Pillnitz Oost-Duitsland 3/8
Laatst staat het bezoek
aan het proefstation te Pillnitz op het programma. Ik had er naar uitgekeken
want daar doet men al 40-50 jaar onderzoek naar resistente rassen om minder te
moeten spuiten. Andere
onderzoeksinstituten zijn daar pas veel later mee begonnen. In
mijn natuurlijke tuin heb ik een aantal van hun rassen staan. Het meest
tevreden ben ik over Relinda, een bewaarras dat steeds goed draagt behalve dit
jaar; totaal bevroren. Remo is een grote appel voor sap. Rewena is ook een
winterappel evenals Resi die ik pas dit jaar aangeplant heb. Reanda is de
ontgoocheling. Re staat voor resistentie maar bij dit ras is deze doorbroken.
De Pi-rassen waren minder
resistent tegen schurft. Het bekendste ras Pinova werd dikwijls beschreven als
resistent maar is dit allerminst. Het is wel een regelmatige drager, doch dit
jaar alles bevroren. In een bijna schurftvrij jaar waren het prachtige appelen.
Van Pilot heb ik maar een tak. Het vroege ras Piros hadden we eerder op de dag
kunnen proeven; goed, maar mijn voorkeur gaat toch eerder naar Early Golden.
De aankomst bij het
proefcentrum was opvallend: zeer kleurrijke bloemenborders. Men viert immers dit
jaar het 90 jarige bestaan. Men is er gestart in 1922.
Frau Kraus(?) ontving de
groep. Naast onderzoek op fruit doet men ook onderzoek op groenten en planten;
daarnaast ook op druiven. Uit lectuur merkte ik dat er in die streek ook aan
wijnbouw wordt gedaan. Er is een Weinstrasse in deze streek, maar daar kwamen
we niet.
We werden meegenomen naar
de percelen met de gangbare rassen waarop men pas onlangs gestart is met
mechanische snoei. Ik hoorde de opmerking van onze mensen dat men als
onderzoekscentrum op dit punt al veel verder had moeten staan. PCF Kerkom bij
ons speelt een betere voorlichtingsrol.
Men had het ook over hagelnetten. Er werd uitgeweid over de lange duur
bij het onderzoek naar nieuwe rassen, maar bij een dergelijk perceel geraakten
we niet. Terwijl men aan de ene kant naar de appelen stond te kijken ontdekte
ik aan de andere kant een proefveld van krieken in biologische teelt. Dit kwam
echter niet ter sprake.
Gelukkig kreeg achteraf
iedereen een brochure met al hun op de markt gebrachte rassen Pillnitzer
Obstsorten uitgave 2009: appelen, peren, kersen, krieken, kersenonderstammen
Piku, pruimen, aardbeien, veredelde lijsterbes, Jostas Jochina en Jocheline,
een vitamineroos en de resistente (ook gedeeltelijk tegen luizen) appelonderstammen 1, 2, 3 (vervangers voor M9) en PI 80,
vervanger voor en beter dan M26, vroegere en iets hogere vruchtdracht. Toch
indrukwekkend.
Daarna reden we naar de
aanleg van de stoomboot (Dampfschiff) op de Elbe voor de terugvaart
stroomafwaarts naar Dresden, ongeveer 15 km. We vonden nog een plaats helemaal
vooraan. Je schrikt als de stoomfluit een eerste maal oorverdovend losbarst.
Betoverend is het opdoemen
van het stadssilhouet van Dresden met de vele torens. Een heerlijke avond.
FOTOS (van mijn vrouw
Aleide Lagrou en mezelf)
Bloemen naast de
toegangsweg
Idem
Frau Kraus(?) ontvangt de groep
Idem
Er is nog een medewerker
bijgekomen
Medewerker
Vitamineroos
Bij de Pillnitz appelen
Namenlijst der rassen
