Odenwald Dag 4 1/9 Amorbach
Vandaag verkennen we de
noordoostelijke kant van het Odenwald, onze laatste dag hier.
Te Amorbach bevindt zich
een van de vier benediktijnerabdijen van Duitsland. Het ontstaan voert terug
tot 734. De opheffing gebeurde tijdens de Napoleontische tijd in 1803. Alles
kwam toen in handen van het vorstenhuis van Leiningen.
Op sloffen ( omwille van
de prachtige vloer) schoven we naar de Groene zaal of feestzaal. Een gidse gaf
uitleg over de diverse taferelen. Vervolgens kwamen we in de oude bibliotheek,
30.000 in leer gebonden boeken. Met onze sloffen boenen we de kunstige vloer uit
diverse houtsoorten. Daarna volgde de
machtige barokrococo kerk die schittert van het bladgoud. Hier staat een van de
beroemdste orgels van Duitsland, het orgel van de gebroeders Stumm van 1782.
Spijtig dat het toeristisch seizoen voorbij is, want dan dreunt het orgel op gezette
tijden.
Daar we moeten omrijden
komen we in een boerendorp terecht. Ik zie rijpe tomaten in een voortuintje
staan. Buitentomaten waren dit jaar bij ons niet te kweken. Opmerkelijk: haast
elk huis heeft zijn moestuin. In de meer toeristische streken zijn moes of
siertuinen zo goed als niet meer te bespeuren.
In Miltenberg aan de Main
(bijrivier van de Rijn) gaan we middagmalen. Daarna wandelen we tussen de vele
toeristen. Nog zeer veel vakwerkhuizen. We klimmen tot de burchtruïne met
groots panorama over stad en rivier. Aan de muur staat een pruimelaar, een
Hausschwetse met rijpe vruchten. Op de muur staande kan je bij de vruchten. Ik
hoorde dat een gezelschap van De Stille Kempen in de vorige paar weken hier eveneens
geweest was en dat de pruimen toen ook al geproefd werden. Nu zijn ze bijna
overrijp.
Als laatste bezoeken we
nog een oud joods kerkhof. Hier komt niet veel volk. Mij valt een machtige
tamme kastanje op, een zeer zeldzame boom in het Odenwald.
We zijn in de deelstaat
Beieren. Het is de grootste wat oppervlakte betreft van de Länder. In t totaal
telt Duitsland zestien deelstaten of Länder.
Het landschap is nu meer
open. We rijden op het plateau. Het bedevaartsoord Walldürn is de volgende
bestemming. Druk is het op dit moment allerminst. We zien er op deze vrijdagnamiddag
geen kat. De lange terugweg voert naar Eberbach, want daar wacht de
Viktoriatorte.
De befaamde Engelse
koningin Victoria stamt namelijk af van een adellijke familie van hier. Haar
moeder Marie Louise Victoria van Saksen- Coburg- Saalfeld was een zuster van
Leopold I, de eerste koning der Belgen. Zij trouwde een eerste maal met
Karel Frederik van Leiningen. Ze woonden in Amorbach en na zijn dood huwde zij met
Eduard August, hertog van Kent. Ze woonden een tijd in Engeland, maar kwamen
terug naar Amorbach. Ze woonden ook een tijdje in Eberbach. Zij kregen 1
dochter Victoria, die 63 jaar koningin van Engeland was (1837-1901): het
Victoriaanse tijdperk, het Verenigd Koningrijk op het hoogtepunt van zijn
macht.
Een patissier van Eberbach
bakte in 1962 een taart voor het koningshuis van Zweden. Hij stuurde deze ook naar
het koningshuis van Engeland. De Viktoria Torte van Eberbach werd een begrip.
Deze
taart gingen we bij de pasteibakker zelf proeven en zij viel ook bij ons in de smaak,
licht en lekker!
De laatste avond was een
dansavond in het hotel.
FOTOMATERIAAL
Amorbach
Fürstenhaus
Op sloffen
Vloer
Vloer
In de groene zaal
(feestzaal)
Idem
In de bib
Altaar
