Zo ziet u, dames, dat wanneer je iets niet meer hebt, je pas beseft dat je iets hebt gehad.
Miljaar, POireau wordt pojetisch. De bond zonder naam is er zowaar niets tegen. Niet zeemvellerig worden Poireau jongen, dat is niets voor jou ...
En dus dien ik terug te schakelen naar het laatste nieuws van het front. En het laatste nieuws is ... dat er geen nieuws is.
Figuurlijk ? Neen, ook letterlijk.
Hetzelfde veulen dat een paar weken terug reclame maakte voor ça-va-seul op de Heyzel is seders verleden vrijdag verschuwnden ergens te lande.
Madam heeft zich ingeschreven met een vriendin als 'survivors' in een week-end lang hunter/survivor spel. Voor zover u het niet zou kennen: De helft van deelnemers zijn 'hunter', de andere helft 'survivors'. Beide worden op vrijdagavond ergens in Belgenland, in the middel of nowhere, gedropt met een kaart. Bedoeling is dat de hunters de survivors kunnen 'pakken' vooraleer ze 'home' bereiken. Om home te kunnen bereiken hebben de survivors inlichtingen nodig die ze enkel kunnen bekomen door bepaalde check-points aan te doen. Alle middelen zijn goed, van beiden kanten, om het doel te bereiken. En het doel, home, doet maar zijn deuren open op zondagmiddag.
Bref, madam en madam moeten gedurende twee dagen en twee nachten compleet hunne plan trekken om onopgemerkt te worden terwijl ze richting 'home' gaan.
Nu moet u weten dat ik er mijn dochter van verdenk te kunnen verloren lopen in haar eigen appartement terwijl haar vriendin zelfs haar eigen appartement niet eens kan vinden, denk ik.
Voor hetzelfde geld ligt 'home' in Zwevezele en zijn zij inmiddels op weg naar Mardesous ...
Ik verwacht dan ook een oproep vanuit de landloperskolonie van Merksplas met de vraag of ik misschien twee losbollige freules, in rambo verkleed, asteblief wil komen ophalen.
Of mijn offspring een slag van de molen heeft gekregen ? Niet dat ik weet. Maar ze moet toch op iemand lijken nietwaar.
26-04-2009 om 21:26
geschreven door Hercule Poireau
Soms vraag ik me toch af of of ik mijn broedsel wel goed heb groot gebracht ...
Terwijl ons jongste kuiken nog altijd met een manke poot rondloopt, komt mijn oudste kuiken, ondertussen al een kieken geworden, met een smile zeggen dat ze met haar kont van de bovenste bol van het atomium is gaan opblinken..
Figuurlijk ?
Neen, letterlijk ...
Madam is met de lift tot in de bovenste bol der bollen geraakt, de machinekamer door, een metalen trap op, een luik door, en daar stond ze dan bovenop het nationaal monument. Een koppel bretellen aangetrokken die aan een kabel zijn vastgemaakt. Op de kont gaan zitten en dan laten schuiven ... tot wanneer alle bolcontact is verdwenen en dan in vogelvlucht langs een kabel terug tot op de grond ... Een death-ride noemen ze dat dan.
Miljaarde miljaarde ...
Moest ik zelf genoeg atomium-onderdelen aan mijn lijf hebben, ik zou het ook doen, maar ik vrees dat dochterlief meer durft dan ik.
12-04-2009 om 22:52
geschreven door Hercule Poireau
Als Poireau zegt dat hij met verlof gaat, dan gaat hij ook met verlof.
Concreet wil dit zeggen dat de pipo's even hun gang mogen gaan en, tijdelijk, niets te vrezen hebben van zijn alziend oog.
En wat doet een POireau dan zoal in zijn rustpauze ?
Een week lang heeft hij een oninneembaar zicht op het plafond en de muren van zijn eetkamer ...
Als Ciboulette zegt tapisseren, dan is POIreau binnen de kortste keren getapisseerd. Ladder op, ladder af. Maar dat stoort hem niet.
POireau beeldt zich dan in dat hij naar een klooster op de Athos berg klimt, en terug afdaalt, en ondertussen zingt hij psalmen ter ere van zijn papkwast.
Na een week blijven plakken, is hij op zondag een tevreden mens; zeker als Ciboulette ziet en zegt dat het het goed is.
Tot slot nog een dankwoordje aan Xavier van Paint@home uit Ninove, de verfwinkel met advies. Ik weet het, het is zijn werk, maar moest hij nu ook eens kunnen het advies geven om een behang gewoon te laten hangen zoals het hangt ... Het zou voor de POireau's en pak beklimmingen van Mount Athos schelen.
07-04-2009 om 21:14
geschreven door Hercule Poireau
