Wij zijn per TGV met de ziekendienst op bedevaart naar Lourdes
Een bedevaart doe je niet zomaar. Het gaat om een belangrijk gebeuren,een moment van nadenken over de eigen situatie, over de relatie met God en met de medemensen.
De tocht zelf vraagt een zekere tijd en ook inspanning. Dit is niet onbelangrijk De weg naar een bedevaartplaats kan aangenaam en vreugdevol zijn, toch is het geen plezierreis. Onze inzet is een symbool van onze liefde.
In het pelgrimsoord zelf moeten er minstens drie dingen gebeuren.
1.Eerst en vooral het inspreken van onze gevoelens, onze intenties kenbaar maken Dit gebed staat centraal.
2.Elke bedevaartplaats heeft haar eigen gebruiken. Dikwijls is er een kleine route te volgen, een passage door de grot of rond het altaar, een ommegang langs kleine kapelletjes, een kruisweg
3.Tenslotte willen we onze aanwezigheid nog wat bestendigen. We ontsteken een kaars, we geven geld om een H.Mis op te dragen. Met dank en vertrouwen nemen we afscheid.
Elke bedevaart eindigt een beetje feestelijk. Dat is een aloude gewoonte dat we niet moeten overslaan. Op veel plaatsen is er een café bij de hand om de emoties weg te spoelen. Een tas koffie met en wafel of zo iets, samen met andere bedevaarders Of alleen thuis komen en daar nog eens van genieten. Het hoort er bij.
Naar een tekst van Mgr. Roger Vangheluwe in Kerk en Leven
Vrijdag. Onze eerste dag te Lourdes begint met een mis aan de Grot. Steeds een intieme gebeurtenis.
Twee weken per jaar ben ik er dag in dag uit aanwezig als verantwoordelijke voor de ordedienst. Het is alsof je er thuis komt.
Voor de mis zorg ik dat minder mobile mensen er een voorbehouden plaatsje krijgen.
Na de mis komt Kan.P. Depuydt uit Brugge voor de zieken en conferentie geven over het jaarthema te Lourdes Komt allen tot Mij die belast en beladen zijt. Een deel van die conferentie had hij al gegeven in februari te Roeselare ,op de trekking van de Lourdesbeurzen.De kanunnik, zo pas erekapelaan van Lourdes benoemd om zijn bedevaartverdiensten is een uitzonderlijke kenner en verteller van het Lourdesgebeuren.
s Namiddags organiseerde aalmoezenier Guid Debonnet de Kruisweg voor zieken en begeleiders. Voor mensen in de ziekendienst is de 5e statie een zinvol gegeven: Simon van Cyrene helpt Jezus Kruis dragen. De begeleidende tekst luidt: Helpen doe je niet alleen met handen. Het begint bij ziende ogen en hiorende oren. Een kruis draag je niet alleen. Je hebt partners nodig, medemensen die schragen wat je hart en je schouders bezwaart. Samen met al wie uitziet naar onze hulp en rekent op onze nabijheid, bidden wij.
Met Veerle, Kris, Annelien en Marieke genoten wij van een verblijf in ons Ardens vakantiehuisje te Givroulle.
De kletsnatte regen op zaterdag belette niet om samen met schoonzoon Kris het balkon langs de achterkant van het huis van een nieuwe vloer en omheining te voorzien.
Op zon- en maandag was de zon er weer.Ook voor de meesjes, de boomklevers, de merels, vinken en natuurlijk de vlaamse gaai was het hoogfeest want regelmatig werd de voederplank met broodkruimels voorzien. Ik vermoed dat die bosbewoners op de loer liggen tot het huisje bevolkt is.
Wie op zondag een mooi gezongen mis wil horen moet eens naar Roumont rijden, 7 km daar vandaan.
In een klein kerkje wordt een mis verzorgd door een meerstemmig vijfkoppig koortje. Er zijn ongeveer een 50tal aanwezigen. De pastoor is wel boven de tachtig. Hij had nog gediend als aalmoezenier in de kazerne te Roeselare en kent zo een beetje Nederlands. Hij was ook Deken geweest te Beauraing.
Niet alleen de H.Geest maar ook een aperitief daalde in ons neer.Een stevig maal , een Bergerac met een taart uit Bastogne en de mooie omgeving met kabbelend riviertje bracht ons in een hemelse sfeer.
Meer moet dat niet zijn voor een hoogdag met nog een mestdag er bovenop.
Met gehandicapten en zieken naar Lourdes. Voor een diareeks met muziek en 49 sfeerbeelden over "Lourdes, zijn symboliek en rituelen" klik op de foto 51 Mb en 21 min. downloadtijd.
