de overwegingen van een kleine grijze cel welkom mon ami !
laat me je een kopje tisanne inschenken en wat vertellen over de belevenissen van Poireau
27-03-2009
in congé.
POireau neemt een weekske congé, zij het dan met enige zachte dwang van ons Ciboulette.
T'is toch wel bizar ...
Aan de ene kant besef je wel dat je er best efkens tussenuit moet en aan de andere kant is er de drang om toch altijd maar verder te doen.
Enkele jaren geleden is POireau door het te weinig rekening houden met het eerste en het teveel toegeven aan het tweede met zijn vier hoefijzers omhoog gevallen. (zie rubriek ' poireau valt om') Dat was eigenlijk geen mooi zicht en dus had ik mij voorgenomen om in het vervolg met de voeten op de grond te blijven.
En zie, hoe langer het geleden is, hoe meer je de neiging krijgt om toch maar terug wat meer, zelfs wat te veel, hooi op je vork te nemen daar waar men toch zegt dat een ezel zich geen twee keer ...
Maar Ciboulette waakt !
Als ze het bevel geeft "af", dan zit ik binnen de korste keren neer. Terug recht komen nadien neemt wat meer tijd in beslag en het is dus een kwestie van het bevel 'recht' tijdig te geven.
27-03-2009 om 16:57
geschreven door Hercule Poireau
Blijkbaar zijn de heren van snit niet meer zo geneigd hun scalpel boven te halen.
To cut or not to cut, dat was de kwestion.
Nu gaan ze eerder voor de robocop-versie en wordt het slachtoffer een hightech hulpstuk aangemeten dat de functie van de knie tijdelijk over neemt, en dit in combinatie met een serie bepotelingen door een kine.
Pas als dochterlief zou tot het besluit komen dat ze zou blijven last hebben van een elephant-men-gang zijn ze bereid om hun gerief boven te halen en het één en ander terug aan mekaar te prutselen.
Zie, zoiets doet een mens terug vertrouwen krijgen in de heelkunde, denk ik dan maar. Het goede (?) oude principe dat wat vanzelf is gekomen en ook wel vanzelf terug zal verdwijnen. Après tout, ons eigenste lijf is dikwijls nog de beste genezer.
20-03-2009 om 21:59
geschreven door Hercule Poireau