Mijn moeder had een buurtwinkel, één van de vele die er toen na de tweede oorlog veel bestonden en volgens Unizo nu tot een 6.000 in ons land geslonken zijn.
Men verkocht er algemene voedingswaren, huishoudgerief, klederen, lingerie en naaigerief.Een groot deel van haar klanten kwamen dagelijks over de vloer. Haar klanten kende ze van buiten en van binnen. Zij was soms voor hen een raadgever, een biechtvader en wist al het nieuws van de gemeente, de goe en kwa maren.
s Zondags moesten wij langer in bed blijven. Dan kwamen de klanten van te lande naar de vroegmis, stalden er bij ons hun fiets en bleven na de mis nog wat hangen om er een koffie te drinken. De stalling, het toilet, de koffie was gratis service. Probeer het maar eens in van onze moderne grootwarenhuizen.
Een woord klinkt nog altijd in mijn oren. Juist voor dat de deurbel klonk en dat een klant wegging was het: Merci, testjoenendiensted.w.z. dank u, 't is tot uwen dienst..
Dienstbaarheid in al wat je doet, voor het plezier en het nut van uw klant, uw vriend, uw collega, uw medemens, niet voor het gewin, niet voor een wederdienst. Dat heeft mijn moeder aan de toog mij onbewust meegegeven 3à à 50 keer per dag met de duerbel van haar winkel..
De buurtwinkel van mijn moeder is als een inspiratiebron voor mijn vrijwilligerswerk.
Van vrijwilligerswerk gesproken. Rachelle van bij de buren had het op zich genomen om de kindjes van de buren van school af te halen met haren auto.Zij had een auto vol, tot wel acht kindjes. Verstrooid door al dat jong geweld achter haar in den auto reed ze door het rode licht.
De garde, enkele meters verder, hield haar tegen, keek eens in de auto en snauwde haar toe: " madameke, weet je niet wanneer je moet stoppen ? .- Pardon meneere, hakkelde Rachelle, t zijn niet al de mijne, er zitten er vijf bij van de geburen.
Met gehandicapten en zieken naar Lourdes. Voor een diareeks met muziek en 49 sfeerbeelden over "Lourdes, zijn symboliek en rituelen" klik op de foto 51 Mb en 21 min. downloadtijd.
