Wij zijn per TGV met de ziekendienst op bedevaart naar Lourdes
Een bedevaart doe je niet zomaar. Het gaat om een belangrijk gebeuren,een moment van nadenken over de eigen situatie, over de relatie met God en met de medemensen.
De tocht zelf vraagt een zekere tijd en ook inspanning. Dit is niet onbelangrijk De weg naar een bedevaartplaats kan aangenaam en vreugdevol zijn, toch is het geen plezierreis. Onze inzet is een symbool van onze liefde.
In het pelgrimsoord zelf moeten er minstens drie dingen gebeuren.
1.Eerst en vooral het inspreken van onze gevoelens, onze intenties kenbaar maken Dit gebed staat centraal.
2.Elke bedevaartplaats heeft haar eigen gebruiken. Dikwijls is er een kleine route te volgen, een passage door de grot of rond het altaar, een ommegang langs kleine kapelletjes, een kruisweg
3.Tenslotte willen we onze aanwezigheid nog wat bestendigen. We ontsteken een kaars, we geven geld om een H.Mis op te dragen. Met dank en vertrouwen nemen we afscheid.
Elke bedevaart eindigt een beetje feestelijk. Dat is een aloude gewoonte dat we niet moeten overslaan. Op veel plaatsen is er een café bij de hand om de emoties weg te spoelen. Een tas koffie met en wafel of zo iets, samen met andere bedevaarders Of alleen thuis komen en daar nog eens van genieten. Het hoort er bij.
Naar een tekst van Mgr. Roger Vangheluwe in Kerk en Leven
Vrijdag. Onze eerste dag te Lourdes begint met een mis aan de Grot. Steeds een intieme gebeurtenis.
Twee weken per jaar ben ik er dag in dag uit aanwezig als verantwoordelijke voor de ordedienst. Het is alsof je er thuis komt.
Voor de mis zorg ik dat minder mobile mensen er een voorbehouden plaatsje krijgen.
Na de mis komt Kan.P. Depuydt uit Brugge voor de zieken en conferentie geven over het jaarthema te Lourdes Komt allen tot Mij die belast en beladen zijt. Een deel van die conferentie had hij al gegeven in februari te Roeselare ,op de trekking van de Lourdesbeurzen.De kanunnik, zo pas erekapelaan van Lourdes benoemd om zijn bedevaartverdiensten is een uitzonderlijke kenner en verteller van het Lourdesgebeuren.
s Namiddags organiseerde aalmoezenier Guid Debonnet de Kruisweg voor zieken en begeleiders. Voor mensen in de ziekendienst is de 5e statie een zinvol gegeven: Simon van Cyrene helpt Jezus Kruis dragen. De begeleidende tekst luidt: Helpen doe je niet alleen met handen. Het begint bij ziende ogen en hiorende oren. Een kruis draag je niet alleen. Je hebt partners nodig, medemensen die schragen wat je hart en je schouders bezwaart. Samen met al wie uitziet naar onze hulp en rekent op onze nabijheid, bidden wij.
Met Veerle, Kris, Annelien en Marieke genoten wij van een verblijf in ons Ardens vakantiehuisje te Givroulle.
De kletsnatte regen op zaterdag belette niet om samen met schoonzoon Kris het balkon langs de achterkant van het huis van een nieuwe vloer en omheining te voorzien.
Op zon- en maandag was de zon er weer.Ook voor de meesjes, de boomklevers, de merels, vinken en natuurlijk de vlaamse gaai was het hoogfeest want regelmatig werd de voederplank met broodkruimels voorzien. Ik vermoed dat die bosbewoners op de loer liggen tot het huisje bevolkt is.
Wie op zondag een mooi gezongen mis wil horen moet eens naar Roumont rijden, 7 km daar vandaan.
In een klein kerkje wordt een mis verzorgd door een meerstemmig vijfkoppig koortje. Er zijn ongeveer een 50tal aanwezigen. De pastoor is wel boven de tachtig. Hij had nog gediend als aalmoezenier in de kazerne te Roeselare en kent zo een beetje Nederlands. Hij was ook Deken geweest te Beauraing.
Niet alleen de H.Geest maar ook een aperitief daalde in ons neer.Een stevig maal , een Bergerac met een taart uit Bastogne en de mooie omgeving met kabbelend riviertje bracht ons in een hemelse sfeer.
Meer moet dat niet zijn voor een hoogdag met nog een mestdag er bovenop.
De mooie beukenhaag in de tuin van mijn zoon Koen met door insecten gebeten bladeren
herinnerden mij gisteren aan mijn jeugd. In mei gingen wij op zoek naar meikevers ( rullen zegden wij) in de beukenhaag achter ons huis. Soms even schudden aan de haag en daar viel een meikever op de grond die onderaan de bladeren hing te slapen,
Met een naald werd een draadje door zijn achterwerk gestoken zodat hij in de omtrek kon rondvliegen. In een stekjesdoos kon hij wat uitrusten of werd hij stiekem mee naar school gebracht.
Meikevers, zij zijn zoals de coloradokevers door pesticiden en vervuilde grond
uit onze groene omgeving verdwenen.
Alleen kunnen wij er nog van genieten in het mooie gedicht van Guido Gezelle .
DE AVERULLE EN DE BLOMME
Daar zat ne keer een Averulle en lekte met nen zom, zom, zom, den dauw van op de blaren, die klaar bedreupeld waren lijk met nen dreupel rom, rom, rom.
Wanneer zij fraai gedronken had, zoo vloog ze scheef en krom, rom, rom, al neuzlen en half dronken, tot waar de kleêrkes blonken van eene schoone blom, lom, lom.
De blomme die ze kommen zag en viel niet al te dom, dom, dom, maar riep zoo, loos van zinnen: "Hei, Kobbe, kom mij spinnen een kobbenet rondom, om, om."
En Kobbe, die was seffens g'reed, en steld'heur pootjes krom, rom, rom, zij spon heur looze netten om heur daarin te zetten, en zat daar stille en stom, tom, tom.
En als de Rulle kwam nabij gefoldderd, krom en slom, lom, lom, zoo is ze in 't net gevlogen, en deerlijk uitgezogen, ofschoon zij jankte: "Zom zom, zom!"
De looze blomme loech ermeê, die looze booze blom, lom, lom, eilaas! zoo menig jonkher wordt uitgezogen pronker, om eene schoone blom, dom! dom!
Om de twee weken ga ik naar de markt om kippenbillen, geroosterd aan het spit. Heerlijk en met een beetje saus is het prima voor de cholesterol. Drie billen + één gratis zodat er twee billen in de diepvries vliegen voor volgende week.
Die marktkramers weten van wanten. Zij zijn zo toegeeflijk. Vooral verkondigen zij het graag om het luidst. Steeds krijg je een derde of méér bij. Aan het volgende kraam zag ik een krop sla 0,40. Ik vroeg er twee. Ach neen, dat bestond niet. Als je er twee nam kreeg je er drie voor 1. Drie kroppen, teveel voor mij omvers te verbruiken. Dan maar één voor mij en twee om weg te geven. Zo kostte één krop sla mij 1.
s Namiddags ondervond ik dat twee + een op de markt méér was dan drie ineen bij de groentewinkel. Daar lagen drie kroppen in stilte te koop voor 0,95.
Met naar de markt te gaan wordt je niet rijk. Maar eigenlijk ga ik graag naar de markt voor het publiek. Mensen opzoeken, contact hebben met mensen, communiceren met mensen was vroeger mijn job.
Op de markt dwaal ik doorde gangen tussen de kramenomeen bekende te zien, ergens iemand te ontmoeten. Vandaag zag ik den Willy weer, een gewezen riend-bestuurslid van de VZW Familievereniging Vandamme, in 1979 door mij opgericht. Maar daarover met zijn leuke en minder leuke belevenissen en over mijn stamboomonderzoek is een verhaal voor later.
Heb je ze gezien op 7 mei de meer dan tweeduizend naaktlopers die de markt van Brugge veroverden? Hun blote borsten, billen, buik en bips werden onthaald op een koud stortbad zodat hun erotisch kunstgevoel aan het bibberen ging.
Was het voor de kick, voor het etaleren van hun KULtuur of als dienaars van een eigenzinnige vermeende kunstenaar ? Baaach !
Proficiat Patrick Moenaert met uw heldenmoed om dergelijke zedenloze manifestatie in uw schone stad toe te laten.
Voor mij telt nog steeds de kleermakersslogan: De klederen maken de man en als ik mijn mooi gevederde vogeltjes in de voliére zie dan zijn die ook niet in hun bloot vel..
Met mijn webblog dacht ik enigszins dat ik mijn inwendige mens ermee zoubloot stellen. Maar wees gerust ik weet tot hoever ik bloot ga. Een blote decolleté toont ook niet alles, het geeft maar een aanzet.
Zondag , Moederkensdag. Ik vond het fijn dat voorganger E.H. Jan Coghe in de Eucharistieviering na de consecratie bij het gebed voor de overledenen de moeders die er niet meer waren te gedenken.
s Namiddags namen we deel aan de Kapellekenswandeling te Oekene, deelgemeente van Roeselare. Helaas aan de andere wandelingen kunnen wij niet deelnemen.
Wij leerden er bij :
-dat in de kerk van OekeneO.L.Vrouw van het scapulier wordt vereerd, maar dat het beeld, niet dit is van het scapulier. Dat Paus Johannes XXI de verering van het scapulier heeft ingebracht en daarmee erkenning heeft gegeven aan de orde van de Karmelieten.
-dat in de Toveressestraat bij de oude hoeve Ghekiere,vele jaren geleden, een kapel werd opgericht ter ere van O.L.Vrouw van de 7 smarten naar aanleiding van een kind dat in de wal van de hoeve verdronken was.
-Dat er in vele kerken in het bisdom een icoon van O.L.Vrouw van Altijddurende Bijstand hangt omdat vroeger de paters Redemptoristen uit Roeselare er hun missie gingen preken en dit Mariabeeld propageerden.
Maandag, tuindag, tijd om mijn buxus te snoeien en de buxusbollen te scheren als een echte coiffeur.
De toeristische dienst organiseert zelfs op 5-8-15-16-22-29- mei een kapelletjeswandeling met een gids die u méér vertelt over hun historiek of merkwaardigheid(infocentrum tel. 051/26 96 00).
Op de website van de Vrienden van Lourdes www.lourdesvrienden.org - kan je momenteel 23 van deze kapellen bekijken. Er zijn er nog meer. Wij zoeken nog fotos met korte historiek of beschrijvingvoor onze website. Bij die gelegenheid plaatste ik in het parochieblad volgende tekst
Het is een vrome traditie geworden dat in de maand mei aan kapelletjes in een of andere wijk men samenkomt om de Rozenkrans te bidden. Mariakapelletjesverdienen in de meimaand onze aandacht en Roeselare telt heel wat Mariakapelletjes.
Deze Mariakapelletjes in en rond onze stad zijn getuige van een oude Mariale devotie. Het oudst gekende kapelleken dateert van uit de 16e eeuw.Zij zijn ontstaan naar aanleiding van een gunst of een of andere gebeurtenis. Heel wat kapellen hebben een lokale en familiale geschiedenis. De bevrijding in 1944 door de Polen, de nagedachtenis van 38 slachtoffers op schuwe maandag in 1914, de oprichting van een klooster, de genezing van een blind kleinkind, het welslagen van een geboorte waren aanleiding tot het bouwen van een kapel. Andere kapellen zijn familiestukken zoals deze van Fonten Paulkens, Lievens Kapelleken, Demeesters Kapel, Debrabanders kapel , deze van de muldersfamilie Vandeputte en de Vercruyssekapel in de Groenestraat met de ingebouwde Lourdesgrot, nog steeds veel bezocht.
Onder deze kapellen heeft men er een met een icoon van de « Zwarte Madonna van Czestochowa », een toegewijd aan O.L.Vrouw van Vlaanderen, O.L.Vrouw van de vrede, O.L.Vrouw met het Kind, O.L.Vrouw van smarten, O.L.Vrouw van hulp en troost, een Nôtre Dame du Sacré Cur, O.L.Vrouw van Ten Hove, een wenende O.L.Vrouw van La Salette, O.L.Vrouw Onbevlekt Ontvangen, een Piëta, O.L.Vrouw van altijddurende bijstand, O.L.Vrouw van alle genaden, O.L.Vrouw van het gezin. Het zijn als blijvende optrekken van de litanie van O.L.Vrouw.
Vandaag vertrekken van uit Zaventem 13 leden uit onze HBK-Seniorenclub naar de Eurorencontre te Islantilla aan de Costa de la Luz. Ik wens hen een goede vlucht en een gezellig verblijf en vooral een zachte landing bij de thuiskomst op 14 mei.
Zo niet, blijf ik als secretaris van de seniorenclub verweesd achter en er is nog zoveel te doen.
Ter info voor buitenstaanders: HBK-seniorenclub
Te Ieper organiseerde ik op 7/10/1999een uitstap met collegas gepensioneerden van de HBK-spaarbank. Hierop werd besloten om een seniorenclub op te richten. Met behulp van de HBK-personeelsdienst ( en enkele jaren sponsoring zolang HBK bestond) werd de club officieel opgericht en sloten wij ons aan bij het Nationaal Verbond van Senioren en bij de Europese Vereniging van Bankgepensioneerden die jaarlijks een Eurorencontre houden. Voor de club verzorg ik het secretariaatswerk en de uitgifte van een Senioren contactblad..
Het doel van de vereniging is het behouden en bevorderen van de vriendschappelijke betrekkingen onder de ex-werknemers van HBK-spaarbank en bij te dragen tot een zinvolle vrijetijdsbesteding.
De leden worden een 6tal keren per jaar opgeroepen, voor een uitstap, een bowling, eenquiz, een etentje Je ziet maar, het bloed van een "sociaal accident" ....
Gisteren was het een ietwat frisse dag maar toch af en toe met een mooi zonnetje. Dus even rond mijn moestuin wandelen en kijken naar mijn patatten die hun schouders uit de grond steken, mijn sla die in de koude bak aan het kroppen is, de radijsjes bijna plukkensklaar, de spinazie, peterselie, ajuinen, erwten aan het groeien en de aardbeien in volle bloei. Als ik goed kijk zie ik aan de twee druivelaars langs de muur de embryos van de ranken.
Vijftien jaar geleden zou ik nog een woordje hebben kunnen wisselen met mijn buur. Die is reeds een tien jaar overleden. Destijds hadden wij af en toe, een gesprekje tussen enkele spadesteken in, achteraan in de tuin. Als hij het over zijn vrouw had noemde hij haar dikwijls mijn zevende sacrament. Het was in de tijd dat men algemeen de zeven sacramenten uit de vroegere catechismusles kon opnoemen en er eerbied voor had.
s Avonds op WTV zagen wij het huwelijk van een jong koppeltje uit een vissersfamilie dat afgesloten werd door dhr. De Béthune van rent a priest op een vissersboot omdat de pastoor hun huwelijk niet wilde inzegenen op een boot in plaats van in een kerk.
Kwestie van eerbied voor het zevende sacrament ? Of was er méér aan de hand met het koppel of tussen het koppel en de pastoor ? Wat denk jij ?
Ik zou het niet in mijn kop gestoken hebben te trouwen in mijn vaders kleermakersatelier tussen de paspoppen of in mijn moeders kruidenierswinkel aan de toog. Huwen voor God en de Kerk doe je toch in het huis van God, zo denk ik.
Bovenaan mijn huwelijksfoto ( Passendale 22.04.1961) met neefjes en nichtjes in groot ornaat.
Sorry, Het lag in mijn bedoeling mijn dagboek te beginnen met een foto-impressiie om mij voor te stellen. Dit lukte mij niet maar komt nog.
Morgen vieren wij het feest van "Ons Heer Hemelvaart". Reeds van in mijn studententijd op het college te Menen trokken wij dan te voet naar Dadizele op bedevaart. Het was toe ook de gewoonte dat humaniorastudenten geheim hielden wat zij na de rhetorica zouden verder studeren. Dit werd bekend gemaakt op O.L.H.H. ter Dadizele. Voordien was er een periode van "weddenschap" op wedbriefjes met 5 kansen kon men gokken vb Dokter - priester - tandarts - advokaat enz. Na mijn humaniora studeerde ik voor Maatschappelijk Assistent.
Voor mensen uit de streek van Dadizele is dit een fervent bezocht bedevaartsoord. Terecht had ik een groot vertrouwen in O.L.Vrouw van Dadizele en die een aanleiding was tot mijn activiteiten voor O.L.Vrouw van Lourdes waarvoor ik mij inzet, jaar in jaar uit, 50% van mijn uren.
Sedert enkele jaren ga ik de eerste zondag van mei mee met de voettocht van Roeselare naar Dadizele (11 km), een initiatief van de Roeselaarse parochies. Dit was zondag laatst, op 1 mei.
Op Ons Heer Hemelvaart is het eveneens de Bloedprocessie te Brugge. Dikwijls is dit ook onze uitstap. Maar morgen is er iets heel bijzonders. Mijn kleinkind en petekind Nicolas doet morgen zijn "eerste kommunie" en dat wordt gevierd.
Ons Heer Hemelvaart is dikwijls een "Donder"- dag. Dit valt wel steeds op een donderdag maar heel dikwijls is er neiging tot onweer. Dat onweer hebben we gisteren al gehad. En weer anders dit jaar. Morgen zal het droog zijn,t.t.z. droog weer, maar niet droog in mijn keel. Morgen heffen wij het glas op de eerste Kommunie van Nicolas, en dat er nog vele mogen volgen. (kommunies weliswaar !).
Dit is mijn eerste "Blog-contact" met u. Weldra lees je van mij over mijn bezigheden, mijn ervaringen en belevenissen als nog actieve gepensionneerde, als vrijwilligheidswerker, als huisvader en over mijn hobby's.
Met gehandicapten en zieken naar Lourdes. Voor een diareeks met muziek en 49 sfeerbeelden over "Lourdes, zijn symboliek en rituelen" klik op de foto 51 Mb en 21 min. downloadtijd.
