Mispelmummiesxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dit zijn nog heel kleine, verdroogde mispeltjes die aan het uiteinde van een vruchttakje blijven hangen. Sinds een drietal jaar verzamel ik deze bij de pluk om te verbranden. Dit jaar waren dat er gelukkiger maar heel weinig.

Vorig jaar ontdekte ik de oorzaak: een moniliaschimmel. Ik begon toen even te vrezen dat de mispels wel eens dezelfde weg konden opgaan als de krieken.

Dat is een triestig verhaal.

Tot ongeveer dertig jaar terug had ik in jaren dat de bloemen niet bevroren, heerlijke krieken. Dan begon de aantasting door de takmonilia, een zeer agressieve moniliastam, die zich in de jonge takjes dringt zodat deze afsterven. In het begin bleven de vruchten nog wat gespaard. De volgende jaren verzwakte de boom zo sterk dat hij zelfs geen bloemen meer droeg.

Ik was genoodzaakt mijn 4 verschillende rassen krieken, zure kersen, te rooien.

Bij de mispels blijft de schimmelaantasting beperkt tot enkele bladeren of zoals ik dit jaar opmerkte: soms wordt maar de helft of een gedeelte van een blad aangetast. Bovenaan een blad kun je soms een wit waas van de sporenvorming zien. Diezelfde schimmel zie je ook een bloem en het zich vormende vruchtje aantasten.

Dit zijn de mispelmummies die je ziet bij het plukken van de mispels.