In het bos nabij mijn vakantiehuisje ontspringen uit de waterrijke ondergrond er heel wat bronnetjes die naar het riviertje lopen of kleine kanaaltjes vormen in het bos. Dit water is een frisse kracht dat voortstuwt naar een wijder en sterker geheel, naar een stroom die draagt, die zelfs mensen draagt.
Naar jaarlijkse gewoonte waren de medewerkers van de ziekendienst bij de Meibedevaart van Vlaanderens Bedevaarten weer bijeen in het pastoraal centrum "De Bron". Dit is een plaats van ontmoeting voor zoekende mensen in het geloof en voor medewerkersin parochies en instellingen . Er is een bibliotheek, drie vergaderzalen als vormingshuis, een religiowinkel, cafetaria en een zeer mooie kapel in het daarnaast gelegen klooster van de Zusters van Liefde.
Het is een ideale plek voor onze ontmoeting en ook zinvol. Bij onze leden van de ziekendienst zijn wij overspoeld en doordrongen van kameraadschap, sociale ingesteldheid, zorg voor mekaar en de zieken die gegroeid is tot een hechte vriendengroep.
Onze ontmoeting na de bedevaart is dan ook een blij weerzien, een napraten over de kleine en grote zorgen die we weer goed hebben aangepakt, over de deugddoende gebedsmomenten en de verkwikkende ontspanning.
Vanaf drie uur kwamen wij toe. Er was een verrassingskoffie met nadien het bekijken van de powerpointpresentatie met 150 fotos die ik had samengesteld en een videofilm over het Pausbezoek aan Lourdes. Nadien was er een Eucharistieviering gevolgd door een broodmaaltijd met een verfrissende ijs en nog menig drankje tot omstreeks 22u. Wij kijken al uit naar ons volgend weerzien in de Julibedevaart of op de octoberbijeenkomst van de Hospitaliteit of .... bij een of ander bezoekje.
Voor het krantje van de HBK-seniorenclub ontving ik onderstaande tekst van een onbekende auteur.
DIE GOEIE OUDE TIJD.
Hoe is het in Gods naam mogelijk dat wij , geboren in de jaren 30-40-50, nog leven ?
Volgens de theorieën anno 2004 zouden we toch al lang moeten dood zijn.
Wij zaten in autos zonder veiligheidsstoeltjes, gordel of airbag. Onze bedden en speelgoed waren geschilderd met verf en lood en cadmium. Flessen met gevaarlijke stoffen en apotheekflessen konden we gewoon met onze handjes en beperkte motoriek openen. Poorten en deuren gingen gewoon dicht en als je met je vingers er tussen zat waren ze weg.Op de fiets zat je achterop met je gat op de bagagedrager en probeerde je vast te houden aan de schroefveren van het zadel voor je. Een helm hadden ze nog niet eens op een bromfiets, laat staan op een fiets. Water dronken we uit een kraan, niet uit een fles.
Brood stond stijf van conserveringsmiddelen, na twee weken was de korst nog net zo vers als in de winkel. Kleur- en smaakstoffen moeten ook al bestaan hebben,want zo rood, groen of geel als de limonade toén was, zie ik nu echt niet meer. Een kauwgom legde je s avonds op je nachtkastje en strak je s morgens weer in je mond. Op school hadden ze maar één maat bank en met zo´n heerlijk gevaarlijke klep er aan. Schoenen waren meestal al ingedragen door zus, broer of neef en ook je fiets was te groot of te klein. Een fiets had geen versnellingen en als een band kapot was leerde je vader je zo snel mogelijk om die zelf te plakken. We gingen s morgens weg van huis en we kwamen terug als de straatverlichting aanging. Niemand wist waar we waren in tussentijd en we hadden geen GSM mee. Het bos of het park was een plek om te spelen en geen vieze mannetjesverzamelplek. Als we naar een vriendje gingen, liep je er gewoon naartoe, je hoefde niet aan te bellen en ook geen afspraak te maken. Er ging ook geen volwassene met jou mee. We aten ook al koekjes en kregen brood met veel boter en werden niet dik. We dronken uit dezelfde fles als onze vrienden en niemand werd er ziek van. Wij hadden geen play-tation, Nintendo, X-box, 64 televisiezenders, videofilms, surround sound, eigen televisies, computer of internet. We hadden vrienden!
De televisie begon pas om 18 uur. Dan kwam een uurtje wat leuks voor kinderen en oh wee als je daarna durfde op te staan om op een knopje van een andere zender te duwen ( die zaten al aan het toestel vast). Pa bepaalde wat en hoe lang je daarna keek. We hebben ons gesneden, botten gebroken, tanden uitgevallen en er werd niemand voor de rechter gesleept. Dat waren gewoon ongelukken en soms kreeg je er nog zelf een pak slaag bij. Wij vochten en sloegen elkaar soms groen en blauw en er was geen volwassene die zich er druk om maakte.
Pedagogisch verantwoord speelgoed maakten we zelf; met stokken sloegen we naar ballen, we bouwden zeepkisten en merkten onderaan de berg dat we de rem vergeten waren. We voetbalden op straat, en alleen wie goed was mocht meedoen; wie niet goed genoeg was moest maar blijven kijken en leren omgaan met teleurstellingen. Op school zaten ook domme kinderen. Zij gingen en kwamen op dezelfde tijd als wij en kregen dezelfde lessen. Zij deden soms een klas nóg een jaar en daarover waren geen discussies op ouderavonden. De meester had altijd gelijk. We smeerden onze boterhammen zelf, met een grote mensen mes en als je ze vergeten was kon je op school niets kopen! Als je de korst niet at had je een beetjes meer honger de rest van de dag. We gingen met de fiets naar school, helemaal alleen, ook in de winter. Als je moeder aan de huisdeur naar je zwaaide was je al een beetje een watje ! Wij hadden vrijheid, mislukkingen, succes en verantwoordelijkheid. We hebben moeten leren er mee om te gaan. Onze generatie heeft véél mensen voortgebracht die problemen kunnen oplossen, innovatief bezig zijn en daarbij risico durven nemen en voor de gevolgen instaan.Hoor jij ook daarbij ? Gefeliciteerd ! Wij waren helden.
Vandaag is het 35 jaar geleden dat mijn moeder overleden is. Een hele tijd, maar toch niet om te vergeten, een goede moeder blijft altijd bij. Bij een grote vreugde of groot verdriet is het alsof je dit nog steeds met je moeder wil delen.
Mijn moeder was Alix Vandamme, geboren op 14.11.1893 en was 77 jaar wanneer zij aan kanker overleed. Zij was in haar actief leven naaister en had daarnaast een kruidenierswinkel. Vader was kleermaker. Moeder bracht negen kinderen op de wereld waarvan er 7 werden groot gebracht. Zij had een druk en soms kommervol leven waarbij haar verste uitstappen Brussel, Antwerpen en de zee was.
Moeder was de oudste dochter van Jules Vandamme en de zuster van Margriet, Martha en Achiel die op de laatste dag van de oorlog (11.11.14) als soldaat overleed. In 1941 werd haar zuster Margriet en haar man vermoorden werd hun huis De Roobaert met het dochtertje erin in brand gestoken. Een wrede roofmoord die destijds de gazetten vulden en waarover zelfs op de markt een marktzanger het verhaal zong. Wie zou dit nog kunnen bezitten ?
De Roobaert was het ouderlijke huis van mijn moeder. Het was een boerderij en buurtcafé aan de grens van Geluwe naar Beselare bij het Moeremaaibos. Wij noemden haar vader Pee van den Roobaert.Hij was mijn enige grootvader die ik nog gekend heb tot ik 12 jaar was.Hij was dan ook mijn eerste idool.
Naar aanleiding van een familiebijeenkomst op 1 februari 1975 maakte ik de stamboom op van Pee van de Roobaert, Jules Vandamme. In 1979 riep ik als hommage aan de Vandammes en mijn grootvader alle Vandammes op voor een stamboomfeest. 600 Vandammes verzamelden te Geluwe waarbij de kersverse gouverneur Leo Vanackere het wapenschild van de Vandammes onthulde.
De reünie was mij nog niet groot genoeg en ik lanceerde een grootse Vandammereünie onder de slogan 2000 Vandammes te Damme in het jaar 2000 wat ook gerealiseerd werd.
Maar over de Vandammes, het tijdschrift De Chronicke Van Damme, zijn VZW en zijn activiteiten later nog wel eens meer.
Ons dakvenster op zolder moet hersteld worden. Bij het opruimen van een kast die voor het venster in de weg stond vond ik nog enkele documenten uit mijn vurige studentenjaren anno 1955 als lid bij het Comité voor Vrijheid en Democratie in de schoolstrijd tegen Collard en student in het tweede jaar aan de School voor Matschappelijk Dienstbetoon te Roeselare.
Ik bezorg u hierbij een van de strijdliederen van het Comité ui die tijd op muziek van Klein klein kleuterken.
Klein, klein Collareken, wat doet gij in mijn klas ?
Gij steelt er al ons centjes weg, het is toch al te kras.
Mamake die zal kijven, papake die zal slaan,
Klein, klein Collareken, maakt u maar gauw vandaan.
Klein, klein Collareken, wat doet gij in mijn school,
Gij verft er al die kindjes rood, zo rood als rooie kool,
Mamake
Klein, klein Collareken, wat doet gij in het land,
Gij maakt er al de mensen kwaad, het is een echte schand.
Mamake .
De schoolstrijd ging gepaard met heel wat marsen op Brussel en plaatselijke acties waaronder het uithangen van zwarte vlaggen. Wij klommen in de kerktoren en hingeneen reuze zwarte vlag die zich nestelde in de wijzers van het kerkuurwerk. De straten werden met slogans in kalk beschilderd zoals "Weg met Collard". Aan het Socialistisch lokaal werd de rode vlag neergehaald waarna volgend pamflet in de gemeente werd verspreid.
Gangsters van de Sint-Jozefszaal aan het werk te Geluwe.
Tijdens de nacht van zaterdag 9 en zondag 10 juli, rond 2 uur s morgens, hebben de clericale fascisten van Geluwe een aanval gedaan op het Socialistisch lokaal.
Het doel was van de rode vlag die aan het Volkshuis wappert af te rukken terwijl anderen aan het kladpotten waren op de straat en een affiche op de drempel van het Volkshuis plakten.
De gangsters hadden echter te veel gericht gemaakt bij het afhaken van de vlaggestok zodat de lokaalbewoners wakker werden en de fascistische woonstschenners de vlucht namen. Ze werden achterna gezeten enkele konden ingehaald worden.
Inwoners van Geluwe, oordeelt over de fascistische methodes van deze door de Clericalen opgezweepte jeugd die zich als een echte bandietenbende aanstelt.
Slechts één antwoord kan daar op gegeven worden:
Keert de rug aan de haatzaaiers !!
Sluit aan bij de Socialistische organisaties die de vrijheid van eenieder eerbiedigen.
Spijkert de daden van die fascistische helden aan de schandpaal !!
Voor de ware verdediging van de democratische vrijheid, sluit aan bij de Belgische Socialistische Partij"
Tot daar dit lyrisch pamflet.
Drie van onze groep werden herkend en/of gevat. Met de rest zaten wij safe, een paar kilometers verder gevlucht in de hennenkoten van Broeierij Verhaeghe.
Het was een opwindende nacht.
Op de foto: De wagen van de Sociale School " Achiel Charbon met de Ezelsoren" in een proteststoet te Roeselare.
Wij waren vier dagen naar ons vakantiehuisje in de Ardennen. Ondanks de voorspellingen van Frank Deboosere geen regen. Het waren mooie dagen met over dag 15 à 17 graden, afgewisseld met zon maar iets te koud voor de tijd van het jaar ( s morgens 3 à 5), echter ideaal om wat tuinwerk te doen rondom het huisje: gras afrijden, struiken en bomen snoeien, onkruid wieden en bevroren waterbegonias vervangen in de bloembakken. Ieder jaar wachten wij tot na de ijsheiligen om onze bloembakken buiten te zetten. Maar dit jaar zijn de ijsheiligen nog een heel eind na hun verjaardag in de Ardennen blijven haperen en was de helft van onze waterbegonias naar de knoppen.
Wil je meer weten over ons vakantiehuisje, surf maar eens naar "Mijn Ardennenhuisje" hiernaast. Op zondag reden wij naar de mis in Roumont. Daar was het Eerste communie. Eén jongen deed er zijn eerste communie ! Hij stond gans de mis vooraan naast de priester aan het altaar en las er de eerste lezing en de voorbeden. Vooraan in het kerkje met een 50tal mishoorders zat de familie; zijn ouders, beide grootouders, nonkels en tantes en neefjes en nichtjes. De priester, een bekende van de familie, hield er een speciale homilie en zinspeelde op devoeding en opvoeding door de ouders en de Eucharistie als noodzakelijk voedsel voor de christelijke opvoeding. Je zag dat de familie zo wat van de high-live uit de streek was, zo van die overgebleven kasteelheren. Her en der zijn er in die streek nog van die kleine kastelen met een park, nu in gebruik als vakantiehuizen.
Op onze rustdag reden wij een mooie trip doorheen het Groothertogdom; Ettelbruck, Bourghlinster, Bourgscheid, La Rochette, Diekirch. Een echt mooie streek langs de Süre . Als de brem bloeit met de witte vlier tussen al dat groen is de streek op zijn mooist.
De tijd ontbrak ons om van die vlierbloesems te plukken. Toch geef ik je het recept mee om een vlieraperitiefje te maken. Giet kokend water op de vers geplukte bloesems en laat dit 24u. rusten. Zeef het door een handdoek en kook dit per liter sap met de 500 gr.suiker en 4 citroenen. Leng het aan met witte wijn of water voor de kinderen. Heerlijk fris en voorkomt virusinfecties.
Met gehandicapten en zieken naar Lourdes. Voor een diareeks met muziek en 49 sfeerbeelden over "Lourdes, zijn symboliek en rituelen" klik op de foto 51 Mb en 21 min. downloadtijd.
