De oude Bellefleur een tweede maal bezweken

De oudste boom hier- de enige fruitboom die ik niet zelf geplant heb- en zeker een eeuwenling is een Bellefleur appel.

Toen we hier in 1962 kwamen was het al een oude boom van meer dan 50 jaar. Ik herinner mij dat ik toen een versleten, onderste kankertak afgezaagd heb en nog meer dood hout verwijderd heb.

Tijdens een zwaar augustusonweer in 1992, met felle storm, woei de boom omver. Ik heb de meeste takken op stompen gezaagd. Het werd een geliefde klimboom voor de kleinkinderen.

Dicht tegen de wortelhals ontstond een eerste rugscheut. Die heb ik geënt met een Reinette de Flandre, die ik moest steunen met een paal. De voet werd aangeaard en de tak vormde eigen wotelscheuten en staat nu zeer stevig.

Op 2 augustus laatst hoorden we ‘s avonds laat gekraak en een plof. De reeds gehavende stam kon het gewicht van de talrijke vruchten niet meer dragen en begaf. Hopelijk is het stuk schors dat nog aan de stam vastzit voldoende om de vruchten verder te laten rijpen. Op de stam staat nog een andere, jongere, maar ook al dikke tak, nog in goede staat ( de hoge tak) en dit voorjaar heb ik het ras al verder geënt, want ik vind het een goede appel, voldoende als handappel, maar vooral een uitstekende vrucht als bakappel, appelmoes. De vrucht bewaart gemakkelijk tot maart.

Ik vind het een goed, oud ras, ondanks de kankergevoeligheid en de beurtjaren. Op een Bellefleur heb je maar om de 2-3 jaar vruchten.

FOTOMATERIAAL

1.  De boom voor de breuk; links de hoge tak  en nog een kleinere; rechts de verdere stam die zal afbreken.

2. Nog een foto van de takken die behouden zullen blijven.

3. De toptak, die er nog staat

4. De zwaar beleden kroontak voor het afbreken

5. De kroontak afgebroken

6. De breuk

7. De gebroken tak; wellicht kunnen de vruchten nog rijpen?

8. De vruchten

9. Idem