Vincent Van Gogh

Op de trip naar Londen vormde de grote Van Gogh tentoonstelling  “The Artist and his Letters” het hoogtepunt.

De eerste tentoonstelling  van Van Gogh die ik zag was in 1955 in de stadsfeestzaal in Antwerpen. Aleide had mij uitgenodigd om er samen naar toe te gaan.

Enkele dagen voor het vertrek van Gunnar Album, die nu in het hoge Noorden van Noorwegen woont, bezochten we samen het Van Gogh Museum te Amsterdam. Gunnar verbleef een jaar bij ons en was leerling van de kunstacademie te Turnhout.

Zijn afscheidscadeau was een prachtig zelfportret.

Voor de Van Gogh tentoonstelling had ik geen kaartjes via het internet kunnen kopen, maar de goede twee uur aanschuiven had ik er best voor over. Het vroor of regende niet, maar je krijgt het er niet warmer van.

De tentoonstelling beslaat 7 zalen. Je schuift mee met de massa volk en hebt ruim de tijd om alles in je op te nemen. De brieven naast de schilderijen onderlijnen de realiteit van Vincent Van Gogh. Meermaals bevatten die ook schetsen. Trouwens zijn tekeningen –meestal uit de natuur- spraken mij sterk aan. Zijn bloeiende fruitbomen zijn een lust voor het oog. Zijn laaiende kleuren overrompelen je.

Ik weet niet of er ooit meer werken van Vincent Van Gogh samengebracht werden.

Voor deze tentoonstelling is een trip naar Londen al meer dan de moeite waard. Nog tot 18 april in de Royal Academy of Arts op Piccadilly, niet ver van de metro Piccadilly Circus. Je kan ook Green Park nemen en iets meepikken van de vele handelspanden op Piccadilly.

Foto's:  - Aanschuiven

           - Het jong volk: Kael, Yamsi en Keda

Studiedag Houtig Kleinfruit 19 febr. te Hasselt

De medewerkers van de Proeftuin Houtig Kleinfruit te   Tongeren brachten de resultaten van de beschermde teelten van rode bes, braam en framboos. Er was een uiteenzetting over nieuwe ontwikkelingen in onkruidbestrijding. Een deskundige van de Veiling gaf een overzicht van de evolutie van productie en consumptie van houtig kleinfruit. Vorig jaar liet de crisis zich bij de fruituitvoer erg voelen. Voor de uitvoer naar Rusland is er zero tolerantie voor residu van pesticide.

Het betoog “Residu-arme gewasbescherming neemt een vlucht” van Guido Sterk, bioloog, medewerker van Biobest vond ik het interessantst.

De drijfveren achter de vraag naar residu-arme gewasbescherming:

1.  Chemiefobie. Als voorbeeld haalde hij de actie van VELT aan met zijn actie voor 10.000 gifvrije tuintjes. Het betoog van de directeur van VELT Jan Vannoppen was bij hem in het verkeerde keelgat geschoten en vond hij demagogie.

Ondanks alle herzieningen en het uit de markt verwijderen van het overgrote deel van actieve stoffen, hebben chemische gewasbeschermingsmiddelen nog steeds een zeer negatief imago.

Biologische bestrijdingsmiddelen als zwavel, koper, rotenon, nicotine, pyrethrum zijn allesbehalve onschuldig. Ze zijn zeer schadelijk voor nuttige fauna en flora. Bedrijven met "Ecologische bedrijfsvoering" gebruiken die spullen niet en werken volledig mee met de natuur.

2.  Schandalen vooral uitgebracht door Greenpeace Duitsland.

3.  Strenge eisen bij de Export (Rusland)

4.  Stijgende eisen van de grootwarenhuizen (Vooral in Duitsland). In Duitsland bijten Aldi en Lidl de spits af met zero tolerantie, veel beter dan de grote grootwarenhuizen.

    Ik vul aan:

    Bij ons zijn de beteren Delhaize en Colruyt. Colruyt heeft daarnaast zijn echte biowinkels van Bioplanet. Ik heb nog niet gehoord of Aldi en Lidl hier het Duitse voorbeeld willen volgen. In Duitsland staat de algemene opinie trouwens verder.

5.  Het resistentie probleem

6.  Biologische/geïntegreerde bestrijding wordt een zaak op wereldschaal. Ook hier moet men zeer behoedzaam te werk gaan. Hij haalde het voorbeeld aan van het veelkleurig Aziatisch lieveheerbeestje dat een bijkomende pest geworden is. Anderzijds is het fenomenaal hoe men gebruik maakt van soms microscopisch kleine organismen om plagen te lijf te gaan.

Het aangename op zo’n studiedag is dat je er kennissen ontmoet. Nu Joeri Vanmarcke en Hendrik Schoonvaere, de nieuwe medewerkers aan het grootschalig bio-project O’Bio te Wakken en de nieuwe uitbreiding te Beernem met o.a. vele hectaren  Blauwbessen en Kiwibessen. Hier werkt men volgens een ecolgische bedrijfsvoering.

Ik maakte een paar foto’s, maar zonder blitz en dus een zeer lange belichting, vandaar de onscherpte.

Jaarrondteelt van framboos

Guido Sterk van Biobest

Trip naar Londen

Het is al een lange traditie, de trip rond deze tijd naar Londen. We verbleven in diverse jeugdherbergen, hotels en hostels en bij kennissen.

Dit jaar verbleven we terug in het Hayesthorpe hotel te East Croyden. Vorig jaar kwamen we er een eerste keer omdat ze onze boeking vergeten waren in een hostel.

Het is zeer rustig gelegen. Je parkeert de auto op de privé parking voor de deur. De auto bleef er 4 dagen staan.  Op de foto zie je onze wagen voor de deur staan. De anderen zijn al vertrokken.        De hoteleigenaar en ik zijn even oud.

Vandaar ben je op een goed half uur in Londen. Je loopt de straat naar beneden, koopt in het Indisch winkeltje op de hoek een travelkaart voor een dag (£7,50). Voor de deur stopt de dubbeldekker 466 naar het station van East Croyden, met om de 5 à 10 minuten een sneltrein, met één tussenstop naar London Victoria. Vandaar kan je overal heen met de ondergrondse of per bus of met de light railway in de Docklands en Greenwich. Je zou ook andere spoorlijnen kunnen benutten, zolang je maar binnen Groot Londen en de zes zones blijft.

Vooraan in Kent lag er nog sneeuw. Thuis vroor het nog, maar in Londen zelfs ’s nachts niet meer. Veel regen hebben we niet gehad, behalve enkele lichte vlagen, met uitzondering van de terugrit dinsdag, met soms felle regen. Het laatste stuk vanaf Maidstone, de hoofdstad van Kent, was regenvrij, een heel stuk aangenamer om te rijden.