de overwegingen van een kleine grijze cel welkom mon ami !
laat me je een kopje tisanne inschenken en wat vertellen over de belevenissen van Poireau
15-12-2007
Poireau in het circus.
Het was al jaren geleden dat Poireau en zijn madam nog naar een circus waren gaan kijken en zoiets leidt dan tot vooroordelen, of achteroordelen, 't is maar te zien van waar je het bekijkt.
Met je vorige ervaringen nog in je hoofd denk je dan onvermijdelijk aan een doordringende wildgeur, kamelen met afhangende bulten, paarden die scheelzat de piste verlaten van te lang in een rondje te lopen, clowns die het laatste paar schoenen van bij Brantano hebben gekocht en trapezisten die zich moeten haasten om hun vlucht niet te missen.
Maar dat is de verleden tijd !
Als een mens iets doet, dan moet hij het goed doen, en dus namen wij het besluit om naar het spektakel Varekaï van het befaamde 'Cirque du Soleil' te gaan kijken.
Coup de malchance, het was in Antwerpen te doen, meer bepaald op de "Gedempte Zuiderdokken", "Het Zoïd" pour les intimes. Vandaar ook waarschijnlijk dat je om erin te mogen eerst moet dokken ... 75 per persoon. Nu ga ik niet uitwijden over "het Zoïd", want als ik daaraan begin riskeer ik een koersirkwie in mijn klavier, maar ik moet op mijn chic bijten ...
Varekaï dus. Voor de 75 zit je ongeveer op de tiende rij van het podium, en je hebt dus geen varekaaiker nodig om de dingen goed te zien. De dingen zijn er zeer goed georganiseerd, met ouvreuses die je je plaast aanwijzen, en als ze zeggen dat ze om 16 uur beginnen, dan doen ze dat ook. Even voor 16 uur zijn er al een paar komieken die proberen de zaal wat 'in the mood' te krijgen en dus halen ze wat fratsen uit tussen het publiek.
Bruut geschat denk ik dat er ongeveer een 3000 man in die tent moet zitten. En tussen die 3000 man is er welgeteld één die een pak popcorn over zijn hoofd moet uitgekieperd krijgen om de 2999 anderen aan het lachen te krijgen.
Ik laat u even raden wie die chinese vrijwilliger moest zijn ... Just ! Le beau Poireau ! Miljaarde miljaarde ! Tja, beroemd zijn heeft een prijs nietwaar ... enfin.
Maar éénmaal dat het spektakel begint valt je mond open van verwondering en bewondering. Niks te kamelen of te leeuwen. Pas un seul animal ! Maar daarentegen een versie van het verhaal van een Ikarus, in een universele taal die jong en oud schijnt te begrijpen, in een feeëriek decor en met artiesten van de allerbovenste plank. Ik had mij wel aan één en ander verwacht, maar dit is gewoon adembenemend mooi.
Als u nog een kaartje kan bemachtigen, doe het ! Het is echt de moeite waard.
15-12-2007 om 21:36
geschreven door Hercule Poireau
Het is mij en waar genoegen u te mogen aankondigen dat Poireau er na vijf maanden in geslaagd is om de ganse procedure tot het bekomen van een werkende gasaansluiting te doorlopen. Een record !
Aanstaande dinsdag, in de loop van de voormiddag, zal een onschuldige hand een hendel overhalen en daarop zal er rijkelijk gas stromen door de mijn van de nodige keuringen voorziene leidingen.
De tranen springen mij in de ogen alleen al bij de gedachte. Koude rillingen krijg ik er van, meer nog, flanellen benen.
Op slag is mijn schuurmachine ook in een optimistische bui geschoten. De MDF-platen zijn gewaarschuwd ! Ik heb zelfs moeten een dimmer plaatsten om de halogeenspotjes in toom te houden.
Van halogeen spotjes gesproken ... Ga ik in Schaarbeek bij de Lampencentrale om een dimmer en een schakelaar, en vermits ik toch moet wachten, ga ik ook even kijken in de toonzaal voor verlichtingsarmaturen. Hangt daar een een railleke van twee meter lang met daaraan drie draadjes en aan het einde van die drie draadjes drie glazen kapjes. Dan denk je, bwah, dat zou mij nog misschien wel kunnen van pas komen ... en je gaat naar de balie om te vragen wat dat ding zou moeten kosten. Tja mijnheer, dat is iets nieuw dat nog maar pas binnen is, we hebben de prijslijst nog niet, maar laat ons uw adres dan zenden wij u wel een offerte toe.
Enkele dagen later valt er een klein enveloppeke in de brievenbus met daarin een klein papiertje en op dat papiertje een minuscuul prijsoffertetje ... 1.520 euro !
Zijn ze nu helemaal op hun kop gevallen ? De lichtarmaturen gaan al dezelfde weg op als de bikini's ... hoe kleiner hoe duurder.
28-11-2007 om 22:13
geschreven door Hercule Poireau
Velen snakken naar de zomer wanneer het een beetje kouder wordt. Poireau niet echt.
In feite heb ik meer last van de warmte dan van de kou. Op vriestemperaturen kan je je gepast kleden, op warmte daarentegen ... ik kan toch moeilijk in zwembroek bij de mensen gaan aanbellen ...
Deze ochtend moest ik naar Blandain, een dorpje in de omgeving van Doornik, langsheen de franse grens. Mijn gps was duidelijk in een toeristische bui en stuurde mij langs veldwegen naar mijn bestemming. Het vroor lichtjes hoewel ook de zon scheen. De landbouwers waren volop bezig met hun oogst.
Dat is nu het soort dagen waar ik naar uitkijk. Het land HEEFT dan iets.
Terwijl je comfortabel in je goed verwarmde wagen zit, zie je de koude over het land trekken. Het summum is om de zijruit open te zetten, met de verwarming op maximum. De combinatie van warmte en koude, de geur van het land, ... Ah la la, dan is Poireau in zijn element ...
Je zou er waarempel nog vergevingsgezind van worden wanneer men je dan de zoveelste, klassieke, blaas wil wijsmaken.
16-11-2007 om 23:24
geschreven door Hercule Poireau
Het einde van de tunnel is in zicht, mits het dragen van een degelijke bril en het hebben van een mag-lite, groot model.
Poireau heeft ondertussen armen als een slingeraap en een tenniselleboog, maar daar trekken we ons geen bal van aan.
Maandag, oh zalige maandag, komen 'ze' eindelijk de langverwachte gasmeter plaatsen, hopelijk, en woensdag de al even langverwachte open haard, ook hopelijk. Vervolgens mag ik kasten bouwen. En begin januari staan we, hopelijk, twee centimeter hoger op een nieuwe vloer.
10-11-2007 om 22:53
geschreven door Hercule Poireau
Blijkbaar is het zo dat men Poireau niet echt pauze gunt ...
Enige verduidelijking dringt zich dan ook op.
In tegenstelling tot een aantal gelukzaligen onder de blezers (afkorting van bloglezers) ben ik nog altijd genoodzaakt tot het uitoefenen van enige beroepsactiviteit om de boter op mijn boterham te verdienen. Van ham alleen kan men immers niet leven.
In mijn geval, zoals u het wellicht al zal begrepen hebben, bestaat mijn activiteit erin om mysteries op te lossen. De meeste mysteries zijn tamelijk vlug opgelost, maar zo nu en dan zijn er toch die wat meer energie-investering vragen.
Wanneer een dergelijk mysterie samenvalt met een verbouwing, dan zijn er enkele andere dingen die eventjes op een lager pitje moeten gezet worden.
Vandaar mijn aanvraag tot het inlassen van een interludium.
In de hoop u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd over de motieven welke mij aanzetten tot het indienen van deze vraag, verblijf ik, mevrouw, mijnheer, met de meeste hoogachting, met oprechte groeten en met dankbetuigingen voor uw welwillende medewerking,
Herr Kul.
05-11-2007 om 21:11
geschreven door Hercule Poireau
Ieder jaar verplicht ik mezelf om er mij naartoe te slepen.
Enerzijds omdat ik hoop dat ik het ditmaal wel een beetje aangenaam zal vinden en anderzijds omdat ik mezelf het recht wil ontzeggen om vooroordelen te hebben.
Dus maar de wagen genomen en er naartoe gereden.
Ik was echt zinnens om met een schone lei te beginnen, maar ik was er nog niet of ik stond al in de file. Dat ook nog ... En ze lijden hier echt aan het kassa-syndroom. Duwen om erbij te kunnen. Ongeduldig bellende trams, blaffende BMW's, Mercedessen met een stoomboottoeter, hier en daar een sportmodelleke dat onder de andere auto's probeert door te kruipen, aanschuiven voorbij het rode verkeerslicht waardoor natuurlijk alles in het honderd loopt.
Maar Poireau is een geduldig mens en wuift glimlachend naar de medegevangenen links en rechts. Dat valt blijkbaar niet in goede aarde. De ene vreet zijn stuur op van ambetantigheid, een andere steekt een speech af voor zichzelf, of misschien wel voor mij, maar aangezien er tussen hem en ik twee gesloten autoruiten zitten, lijkt het voor mij een stomme film te zijn. Ik pas mij aan op den vreemde en dus trek ook ik een azijngezicht.
Dat was het wat men mij wilde duidelijk maken ! Wanneer je hier in de file staat mag het onderste van je kin niet zichtbaar zijn vanuit een andere wagen. Goed om weten !
Kijk nu ! Rechtsaf parking vrij ! Dat had je gedacht ... je komt er aan ... parking volzet.
Maar Poireau is een geduldig mens en wacht zijn beurt af in de rechter ingang van de parking. Het volstaat immers dat er een voertuig de parking verlaat opdat er een ander binnen zou kunnen rijden.
Al spoedig gebeurt dit ook. de wagen in de linker ingang stond er al voor mij en dus laat ik hem zijn ticket nemen en binnen rijden. Zijn plaats wordt ingenomen door een volgende BMW.
Daar komt er terug één naar buiten. Rammel rammel, duw duw duw ! Brol met wielen naast mij gaat voor ! Tot overduidelijk groot ongenoegen van de grotere brol met nog grotere wielen die achter mij staat. Allé, hoe kan je nu toelaten dat iemand je voorsteekt !!! Maak hem af !!! trekt aan zijn bretellen !!! Zet zijn banden plat !!!
Daar komt de volgende parkingverlater ! Ah, ze willen koers spelen ... RAMMEL RAMMEL , DUW DUW DUW DUW. Ziedewel, ik krijg mijn overwinnigsticket aangereikt. Kelder binnen ... parking volzet ??? Taraara ! Er zijn nog zeker tien lege plaatsen !
Hercule jongen, blijf kalm ! Vergeet niet waarom je hier bent ! Geen vooroordelen, probeer het aangenaam te vinden ! Diep inademen, houden en ... ... uitblazen.
Volk, veel volk, slenterend volk, ... Even halt houden aan een schoenwinkel. Naast mij staan twee inboorlingen en ik probeer hen te begrijpen. De ene wijst naar een paar laarzen en zegt " hiel schoen " waarop de andere bevestigend knikt "joahh, HIEL schoen". Hier klopt iets niet ...
Hoekje achter. Nog meer volk, nog meer slenterend volk met hier en daar mensen die in het midden van deze wriemelende menigte een troepje vormen en mekaars schouders bekloppen en met veel gesten uitleggen dat het toch zo plezant is mekaar weer te zien, sinds gisteren. Dat ze hiermee elke doorstroming op het trottoir onmogelijk maken schijnt hun geen moer te kunnen schelen.
Ik vraag me ook af waarom er hier zo velen met een zonnebril in hun haar rondlopen ... er is eigenlijk geen zon en ogen bovenop hun hoofd hebben ze toch ook niet ... of misschien toch ? Burburry sjaaltjes zijn hier goed vertegenwoordigd bij de dames evenals losjes over de schouders gedrapeerde lichtblauwe pulls van Lacoste bij de heren. Een deel heeft vanmorgen duidelijk zijn fles parfum gebroken, tenzij het bedoeld is om hun terrein af te bakenen ?
Ik krijg het ... ik voel het, ik krijg het weer ... en éénmaal ik erop begin te letten wordt het steeds erger ...
Ik begin madammen te zien die met moeite op hun zelf aangebonden stelten kunnen blijven staan, beschilderd als sitting bull op oorlogspad, en omhangen met de meest exclusieve stoffen uit de C&A. Mijnheren op trunsloefen waarop zo groot mogelijk de merknaam is aangebracht, in combinatie met een lederen jas gemaakt van de laatst beschikbare echte mamoethuid. Beiden met borst vooruit, buik ingetrokken en gat achteruit.
Ik zie er steeds meir en meir.
Ja mensen, ik kan er ook niet aan doen, ik ben er allergisch voor ... Als ik ze zie komt de vitriool in mij naar boven en dan moet ik weg, weg.
Een half uurtje later, zowat ter hoogte van Mechelen, kom ik weer wat tot rust.
Het is mij ook dit jaar niet gelukt, maar volgend jaar probeer ik het opnieuw. Al bij al heb ik ook ooit spruiten leren eten.
21-10-2007 om 22:23
geschreven door Hercule Poireau
Vrouwlief wenste, met enige aandrang, dat het gras nog een laatste maal gemaaid zou worden en als nieuwe man stemde ik daar dus noodgedwongen volmondig mee in.
De herfst in een mooi seizoen, zeker wanneer het, zoals vandaag een beetje een indian summer is. De bomen verliezen hun bladeren, de hond verliest zijn haar, en ik verlies mijn mijn ijver maar, wat moest zou.
Behalve haar verliest een hond ook nog regelmatig andere dingen. Ons exemplaar is een kunstzinnig beest. Het is een levende versie van een cloaca-machine. Op zich is daar niets vreemd aan, de natuur heeft namelijk ook zijn rechten, maar onze beagle slaagt erin om drollen te produceren die verdacht veel weg hebben van noten, en dit als camouflagetechniek.
Nu moet u ook weten dat wij een notenboom in onze tuin hebben staan ... en dat vrouwlief erop had aangedrongen om, vooraleer het gras te maaien, ook de noten op te rapen.
De combinatie van gevallen bladeren, noten en hondedrollen is, en ik spreek uit ervaring, een af te raden combinatie.
Dus de bladblazer genomen, die volgens de publiciteit, ook zou moeten bladeren opzuigen en vermalen om ze vervolgens te verzamelen in een zak. Blazen zoveel je maar wil, maar zuigen ... om van vermalen helemaal te zwijgen. Dat ding vermaalt juist niemendal maar binnen de kortste keren had ik wel een berg nature morte bijeen gewaaid. En dan kom je aan de notendrollaag of de drolnotenllaag, zoals u verkiest.
Als was ik nog zo op mijn hoede, het onvermijdelijke moest gebeuren ... miljaarde, miljaarde ...
Ik ben al vlug tot het wijze besluit gekomen dat onze notenboom dit jaar maar een povere opbrengst heeft geleverd, en ben er maar met de grasmaaier over gevlamd. Een goed en probaat middel om de echte noten van de namaak exemplaren te onderscheiden. Wanneer het kraakt is het een echte.
We zijn nu dus wel in het bezit van een voorraad noten en uit ervaring weet ik dat deze nooit gaan opgegeten worden.
Mocht u dus zin hebben in een voorraadje, ik kan u dit leveren, maar u dient wel te beseffen dat er minstens één vals exemplaar tussen zit.
Je kan het ook opvatten als een driekoningentaart, wie de boon vindt krijgt de kroon !
16-10-2007 om 23:38
geschreven door Hercule Poireau
Hoewel ikzelf zelden een druppel alcohol aanraak, tenzij het iets is dat echt de moeite waard is zoals een bvb.een rhum van Trois Rivières, blijkt er toch iets te zijn dat maakt dat ik met een meer dan gemiddelde regelmaat in contact kom met mensen die iets te diep in het glas hebben gekeken.
Het bizarre is dat ze blijkbaar telkens weer, net in mijn omgeving, omver vallen.
Ik heb er zo al uit de goot gehaald, van tussen twee palen gewurmd, hun blutsen en builen verzorgd en vandaag was het weer koekenbak ( flambé à l'armagnac ? ).
Ik ga rustig twee pizza's halen, kom buiten met mijn twee dampende dozen die ik vooraan in de wagen plaats, deur dicht, ik ga mijn wagen rond en op het ogenblik dat ik instap zie ik naast mij twee zakken van links naar rechts voorbijvliegen, gevolgd door iets lang smal dat een circelvormige beweging maakt. Ik stap terug uit en ga kijken.
Het lang smal blijkt een jongeman te zijn die languit in de goot ligt, en niet meer beweegt, gezicht op de grond. Een bejaard koppel dat ook juist langskwam staat er verbouwereerd op te kijken.Monsieur est tombé, monsier est tombé!
Ja, dat zie ik ook wel dat monsieur est tombé ...
Ik spreek de jongeman aan ... geen antwoord. De bejaarde man grijpt zijn arm vast en probeert hem recht te trekken ... dat is nu precies wat je niet moet doen, wat ik hem ook zeg,en hij laat hem terug los. Geen reactie. We zitten duidelijk met een probleem ...
Ik draai de jongeman voorzichtig op zijn zij ... lap, er zijn kosten aan ... Neusbloeding, gapende wonde in het voorhoofd, en compleet tilt.
Even zoeken naar de slagader in de hals, ok, de tikker werkt nog.
Ik stuur mevrouw de pizzeria in met de opdracht te vragen dringend een ambulance te bellen en inmiddels plaats ik de jongeman in veiligheidshouding.
Een kelner van het restaurant komt even aan de voordeur kijken, maar zet geen voet buiten. Ik doe hem teken dat hij moet komen en vraag hem om iets te brengen om het hoofd van de jongeman op te leggen.
Hij komt terug buiten met een stapeltje lege pizzadozen, die wonderwel van pas komen. De kelner verdwijnt aanstonds weer in het restaurant en komt niet meer terug ... teveel klanten zeker ...
De pizzadozen kleuren al vlug rood.
Ondertussen komt de jongeman weer bij.
Hij bekijkt mij en mompelt: merçi ... waarna hij zijn hoofd terug legt.
Ik kan in zijn ogen kijken. De pupillen zijn wat verwijd maar zijn van gelijke grootte Gelukkig maar, want anders was de kans op een hersenletsel groot. De neus is inmiddels fel opgezwollen en bloedt nog steeds. Ook uit de gapende voorhoofdwonde sijpelt ook nog wat bloed.
En die ziekenwagen blijft maar weg ... Ik blijf met de jongeman spreken, ik probeer hem gerust te stellen.
Ik weet niet of hij alcohol in zijn bloed heeft of bloed in zijn alcohol, maar deze persoon ruikt als een brouwerij. Ademen doet hij dus ook ...
Zie mij hier nu zitten, het moet weer aan mij voorvallen, en weer eens met iemand die niet tijdig heeft kunnen neen zeggen tegen het glas of de fles, verdomme toch, en mijn pizza's worden koud, en waar blijft die onozele ambulance nu toch, en waarom ...
Ah, hij komt weer bij. De jongeman tast naar zijn neus en naar zijn aangezicht. "ça fait mal" zegt hij. Dat kan ik mij best wel voorstellen. Zijn neus is met zekerheid gebroken en zijn gezichtsbeenderen zouden er ook wel kunnen van hebben. Die wonde in zijn voorhoofd zal moeten gehecht worden. Wellicht is hij met zijn aangezicht recht op de boordsteen van de stoep terecht gekomen. Ik zie dat ook zijn voorste tanden ontbreken, maar vermits er daar geen bloeding is ga ik er van uit dat dit voorafbestaande schade is.
Hij richt zich op en gaat zitten. Echt stabiel ziet hij er niet uit.
De bejaarde dame neemt het van mij over. "ça va monsieur ? vous habitez dans le quartier ? on peut téléphoner à quelqu'un ?" Een antwoord blijft uit De jongeman heeft duidelijk nog de indruk dat hij op mars is beland ...
Ik hoor in de verte sirenegeloei. De cavalerie is in aantocht ! Eindelijk !
Ik excuseer mij bij het bejaarde koppel, mijn pizza's worden koud ... Zij begrijpen het, en zeggen me dat ze wel zullen blijven tot wanneer de ziekenwagen aankomt.
Mijn pizza heeft mij niet meer echt gesmaakt moet is zeggen maar ik heb er dit voor over.
13-10-2007 om 00:00
geschreven door Hercule Poireau
De roetmopklacht ener welbepaalde dame doet mij terugdenken aan een incident dat zich jaren geleden voordeed, op het ogenblik dat ikzelf onze dochters naar de lagere school bracht.
Het was een normale eerste schooldag, voor zover een eerste schooldag normaal kan zijn. Veel volk aan de schoolpoort.
Bekenden die mekaar terug zien na de verlofperiode, moeders die enkel hun eigen kind zien of hoogstens een vergelijking willen maken van de kledij, vaders die doen alsof ze niet geëmotioneerd zijn.
En tussen deze vrolijke bende, op een paar meter van mij, Theo.
Nu moet u weten dat Theo de aanvoerder was en nog steeds is, of dat destijds toch al probeerde te zijn, van de plaatselijke pilarenknaagbrigade. Hij dronk allen maar wijwater en het was zelfs niet uitgesloten dat hij thuis een hoogst persoonlijke biechtstoel zou hebben staan. Die Theo dus.
Bij de eerstejaars kinderen was er een meisje van Afrikaanse origine.
De reactie van Theo zal mij altijd bijblijven ... "Zie ne keer, er is nu ook al een chocolatteke bij " !
Ja Theo, er was een chocolatteke bij, inderdaad, en dat kind is inmiddels opgegroeid tot een prachtige praline van Corné !
Wellicht was hij zich zelfs niet bewust van zijn eigen gedachten, en hoe dan ook, wie niet weet, niet beseft dat hij deert ... Ik vermoed dan ook dat hij dit nadien niet heeft ingesproken in het antwoordapparaat van zijn biechtstoel, maar als ik hem later ooit tegen kom op een receptie in de hemel krijgt hij het toch op zijn boterham, met een dikke laag choco !
12-10-2007 om 00:00
geschreven door Hercule Poireau
wanneer ik iets niet ken, word ik curieus en dus ben ik even op Wikipedia gaan kijken of er iets te vinden is over deze charels.
En jawel ...
The Bloodhound Gang is een Amerikaanse rockband.
In 1992 richten Jimmy Pop Ali en Daddy Long Legs de groep Bang Chamber 8 op. Onder deze naam nemen ze één demo op, waarna ze de naam veranderden in The Bloodhound Gang. In 1994 namen ze onder deze naam hun eerste demo op genaamd 'The Original Motion Picture Soundtrack to Hitler's Handicapped Helpers'. Dankzij deze demo kregen ze een contract bij Cheese Factory Records. In november van datzelfde jaar kwam hun eerste EP op de markt, genaamd Dingleberry Haze. In maart 1995 tekenden ze een platencontract bij Columbia Records. Bij dit label wordt het album Use Your Fingers opgenomen. Na de release verlaten Daddy Long Legs en M.S.G. de band. Bassist Evil Jared Hasselhoff en DJ Tard-E-Tard komen erbij als vervangers. Na deze tour laat Columbia Records het contract vallen en verlaten Tard-E-Tard en Skip O'Pot2Mus de band.
In 1996 tekent de band bij Republic Records. DJ Q-Ball, Spanky G en Lüpus Thünder (op respectievelijk de draaitafels, drums en gitaar) komen erbij. Onder deze line up wordt het album One Fierce Beercoaster opgenomen. Hieruit ontstaat de eerste grote hit, genaamd Fire Water Burn.
In 2000 komt het volgende album, Hooray for Boobies met twee andere hitsingles: The bad touch en The ballad of Chasey Lain.
In 2005 komt het meest recente album uit, genaamd Hefty Fine. Hieruit komen twee kleine hits voort, Foxtrot Uniform Charlie Kilo (F.U.C.K) en Uhn Tiss, Uhn Tiss, Uhn Tiss.
The Bloodhound Gang staat wel bekend om zijn humoristische, obscene, offensieve, seksuele teksten en muziek over taboeonderwerpen (bijvoorbeeld incest) en gebruikt metaforen en vergelijkingen, zoals:
* "You came twice last year like a Sears catalogue"
* "Times New Roman, you know the type"
* "You and me baby aint nothin but mammals / So lets do it like they do on the Discovery Channel"
Hun bekendste lied is waarschijnlijk "Fire water burn" met het refrein: The roof/The roof/The roof is on fire/We dont need no water let the motherfucker burn/Burn motherfucker/Burn. Gecoverd van Rock Master Scott and the Dynamic Threes hit in 1985 "The roof is on fire". De versie van The Bloodhound Gang werd ook gebruikt in de film Fahrenheit 9/11 in 2004, aangezien het een populair lied was bij de Amerikaanse soldaten die vochten in Irak.
In 2003 verscheen hun dvd One fierce beer run over de gelijknamige tour in 1997. In 2005 verscheen een nieuw album, Hefty fine, dat eerst als titel Heavy Flow had, maar dat geschrapt werd omdat Moby een lied heeft met dezelfde titel.
The Bloodhound Gang heeft al getourd in Australië, Oostenrijk, België, Canada, Denemarken, Engeland, Finland, Frankrijk, Duitsland, Griekenland, IJsland, Italië, Japan, Nederland, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Rusland, Schotland, Spanje, Zweden, Zwitserland en de Verenigde Staten.
Huidige Leden:
* Jimmy Pop Ali : zang, programmering
* DJ Q-Ball : draaitafels, zang
* Evil Jared Hasselhoff : bass, 2de stem
* Lüpus Thünder: gitaar, 2de stem
* The Yin: drumstel
Albums
Albums met hitnoteringen in de Nederlandse Album Top 20/50/100 Dingleberry haze 1994 -
Use your fingers 1995 -
One fierce beer coaster 1996 Hooray for boobies 1999 Hefty fine 2005
Singles met hitnoteringen in de Nederlandse Top 40
Fire Water burn 10-5-1997
Why's everybody always picking on me 9-8-1997
The bad touch 6-11-1999
The ballad of Chasey Lain 25-3-2000
Foxtrot Uniform Charlie Kilo 29-10-2005
Uhn tiss uhn tiss uhn tiss 18-2-2006
10-10-2007 om 12:37
geschreven door Hercule Poireau
We moeten correct blijven en dus ben ik even gaan kijken op de website van the canniche corridors. De impressies van the hulk:
October 6, 2007
Ternat, Belgium
Rock Ternat
Today was freaking cold. Really freaking cold. And long. Really freaking long. I arrived in Brussels at 8:30 A.M. and the bus didn't come pick me up 'til noon. Then we had to wait 'til about 4:00 P.M. for the Philly guys to arrive. A long day of waiting and being cold. The festival site was pretty cool and catering was nice, so we were good and comfortable to start the tour. The show itself went well with only a few problems, but there was nothing super about it. First shows are always like that though, as you'll know if you've been reading along over the years. We didn't have any rehearsal days either to get us ready, so we were just a bit rough around the edges. Tomorrow will be better.
Merçi mijnheer Hulk dat het gratis eten je gesmaakt heeft.
A few problems ? Not enough boobies ?
En mijnheer heeft kou gehad ... Doe zoals iedereen een thermolactilleke aan en hou verdomme je broek aan, dat zal tenminste al een paar graden schelen voor je flierefluiter !
10-10-2007 om 12:23
geschreven door Hercule Poireau
Naar goede gewoonte doe ik altijd een klapke met de werkende mens.
En wie werkt er op zo een festival, behalve dan de vrijwilligers ? Juist, de mensen van de security.
Ik heb er zo eentje gevonden die de ingang van het artiestendorp moest bewaken. Uren op een stoel zitten te verkleumen ... je moet er maar goesting voor hebben. Maar het is die mens zijn job en hij doet zo het merendeel van de festivals in België.
Het ergste, zo zegt hij mij , zijn de voeten. Ofwel sta je ergens waar niemand komt (of mag komen) en dan raken je voeten onderkoeld of gezwollen, ofwel sta je ergens waar veel volk komt en dan trappen de mensen constant op je tenen. Als je dan het malheur hebt om geen schoenen met een stalen tip te dragen, dan zien binnen de kortste keren je tenen blauw. Met relschoppers hebben ze niet zoveel last. Het volstaat dat ze zien dat je van de security bent en dan gaan ze meestal al een stapje achteruit. Willen ze toch spelen, dan worden er enkele collega's opgeroepen, en dan staat de speelvogel binnen de kortste keren omringd door de olifantenbrigade.
08-10-2007 om 23:53
geschreven door Hercule Poireau
Een mens moet in zijn leven zoveel mogelijk meegemaakt hebben en dus biedt Poireau sedert enkele jaren, vrijwillig, zijn diensten aan als chauffeur voor een plaatselijk rock festival.
Ja dat zal wel, een veredelde fuif zeker hoor ik je denken ? Toch niet, een echt rock festival met echte artiesten die ook nog echt spelen en kwelen. En ongeveer 10.000 opgepepte jongeren.
Een greepje uit de aanwezige artiesten: Daan, De Mens, The Van Jets, Arid, Admiral Freebee, ...
Zonder publiek zijn artiesten niets en dus ook een greepje uit de aanwezige jongeren: Amélie Van Beneiden, Josianne de dochter van Maree Planchei, Dikke Marcel, Den Toep, Botteke, Jefke Palm, ...
En dan is er de 'tête d'affiche' ...
The Bloodhound Gang.
Waar ze die hebben uitgehaald weet ik niet, voor mij zijn het totaal onbekenden, maar blijkbaar kennen de jongeren deze mafketels wel.
Enfin , de heren, als je ze zo mag noemen, komen aan met hun hoogstpersoonlijke tour-bus en duiken vervolgens in hun loge. Zo nu en dan komt er eentje naar buiten met zijn colaflesje in de hand. Sloef sloef, de wereld kan mij gestolen worden, burrrp, yeah man ! Dat noemen ze dan 'cool' veronderstel ik ... Ze hebben ook een geëxiteerde Pipi Langkous mee die wanneer het uur der waarheid nadert steeds meer gaat lijken op een los geschoten elastiek. Ze vliegt langs alle kanten. Dat ding staat geen minuut meer stil. Ik wilde haar nog een Lexotanneke aanbieden maar ze heeft blijkbaar haar eigen bollekes mee.
Pas één minuut voor ze 'op' moeten springt bij de heren ook hun thermostaat aan ...
En dan komt er een treezebees de aankondiging doen ... Ze zwiert met een backstage-pasje en de helft van de tent gaat uit zijn bol, de andere helft blijken de jongens te zijn. ... Ik stond er bij en ik keer er naar ... moesten de dames eens weten wat een hoop dweilen het zijn ...
Treezebees moet natuurlijk een keuze maken tussen de huppelende meiskes. Vindt ze er niet beter op dan te roepen: (dixit) "de eerste die haar tetten laat zien, krijgt de backstage-pas" !!! En joepla, daar gaan enkele T-shirts omhoog, en vanaf het podium heeft men een oninneembaar zicht over berg en dal. Moesten hun moeders dat weten, ze zouden er misschien ook willen staan. Een jong ding krijgt het zo begeerde blauwe bandje toegestopt ...
En dan komt hij op, het beest, the man, de one and only spierbundel, met de wijsvinger en de pink van de rechter hand hoog opgestoken en gevolgd door de andere woefjes van de meute.
En daar gaan we dan ... vlam vlam op zijn gitaar ... rookpluimen ... spektakel dus. Naar mijn bescheiden mening meer spek dan spektakel, maar allé, het oog wil ook wat nietwaar.
Zo naar het einde toe van het optreden vindt de boedhond het ook nodig om zijn bloedworst te tonen. Straffer nog, hij maakt een ketting vast aan zijn piercing en trekt met zijn oelewapper een trolley voort. Een lege wel te verstaan ... had ik het geweten dat hij dat ging doen, had ik met plezier een betonblokske of twee in die trolley gestopt, kwestie van een vergelijkende studie te doen over het begrip rekbaarheid van de mannelijkheid.
Optreden gedaan, al de woefjes in de bus, en rijden maar.
Ik heb winnende Erica niet meer gezien backstage ... Waarschijnlijk zit dat kind nu nog ergens te wenen met haar blauw bandje in haar hand.
08-10-2007 om 00:00
geschreven door Hercule Poireau
Flamant, die van op de Sablon in Brussel en een paar andere belgische steden, maar ook van Parijs, Hamburg en Harrods in London, geraakt blijkbaar niet al te goed van zijn brol vanaf ...
En dus worden er de komende dagen 'open-deur-dagen' georganiseerd in zijn opslagplaats in Geraardsbergen (op adres Diebeke 19B - in het industriepark)
Wanneer ik zeg dat hij van zijn 'brol' niet vanaf geraakt, dan bedoel ik echt wel van zijn 'brol' ...
Al wat er te koop wordt aangeboden vertoont, op één of ander manier, een gebrek. Een tafel met scheve poot, een vaas met een oor af, een kast met een kras ter grootte van de Grand Canyon, een zetel waar duidelijk een pak friet in is gegeten, ...
Wanneer je de stukken van Flamant bekijkt in zijn winkel, dan lijkt het allemaal heel chic te zijn, maar wanneer je diezelfde objecten roemloos onder het stof ziet staan in een al even stofferig metalen rek, dan is de charme weg, foetsie. Pas dan neem je de moeite om die dingen eventjes echt van naderbij te bekijken, en dan kom je al gauw tot de conclusie dat het allemaal nep is, fake, zand in de ogen, en waarschijnlijk gemaakt door onderbetaalde slaven ergens aan de andere kant van de wereld.
Zelfs met de 50% korting, en voor zover je iets kan vinden dat niet beschadigd is, betaal je eigenlijk nog te veel voor wat je koopt.
Maar dat alles schijnt de klanten niet te deren ... Misschien omdat er bij hen ook ergens een hoek af is ?
Zie ne keer Filomène, wa ne schonen blinkende pot, ... en mè zo nen bluts in heeft dat wel wa ... Wa kosta ? 60 euro ? Ja, maar t'is nen echte van bij Flamant ! Verkocht !
Van mijn part mag Flamant zijn brol houden, en ik durf wedden dat Rambo van het containerpark er ook zo zou over denken.
29-09-2007 om 22:21
geschreven door Hercule Poireau
Het was al jaren geleden dat Poireau en zijn madam nog naar een circus waren gaan kijken en zoiets leidt dan tot vooroordelen, of achteroordelen, 't is maar te zien van waar je het bekijkt.
We hebben het weer gehad.
neen ? 
