Welkom welkom dames en heren op het eiland van Terkameren Bos voor deze wel heel speciale gebeurtenis, het lang verwachte duel tussen de weledele heer Blogtricks en Baron Ernest d'Affligem.
Het is nu kwart voor zes in de ochtend en we zijn al een tijdje persent hier. Ik hoef u niet te melden dat dit evenement eveneens wordt overgenomen door de Eurovisie, en dus te volgen is door nagenoeg alle inwoners van het uitgebreide Europa.
Poireau heeft plaats genomen in een een boom teneinde een goed overzicht te bewaren en u te blijven informeren over het verloop van de festiviteiten. Onze verslaggeverscabine is beschut opgesteld in een koekoeksnest.
We zijn allemaal uiterst nieuwsgierig natuurlijk naar de identiteit van de beide getuigen die de heren zullen vergezellen.
Even een kleine herinnering aan de regels van dit duel.
Om stipt zes uur zullen de beide opponenten zich op het terrein begeven, vergezeld van hun respectievelijke getuigen. Baron Ernest heeft als wapen het waterpistool gekozen. Diegene die er zijn tegenstander kan doen uitzien als een verzopen mus wint het duel en de verliezer dient gedurende vijf dagen tussen 10 en 12u aan Manneke Pis te gaan staan met een pluim zichtbaar bevestigd in het achterwerk.
We naderen inmiddels de klok van zes dames en heren, en de spanning stijgt stilaan ten top.
JAWEL , daar komt de eerste deelnemer en het is ..... Blogtricks ! Jawel, Blogtricks in volledige gevechtsuitrrusting. Oh Oh, dames en heren, wat ziet hij er zelfverzekerd uit ! Hij begint alvast aan wat opwarmingsoefeningen. En daar komt zijn getuige ! Het is, het is ... BOJAKO ! Jawel, Bojako ! Zij draagt een nauw aansluitend lichtroze pakje en turnsloefkes ... Oh ! En ze heeft twee pompommekes mee ! Ze begint onmiddellijk een regendans op te voeren om Blogtricks aan te moedigen. PRACH-TIG dames en heren
En daar komt ook Baron Ernest aan !!! Op een paard !!! Klasse, pure klasse ! Hij draagt een traditionele ruiters-outfit, inclusief hoge hoed. En hij wordt gevolgd door ... Titipoes ! Jawel, Titipoes treedt op als getuige voor Baron Ernest ! Zij is gekleed als madam de Pompadour, in hoepelrok en opgestoken coiffuur. Ze draagt daarbij een charmant parasolleke.
We naderen nu echt het uur der waarheid, de beide heren maken zich klaar voor de titanenstrijd.
Nog vijf vier drie twee één ... en daar gaan we !
Beide heren duiken in het struikgewas en verdwijnen voorlopig uit het zicht ... Beide getuigen kijken gespannen met ons mee ...
Een waterstraal komt van links en spat uiteen tegen een boom, onmiddellijk gevolg door een waterstraal van rechts. De spanning is te snijden ...
Ik zie iets bewegen rechts van mij ... een struik begint te schudden ... Het is Baron Ernest !!! Ja ! Baron Ernest ! Hij is met zijn bretellen verward geraakt in een struik ! Kan hij zich tijdig bevrijden ? Daar komt Blogtricks aangstormd !!! Maar wat gebeurt er ? Wat gebeurt er ? Blogtricks zit ook vast !!! Hij heeft in een vosseklem getrapt ! Blogtricks schiet !!!! Maar Baron Ernest kan zich nog juist bukken. Zijn hoge hoed wordt meegenomen met de waterstraal !!! Dat scheelde maar één haar !!!
Oh la la, wat een spektakel !
En daar komt Bojako ! Zij rent naar Baron Ernest toe en geeft hem een safflet met haar pompom ! Maar wat is dat ? Oh, dames en heren ! In die pompom zit een Tefal-pan verscholen !!! Baron Ernest ziet ze vliegen !!!
Hierop komt ook Titipoes in actie ...
Zij haalt een breinaald uit haar kapsel en gaat daarmee achterwerk van Bojako te lijf ! Bojako moet wijken ! Ze neemt enkel meters afstand en begint luidkeels "God shave the Queen" te zingen ! Titipoes bevrijdt Baron Ernest uit zijn benarde positie.
Inmiddels heeft ook Blogtricks zijn vosseklem los gekregen !
Dit wordt het moment der waarheid !
Beide heren staan nu vlak onder de boom waarin ik mij bevindt. Ze staan oog in oog . Ze weten dat ze elk nog maar genoeg water hebben voor één schot. Wie zal het halen , wie zal zich een week lang moeten vertonen als een mislukte Pino aan Manneke Pïs ? De spanning is te snijden ...
Maar wat gebeurt er nu ?
Beiden heren richten gelijktijdig hun wapen omhoog ... geen van beiden wil de andere die oneer aandoen ... ze gaan toch niet ...
NEEEEE
Dames en heren, tot mijn spijt moet ik hier de verslaggeving stoppen ... ik zie er namelijk uit als een verzopen mus ...
Aan u de studio ...
Miljaarde, miljaarde, miljaarde ....
28-01-2008 om 00:00
geschreven door Hercule Poireau
Als Poireau iets in zijn hoofd heeft, dan heeft hij het niet ergens anders.
Gisteren, 22/01/2008, dinsdagmiddag, rond 12u30, ben ik naar goede gewoonte een sandwichke gaan eten bij Bunny Snack in de City 2 in Brussel.
En terwijl ik zat te knabbelen viel mijn oog op een koppel dat had plaast genomen aan de middenrij tafels.
Het betrof een mijnheer in grijs pak, grijze haren, bruut geschat ergerns in de 60 jaar oud en een madam met een permanente, een zwarte blouse versierd met groene en witte blaadjes, bruut geschat ongeveer dezelfde ouderdom als mijnheer.
Mijnheer zat met zijn aangezicht in noordelijke richting, madam in zuidelijke richting.
Ik ben ze nog van dichtbij gaan bekijken, onopvallend natuurlijk.
Ik kan mij anmelijk niet van de indruk ontdoen dat ik deze madam al ergens gezien heb, maar ik kan er begot niet meer opkomen waar.
En wannenr Poireau zich en vraag stelt, vindt hij geen rust vooraleer hij er het antwoord op gevonden heeft.
Indien iemand mij hierover bijkomende informatie zou kunnen bezorgen , zou ik dit ten zeerste op prijs stellen.
23-01-2008 om 13:03
geschreven door Hercule Poireau
De solden zijn niet aan mij besteed, maar vroeg of laat, en of men het nu wil of niet, loopt me er toch tegenaan. En zo komt het dat Poireau zich op een vooravond plotseling op de avenue Louise bevindt.
Ik hoor u al vragen: wat gaat hij daar gaan zoeken ?
Niks, enfin, bekans niks, maar vindt maar eens een bolhoed, flanellen onderbroeken en een paar galochen bij de C&A ... om dan nog te zwijgen van een jaske in twiet.
Avenue Louise, avenue Louise ... but who the f... is Louise ? Awel, Louise, dat is de dochter van ons aller Polleke Twee. Louise was een lange smalle, en daarom kreeg een lange laan haar naam. Haar zuster, Stephanie, was een korte dikke, en dus werd de Place Stephanie naar haar genoemd. Voilà, zo weet u dit ook weer.
Pour faire bref, ik heb niks gevonden maar dat heeft mij niet belet om toch effekens gratis mijn kast op te fretten met als gevolg dat nu mijn maag vol splinters zit.
Om te beginnen moet ge uw Bugatti ergens kwijt geraken. Strotje in, strotje uit. Niks, noppes, nada. Dan maar een parking in. Pas op, niet zomaar een parking, neneen, eentje met tapis plein, en wel die onder het Conrad hotel, 5 sterren asteblieft ... Als je in zo een parking gaat staan, dan moet je ook kunnen de jan uithangen en dus ging ik even een sanitaire stop maken. 5 sterren ??? met een plas water op de vloer en rondslingerende servetten, ... ? Enfin, dat heeft me niet belet er het beste van mezelf te geven. Trappekes op, en je komt in een soort binnenkoer. 5 sterren ??? met vuile ruiten ? En dan kom je buiten, en aan de ingang van het hotel en zie je 5 mercedessen staan, elk met één ster op de motorkap. Tja, zo kan ik het ook om 5 sterren te hebben natuurlijk !
En dan sta je eindelijk op Louise haar laan. Even opletten dat je niet wordt omvergelopen door een gepresseerde call-girl en dan richting overkant.
Om de overkant te halen moet je normalerwijze aan die kant geboren zijn, want met het verkeer is het niet te doen om over te steken. Maar daar hebben ze iets op gevonden, een voetgangerstunnel. Het bestaan ervan is wel een goed bewaard geheim, want de reinigingsdienst heeft hem nog nooit gevonden, zo te zien aan de opgehoopte afval.
Maar je geraakt mits wat slalommen tussen de kartonnen dozen aan de overkant, en in één stuk.
Niet dat het echt de moeite loont om aan de overkant te geraken, want de winkels, excuseer de shops, de fashion stores, wat zeg ik, de flagship-stores verkopen eigenlijk niets dat mij kan interesseren.
Daarentegen, om eens een kudde echte kakmadammen bij mekaar te zien is het echter wel de moeite. Ze komen dan buiten met een lek in hun portemonnaie, maar ja, van een portemonnaie van bij Louis Fuitton kan ook niets anders worden verwacht.
Enfin, Poireau was er tamelijk rap terug weg maar niet zonder eerst zijn parking met tapis plein te betalen. 420 voor een uur.
Miljaarde, miljaarde, ...
21-01-2008 om 21:26
geschreven door Hercule Poireau
De wereldhit van Albert and the Shakers is vanaf vandaag terug naar zijn doosje. Bedenk echter wel dat ik hem nog steeds achter de hand houd, en cas de manque de respect ...
Het is zoals tien keer na mekaar op uw vinger slaan met een hamer, dan kan het ook zo'n deugd doen wanneer je ophoudt ...
En ja, Poireau heeft er iets voor over om zijn Ciboulette content te houden, en neen madam, hij heeft niets op zijn kerfstok ... denk ik toch. Maar een proactieve aflaat in uw bezit hebben kan nooit kwaad. Spijtig alleen dat er op dergelijke aflaten ook altijd een versheidsdatum staat, en meestal is deze heel vlug verstreken ...
Pas op, er is ook een risico aan, het kan nog altijd mislukken, want als zou blijken dat de kaasbollen mij en miskleun aan de hand doen en de Aziatische schone er in werkelijkheid als een verschrompelde citroen blijkt uit te zien, kan het nog best zijn dat is voor veertien dagen in de hoek vlieg met twee ezelsoren op mijn kop.
En neen, ik zet niet mijn eigen muziek op dit blog ... allee, zeg nu zelf, bvb de filmmuziek van The Lord of the String, dat zou nu toch niet gepast zijn. Neen neen, mijn chansonettekes houd ik privé.
14-01-2008 om 21:31
geschreven door Hercule Poireau
Voilà, mijn werken lopen zo stilletjes aan naar hun einde toe.
Ik hoor altijd zeggen dat de parketten vertraging hebben, awel, ons parket ligt er op tijd. Er moet ook wel bijgezegd worden dat het goed geolied is.
Nu nog blokskes steen leggen in de hall en in de keuken en een beetje met werf zwabberen, en we kunnen er weer tegen voor enkele jaartjes.
En dan is er de afwerking, la touche finale.
Na veel boekskes kijken komt madam tot het besluit dat er aan de muur een grote foto moet komen, een lappeke van ongeveer 90 op 120 ... Erger nog, op die foto moet dan ook nog iets op staan, anders heeft het allemaal niet veel zin newo.
De vraag is dan ook WAT moet er op staan ...
U raadt het nooit met wat madam Poireau op de proppen komt ...
In een boekske vindt ze een foto van het interieur van een restaurant in Parijs en wat ziet ze op die foto ... dat er daar fotos van japanse madammen in kimono op staan, blijkbaar fotos genomen begin 1900.
DAT moet ze hebben ...
Bon, dat wordt dus een zoektochtje voor Poireau; want ce que femme veut, Poireau le peut, enfin il essaye ...
Fase 1: Kan Poireau die fotos vinden in een boek ? Dus richting Zuidstraat in Brussel naar de boekenwinkel Evasion, een aanrader want hier verkoopt men tweedehandsboeken aan werkelijk lage prijzen. Akkoord, meestal franstalige boeken, maar voor een foto maakt dat echt niet veel uit. En wat vind ik daar ... "La Photographie Janonaise sous l'ère Meiji" (1868-1912), een kunst-fotoboek met allemaal oude japanse foto's, boek in heel goede staat voor de prijs van 22 euro. Ik neem het boek mee, want zelfs al zou ik er niets kunnen mee aanvangen, het blijft toch een prachtig fotoboek. Effekens snuffelen en jawel, ik vind het soort van foto dat madam wil, maar natuurlijk niet die foto die ze gezien heeft in haar boekske over Parijs. Zo te zien zijn de meeste fotos anoniem, maar er wordt regelmatig de naam Kusakabe Kimbei vermeld als fotograaf evenals een zekere baron Raimund von Sillfried. Voilà zie, ik heb weer iets bijgeleerd.
Fase 2: Nu weet ik dat ik zoek naar foto's uit de Meiji periode en heb ik twee namen van mogelijke fotografen, en internet is er toch voor iets nietwaar ... Jawel, internet is er om uw tijd te verdoen, want de bewuste foto is er niet te vinden. Miljaar !
Fase 3: Dan maar de grote middelen ... en ik neem dus contact met dat restaurant in Parijs, waar men mij vriendelijk meldt dat de inrichting van hun zaak is gedaan door een interieurarchitect en men geeft mij ook de gegevens van die interieurarchitect.
Fase 4: Contact genomen met die interieurarchirect die mij zegt dat hij de reproductierechten van die foto's gekocht heeft bij Corbis. Aha, we komen korter bij ...
Effekens gezocht op Corbis.com en jawel, daarvan bestaat ook een afdeling in België.
Fase 4: Mij aangemeld om de site van Corbis en zie, daar verschijnt ze in al haar glorie, de gezochte japanse madam in haar geborduurde badjas, met een rugzakske aan en met een antenneke door haar kapsel gestoken. Dag madam ...
Fase 5: Miljaarde, Corbis verkoopt wel reproductierechten, maar alleen aan bedrijven ... Terug naar af ...
Fase 6: In de winkelgalerij van de Cora in Anderlecht zou er een winkel zijn waar je fotos op canvas kan laten afdrukken ... dus Poireau naar de Cora. De verkoopster trok direct aan haar parachute om niet van haar stoel te vallen ... Tja, dan zouden zij de rechten moeten kopen bij Corbis ... misschien kan dat wel, maar dat moet dan besproken worden met de manazer ... en die is er niet ... trouwens, de winkel gaat sluiten op het einde van de maand ... Bref, Poireau, laat het vallen jongen ...
Fase 7: Madam Poireau kijkt nog eens goed in het kunstboek dat ik heb gekocht, en zie, er staat en foto in die haar ook wel zou kunnen bevallen, maar hij ziet er nogal wat plattekes uit van kleur ...
Fase 8: Poireau kruipt in zijn toverdoos De trezebees wordt door een scanner gewrongen en met Photoshop wordt ze ontdaan van haar zwarte punten, haar badjas wordt wat opgefrist en haar antenne wordt goed gericht zodanig dat nu ook de europese posten kan ontvangen.
En zie, madam Poireau is content van het resultaat, ze moet die Parijse madam al niet meer hebben, ze vindt de mijne zelfs nog schoner !
Fase 9: Effekes zoeken hoe ik deze opgefriste samoerette nu op een doek ga krijgen ... Pas de problème, Canvas & Co uit Schijndel (Nederland) kan mij dat een een redelijke prijs doen. Ze drukken het bestand af op schildersdoek en binnen een week hangt de madam tegen onze muur.
Fase 10: Poireau neemt de bewonderende blikken van zijn Ciboulette in ontvangst.
Et voilà, het kan allemaal toch simpel zijn nietwaar.
11-01-2008 om 23:20
geschreven door Hercule Poireau
Blijkt dat het vrolijke deuntje dat op de achtergrond speelt last zou hebben van schokskes en er wordt zelfs oneerbiedig bij gemeld dat dit zou liggen aan mijn infrastuktutuur.
Niks van, mijn infrarukstuur mankeert niks ... Deze toptien hit is trouwens afkomstig van de juke-box van senielnet zelf !
Dus, als uw kompjoeter dit afspeelt met schokskes, dan ligt het ofwel aan UW infrapunctuur ofwel hebt u een oor dat sommige dingen niet of maar gedeeltelijk wil horen.
Voor klachten dient u zich dus te wenden naar de ombudsdienst van ikkansenihoren-net.
Maar ik zou wel graag een kopie ontvangen van uw klachtenbrief, als het u niet stoort natuurlijk, en waarvoor mijn premature dank.
11-01-2008 om 13:15
geschreven door Hercule Poireau
madame Titi die zich de vraag stelt wat er zou kunnen bedoeld worden met een ex-café-deskundige.
Wel madame, uzelf en uwen halven trouwboek zitten in de goede richting. het heeft inderdaad iets te maken met een voyageur, ofte un représentant de commerce, en meer bepaald één van bij Jacqemotte op de Hoogstraat.
De uitleg is simpel:
Ex = vroeger, voormalig café = cafei oftewel koffie zoals jullie dat zeggen deskundige= schrijffoutje moet zijn desk-kundige, iemand die verstand heeft van een toog, oftewel een comptoir-plakker.
Dus iemand die vroeger koffie stond te verkopen, en daarbij regelmatig eens aan de comptoir bleef plakken..
Naar analogie heb je ook een ex-porto-desk-kundige , die vroeger aan de comptoirs postzegels stond te plakken, u kent deze categorie misschien ook onder de naam facteurs.
Of een ex-madeira-desk-kundige, die voeger tapkranen voor op de comptoirs verkocht voor de rekening van een italiaanse madam die bekend was onder de naam Mama Deira.
Pas op, u moet wel rekening houden met de juiste schrijfwijze, want een excafé-desk-kundige is diegene die de lege sjatten van de toog weghaalt, in de horeca beter gekend als 'de plongeur'.
In de hoop u hiermee voldoende te hebben ingelicht, verblijf ik madame, met de meeste hoogachting
Hecule.
03-01-2008 om 23:09
geschreven door Hercule Poireau
Als Poireau zegt dat hij even gaat nadenken, dan denkt hij even na, en na , en na.
Maar als hij dan tot een besluit komt, dan komt hij tot een besluit.
En het besluit is dat Poireau de wereld zijn genialiteit niet mag onthouden en dus zal u wel genoodzaakt zijn om zo nu en dan zijn onnozelheid te blijven lezen.
Ze zulle hem niet temmen, les enfants de la patrie Al dreigen zij zijn moustache met schrijfsels of fusil. Ze zulle hem niet te-e-mmen zolang hij vingers heeft zolang zijn muis blijft leven, zolang hij electric heeft zolang zijn muis blijft leven zolang hij electric heeft ta ta ta ta.
Voilà, ge moest er maar niet om vragen.
02-01-2008 om 22:34
geschreven door Hercule Poireau