk is voor de aderverkalking waardoor de aders vernauwen.

Voeding- en gezondheidsmiddel

Het gezegde”Vijf walnoten per dag houden de aders vrij” (Dagelijks 5 noten bewerkstelligen een verlaging tot 20%) zou minstens even verspreid moeten worden als de spreuk “Een appel per dag houdt de dokter weg”.

Van in de 1900 jaren geldt de walnoot als waardevol voedingsmiddel voor aan jicht lijdende personen en voor nierlijders wegens het gering chloorgehalte.           Voedingraadgevers raadden ze aan bij opgroeiende wegens de rijkelijke kalium, goed voor de beenderen –en tandenopbouw.

Kijkt men naar de gezamenlijk inhoudstoffen, dan begrijpt men de uitspraak “omnia in nuce” (alles zit in de noot). Niet alleen het hoge aandeel onverzadigde vetzuren, de gewichtige mineraalstoffen en B-vitaminen, maar ook het aanwezige eiwit is waardevol. Het proteïnegehalte van 15 % overtreft niet alleen dit van vlees, maar is tevens uitzonderlijk goed opneembaar.

Naast dat de walnoot naar samenstelling geldt als volwaardig voedingsmiddel, bewerkt zij tevens gemoedsevenwicht en bevordert de natuurlijke schoonheid. Verantwoordelijk hiervoor  is de B-vitamine, die zenuwen en psyche versterkt en aldus bijdraagt dat huid en haar vitaal blijven.

Keukentip: alles verwerken

Met de schalen kan je knutselen of deze gebruiken als brandstof.

Uit het tussenschot tussen de twee kernhelften kan men een tonicum voor het hart bereiden. Daarvoor maak je een thee van 2 eetlepels verkleinde tussenwanddelen met 1 l kokend water overgieten en 10 minuten laten trekken. Als smaakmaker gebruikt men pepermunt of rozenbloemblaadjes.

Let bij de foto's op de notenkraker; een zeer handig instrument; zeven jaar geleden in Duitsland aangeschaft. Bij ons nog nooit gezien.