de overwegingen van een kleine grijze cel welkom mon ami !
laat me je een kopje tisanne inschenken en wat vertellen over de belevenissen van Poireau
22-11-2009
turks freud
Voortbordurend op de laatste opmerking ener Chielka aangaande de gevolgen van het leven op het leven, hierna de POireause zienswijze.
1e : je eet om te leven 2e : je leeft maar één keer 3e : je kan dus maar best lekker eten,
En als het zo moet zijn dat POireau hierdoor een paar jaar vroeger moet geplant worden, so be it.
Al bij al, die paar jaren die er dan af gaan zijn toch noodgewongen de laatste jaren, en bij velen zien die laatste jaren er toch ook niet zo schitterend uit.
Mais jusqu'à présent heeft POireau niet te klagen van klachten.
Zo monter als een haantje, of beter als en coq au vin, paradeert hij rond, denkend dat hij ondertussen toch te taai is gworden om hem nog in een casserol te steken.
Wat we al gehad hebben, kunnen ze ons niet meer afpakken. Ooit zal de factuur gepresenteerd worden, dat is zeker want iedereen krijgt ze ooit voorgeschoteld, maar dan betaal ik toch nog altijd liever een factuur voor iets waar ik van genoten heb.
22-11-2009 om 17:58
geschreven door Hercule Poireau
Vol koerazie naar de zee rijden met het idee van eens te gaan uitwaaien en net als je uitstapt begint het toch wel te regenen zeker, wat zeg ik, te draschen.
Een mens zou voor minder ambetant worden
Maar POireau zou POireau niet zijn indien hij hiertegen geen remedie zou hebben. De homeopatische weg. Het kwaad met het kwaad bestrijden.
Dus, als je in de put zit, moet je in de put gaan zitten. Alleen, vind aan de zee maar eens een helende put ...
Hij bestaat nochtans, en wel daar waar POireau hem het minst zou gaan zoeken, in de Bankenberghe.
Pas op, je moet hem wel weten te vinden. De put ligt aan de 'verkeerde zijde' van de haven, dus niet langs de kant van de ligbatterijen met zes verdiepingen maar wel aan de andere zijde, waar ze, als het wat meevalt, drijvende caravans maken, of ze toch minstens proberen te onderhouden. Voor diegenen die de parel aan de kust al wat beter kennen, richting 'den Aldi'.
Neen, niet de Aldi binnen rijden, maar aan de andere kant de 'industriezone' binnen rijden en blijven rijden tot wanneer je echt niet meer verder kan. Ah ja, om eens deftig in de put te kunnen zitten moet je bereid zijn om tot het uiterste te gaan nietwaar.
Voilà, nu je de limiet van de beschaving hebt bereikt, ben je er klaar voor.
Laat u eens goed gaan aan uw linkerkant, en stap deemoedig de Oesterput binnen. Bij het binnen komen wordt u verwelkomd door een frietwalm en vervolgens een ober die u meetrekt naar een Oberbayerentafel. Laat u gaan, pruttel niet tegen, ook dit hoort bij de behandeling.
Aan de ene kant heeft u een open keuken en aan de andere kant een vluchtelingenlamp voor kreeften. Alleen al het gedacht dat jij wel aan de goede kant van het glas zit is opbeurend ...
Indien u het echt goed zitten heeft, raad ik u aan te gaan voor de radicale oplossing: de plat royal met de fles champagne. 108 euro voor twee personen. Moest het zijn dat je maar een beetje in de put zit, dan kan "een
versche zeetonge ut zeebreugge" ook soelaas bieden, veur den helft van de
pris.
C'est pas donné gaat u zeggen, temeer dat er geen tussenkomst is van de mutualiteit, maar langs de andere kant is het wel zo dat je gegarandeerd een goed uur later voldaan uit de put zal geraakt zijn, letterlijk en figuurlijk.
15-11-2009 om 21:37
geschreven door Hercule Poireau
Dat POireau een kunstminnend wezen is, zal u inmiddels wel duidelijk zijn geworden. Oui oui, al zegt hij het zelf, bescheiden als hij is. Maar POireau is ook bijzonder vrijgevig als het hem niets kost, en dus hierna een linkadoortje:
vlaamsekunstcollectie.be
Plezant om er eens rond te dolen. En je kan er echt vanalles vinden.
Allez, neem nu, zo maar op goed valt het uit, bijvoorbeeld ... euh ... Andries Lens ... Dan vind je vier werken van hem, waarvan er één zeker gebaseerd is op een waar gebeurd verhaal.
Hoe komt POireau op het lumineuse idee om dit met de wereld te delen ?
Awel, vandaag zijn Cibou en hijzelf naar Leuven getrokken om daar te gaan kijken naar het werk van een zekere Roger Duprez, door sommigen ook gekend onder de naam Rogier Vanderweyden.
Dat die sukkel nu juist in Leuven moet tentoongesteld worden, hij die de stadsschilder van Brussel was een goeie 500 jaar geleden. Dat gaan die van de Meiboom niet echt appreciëren, ik zeg het maar ...
Maar het was toch de moeite. Het gebabbel in de koptelefoons was verstaanbaar en begrijpbaar. Geen echte overrompeling ook niet, je moest immers reserveren.
Alhoewel, ... het was vandaag precies de dag van de 93e leeftijd want er kropen daar verdorie een aantal antikwiteiten rond. Ik peins dat er zelfs een paar tussen waren die Roger nog persoonlijk gekend moeten hebben.
Pas op, het is een goeie zaak dat die mensen nog de moeite nemen om naar een tentoonstelling te gaan, maar ze zijn miljaarde nog erger dan kleine kinderen. Ongedurig zijn , voorsteken, elleboogwerken, ... jongens toch, moet je daarvoor zo oud geworden zijn.
En dan kunnen ze je bekijken met een blik van: " ik mag dat want ik heb de slag van Waterloo nog meegemaakt ..." Waarop ik dan terugkijk met een blik van: "t'is daarom nog niet dat ge u voor Napoleon moet pakken"
Het (nieuwe) M-museum vind ik wel een geslaagd gebouw.
Enige minpuntje: er zouden wat meer zitbanken moeten worden neergepoot of de aanwezige zitgelegenheden wat beter geplaatst. Het hier zichtbare exemplaar maakt deel uit van de vaste collectie ... pas vraiment comfortable ...
Om in schoonheid te eindigen, een goede raad; blijf weg uit de lunsroem van de muzee. Het is er veel te druk, te lawijterig en je gaat er toch geen plaats vinden om er uw platau deftig neer te kunnen zetten. Ze hebben er trouwens ook geen tijd om de tafels af te ruimen. Combineer dat met een inval van oudstrijders en je kan jezelf wel een beeld vormen van het slagveld.
Neen, dan zijn er in Leuven andere en betere plaatsen om u wel een comfortabel gat te gaan zetten.
10-11-2009 om 21:52
geschreven door Hercule Poireau
als die de deur komt open doen, zal het verschietachtig worden.
