De volgende halte was de Londenstraat. Vlug een foto genomen van de technische school Technicum Noord Antwerpen van de Aalmoezeniers van de arbeid, onlangs overgedragen aan het bisdom.                                                                            Van 1963 (toen telde de school 2200 lln, de gloriedagen van E.H. Maurice Lhomme, generaal overste, overleden in 1974.) was ik directeur van hun PMS OSBA op de Italiëlei. Een maand geleden was ik op de glorieuze viering van het 100 jarig bestaan van de school sinds 1909.

We wandelden rond het Willemdok, sinds 1813 in gebruik, als 2 de dok van de Antwerpse haven, met aan de oostkant een eerste beeld uit de schilderwerken van Eugeen van Mieghem.

Ongeveer halverwege de lange zuidzijde bevindt zich het geklasseerde Felixpakhuis van 1863, dat nu het stadsarchief bewaart.

FOYO'S

- De voorgevel van het Technicum op de Londenstraat

   Hier stonden tot einde der zestigerjaren meer dan 1000          leerlingen op straat bij gebrek aan recreatieplaatsen en -        plaatsen. Aan de achterkant waren dit de honderden                dokwerkers bij hun aanwervingslokaal.

- Aan het Willemdok

- met Miel Kindt als gids

- Figuur uit de werken van schilder Van Mieghem

- idem

- Aleide met Marcella, mevrouw Kindt

- Stapelhuis sint-Felix

- Binnenzicht 

Aan de korte westkant torent het massieve MAS (Museum aan de stroom) dat volgend jaar zou openen.

Ernaast ligt een van de oudste bruggen, de Nassaubrug die helemaal opnieuw geconstrueerd werd. De vele klinknagels moest men in Engeland gaan zoeken. De Nassaubrug vormt de verbinding met het oudste en kleinste dok van Antwerpen, het Bonapartedok, genoemd naar keizer Napoleon Bonaparte en geopend op 10 augustus 1803, als “het pistool gericht op Engeland”.

We betreden “het eilandje”, komen voorbij “Het Ballet van Vlaanderen”, dat zich hier 15 jaar geleden als eerste vestigde.

Aan de gebouwen van de vroegere “Red Star Line”, die tussen 1873 en 1934 meer dan 2 miljoen reizigers vervoerde, stond dorpsgenoot van Zoersel, Luc Verheyen, de projectleider klaar.

In 2012 zou het museumproject ‘People on the Move’ over migratie en internationale mobiliteit klaar moeten zijn.

Het geheel zal bekroond worden door een gestileerde scheepstoren.

Luc toonde ons de voornaamste, nu nog erg vervallen ruimtes waar zoveel duizenden passeerden, er gewassen, ontsmet en gekeurd werden, vooraleer ze op de boot naar Amerika mochten. Dit waren de derde klasse passagiers, voornamelijk mensen uit Oost-Europa, waaronder heel veel joden.

Ik herinnerde mij het gedicht van Karel Van den Oever:      “Het haar kaneelbruin als de steppe,                                       uit Ploka kwam Dinska Bronska…”

We kwamen in de vroegere doucheruimte.

Luc wist honderd uit te vertellen. Enkel de personen van de derde klasse dienden hier gewassen en gekeurd te worden.

De meer vermogende uit de tweede klasse en zeker uit eerste klas kwamen hier niet. Voor hen was er veel minder voorafgaande controle.

FOTO'S

- Het massieve MAS (Museum Aan de Stroom)

- Op de Nassaubrug

- Kon. Ballet van Vlaanderen

- Jules Vandecasteele en Miel Kindt de organisators van deze fantastisch interessante uitstap

- Aan de Red Star Line

- Luc Verheyen, projectleider van "On the Move"

- idem

- idem

- Voor niet lang meer het rijk der duiven

-

Het middageten was in restaurant “De Kaai”, in hangaar 26, naast het loodswezen, met zicht op de stroom. Hier staat ”Het Havenmeisje” naar Eugeen Van Mieghem.

Iemand van de medereizigers, die vroeger aan de haven werkte, wees ons op de oudste kraan, nog enig in haar soort, die destijds op stoom fungeerde.

Naast hangaar 27 staat een ander pak oude kranen, hefvermogen 3 ton. Vergelijk met de 800 ton van nu.

Volgende halte: de vroegere brandweerkazerne en het pomphuis noord, nu een chick restaurant. Boven de brandweerkazerne  komt ook een grote, architecturale torenconstructie.                                                         

Wat verder stappen we uit bij het kerkje van Oosterweel, het enige restant van een dorp dat ooit meer dan 1000 zielen telde. Het ligt in een put, 4-5 m lager dan de opgespoten omgeving, voornamelijk ingenomen door petroleumraffinaderijen.

Vandaar naar Lillo-fort voor de overzet naar Doel.                 We wandelen door de smalle hoofdstraat . De cafe’s hebben veel te doen. Even een kijk in de kerk.                                                     Op de boot worden we letterlijk weggespoeld van de voorplecht door het hoog opspattende water.

Aan de overkant in Doel trekken de 170 m hoge koeltorens van de kerncentrale eerst de aandacht.                                       De vele verlaten huizen geven een beklemmende sfeer, waaraan de vele gedichtenvellen aan de huizen maar weinig kunnen veranderen.

De op het einde van vorige eeuw nog voor 46 miljoen gerestaureerde kerk staat er intact bij. Om de maand is er nog een mis.

Ernaast worden we door een artiest verwelkomd bij het Rubenshuis, in 1610 gebouwd door Jan Brandt, de vader van van Isabella Brandt, de eerste vrouw van Rubens. Na de dood van de schilder in 1640 erfde zijn 2 de vrouw, Helène Fourment dit pand. Via haar tweede man, een de Bergeyck kwam dit huis in deze familie terecht. Graaf Charles de Bergeyck ijvert als erevoorzitter van de vzw Hooghuis nu mee voor de redding van dit monument.

Pas gisterenavond vernam de reisleiding dat de horicazaak in de molen op de Scheldedijk van Doel tijdelijk gesloten is en besloten zij dat de laatste pint in Emmadorp, in Nederland, aan het Verdronken Land van Saeftinghe, zou gedronken worden.

Weer een fantastische uitstap van het Davidsfonds Halle. Vorig jaar waren we in Luik. Voor volgend jaar staat Keulen op het programma.

FOTOMATERIAAL:

- Het opspattende water

- Doel: kerncentrale en molen

- straat

- Kerk

- Voor het Rubenshuis, artiest met Lionel

- Binnenzicht met Lia en Gust. De cellospeler houdt het al van    gisterenavond uit.

- Het "Verdronken Land van Saeftinghe"

- Idem

- De laatste pint te Emmadorp