de overwegingen van een kleine grijze cel welkom mon ami !
laat me je een kopje tisanne inschenken en wat vertellen over de belevenissen van Poireau
28-03-2008
van plaat naar plaatje
Nog zoiets ...
Daar zit je dan met je collectie LP's die je al jaren niet meer hebt gespeeld en dan komt de bevlieging om toch maar eens te proberen om die over te zetten op cd.
Alleen, die dingen zijn veel te groot om ze ongeschonden in een cd-schuif te krijgen !
De platendraaier rechtsreeks aankoppelen op de pjoeter gaat ook al niet, want die platenspeler heeft een voorversterker nodig. Dus de platenspeler aankoppelen op een versterker en de versterker aankoppelen op de pjoeter.
Vlam, dat gaat ook al niet zonder een koppelstuk. Maar na wat zoeken is het eindelijk gelukt. Het monster leeft !
Nu moet het geluid kunnen nog worden omgezet in iets bruikbaars om op een cd te kunnen wegschrijven en het moet dan ook nog ergens op lijken. Eenmaal je gewoon bent geraakt aan cd-kwaliteit lijkt het alsof die vinylplaten nog enkel geschikt zijn om charleston af te spelen.
Niks van, er bestaan immers middeltjes om van het gekraak en gesis verlost te worden.
Middel één:
Kuis uw naald af ! Hoe doe je dat ? ga naar de apotheek en koop een flesje isopropyl alcohol dat gaat je maar een paar euro kosten voor 25 cl. de 'speciale producten' die in de handel zijn, zijn ook niet anders isopropyl aclohol, maar dan verkocht onder een andere naam en 10x duurder.
Middel twee:
Kuis uw plaat af !
Hier wordt het wat moeilijker want het kraken is meestal afkomstig van stofdeeltjes die in de groeven zelf zitten en daar kan je niet zomaar bij ... Daarvoor heb je een koolstofborstel nodig en terug dezelfde isopropyl alcohol. Deze koolstofborstels zijn te koop op internet voor ongeveer 10 à 15 euro. Geen goesting om een koolstofborstel te kopen ? Dan gaan we wat bruuter te werk. Pak uw plaat, maak een sopje met afwasmiddel en was uw hierin af met de hand; gewoon met uw vingers, uiteraard niet met uw nagels krabben ! Spoel de plaat af onder stromend water en speel ze NAT af op uw platendraaier. Je bent wat hoge tonen kwijt, maar gegarandeerd ook van het gekraak vanaf. Bedenk wel, éénmaal nat afspelen is altijd nat afspelen.
Middel drie:
Bewerk het opgenomen geluid.
Hoe doe je dat ? Bbv het brandprogramma Nero kan dit doen via Nero Wave Editor. Even oefenen en dan lukt het wel.
Er is nog en ander programma dat mij de moeite waard lijkt en dat is Music Cleaning Lab van Magix. Hier is het eenvoudiger dan bij Nero. Gewoon de wizard volgen ... U heeft dit programma niet ? Ofwel koop je het aan en dan kost je dat ongeveer 80 euro Misschien zijn er ook testversies beschikbaar via de website van Magix. Ik heb het programma gekocht in 2005, in solden in nederland, voor 49 euro. Je kan het ook gaan 'grabbelen' op the Pirate Bay indien je minder principieel bent.
Middel vier:
Kuis uw schup af !
Dit middel is enkel te gebruiken wanneer de drie vorige voor u te ingewikkeld zijn.
28-03-2008 om 00:56
geschreven door Hercule Poireau
je geeft drie namen in van zangers die je kan verdragen
bvb
Doris Day Gene Kelly Fred Astaire
en het programma geeft je een aantal namen van zangers die je mogelijk ook zou kunnen verdragen.
de bovenstaande keuze geeft volgend resultaat
100% Audrey Hepburn
79% Judy Garland
76% Patti Page
75% Bing Crosby
64% Matt Monro
55% Caterina Valente
54% Bobby Darin
48% Perry Como
47% Rosemary Clooney
45% Peggy Lee
42% Dean Martin
42% Tony Bennett
41% Nat King Cole
39% Frank Sinatra
38% Andy Williams
32% Fats Domino
32% Ella Fitzgerald
31% The Carpenters
29% Duke Ellington
29% The Shadows
2 8% Cliff Richard
27% Van Kooten & De Bie
27% Barbra Streisand
27% Toots Thielemans 6% André Rieu
Zo kan je misschien zangers leren kennen zonder je trommelvliezen te pijnigen
27-03-2008 om 22:06
geschreven door Hercule Poireau
Van je buren moet je het hebben, zeggen ze ... Ik vrees dat 'ze' nog gelijk hebben ook.
Als ongewild slachtoffer van een digitale drooglegging door Belgacom, heb ik besloten mijn dreigement ten uitvoer te brengen en ben ik even naar de bibliotheek gesmurfd.
Jawel hoor, hier hebben ze ook mijn gerief staan. Bakken vol cd's die je voor een habbekrats kan lenen en waar je, als je dat zou willen, ook nog een afkooksel kan van trekken op een maagdelijke, al dan niet, harde schijf.
Maar er is nog beter!
Want zeg nu zelf, hoe vind je je weg in die duizenden cd's die beschikbaar zijn ...
Ofwel neem je de dingen die je kent, maar dan zit je al vlug met een déjà-entendu gevoel ofwel neem je iets wat je helemaal niet kent maar dan kom je voor hetzelfde geld thuis met een cd waarvan je denkt dat hij opgenomen is in het midden van de rimboe door een bende rock-pigmeeën.
Wat nu ? Het drama van de keuze ...
Awel, er is een mogelijke oplossing.
Je gaat op internet naar muziekweb.nl En zie, je bevindt je plotseling in de centrale bibliotheek/discotheek van Rotterdam.
Niet dat je daar dan een cd-je moet gaan huren maar ze hebben op die site een mogelijkheid om advies te krijgen. Je tikt de naam van drie artiesten waar je, naar eigen mening, niet onmiddellijk een otitis van krijgt en het ding geeft je een twintigtal namen van andere artiesten die je misschien ook wel zullen bevallen.
DAT noem ik nu eens iets nuttigs !
Een voorbeeld ?
Je geeft lukraak in : serge gainsbourg - tom waits - the rolling stones
Je krijgt als suggestie:
100% Syd Barrett
98% Bob Dylan
90% Johnny Cash
89% Patti Smith
88% Liz Phair
88% Belle & Sebastian
87% Calexico
84% Neil Young
83% Bryan Ferry
82% Van Morrison
81% Elvis Costello
81% Lucinda Williams
80% Nick Cave
80% The Band
7 9% Mercury Rev
77% Ryan Adams
76% The Bad Seeds
75% Lambchop
73% Marianne Faithfull
73% Robert Palmer
73% Lee Hazlewood
72% Natalie Merchant
69% Townes Van Zandt
69% Leonard Cohen
68% Tim Buckley
Asteblieft ! Als dat geen service is !
En plus, kan je de suggestie laten variëren van 'populair' tot 'spannend' bovenstaande suggestie is een middenklasser. Het programma houdt namelijk bij wat de mensen lenen in de discotheek en kan daaruit dus afleiden wat je mogelijk kan interesseren. De kans dat je thuiskomt met "the rocking pigmees" wordt dan al een heel stuk kleiner.
Wanneer ik zo een ding vind, kan ik het mij niet laten om het toch even verder te 'testen' en dus maken we nu volgende keuze:
K3 - beethoven/mozart - AC/DC
en we vragen een spannende suggestie.
resultaat: 100% Judas Priest
83% Kiss
69% Kabouter Plop
69% Iron Maiden
65% Black Sabbath
60% Boney M.
59% Rush
56% Rene Froger
55% Status Quo
54% Eurythmics
52% Roger Waters
51% Cher
50% Van Halen
49% Duran Duran
48% Aerosmith 7% Bon Jovi
46% Deep Purple
45% Toto
44% Britney Spears
43% Golden Earring
43% Joe Satriani
41% Tina Turner
40% Hans Teeuwen
40% Backstreet Boys
40% Gary Moore
Kabouter Plop en Iron Maiden worden nu exact even hoog aangeprezen ... Ik probeer mij even een kruising van die twee voor te stellen !!!
Maar het programma slaat niet tilt.
Leve Rotterdam !!!
26-03-2008 om 19:52
geschreven door Hercule Poireau
Nochtans weet ik maar al te goed dat ik geen gevolg mag geven aan de suggesties van het gepeupel, maar het was mij te aanlokkelijk. En zo ben ik beland in een noorse piratenbaai waar vanalles en nog wat voor het grabbelen ligt, sterker nog, waar je wordt aangemaand om te grabbelen. De enige voorwaarde is dat jezelf ook het één en ander aanbrengt om te grabbelen. En wat doet een mens dan ? Grabbelen.
Eerst ben je nog war bedeesd, en neem je enkel stiekem een ietsiepietsie klein empeedrietje, en dan nog ééntje en dan nog één ... En dan zie je ze daar plotseling staan, in een hoekje verdoken ... de volledige billboard top 100 van het zesde en het zevende decenium van de vorige eeuw. Je kijkt eventjes rond, niemand die het ziet, en dan ... grabbel. Gezien in die tijd muziek nog werd gebeiteld op stenen platen, zijn het natuurlijk wel zware bestanden om de versluizen en gans die affaire moet dan ook nog door een petieterig kleine telefoondraad.
Het gevolg kon dan ook niet uitblijven ... De draad van mijn Adsl-lijn begon een kwalijk groeiend gezwel te vertonen ter hoogte van de aansluiting op de roeter en dan ... plaf !
Met een hangend hoofd heb ik dan maar naar de helpdesk Belgacom gebeld.
Ah ja meneer, uw adsl-lijn heeft een indigestie ! Er kan daar maar 12 gigabaait door op een maand en ge hebt uw draad overvoed. Nu moet hij een beetje rusten nietwaar ... We kunnen u wel een Rennie pastilleke verkopen als u dat wilt.
Neen, merçi, het zal mij leren om piraten te frekweteren ...
En vermits het één nooit zonder het andere blijkt te komen, stel ik enkele dagen later vast dat mijn kompjoeterke naar verbrande koutjoe begint te rieken. Koorts dat dat manneke had ! Dus ga ik met hem naar de spoedgevallen.
Diagnose: Uw kleine heeft een probleem met zijn voeding. Maar allee meneer, hoe kan dat nu ? Ik geef hem enkel suikervrije cedeekes en zo nu en dan een uësbeestikske zonder vet. Heeft het misschien iets te maken met de indigestie van mijn kabel ? Neen, toch niet, het is een toeval ...
Enfin, niks aan te doen, het werd dus een operatie.
En terwijl ze toch bezig zijn waren ze hem ook zijn werkgeheugen wat opgepept en hem een nieuw dvd-brilleke opgezet.
Zo te zien werkt alles terug ... nu nog enkel wachten op het einde van de maand tot wanneer mijn kabel ontstopt is.
Niemand zeggen, maar ik ik HEB ze, mijn billboard top honderden ...
23-03-2008 om 21:50
geschreven door Hercule Poireau
Dat heb ik zopas bijgeleerd, en wel van een manspersoon die ik heb ontmoet ter hoogte het onderste schap van een rek in een winkel in Roubaix. Ciboulette wilde ook nog even naar Roubaix, naar Mac Arthur zijn galerij, we waren nu toch op stap nietwaar ... Nadat Xandres en Baton Rouge niets hadden opgeleverd, en de verplaasting toch op de één of de andere manier tot iets moest hebben gediend, kwam 'entre ciel et terre' aan de beurt waar men bed- en badlinnen verkoopt. De ervaring heeft mij al geleerd dat datgene wat op buikhoogte ligt in een winkel per definitie niet bestemd is voor Ciboulette. Het moet dus iets zijn dat hetzij verscholen ligt op de, voor meeste stervelingen onbereikbare, bovenste plank ofwel iets dat onderaan begraven werd door een of andere piraatverkoper.
Terwijl ik dus op schattenjacht was, sluipend langs de plinten des winkels, kwam van de ander kant ook een man aangeslopen. Met één blik begrepen wij mekaar ... en terwijl we beiden ostentatief wat rommelden met plastiekverpakkingen, dat kraakt immers goed en geeft een onweerstaanbare indruk van doenigheid, namen we even de tijd om een fluisterende keuvel op te zetten.
Bleek dat hij langs de kanten van Kortrik woont. Ik kon dat natuurlijk niet ter plaatse controleren, gezien de nieuwe paspoorten geen direct leesbare gegevens meer bevatten, maar zijn dialekt leek mij te vertrouwen. En hij wist mij te vertellen dat de lakens van deze winkel van zeer goede kwaliteit zijn. Hij stelde zich voor als een 'kenner'. Ten bewijze hiervan gaf hij mij een kleine overzicht van de geschiedenis van de lakenindustrie in de streek. Tot ongeveer honderd jaar terug was er langs de kanten van Kortrik niks te beleven. De bewoners van de streek moesten noodgedwongen komen werken naar de omgeving van Roubaix, waar de grote weverijen waren gevestigd. De mensen van Kortik moesten dan met de trin tot in Herseaux of tot in Pecq rijden en van daaruit te voet naar de omgeving van Roubaix. Joah menier, z'èn nogal getjoold in dinen tid ... Ik knikte begrijpend ... (hoewel ik niet echt alles begreep) Ten teken van leven en van het feit dat hij zocht met overgave, stak hij tussendoor een witte handdoek in de lucht. Ikzelf wapperde zo nu en dan even met een washandje. Stelselmatig kregen we daarop beiden een bericht uit de hemel in de vorm van een duidelijk verstaanbaar 'maar nee !' Kwestie van geen argwaan te wekken besloten we beiden om verder onze eigen sluip te gaan en even later werd ik verlost van mijn opdracht, net op het moment dat ik aan de kassa kwam aangekropen.
Ik heb mijn medestander niet meer gezien of gehoord Ik hoop maar dat hij niet in één of andere schuif is gedonderd. Het zou zonde zijn, een mens met zo'n kennis en wijsheid.
02-03-2008 om 17:43
geschreven door Hercule Poireau
Indien ik u sprrek over een casserol, een degelijk casserol, zo eentje dat 3 dagen op het vuur mag blijven staan en dan nog niet blauw uitslaat, aan wat denkt u dan ?
Just, aan een zwaar, meestal rood, gietijzeren ding met daarop de naam "Le Creuset". Er is maar één probleem mee, de prijs ervan is ook recht evenredig met het gewicht ...
Maar niet getreurd, ons Ciboulette heeft op alles een antwoord.
de FABRIEKSWINKEL. Want jawel, ook Le Creuset heeft zich begeven op het lichtende pad der directe verkoop.
Onder de leuze "ce que femme veut, Poireau le peut" heb ik dus de limo geanvanceerd en Ciboulette behaagd door het maken ener verplaatsing naar de origines van de smeltkroes. En waar liggen die origines ? Zoals de naam al doet vermoeden, ergens in het Frankenland, en wel in Fresnoy-le-Grand.
Fresnoy, tot daar nog aan toe, maar le-Grand is wel serieus overdreven. Alhoewel, de term 'groot' wil op zich niets zeggen tenzij er ook enige vergelijking mogelijk is met datgene wat dan 'klein' is. En in dat opzicht gaat de term groot den wel op want de fabriek, annex fabriekswinkel, ligt werkelijk in een verloren gat, ergens in het centrum der verloren gaten. Nooit of te nevver zou je kunnen vermoeden dat de casserollen die met zoveel troelala worden uitgestald in de zogeheten betere kookwinkels eigenlijk afkomstig zijn van ergens tusschen veld en wei. Om u maar te zeggen, Garmin weet het bvb niet te vinden, ik heb er de gebroeders Tom en Tom moeten bijhalen om er te geraken. Tom en Tom wisten mij te vertellen dat het ergens tussen Cambrai en Saint Quentin moest zijn, steden die vanuit onze kant gezien ergens onder Valenciennes liggen, dat op zijn beurt dan weer onder Mons ligt. En daar middenin, Fresnoy-le Grand ...
Wanneer je op een zaterdag door de dorpjes van deze streek rijdt, La Picardie, besef je hoe troosteloos en oervervelend de zeldzame jongeren het er moeten vinden. Het is er zo door als een pier, en dan bedoel ik niet één zoals het modelletje in Blankenberghe, neen, zo dood als een echte pier, eentje zonder kop of staart. Je ziet er geen mens op straat ... niks, nothing, noppes, ... geen winkels, wel hier en daar een café ... dat gesloten is, sinds lang.
En voor de rest ... velden, op en af, velden, en velden. Plotseling kom je , in ze middel of noweire, een soldatenkerkhof uit de eerste wereldoorlog tegen. Proper onderhouden, witte kruisen op rijen, wachtend op bezoekers, die het zoeken al jaren geleden opgegeven hebben. Je voelt je plotseling een indringer. En toch, het weids golvende landschap is er mooi, ontroerend en uitnodigend mooi. De vers omgeploegde aarde heeft er de warme kleur van klei, gemengd met witgrijze kalkstippen. Ongemerkt breng je de witte kruisen een laatste groet doorheen je achteruitkijkspiegel.
En dan kom je eindelijk aan bij Le Creuset, een oude metaalsmelterij. Als men je zegt dat hun casserollen nog van ambachtelijke kwaliteit zijn, mag je ze geloven. Hun fabriekswinkel is er dagelijks geopend tot 18 u, behalve op zondag. Net zoals Fersnoy-le-Grand, is ook de term fabriekswinkel wel iets overdreven indien je op de afmetingen van de 'showroom' afgaat.Deur open, tien stappen, omdraaien , terug tien stappen en je bent rond. Maar op de rekken staan wel alle producten van Le Creuset uitgestald, inclusief de tajines en roosterplaten, en de prijs scheelt ongeveer 30% met wat je hier zou betalen. Aan een gemiddelde prijs van 100 euro per casserol loopt het verschil al gauw aardig op ... Maar ja, je koopt voor jezelf ook geen tien casserollen. Het is dus een kwestie van een gegroepeerde aankoop te doen en dan haal je er de prijs van je verplaatsing misschien wel uit. De herinnering aan de witte kruisen krijg je er wel gratis bij, telkens weer je een stoofschotel erin klaarmaakt.
En dan ga je effekens naar 'de grote stad', Saint Quentin. Een overbemeten 'grand place' en een paar min of meer autovrije straten. En terug dat gevoel van 'verloren uithoek'.
Rechtover het enige 'grootwarenhuis', de Monoprix, een juwelier die, vermoedelijk in een poging tot contrast, besloten heeft om Rolex en Breitling horloges te verkopen. Het is maar de vraag aan wie hij dat gaat verkocht krijgen hier ... ik zie, met alle respect, de landbouwers hier nog niet direct met een Rolex rondhossen op hun tractor. Even verder een 'clochard' met zijn hond. Kwestie van ons bezoekrecht af te kopen stoppen we hem wat kleingeld toe.
Ook de natuur roept, en dus maken we een sanitaire stop in wat ons het enige etablissement dat ons wat lijkt te zijn , L'Imprimerie, lounge café. Verassing !!! Vier verdiepingen volledig vernieuwde gebruikszaal, overal lcd-schermen aan de muren, hyper modern, ... en drie verdiepingen vol met klanten, vooral twintigers en jonge dertigers. Comme quoi dat men zich kan tromperen nietwaar. Wel 5 euro voor een Duvèl ...
Bij het verlaten van Saint Quentin zien we een AUCHAN warenhuis, HET warenhuis waar de Belgen verzot op zijn om flessenwater aan te kopen, want veel voordeliger dan in België naar het schijnt.
Dit is de uitleg van alles ! Aan dit warenhuis is namelijk ook een winkelgalerij verbonden. Het ziet er zwart van het volk ! Met het aantal bezoekers, ik heb ze weliswaar niet precies geteld, lijkt het mij perfect mogelijk om de streek te bevolken. Hier zitten ze dus allemaal, les petits cachottiers !!!
Weer een illusie armer ... Ik die dacht, eindelijk, een stukje leeg land te hebben gevonden ...
Maar Ciboulette heeft haar casserol, en dat is het belangrijkste, toch ?
02-03-2008 om 16:56
geschreven door Hercule Poireau
