Mijn meer dan 50 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik meedelen en zelf nog bijleren. Doch de wereld is groter dan de tuin. Daar is eveneens veel te zien en te beleven.
15-07-2018
Notenbladeren met bultvormige uitstulpingen.
Dankzij Karl Hellemans van Schilde weet ik weer iets meer. Enkele okkernotenbladeren vertonen bultvormige uitstulpingen. Veel kwaad lijkt het niet te doen.
Foto’s en opzoeking van Karl
Aan de bovenzijde en aan de onderzijde van de notenbladeren, meestal echter aan de bovenkant, ontstaan grote blazen met gerimpelde oppervlakte. De blazen worden door twee zijnerven begrensd of zij zijn kleiner en meer ovaal of rond. Aan de tegenovergestelde kant is een diepe inzinking, waarvan de wand met een dicht, wit haarkleed (erineum) bekleed is. Dit haarkleed bestaat uit lange dunne haren met spitse top: "Viltgallenziekte". Dit lijkt algemeen en komt door de galmijt : Okkernootviltmijt (Aceria erinea).
De ene foto is normaal genomen de onderzijde waar beharing te zien is (de vilt), is een vergroting van iets meer dan 10 x onder bino.
Op de druivenbladeren leek iets gelijkaardig te staan maar ook niet helemaal. Hier kon ik niets speciaal over terugvinden...? De aantasting hier valt het sterkst op bij de pitloze Himrod; een, drietal jaar oud.
Ikheb net het artikel in Pomologia (het kwartaalblad van de Nationale Boomgaardenstichting) over Kweeperen gelezen.
Misschien is het nuttig voor leden met weinig ervaring. Ik verwacht toch in een gewaardeerd tijdschrift als Pomologia meer diepgang. Dat men put uit (zeer) oude bronnen is duidelijk. Men laat de kweepeer bloeien einde mei.
Er komt nog een deel 2. Hopelijk een stuk interessanter?
Vorig jaar bevroren al mijn kweeperen (zero vruchten) op 19 en 20 april 2017.
Eén uitzondering: de Servische Lescovacz. Deze grote, appelvormige kwee droeg voorbeeldig. Ik heb ook 2 rassen via de NBS.
Een notitie van 2017
Champion (N-Frankrijk '88) Zeer gezonde boom; prachtige vruchten in 00. Te rijpe vruchten worden innerlijk bruin. Overleefde de verplanting wegens de aardgasleiding door de tuin 9 jaar geleden bijna niet .
Lescovacz : geplant in '90
Miagkaplodnaja zomer 2017 Zoetewei. Ook rauw te eten.
Onbekende NBS vj. 2011 . Op 26/04/2017 veruit het minst ver in ontwikkeling; bloemknoppen nog klein. Kleine bleke bladeren. Geen vruchten.
Rhea's Mammoth : '91
Van Deman NBS voorjaar 2011 (Foute schrijfwijze bij NBS: Van Damen)
Beautiful, large, waxy yellow- orange, oblong to pear shaped fruit has pale yellow flesh with a pleasant aromatic and spicy flavor. A very high yielding tree it is also considered to be one of the hardiest varieties. Ripens earlier than most quince in September. Selected by Luther Burbank in 1891 out of trials of over 50,000 seedlings. Self fertile tree is hardy zones 5-10.
Vranja '90
Ludo Stoop (ook nog niet open, maar droeg niet; trouwens maar een matige vrucht.)
Mijn kweeperen op 26/04/2017
Open: Champion, Rhea’s Mammoth en Vranja: alles bevroren.
Gedeeltelijk open: Van Damen: ?
Nog gesloten: Lescovacz: De enige die later normaal droeg!
Dit jaar (2018) dragen alle bomen als nooit tevoren. Ook bv de Ludo Stoop, met iets gezondere bladeren dan anders. Van Deman heeft voor ’t eerst enkele vruchten, na 7 jaar. De bladstand staat me echtter niet aan (te klein).
Ook de andere, onbekende NBS draagt voor ’t eerst. Bladstand redelijk voldoende. (Het kan zijn dat de bomen verwisseld zijn en dat Van Deman de gezonde boom is.)
Rhea’s Mammoth en Vranja dragen goed, doch ook hier staat de bladstand mij niet aan: veel kleine en zwarte vlekjes van de bladvlekkenziekte, een schimmelziekte (Diplocarpon maculatum). Later verschijnen die ook op de vruchten.
Champion en Lescovacz hebben zeer grote, opvallend gezonde bladeren.
Er volgt nog een tweede deel in Pomologia. Hopelijk zal dit meer interessante informatie verschaffen betreffende goede rassen.
Vorig jaar,toen er zo weinig peren waren als gevolg van de lentenachtvorsten van 19 en 20 april 2017 droeg de zaailingpeer voor ’t eerst. De peer blijft vrij vast maar heeft een zoete smaak.
Er bleef een peertje bewaard tot eind februari. Hat was nog tamelijk vast en opvallend zoet van smaak.
Johan Baecke van Balen, de strafste perenteler die ik ken, was verliefd op de vorm en heeft die vorige winter geënt. Ik ben zeer benieuwd naar het resultaat binnen een paar jaar. Hij teelt steeds prachtige exemplaren, de helft groter dan de doorsnee.
Vincent Turkelboom raadde mij de naam Dawi aan, naar mijn initialen in plaats van Dewe.
Slechts aan de Weiki, de Beierse kiwibes hangen vruchten.
Aan Ken’s Red: niets
Aan Jumbo: niets
Aan Maki: niets
De mannelijke kiwibes heeft wel uitbundig gebloeid.
Tegens de huismuur staat Issaï er wel goed voor.
In hun 5de jaar en zonder de minste voorjaarsvorst had ik veel beter verwacht.
De verklaring zoek ik in de zondvloed van juni 2016. Toen hebben ze onder water gestaan met schade aan de haarwortels. Voeg daarbij het totaal bevriezen van de bladeren vorig jaar. Ik moet absoluut bijbemesten voor een betere groei.
In de nog lager gelegen boomgaard is er toen een boom verdronken. Nu zie ik enkele bomen met zeer kleine blaadjes treuren. Ik vrees dat ze niet meer herstellen.
Toen is ook in de plastiekserre mijn mooiste witte druif Theresa verdronken.
De stad ITAMI in Japan en Hasselt hebben vriendsschapsbanden. Hasselt schonk Itami in november 1991 een beiaard, en Hasselt kreeg van hen een uitgewerkt plan en medewerking voor een Japanse Tuin. De Japanse tuin ligt in het park Kapermolen. De tuin met een oppervlakte van 2,5 hectare is de grootste Japanse tuin in Europa.
Twee gidsen namen ons op sleeptouw. De tuin is een schoonheidsbeleving. Mij troffen de witbloeiende struiken, de irissen, de gebouwen. De kleurige Koivissen trekken de aandacht. Even waren we verrast dat we voor de waterval op grote stenen moesten oversteken. Japanners geloven in Kami, geesten zowel ten goede als ten kwade.
In de tuin heeft alles een symboolwaarde, de waterval, de stenen (komen zelfs uit Oostenrijk), de bloemen enz. Ik vond het toch eigenaardig dat ze een gewone den of pijnboom, de Pinus sylvestris, mits snoeien en onersteuning, dwingen te groeien als een Pinus maritima van nature doet.
We wandelden naar diverse gebouwen met telkens de nodige uitleg.
Japanners zijn een zeer plichtsbewust volk met een sterke gemeenschapszin.
FOTO’S
1. Inkom
2. Koi vissen, een veelkleurige, soort karperachtige, die in Japan tot 100 jaar worden.
17. Ginkgo biloba, een oerboom. Enkel de ml. exemplaren worden geplant. De vruchten van de vr. exemplren hebben een storende geur.
18. Sporen van de grote overstroming in juni 2016. Mijn mooiste druif Theresa ging toen verloren door die zonvloed met gebrek aan zuurstof in de grond. Bij verschillende van mijn fruitbomen zie ik nu aan de povere bladstand dat ze toen erg geleden hebben.
De nonnenabdij van de jaren 1100 werd opgeheven met de Franse revolutie. Het klooster is eveneens afgebroken. Resten nog de indrukwekkende hoevegebouwen, in handen van de Vlaamse gemeenschap en bestuurd door diverse instanties.
Weer met twee gidsen volgen we de Proevertjesroute van 3,5 km door de 100 ha van het Natuurgebied in de Demervallei van het domein Herkenrode en iets daarbuiten. We worden al vlug verrast met speculoos. In de hoeve van de verdwenen watermolen wacht een Herkenrode appelsap. Je kon er ook een Herkenrode trippel bestellen. Eerst gingen we nog een kijkje nemen achter de hoeve. Men heeft er een bakoven gerestaureerd waar men met een groep, naast brood ook pizza’s kan bakken.
De gidse maakte ons attent op echte kamille met holle bloempjes en naar appel geurend, de valse kamille met volle bloemhoofdjes en de Schijfkamille met enkel een geel bloemhoofdje, geen witte bloemblaadjes. Het verwonderde mij dat er zoveel schijfkamille groeide. De volgende stop is de Lavendelhoeve met een heerlijke bonbon. Er groeit 4 Ha lavendel van even goede kwaliteit als in de Provence verzekerde de eigenaar mij. Terug op Herkenrode proeven we nog twee Herkenrode bieren, een blond en een bruin, met kaas.
FOTO’S
1. Aan de poort
2. Poortgebouwen
3. Idem
4. Binnenplein
5. Kaart Domein Herkenrode. Wij volgen de ‘Proevertjeswandeling’, 3,5 km, aangeduid met de gele bolletjes.
6. Gidse Myriam Engelen bij de grote vijver
7. Hoevegebouwen
8. Idem
9. Boomgaard Telt een 100 tal verschillende, oude rassen.
Dankzij de e-mails van Hugo Dhooghe van Brasschaat, de man van de zadenwerkgroep Velt, was ik op de hoogte van deze Veltactiviteit.
Andre Verbist had voor de afdeling Brasschaat een uiteenzetting gegeven over de grond. Vanavond toonde hij zijn manier van werken.
Hij wil echt het waarom kennen. Daarbij consulteert hij diverse meettoestellen.
Meten is weten
Voor het maken van zijn compost gaat hij zorgvuldig te werk. Alles groeit er voorbeeldig. De tomaten in zijn serre staan al in een ver gevorderd groeistadium. Met het watergeven springt hij zuinig om. Zijn weelderig ajuinenbed wordt zorgvuldig met gaas beschermd.
Naast het huis staat een machtige tulpenboom. Nog een idee die hij opdeed tijdens zijn wielerloopbaan. Hij was een rappe sprinter. Zo won hij o.a. de Scheldeprijs van zijn gemeente. Hij klopte zelfs ooit Rik Vanlooy. Toen de doping opkwam haakte hij af.
Ik keek ook naar zijn fruitbomen. Enkel de James Grieve draagt uitstekend. De 3 andere Cox, Jonagold en Schone van Boskoop hebben maar weinig vruchten. Dit jaar zou men er meer verwachten. Wellicht een te dichte kroon? Luchtig snoeien kan verbetering brengen. Misschien kan er nog een Ecoletteappel bij. Desnoods de Cox door deze vervangen?
Voor de deelnmers had Hugo Dhooghe plantjes meegebracht. Zo zal ik straks weer Chinese bieslook in het kruidenbed hebben staan.
Mede dankzij het goede weer zijn de ecotuindagen met een 130 tal bezoekers weer uitstekend verlopen. Ik heb mijn enthoesiasme voor groot – en kleinfruit kunnen doorgeven. Bovenal heb ik de Ecolette appel gepromoot.
Ecolette is een resistent appelras, ontwikkeld door Wageningen University & Research (WUR) en kwam in 2006 op de markt.
Vroeger heette dit instituut ‘Instituut voor Veredeling van Tuinbouwgewassen’ IVT.
Hieraan was onder andere Piet De Sonnaville (31-08-1917 20-02-1995) verbonden. Ik heb het geluk gehad samen met Vincent deze man te Winsen te mogen ontmoeten. Aan vele bomen hingen zakjes met nieuwe kruisingen. Hij toonde ons diverse kruisingen met als resultaat rode peren en liet ons eigen mirabellen proeven.
Zijn Karmijn de Sonnaville deed het bij mij op zandgrond minder goed. Laatst bij mijn bezoek aan dochter Veerle te Vancouver reisden we op Vancouver eiland (iets groter dan België). Bij de twee boomkwekers die ik daar ontmoette was de Karmijn hun appel nr 1.
Eerst kwam het stadhuis, geflankeerd door het Belfort aan de beurt. Dit was eerst lakenhal in witte zandsteen van Balegem en arduin van Doornik in sobere rococo-stijl. Men bouwde tegen het al bestaande belfort (1369). (UNESCO-werelderfgoed samen met de andere belforten.)
In het stadhuis prachtige, zichzelf dragende, monumentale trap.
Verder uniek smeedwerk – gevecht van de arend met de draak - van kunstsmid Louis Van Boeckel (Lier 16 januari 1857- 6 juli 1944). Op de wereldtentoonstelling van Parijs, 1900 was hij de primus van de 378 meedingende kunstsmeden!
Op weg naar het Begijnhof kwamen we eerst op het plein met de godshuizen.
Rijke, barokke begijnhofkerk met veel beeldhouwwerken. De aandacht trokken vooral de biechtstoelen.
Verdere wandeling tot op de tweede omwalling, nu een 4 km lange wandelweg. Bij een vorig bezoekvolgden we deze met de cursisten van de gemeentelijke taalleesen Engels. (Staat op de eerste blog,26-04-2013).
FOTO’S
10. Stadhuis
11. Trap in het stadhuis
12. Gevecht Arend en de Draak (Louis Van Boeckel)
13. Godshuizen
14. Rijk interieur van de begijnhofkerk
15. Biechtstoel
16. 17de eeuwse uitbreiding begijnhof
17. Lierenaars= schaapskoppen, daar zij een veemarkt verkozen boven de universiteit.
Proeftuin Daniël Willaeys Lage Weg 60 2980 Halle-Zoersel
Maak kennis met een landschappelijke, een bloemrijke, een eetbare, een bos-, een moes- en een zeer diverse enorme fruittuin. Op 1 hectare in de Schijnvallei, tegen het Zoerselbos is er heel wat te zien: ook kippen, houtkweek, een composttoilet, maar vooral een uitgebreide verzameling groot- en kleinfruit in vele soorten en rassen. In het bijzonder de grote kleinfruitkooi en de bramengalerij. Daniël wil de bezoekers laten kennismaken met de ECOLETTE, een resistente top-appel, die in geen enkele ecotuin mag ontbreken, ook al heb je slechts plaats voor één boompje, gedeeltelijk zelfbestuiver. Vorig jaar –omdanks de rampspoed vorst- droeg hij uistekend. Zeker bijschrijven op de lijst in het Velt-boek Fruit! De eigenaar put uit vele jaren ervaring. Hier werd op 20 januari 1974 Velt als vzw gesticht. Jarenlange waarnemingen, info en belevenissen op 2 blogs http://blog.seniorennet.be/fruit2. (Vanaf 2015) En fruit (2005-2014)
Ook Vincent Turkelboom zal aanwezig zijn met een uitgebreide boekenstand. Als uitstekende fruitkenner kan je hem ook veel vragen stellen.
Open op zaterdag 2 juni, vm 10 - 13 u zaterdag 2 juni, nm 13 - 18 u zondag 3 juni, vm 10 - 13 u zondag 3 juni, nm 13 - 18 u
De loquat (Eriobotrya japonica), Japanse (wol)mispel of neffel is een vruchtuit derozenfamilie. De plant staat in het Spaans bekend als nísperero del Japón en de vrucht als níspero japonés. Het is een groenblijvende, 5-10 m hoge boom met een ronde kroon en een korte stam. Waarom Japanse mispel in het Spaans? Een mispel is er helemaal niet in te herkennen.
De eivormige, oranje vrucht is 3-8 x 2-5 cm groot. Onder de oranje schil zit het zeer sappige, aromatische, zoetzure vruchtvlees, wat enigszins doet denken aan abrikoos. De vrucht bevat één tot tien (meestal twee tot vijf) tot 2 cm grote, ovale, afgeplatte, bruine zaden. De vruchten kunnen uit de hand gegeten worden of worden verwerkt tot fruitsalades, vruchtensappen,compote, consumptieijs enjam. Ook worden de vruchten onder andere in China en Taiwan ingeblikt.
De loquat kan ook in het Nederlandse en Belgische gematigd zeeklimaat overleven, de plant zal echter zelden in bloei komen.
Ik kreeg de vruchten zopas van Monique en Bob,,meegebracht van hun reis naar Spanje. Vroeger hebben ze de vruchten nog, in het wild geplukt van blijkbaar niet zo’n hoge bomen..De vruchten zijn niet zolang houdbaar. We moesten die direct consumeren.
Ik kende het woord Loquat, maar hadde vruch nog nooit gezien. De smaak valt mee. Er zaten 3 zaden in, twee grote en 1 klein.
Ik nam er enkele foto’s van. Van hen kreeg ik in het vroege voorjaar ook een plantje. Het staat tegen een muiur; dus droog en ik vergat het water te geven.
Teek verwijderen met vloeibare zeep en prop watten
Ik kreeg volgend bericht toegestuurd
Teek verwijderen met vloeibare zeep en prop watten
"Ik had een kinderarts die mij vertelde dat dit de beste manier is om een teek te verwijderen”.
Dit is geweldig, want het werkt op die plaatsen waar het soms moeilijk is om aan te komen met een pincet: tussen de tenen, in het midden van een hoofd vol donker haar, etc. "
"Breng een klodder vloeibare zeep aan op een prop watten.
Bedek de teek met de zeep -doordrenkte prop watten en dep het een paar seconden (15-20),
De teek zal zich spontaan losmaken en zichzelf vasthouden aan de watten wanneer u de prop weg neemt. Deze techniek heeft gewerkt elke keer als ik heb het gebruikt (en dat was vaak),
en het is veel minder traumatisch voor de patiënt en makkelijker voor mezelf .. "
"Tenzij iemand allergisch is voor zeep, zie ik niet in dat deze techniek schadelijk zou zijn op enigerlei wijze.
Zelfs de vrouw van mijn mijn arts belde mij voor advies omdat ze een teek op haar rug had die ze niet kon bereiken met een pincet.
Ze gebruikte deze methode en meteen belde zij me terug om te zeggen, dat het werkte!
Her en der hebben eekhoorntjes noten verborgen. Die zijn gaan groeien. Ik heb er al een zestal uitgeplant.
Vorig jaar bevroren mijn meeste noten. Nu heb ik bemerkt dat een van die noten beduidend later uitloopt. Het is nog een jong exemplaar. Ik schat 5 jaar. Misschien verschijnen dit jaar de eerste noten?
Anderzijds zijn er een drietal jonge boompjes die nog later uitbotten.
Ik ben ze daarstraks gaan fotograferen. Een paar dagen terug stonden ze nog in bot. Met de 27° van de laatste dagen is het ontluiken versneld.
De vorst van vorig jaar indachtig, denk ik een paar van de al uitgeplante door deze laat tot ontwikkeling komende te vervangen, om in de toekomst de lente nachtvorsten te verschalken.
Mijn vroegst uitlopend ras is het Nederlandse entras Coenen: mooie en goed smakende noten, doch hier in de Kempen zijn het ook de eerste die bevriezen. Broadview en nog meer Buccaneer zijn wat later.
Okker- of walnoten komen de laatste jaren meer in de belangstelling. Ik verwijs naar de blog over de notenexpo op 11 en 12 november vorig jaar door Pieter De Ridder te Sint-Pieters-Leeuw.
FOTO’S
1. Nr 1 Nog het minst ontwikkeld; echter nog een zeer klein boompje. Misschien daardoor iets vertraagd, in vergelijking met een ouder exemplaar?
“Ondanks zware aantasting van krulziekte is de vruchtzetting op deze perzik dit jaar toch redelijk. Nu vraag ik me al lang iets af. Elk jaar probeer ik de gekrulde bladeren volledig te verwijderen, maar heeft dit enig effect? Er zijn zoveel schimmelsporen dat de aantasting elk jaar toch het zelfde is. Bovendien heb je toch alleen infectie in de wintermaanden? Ook als je de gekrulde bladeren niet verwijdert komen er als het warm wordt toch weer gezonde bladeren aan de boom. En zelfs een aangetast blad heeft nog enige assimilatie. Kortom, wat voor nut heeft het wegplukken van die zieke bladeren dan nog?? (Behalve visueel?) Wie van ons weet dat? Ondanks zware aantasting van krulziekte is de vruchtzetting op deze perzik dit jaar toch redelijk. “
Ik ben gaan kijken naar mijn perzikbomen:
Bij mijn oude Fertile de Septembre zie ik geen aantasting.
Een jong exemplaar Fertile de Septembre is zeer goed gezet en heeft geen aantasting.
Aan Benedicte zie ik een paar gekrulde bladeren. De zetting is minder.
Een oudere selectie uit een Broechemse is zo goed als niet aangetast. Ik heb de boom van Karel Bolansee van Pulderbos. Een aantal jaren terug had hj zeer veel vruchten. Een aantal kwam op de composthoop terecht en het volgende jaar schoten in zijn tuin wellicht een twintigtal planten uit. Sommigen grooiden vrij gezond. Ik plantte er bij mij enkele uit. En gaf die daarna weg. Ik heb er nog één exemplaar van, een grote boom en nog steeds gezond.
Ook een oudere Wangenheimer groeit vrij gezond.
Een jonge Grosse Mignonne heeft eveneens geen last van de krulziekte.
Ik heb geen verklaring voor het gebrek aan aantasting. Benedicte zou de meest resistente zijn en hier bemerk ik wel enkele gekrulde bladeren.
In het verleden heb ik ooit wel krukzieke bladeren getrokken, maar al een hele tijd niet meer.
Bij mij moet alles zijn natuurlijke gang gaan.
Op 2 en 3 juni doe ik nog eens mee aan de Velt-ecotuindagen. U kan komen kijken.
Bij mij verschijnen de mannelijke bloemen het eerst. Ze zijn wat takvormig.
Enkel aan de Weiki verschijnt al een begin van vruchtzetting. Geneva die ernaast staat en veertien dagen vroeger rijp is, laat zijn b loemen nog niet zien.
