Met Davidsfonds Halle-Kempen naar Maastricht

De jaarlijkse reis ging op zo. 24 juni naar Maastricht.

Eerste stop: de nieuwe brug over het Albertkanaal te Vroenhoven, 200m lang, ontwerp van de Luikse architect Laurent Ney. Bruggenbouwer van dienst was firma Victor Buyck van Eeklo, internationaal gewaardeerd. Met reisleider Miel, bouwkundig ir. hebben we al veel bruggen kunnen bewonderen.

Op deze plaats begon voor België op 10 mei 1940 de tweede wereldoorlog. Duitse zweefvliegtuigen en paracomando’s landden hier en op het fort van Eben-Emaal en kregen spoedig de oude brug en het fort in handen. “Alleen als men tanks zag mocht men de brug opblazen”. Niet dus, en een intacte brug voor de tanks die later kwamen!

De warme koffie met een croissant in de zaak “Louvain” te Kanne deed deugd. 

Als we aan de ingang van de te bezoeken mergelgrot te Kanne komen, vallen de eerste spatten. De regen zal pas ophouden als we ’s avonds terug op de bus stappen voor de terugrit!

Het was een plezier de gids in zijn dialect-Limburgs te horen. Hij heeft nog iets van de kwajongen - die zijn weg kon vinden in de pikdonkere grot- bewaard. Het kappen van mergelstenen is hier al 80 jaar gestaakt. De stenen van bv. Valkenburg zijn harder omdat ze meer kalk bevatten. Er is nog een demonstratie van het vroegere champignonkweken. In de streek zijn nog slechts 2 grotchampignonkwekers actief. De groeitijd – omwille van de lage temperatuur – bedraagt minstens het dubbele. Ze zijn met hun vastere textuur kwalitatief echter uitstekend.

Daarna naar Maastricht voor een vaart op de Maas. Bij regenweer is dat minder aantrekkelijk. Daarbij kwam nog dat de toelichtingen zo goed als onverstaanbaar waren. We hadden gelukkig bezigheid met de broodmaaltijd.

We stapten uit voor de geplande wandeling in Maastricht en maar regenen. Ik herinner mij vooral het even schuilen onder de Hellepoort. Het wandelen over de vesten moet anders een speciale charme hebben. Een onderbreking bij een werkende watermolen op de Jeker is mooi meegenomen.

We haasten ons naar een droge plaats: een boekenzaak in een voormalige kerk.

Daarna reden we naar een café met door de regen onbruikbaar terras bij een overzet over de Maas. Zelden een bier gezien dat zo geweldig schuimt : een la Chouffe van het vat. De waard kletst het schuim er af; geen tijd om te wachten, zonde van dat verloren, heerlijke nat.

Als we op de terugweg stoppen aan het fort van Eben- Emaal- het zogezegd oninneembaar fort - houdt de regen eindelijk op.

Op 10 mei landden hier een achttal zweefvliegtuigen- een tot dan toe onbekend wapen- boven op de site, aangevuld met valschermspringers. Na enkele uren volgde de overgave.

Op zondag 15 juli om 14 u komt het Davidsfonds naar onze tuin, hopelijk niet in de regen!