Straks vertrek ik voor mijn jaarlijkse dienstplicht van twee weken bij de Hospitalité Notre Dame de Lourdes..
Het is een kerkrechterlijke instelling onder het gezag van de Bisschop van Tarbes-Lourdes en de verantwoordelijken van het Heiligdom waarbij vrijwilligers jaarlijks een zeker aantal dagen ( minimum 6) zich ten dienste stellen van de bedevaarders en inzonderheid van der zieken.
Deze dienst is meer dan een eeuw geleden ontstaan op initiatief van enkele dienstvaardige mannen, hospitaliers genoemd. Zij hebben met eigen organisatie en administratie de zorg om de chapelains en de bedevaartdirecteurs te helpen in het welslagen van hun bedevaarten zowel op materieel als op geestelijk vlak. Hun werkterrein ligt vooral in het onthaal van de zieken bij hun aankomst, in de onthaalcentra, de baden en tijdens de vieringen zoals het bezoek aan de Grot en de processies.
Omdat ze, kort na de verschijningen, de zieken met draagberries van het station naar de Grot droegen zijn de hospitaliers kenbaar aan hun draagriemen, de mannen met de bretellen.
Het is hun uniform als teken van dienstbaarheid voor de zieken die ze niet alleen fysiek maar ook in hun hart dragen.Vanaf dit jaar zijn de traditionele draagriemen vervangen door een ander herkennings-uniform, een combinatie van bretellen en scapulier ? Jammer, het beeld van de authentieke hospitalier is verdwenen.
Na zeven jaren van opleiding en stage in verschillende diensten wordt men opgenomen als titulair lid van de Hospitaliteit en engageert men zich om zoveel als mogelijks jaarlijks zijn dienst te presteren.
Dit jaar is het mijn vijftiende dienstjaar als titulair. Mijn werkterrein is het domein van de Grot met de organisatie en het ordelijk verloop van het bezoek aan de Grot; van de misvieringen en andere plechtigheden aan de Grot met de passage van de bezoekers.
Mijn dagtaak begint vanaf 5.30u s morgens met het gereedmaken van de Grot voor de mis van 6u en het goed verloop van de volgende vier Eucharistievieringen; het plaatsen van zieken en gehandicapten, voorbehoudend van plaatsen naargelang de nationaliteit en de taal van de mis, het klaarmaken van het koor, het organiseren van de Communie waarbij soms 15 tot 25 priesters de communie bedelen aan 3- 4.000 mensen.
Na de missen is er gans de dag een stoet van mensen om de Grot te bezoeken waarbij gezorgd wordt voor een ordelijk verloop, een voorrang zoveel als mogelijk voor zieken, het bewaren van de stilte, het beantwoorden van vragen en inlichtingen.
Nog steeds verwonder ik mij over die voortdurende stroom van mensen die aanschuiven om de Grot te raken, een kaars te branden, bloemen of giften aan te brengen en in stilte, maar nergens zo devoot als daar, te bidden.
Het zijn mensen van alle talen en rassen, met hun eigen mentaliteit, de zuiderlingen al wat sentimenteler en luidruchtiger waarvoor een beetje Italiaans, Engels, Duits en natuurlijk Frans goed van pas komt.
Men werkt er in equipe met een 10-15 man. Gezien de hospitaliers doorgaans dezelfde periode hun dienst doen ontmoet men ook dezelfde collegas uit diverse landen waarmee een broederlijke kameraadschap gegroeid is in al die jaren. Onder mijn collegas ontmoet ik een Engelse universiteitsprof, een Oostenrijkse koster-organist, een ziekenhuisapotheker uit Parijs, tot voor enkele jaren een dynamietfabrikant voor de industrie uit Amerika, een Franse wijnboer, een Italiaanse jurist en een verzekeringsmakelaar, een Nederlandse bediende, een Spaanse Cosmeticafabrikant .
Deze jaarlijkse ontmoeting en werkperiode in dienst van de H.Maagd als onze patronne en van de bedevaarders die met hun ziekte, hun kommer of zorgen op bedevaart komen is voor mij mijn tofste vakantie, soms fysisch en psychisch zwaar maar onbetaalbaar deugddoend.
In deze tijd van allerhande slecht nieuws met geweld, porno en sexuële mishandelingen, corruptie en gestolen luxe, sensuele bevrediging en ontevredenheid voel ik mij als in een moddertherapie, geestelijk relaxerend.
Maria vroeg aan Bernadette in de modder te krabben om er een verfrissende bron te ontdekken.
Aan die bron die in de Grot nog steeds vloeit bid ik voor hen die de ware Bron van het Leven niet vinden.
Op TV inDuizend zonnen en garnalen en in De Standaard van redactrice Veerle Beel verscheen een reportage over de ambulancetrein die van uit Turnhout waarmee bedlegerige zieken voor de laatste keer naar Lourdes konden reizen.
De beschrijving en beelden wekten bij mij, sedert meer dan dertig jaar Lourdesbrancardier, mooie herinneringen op over de energie die wij staken in het laden van het materiaal en zieken, het opmaken van de slaapplaatsen, de bediening van spijs en drank op de trein, de verzorging met de nostalgie van de charme van een nachtrit, het slapen in de netten en de uren kamaraadschappelijke babbels.
Reeds vele jaren trekken wij met de TGV van uit Tourcoing naar Lourdes. Comfortabel voor gezonden en zittende zieken, zwaar beldlegerige zieken noodgedwongen thuis latend, misschien zelfs hen overlatend aan de schaars geworden bedevaarten die nog de ouderwetse nachttrein met ambulancewagen konden gebruiken.
Als ondervoorzitter bij de Belgische Hospitaliteit die de ziekenbedevaarten in het land groepeert ken ik de problematiek van de bedevaarttreinen, bijzonder deze voor de zieken. Het is er een van modernisatie bij de Franse spoorwegen, van commerciële berekening, van timing in het steeds toenemend treinverkeer en de beperkte uren op een dag, van soms schandelijke prijzen die gehanteerd worden voor het passeren van treinen over landgrenzen in de Europese unie, van geld en ook wat van gebrek aan flexibiliteit bij de vele bedevaartorganisaties in ons land.
Met onze organisaties trachten wij er iets aan te doen: mentaliteitsverandering, samenwerking en samen reizen, besprekingen met de Franse en Belgische spoorwegen, met politiekers en het
onderling verhuren van kits om in de TGV toch nog zoveel mogelijk ligplaatsen te kunnen installeren.
De tijd van toen is weg. Wij kunnen er alleen maar aan terugdenken met heimwee en zoeken naar alternatieve oplossingen.
Met gehandicapten en zieken naar Lourdes. Voor een diareeks met muziek en 49 sfeerbeelden over "Lourdes, zijn symboliek en rituelen" klik op de foto 51 Mb en 21 min. downloadtijd.
