Toepassing van de Rupsenlijm tegen de wintervlinder

Met de koude nachten zal de wintervlinder (vooral de Kleine Wintervlinder, Operophtera brumata. De Grote Wintervlinder komt veel minder voor op fruit; slechts eenmaal gezien) wakker worden.

Het wijfje, dat niet kan vliegen, zal tegen de stammen opklimmen en haar eieren leggen bij de knoppen op de uiteinden der takken, 100 tot 200. Ik las ook al 300. Gelukkig bereiken slechts enkelen het stadium rups, maar je ziet telkens toch veel vraatschade aan de jeugdige bladeren in het voorjaar.

De oplossing was vroeger het aanbrengen van lijmbanden. Maar de kleine insecten kruipen dikwijls onder de banden door.

Dit voorjaar stelde ik vast dat de rupsjes, wellicht mede door het koude weer(?) tot aan de basis van de bloemknoppen gekropen waren en deze daar afgevreten hadden.

Van zodra ik over het bestaan van de rupsenlijm hoorde, heb ik deze besteld.

Deze voormiddag wou ik met de hulp van Bert,- die meer van schilderen weet dan ik als betrokkene bij de schilders van de Faktorij in St.- Antonius – beginnen met het instrijken. De pot van 5 kg stond binnen en die zette ik een uur in heet water en nam die daarna in een emmer warm water mee naar buiten. De lijm was echter nog veel te vast. Terug naar binnen en verder opwarmen in heet water. Na de middag weer gaan proberen en nu was de lijm iets smeuïger. Maar het uitstrijken blijft moeizaam. Als je veel materie op de borstel hebt dien je die best in een haal uit te strijken en liefst toch niet te dik. Bij terugstrijken komt er meestal te veel materiaal weer los en heb je geen egale verdeling meer.

Het was een goede ingeving de stalen borsteltjes mee te nemen om de loszittende bastdelen van de oudere bomen eerst weg te halen. Daarvoor maakten we dankbaar gebruik van de scherpe voorkant van het borsteltje om de losse schorsdelen weg te schrapen. Zie foto’s.

We zorgden er ook voor dat er geen inklimmogelijkheden door opschietende begroeiing overbleven.

De grote pot met de lijm hadden we in een emmer met heet water geplaatst. Het bain-marie water moet warm blijven, anders gaat de smeerbaarheid weer duidelijk moeilijker.

We brachten telkens een strook van een goede 20 cm aan.

Na enkele uren werken krijg je onvermijdelijk wat van dat kleverige spul aan je handen. De lijm lost niet op in water, maar met een oud product van Ecover voor het wassen van vuile handen, kregen we het plakkerige gedoe er gemakkelijk af.

Mijn conclusie: werken met een kleinere pot, die veel beter op te warmen is, gaat wellicht een stuk gemakkelijker.

Ik ben benieuwd naar het resultaat volgend jaar. Ik heb nu de bomen ingestreken die verder van de hegkant staan. De rijen naast de heg krijgen toch last van de legioenen valschermspringers die er in sommige jaren uit nederdalen! En dat zijn geen eiken (algemeen bekend als waardplant), maar vooral haagbeuk, wilg, populier en es.