de overwegingen van een kleine grijze cel welkom mon ami !
laat me je een kopje tisanne inschenken en wat vertellen over de belevenissen van Poireau
16-09-2007
radio
Zoals zovelen luister ik al jaren naar de uitzendingen van Radio 1. De draaiknop van mijn radiotoestel moet inmiddels zowat vastgeroest zijn op de 91.7 stand.
En zie, één of andere verlichte geest heeft beslist dat Radio 1 moet aangepast worden aan de vraag van vandaag. Welke vraag ? Heeft u iets gevraagd ? Ik ook niet ...
Om het half uur het laatste nieuws, dat overigens net hetzelfde is als het voorlaatste nieuws, dat op zijn beurt hetzelfde was als het voorvoorlaatste nieuws. En of dat nog niet genoeg is, worden de onderdelen gescheiden door een computerbiep ... voor het geval je niet zou door hebben dat men over iets anders begint te leuteren dat je toch al weet.
Je zit meestal van miserie je stuur op te vreten tijdens de dagelijkse twin peaks en dan ben je onbewust tevreden dat je iets rustigs hoort in de wagen. En wat krijgen we nu ? Djoemdjoem, boenkboenkboenk, en daartussen twee kwetterende snotneuzen die zichzelf proberen voorbij te razen. En nu het overzicht van pers: De pers heeft er vannacht iets uitgeperst en voor meer uitleg moet je je haasten naar een krantenwinkel en we gaan verder met ... djoemdjoemdjoem. Er moet vaart in zitten !!!
Dat moet je nu juist gaan zeggen aan diegenen die in de file staan ...
Stem dan af op een andere zender zal je zeggen. Doe maar ... Van djoemdjoem ga je naar djingdjing over djangdjang.
Ik wil een rustige radio-uitzending, ééntje waar men nog te tijd neemt om dingen te zeggen, waar je nog wat zinnige informatie krijgt afgewisseld met wat muziek.
Radio 1 was zo een zender, en nu is hij om zeep, il est au savon.
Behalve dan op zondag middag tussen 13 en 14u. Dan vraag je je af of je moet lachen of wenen ... De manier waarop de dingen worden gesteld zijn humoristisch maar de ondertoon heeft een bittere waarheidsgraad. Bromberen noemen ze dat dan ... hetgeen op zich al een denigrerende bijklank heeft. En beren die horen in de zoo, zo denkt men nu bij de VRT.
16-09-2007 om 16:54
geschreven door Hercule Poireau
Ondanks mijn betoog ten voordele van Leuven, wens ik toch de ook de aandacht te vestigen op het volgende:
PLANTEN VAN DE MEIBOOM
Het planten van de meiboom of de vreugdeboom is een van de meest kenmerkende en oudste Brusselse volksevenementen. Het ontstaan van dit gebeuren moeten we zoeken in verschillende middeleeuwse legendes. De stoet vertrekt omstreeks 14u voor het Belgische Centrum van het Beeldverhaal, in de Zandstraat. De boom wordt meegedragen in de optocht naar de Grote Markt tussen de Brusselse reuzen, het "rad van fortuin" en een stoet ruiters onder aanvoering van Karel V. Daarna gaat het naar het kruispunt van de Zandstraat met de Broekstraat. De boom moet vóór 17u geplant worden! Het feest rond de meiboom gaat tot laat in de nacht verder. Dit beroemde evenement wordt al sinds 1213 georganiseerd, en herdenkt de Brusselse overwinning op de Leuvenaars.
Al eeuwen lang bestonden er wederzijdse haatgevoelens tussen de Brusselaars en Leuvenaars. Naar verluid waren deze laatste boos omdat Brussel Leuven had onttroond als hoofdstad van het hertogdom Brabant. In feite hadden de Hertogen altijd al de voorkeur gegeven aan Brussel. De toenmalige Hertog Jan III zou dan een charter ondertekend hebben dat de Brusselaars de toelating gaven om elk jaar een boom uit te graven in het Zoniënwoud die ze dan mochten planten in de huidige Zandstraat om dat succes te herdenken. Het zogezegde handvest van de Hertog van Brabant verplichtte de Brusselaars hun meiboom te planten voor 5 uur in de namiddag, zo niet zou dat privilege te beurt vallen aan de Leuvenaars.
Praktische informatie:
Zaterdag 9 Augustus 2008 Dit evenement vindt altijd plaats op 9 augustus.
De Meyboom werd door de UNESCO erkend als Mondeling en Immaterieel Erfgoed van de mensheid.
Hier meer over weten: www.meyboom.be
Het mag dan nog zo plezant zijn in Leuven, tot nu toe (en dat is al bijna 800 jaar) zijn de Leuvenaars er niet in geslaagd om de jaarlijkse meiboomplanting in Brussel te verhinderen.
Voilà, dat is dan ook gezegd, nà !
15-09-2007 om 21:51
geschreven door Hercule Poireau
Eindelijk een plaats waar je nog gewone mensen ziet rondlopen.
Veel rugzakstudenten, die hun hebben en houden aan het versleuren zijn richting kot.
Aan hun blik kan je zien of het al habitués zijn of nog groentjes.
Je hebt er die vastberaden verder lopen met een blik van "pff, t'is tijd dat ik er ben", dat zijn de habitués, en de dan heb je er die tijdens het sleuren toch nog oog hebben voor de winkels met een blik van " oh, hier moet ik ook eens naar de schoenen komen kijken", dat zijn de groentjes.
Je hebt ook nog de midlifecrisisers, die rondlopen met een nostalgische blik van "hier heb ik ook nog ooit in de goot gelegen met een stuk en mijn viool". Bij het zien voorbijtrekken van de jonge lichting hebben ze wellicht ook nog een andere soort herinneringen, maar die houden ze in hun blik angstvallig verscholen, en dus kan ik mij daar ook niet over uitspreken.
Enfin, Leuven leeft, en dat is goed.
Elke zaterdagvoormiddag is er wel een trouwfeest in het paleis van King Louis, inclusief oldtimer voor de deur. En vermits het voor de deur autovrij is, vallen deze Cubaanse schonen nog meer op.
Je hebt er, courante, marktkramen in de Brusselsestraat en wat brocante op het Layensplein. Winkels in de Diestsestraat en de Bondgenotenlaan, maar dat weet iedereen wel.
Maar ik kan het mij dan toch weer niet laten om uw aandacht te vestigen op een paar adressen die mij de moeite waard lijken ...
Koffietje ? Op de hoek van de Grote Markt en de Kortestraat., café de GAMBRINUS, al was het maar voor het interieur. Ik ga er omdat ik het zo plezierig vindt dat de kelners er voor de iedereen die het wil horen roepen wat je bestelt ...
Eerder een biertje ? Dan zou ik café MARENGO in de Diestsestraat.aanraden. Dat is tenminste nog een echte stammenei, zoals een echte stammenei moet zijn.
Knorrende maag ?
Er is een overvloed aan maagvulsel te vinden in Leuven, maar ik zou er uit de massa twee aanraden. Il Pastaio in de Parijsstraat of, om eens iets anders te doen, de Walvis in de Mechelsestraat (in het stuk dat naar de Vismarkt toeloopt). Dit laatste lijkt op het eerste gezicht een oververse viswinkel te zijn. Even moedig zijn en de winkeldeur openen, want het staat niet met zo veel woorden aangegeven dat je er ook kan eten ...
Het oor wil ook wat.
Als je dan toch in de Parijsstraat bent, twee huizen naast Il Pastaio is er een winkeltje dat CD's verkoopt. Geen massa's cd's, zoals in de meeste cd-winkels. Neen, deze mijnheer weet nog perfect wat er in zijn rekken staat en hij is er zelf ook van overtuigd dat wat hij verkoopt de moeite loont. Hij heeft nog gelijk ook ... ik geraak er telkens weer moeilijk voorbij zonder een schijfje mee te nemen.
Daar sta je dan met je cd ... Je kan hem op je vinger laten draaien maar dan komt er niet veel muziek uit ... en dus moet je een cd-speler hebben ...
Uit pure verwennerij ga je even naar de vitrine kijken van hi-fi Heremans in de Naamsestraat. Of beter nog, je gaat binnen en vraagt of je even een kleine demonstratie mag krijgen van luidsprekers, liefst van deze die helemaal achterin de winkel staan. Nooit had je kunnen vermoeden dat er zoveel klanken op die pas gekochte cd staan ! Akkoord, je bruine zal het wellicht niet aankunnen om dergelijke beestjes in huis te halen, maar toch ... je zal je cd-tje nooit meer met de dezelfde oren bekijken.
15-09-2007 om 21:12
geschreven door Hercule Poireau
Vanochtend is Poireau wakker geworden, niet in een bed zoals de meeste stervelingen, maar in een slaap-systeem. Uiterlijk is er niets speciaals te zien, noch aan Poireau, noch aan het slaap-systeem.
Het zit hem eerder binnenin.
Eerste groot, en zichtbaar, verschil: 20 centimeter Niet bij Poireau natuurlijk, bij de dikte van de matras. Je brengt de nacht, wat zeg ik, elke nacht, 20 cm dichter bij de hemel door. Op zich al een heel geruststellende gedachte, tenzij je hoogtevrees hebt natuurlijk. Ook de minder goed(e)gelovige strevers komen op die manier wat dichter bij de ideale hoogte, de skaai is immers de limit.
Tweede groot, en eveneens zichtbaar, verschil: 20 centimeter Nog altijd niet bij Poireau, bij de breedte van de matras. Deze boxspring heeft zowat de breedte van een boksring. Ergens in de verte zie je een heuvel, en bij nader toezicht blijkt dat dan je echtgenote te zijn ... Ben je een voorstander van de lepeltje-lepeltje slaaphouding dan zit je met een soort poldervlakte hetzij voor hetzij achter je, en afhankelijk of je de eerste dan wel de laatste lepel bent. Pleinvrees mag je dus ook al niet hebben.
Derde, niet zichtbaar, verschil: De inhoud van de matras. 800 stalen veren per vierkante meter, elk aparte verpakt in een linnen zakje, en elk met zes omwentelingen en daar bovenop een hoop wol en katoen en wol en paardenhaar en katoen en ... Daarmee hebben wij dan onze bijdrage geleverd aan de staalschaarste. Het katoen stoort ons niet, daarentegen de wol en het paardenhaar ... Dat wil immers zeggen dat ten wille van onze nachtrust er ergens enkele schapen en paarden nu met een kletskop moeten rondlopen ...
Vierde, en pas later zichtbaar, verschil: 20 centimeter Op de lengte van ons rekeninguittreksel.
15-09-2007 om 20:00
geschreven door Hercule Poireau
Omwille van een onvoorzien vroege levering van een nieuw bed, waarvan de afmetingen natuurlijk niet dezelfde zijn dan ons huidige bed, dienden wij in ook spoedtempo te zorgen voor een nieuw dekbed en nieuwe lakens. Een mens wordt er stilletjes aan gewoon dat wanneer je iets aankoopt, de levering nagenoeg altijd of minstens dikwijls, op zich laat wachten. En dan krijg je zo een verassingsaanval waarbij de levering vervoegd wordt ...
Vermits vrouwlief had opgemerkt dat de Maasmechelen Village vandaag open was, hebben we dus maar de verplaatsing gemaakt. We waren duidelijk niet de enigen die te maken hadden gekregen met een plotselinge opstoot van voortijdigheid bij de middenstand, het was er een overrompeling van jewelste.
Zoals gebruikelijk bewonder ik de wereld die aan mijn bril voorbijtrekt en moet ik daarbij vaststellen: dat het concept van de outlet-store - de fabriekswinkel zeg maar - , duidelijk zijn draai heeft gevonden.
Op zich is daar niets mis mee, maar dit leidt dan wel tot volgende bedenking:
Indien de goederen die er verkocht worden inderdaad 30 tot 60% goedkoper zijn dan in de 'normale' winkels, en ik veronderstel dat de fabrikanten er dan nog altijd een verantwoorde winst opmaken anders zouden ze dergelijke winkels niet openen, dan worden hierdoor de outlet-stores van de fabrikanten wel rechtstreekse concurrenten voor hun eigen klanten, de boetieks ...
Diezelfde boetieks die een groot deel van hun omzet moeten halen tijdens ' de solden' waardoor het verhaaltje dat de fabriekswinkels, die enkel stukken verkopen van 'het voorbije seizoen' en daardoor geen concurrenten zouden zijn van de boetieks, compleet geen steek houdt.
Want zeg nu zelf, wie weet er nog wat vandaag precies 'mode' is ? En bij uitbreiding, wie geeft er eigenlijk nog een moer om wat vandaag 'mode' is ? En wie koopt er nog kledij aan 'de volle prijs' ?
Wanneer je toch kledij koopt aan 'de volle prijs', weet je met zekerheid dat je minstens het dubbele betaalt van de, mogelijks, min of meer verrechtvaardigde prijs, en dus zou je wel knettergek moeten zijn ...
Het is een steeds terugkerend fenomeen dat bedrijven, in hun onophoudelijke jacht naar winst, de tak afzagen waarop hun eigen kaartenhuis is gebouwd. Alleen is het zo dat een faling heden ten dage niet meer aanzien wordt als een mislukking, het begint steeds meer op te lijken dat dit ergens deel uit maakt van hun bedrijfsplan.
Wanneer ik naar het koopvee kijk dat langsheen de vitrines graast, stel ik mij ook vragen ...
Overdreven opgetutte trinetten die, ofwel boven ofwel onder, een stuk stof te kort komen en mannelijk twintigers die met ingetrokken buik en opgespannen billetjes rond paraderen.
Maar het zou ook een list kunnen zijn ... misschien zij ze wel betaald om daar zo rond te lopen ... want wanneer je ze bekijkt zie je onvermijdelijk een paar merknamen prijken, meestal op of in de directe omgeving van hun bewegende onderdelen.
Arm annietje toch ...
09-09-2007 om 00:00
geschreven door Hercule Poireau
Brussel - Els Ampe en Carla Dejonghe, beiden parlementslid van Open VLD, hebben een wandeling gemaakt door het centrum van Brussel en dat stemt hen niet echt vrolijk. Het gebrek aan netheid in het Brusselse centrum is niet enkel storend voor het zicht en de reuk, het veroorzaakt belangrijke economische schade: het houdt toeristen en kopers weg van horeca en handelszaken, zo menen Dejonghe en Ampe. De stad Brussel is niet echt opgezet met de kritiek.
Eigenlijk is het onbegrijpelijk. Hoe lang wordt er al niet geklaagd over het vuil dat de straten van het centrum van de stad blijft ontsieren? Bij het aantreden van een nieuw schepencollege wordt telkens weer een hoge borst opgezet: Brussel moet en zal netter worden. Maar veel beterschap viel er de jongste decennia niet te bekennen, wie er in het bestuur ook aan zet was. Eén bestuursperiode is er een kleine vooruitgang geboekt, in de jaren negentig, toen Michel Van Roye (Ecolo) schepen van Openbare Netheid was. Zeker de voorbije zes jaar is de toestand er echt niet beter op geworden. En het zou al te makkelijk zijn om voormalig schepen Bertin Mampaka (CDH) alleen de schuld te geven. De kaarten waren al geschud toen hij de fakkel van partijgenoot Georges Dallemagne overnam. Dallemagne wist desgevallend geen betere antwoorden te verzinnen dan: De mensen worden vuiler en hoe meer we schoonmaken, hoe achtelozer ze hun vuil achterlaten.
Maar zelfs al bevat de uitspraak een grond van waarheid, dan is het nog altijd aan de stad om het vuil op te kuisen en vervuilers te straffen. Maar daar wringt volgens Ampe en Dejonghe het schoentje: politici zijn bang zijn om repressief op te treden. Nochtans zijn vuile straten en pleinen de eerste ergernis van burger en handelaar. Maar luidens burgemeester Freddy Thielemans (PS) zou het nu wel menens zijn. Net voor de verkiezingen heeft hij plechtig beloofd dat de stad binnen de twee jaar zichtbaar netter zou zijn en in de wandelgangen van het stadhuis valt te horen dat Thielemans het nog altijd meent. Thielemans partijgenote en schepen van Openbare Netheid Karin Lalieux mag zich zorgen beginnen maken. Over de kritiek van Dejonghe en Ampe liet haar woordvoerder alvast optekenen dat ze verbaasd was. Er is volgens haar begonnen met de uitvoering van het netheidsplan dat in maart van dit jaar werd goedgekeurd. Vanaf september zou er alvast ook meer bestraft worden. Laten we hopen dat Lalieux ook op meer steun van haar collegas in het schepencollege kan rekenen. Meer in ieder geval dan Mampaka destijds. Eén voorbeeld: toen Marie-Paule Mathias, tijdens de vorige bestuursperiode eerst schepen voor Ecolo en dan voor de PS, aangesproken werd over het vuil in haar eigen straat, op haar eigen stoep, luidde het botte antwoord dat netheid niet haar bevoegdheid was (!).
Negatief imago
Lalieux heeft terecht contact opgenomen met staatssecretaris voor Openbare Netheid Emir Kir (PS) en dat is een goede zaak, want Kir werkt aan zestien prioritaire netheidszones in de Vijfhoek alleen. Daarvoor wordt bijkomend personeel aangeworven. Kir is er zich, afgaand op verklaringen in het Brussels parlement in de maand juli van dit jaar, maar al te zeer van bewust hoe negatief het gebrek aan netheid afstraalt op het imago van de hoofdstad. Maar of Kir al dan niet in zijn opdracht slaagt, hangt ook van de stad af. Dat blijkt ook duidelijk uit het dossiertje dat Ampe en Dejonghe hebben samengesteld. Netheid is zoveel meer dan geen vuil papier, hondendrollen, sigarettenpeuken op straat. Netheid is ook de afwezigheid van halfverregende affiches en urinestank. Een duidelijk voorbeeld zijn de tags op de gevels van de panden aan de Lollepotstraat, een zijstraat van de Plattesteen, tussen Anspachlaan en Zuidstraat. Een deel van de huizen is eigendom van de stad Brussel. Je zou toch mogen veronderstellen dat het een stuk eenvoudiger is om de tags van eigen gebouwen te (laten) verwijderen, toch gebeurt dat niet. Nochtans, zo benadrukken Ampe en Dejonghe, heeft de stad Brussel een dienst die op vraag van inwoners gratis tags verwijdert. Begrijpe wie kan. De Open VLD-ers raden de stad ook aan om het stappenplan van de stad Brugge in de strijd tegen tags en graffiti erop na te lezen. Maar ook hier zullen er zonder repressie geen resultaten geboekt worden. Een pand van het OCMW aan de Sint-Goriksstraat dat een paar maanden geleden netjes tagvrij gemaakt werd, is al opnieuw beklad. Frustrerend voor OCMW en de arbeiders die hun werk gedaan hebben.
Daklozen
Ampe en Dejonghe laken ook het gebrek aan openbare toiletten. Een euvel dat daklozenverenigingen al verscheidene keren aangekaart hebben. Maar het zijn niet alleen daklozen (zelfs niet in de eerste plaats) die voor vieze urinegeuren zorgen. De gemeente Schaarbeek toonde nochtans al aan dat een doortastend optreden tegen wildplassers loont.
Ampe en Dejonghe schuwen ook de gevoelige onderwerpen niet, zo verwijzen ze naar handelaars rond het Vossenplein in de Marollen die zich eind juli beklaagden over het vuil dat daklozen achterlaten. Eén citaat: Mensen urineren hier in alle hoeken, maar doen ook hun grote behoefte... Ampe en Dejonghe wijzen erop dat de hoofdstad jaarlijks 20 miljoen euro aan thuislozenbeleid spendeert. Ampe en Dejonghe: Daklozen, bedelaars en clochards moeten geholpen worden in hun strijd... maar ze horen hun rommel niet overal achter te laten.
De conclusie van Ampe en Dejonghe ligt voor de hand: de overheid moet haar werk doen, maar de burger, of hij of zij nu inwoner, pendelaar of toerist is, moet ook zijn verantwoordelijkheid nemen. Laten we hopen dat de stad Brussel (en andere Brusselse gemeenten) de komende jaren niet meer in de federale toptien voorkomt van huishoudens die ontevreden zijn over de netheid.
Nochtans zijn de mensen er heel sociaal. Zal ik u een voorbeeld geven ?
Mijn dochter bewoont sinds heel kort een appartement in Brusselse, appartement dat achteraan uitgeeft op een tuin die te bereiken is via een terras en trap. Op het gelijkvloers bevindt zich een nachtwinkel die enkel gedurende de dag open is, soms.
De uitbater is sinomaleis, of iets dergelijks, enfin laat ons zeggen een asiaat. Vanaf de eerste dag was die meneer heel vriendelijk en als het u mocht interesseren, hij spreekt ook nederlands.
Na welgeteld 10 dagen, en ter elfder ure in de avond, bemerkt de vriend mijner dochters een vreemdsoortig gehuppel langsheen de overzijde van scheidingsmuur van de tuin, staande op het onverlichte terras Intrigerend ... En hop, daar wipt een snoodaard gezwind over de tuinmuur, recht in hunnen hof. Een onaangekondigd laat bezoek ...
Met de gebruikelijke formule : "Zeg manneke, wat doede gij in mijnen hof ? " wordt de groenliefhebber aangesproken welke, zonder aanloop, terug de muur overwipt en verdwijnt in de nacht, alsof het een dief was. (hetgeen een aanduiding is dat zijn identiteit moet gezocht worden in de vriendenkring van Kim Gevaeert ...)
De politie wordt gebeld, die merkwaardig genoeg al binnen het kwartier aankomt met veel toeters en bellen en die, kogelvrijvest en wapen in aanslag, de achterliggende tuinen gaan doorzoeken. Ondertussen houdt de vriend mijner dochters de wacht bij een mogelijke uitgang uit het huizenblok. Gezien hij eerder kan gerekend worden bij de grotere modellen, en mocht de muurwipper langs daar willen buiten komen, zou deze kunnen vergast worden op een spelletje jokari. Natuurlijk vindt de politie niemand en blijft ook de gatekeeper werkloos staan.
Sinds de volgende ochtend zwiert iedereen goeiendag naar de twee nieuwe bewoners. Ze zijn op slag ingeburgerd.
Zoals u ziet, eigenlijk moet men die nachtwerker dankbaar zijn. Zonder zijn tussenkomst zou het wellicht veel langer geduurd hebben om contact te krijgen met de buren ... Wanneer hij de volgende keer langskomt krijgt hij eerst een drankje aangeboden vooraleer de jokari begint.
05-09-2007 om 20:59
geschreven door Hercule Poireau
maske, ge goît na toch ni komme discuteire zeiker ...
LES MAROLLES
*
En forme de triangle isocèle, le quartier des Marolles se compose de 7 rues, dont le contour est limité à partir de la Porte de Hal par le côté impair de la rue Haute, jusqu'au côté impair de la rue des Faucons, dit " de Beuilestroet " (rue du Bourreau), par les anciens habitants bruxellois.
Ensuite, prolongeant celle-ci, la rue Wynants anciennement rue des Sabots ou en Bruxellois de "Blokstroet", face au Palais de Justice et ce jusqu'au coin formant la Place Jean Jacobs ou "Kattenhof".
À l'intérieur de ce triangle, il y a effectivement 10 rues :
Rue de l'Abricotier (Bloumpanchgank)
Rue Demonceau
Rue de Montserrat
Rue Evers
Rue de la Prévoyance
Rue aux Laines
Rue des Prêtres
Rue des Faisans
Rue Breughel
Rue Héger Bordet
Ces trois dernières rues, bien que situées dans le triangle des Marolles, font partie de l'Hôpital Saint-Pierre et de l'Institut Bordet, et n'ont aucunes habitations particulières.
Les Marolles, évidemment ce n'est pas Bruxelles, un climat spécial et un spectacle permanent le long des rues y découvrent le caractère et les moeurs d'une population dont le flux et le reflux donnent son rythme à ses métamorphoses. Dans la cité c'est un îlot où l'air est différent et dont les habitants dans leurs joies et leurs préoccupations forment une seule masse mouvante. C 'est ce qui fait des Marolles une sorte de fief citadin, un domaine ancestral, une réserve humaine, une chasse gardée intégrant tout nouveau venu de bonne volonté. Au fond, cela assure peut-être une certaine invulnérabilité à ces Marolles devenues contestataires pour qu'on ne les efface pas de la topographie urbaine sur laquelle elle figure depuis ce XVIIe siècle au cours duquel les Soeurs Apostolines ou Marolles installèrent un modeste couvent non loin du Bovendal où l'on hébergeait les Marie-Madeleine de l'époque surprises à vouloir franchir les portes des enceintes pour multiplier leurs séductions parmi les soldats, les tisserands et les drapiers. À peine familiarisées avec le mode de vie des gens de l'endroit, les Soeurs Apostolines durent faire face aux ravages de la peste qui s'était abattue sur les ruelles après avoir terrorisé l'Angleterre et la Hollande. Autour de l'Eglise de la Chapelle, cernée des balustrades de son cimetière, c'était la désolation. Le fléau frappait aveuglément toutes les familles. L'abnégation des Soeurs Apostolines fit l'admiration de tous. On ne parlait plus que d'elles en les appelant surtout les Marolles. Leur oratoire consacré à la Vierge Noire de Montserrat devint un haut lieu de prières. C'était aussi aux Marolles que le couvent le plus beau et le plus ancien de Bruxelles dressait ses façades.
Extrait de " La Revue de Bruxelles " n° 7 - 1972, pp 77-78
" Le quartier sans nom qui devint les Marolles " par Jacques Peyral.
astableeft, en dat in a kas !
05-09-2007 om 17:29
geschreven door Hercule Poireau
nemen we even de definitie van 'vreemdeling' volgens Van Dale
´vreem·de·ling
de vreemdeling (mannelijk); de vreemdelingen
1 buitenlander
2 iemand die ergens niet bekend is
3 iemand die op een bepaald terrein niet thuis is
Als we er mogen van uit gaan dat deze drie definities gelijkwaardig zijn, dan loopt het er inderdaad vol 'vreemdelingen' ...
Maar naar alle waarschijnlijkheid bedoelt men met 'vreemdeling' eigenlijk allochtoon.
Nemen we dan even de definitie van allochtoon volgens Van Dale
al·loch´toon
bijvoeglijk naamwoord
1 van elders afkomstig
bon, akkoord, het loopt er vol met mensen die eigenlijk van elders afkomstig zijn ...
Ja maar, ja maar, eigenlijk wordt 'inwijkeling' bedoeld
Zoals u wil, de definitie van inwijkeling volgens Van Dale is
´in·wij·ke·ling, de inwijkeling (mannelijk); de inwijkelingen 1 iemand die uit een andere gemeente of een ander landsdeel afkomstig is
2 immigrant
Tja, ik zal er mij moeten bij neerleggen deze klacht inderdaad gegrond is ...
04-09-2007 om 20:53
geschreven door Hercule Poireau
Zal ik even een poging ondernemen om Brussel wat aantrekkelijker te laten uitschijnen ?
De meest gehoorde klacht:
"als ik daar kom raak ik er mijn wagen niet kwijt"
oplossing 1:
- laat uw sleutels op uw wagen zitten, binnen de kortste keren ben je hem kwijt. - om hem terug te vinden ga je naar de rue Heyvaert in Anderlecht, waar hij gratis in een gesloten loods wordt bijgehouden. - soms wordt hij er zelfs gratis gedemonteerd om hem na te kijken op defecten. - kom je uit Antwerpen, ga dan een week later even kijken in de containerterminal, waar men hem gratis voor je heeft naartoe gebracht - heb je nog meer tijd, dan kan je hem nog terug vinden in Noord Afrika bij je volgende verlof en dan beschik je daar ter plaatse direct over een vertrouwd vervoermiddel. - VW, Audi, Mercedes en BMW vind je eerder terug richting Duitsland, elke fabrikant is immers gehouden zijn producten terug te nemen voor recyclage ...
oplossing 2:
- parkeer uw wagen ergens waar het niet mag. - hij wordt door DACAR tegen een kleine vergoeding naar Laeken gesleept waar hij veilig en in het droog voor je wordt bijgehouden.
oplossing 3:
- parkeer buiten Brussel en neem je fiets mee. - op deze manier zal je al vlug merken dat Brussel op heuvels is gebouwd en één ding is al zeker; jouw wagen zal niet betrokken raken in een ongeval met een fietser, tenzij natuurlijk je er je sleutels hebt laten opzitten en dan zijn we terug bij oplossing 1.
oplossing 4:
parkeer buiten Brussel en neem de metro.
Zoals u ziet, deze veel gehoorde klacht slaat eigenlijk nergens op.
03-09-2007 om 21:25
geschreven door Hercule Poireau
Het was al enkele jaren geleden dat ik nog een voet had gezet op de terreinen van de slachthuizen van Anderlecht, den abbattoir pour les intimes.
Awel, het is er niet echt op verbeterd ... Er is wat bijgebouwd, het ziet er een klein beetje ordentelijker uit, dat wel, maar voor de rest ... Het is nog altijd een overrompeling van hier tot ginder, hier zijnde de Bergense Steenweg en ginder het kanaal Brussel-Charleroi.
In de grote overdekte hall staan de kramers met kleding, al dan niet tweedehands, aangevuld met nog wat andere brol. Buiten de overdekte hall staan groenten en fruit en groenten en fruit en groenten en fruit. Jawel, meestal dezelfde. Als je verse groenten van vandaag wil hebben, dan moet je volgende week terug komen. Je kan er komkommers vinden die yoga beoefenen en dermate relaxed zijn dat ze spontaan de vorm van de rand van het kraam aannemen. Yalla, yalla, alles voor één euro ... jazeker maar het is best mogelijk dat de annanas die je koopt uit eigen beweging achter je aan loopt.
En dan kom je in de twee nieuwe gebouwen, ééntje voor het vlees, ééntje voor de vis.
De vleeshal : Kilo's en kilo's van wat eens levend is geweest. Tussen het volk door komt een vent aan , die aan zijn schort te zien net zijn schoonmoeder heeft gevierdendeeld, een kruiwagen voortduwend. met daarin een hoop iets. Vlak naast mij tilt hij een homp dinges uit zijn duwkar. Het was min twee of ik kreeg een veeg van een kwartier beest. Smake-lijk !
De vishal : Kleiner maar daarom niet echt fijner ... Triestige vissen die je van op hun ijsbed liggen aan te staren. Moeilijk te zeggen of ze met hun blik bedoelen "neem mij alstublieft mee" of "sukkelaar, doe het niet". Ook veel minder volk hier. De nieuwe belgen houden blijkbaar niet zo van vis. Maar ze houden het wel netjes, zodanig zelfs dat ik in het voorbijgaan een drets koelwater tegen mijn nubuckschoenen krijg gekieperd van de zandvisser die niet uikijkt wat hij met zijn meterbrede watertrekker doet.
Als iets goed is zeg ik het, maar als het op niets trekt zeg ik het ook. En de zondagmarkt van den abbattoir trekt op niets.
Dan ga je veel beter tien minuutjes verder tot aan den boulevard Jamar (naast het zuidstation). Daar is het ook yalla yalla, alles voor twee euro, maar je kan er nog iets kopen, wat zeg ik, je kan er nog tamelijk veel kopen.
02-09-2007 om 22:44
geschreven door Hercule Poireau
'T was vandaag weer koekenbak, het jaarlijkse Rommeloffensief, tegenwoordig het Gordeloffensief genaamd. Akkoord, het ziet er allemaal wat vriendelijker uit wanneer het gebeurt met fietsen, maar toch ...
Ieder jaar weer zie ik ze komen rond deze tijd, de geel/zwarte bataljons, aangevoerd door de Ober-sturmführers van het Vlaams, en vooral het eigen, Belang. Net zoals ik die hele rits anderen zie, die eigenlijk alleen maar komen om hun enige jaarlijkse fiets- of wandeltocht te maken, en voor de rest geen enkele boodschap hebben een het krabben van de vlaamse poes, maar die dan toch maar worden opgevist door de propagandamachine en als dusdanig meegerekend bij beschikbare manschappen voor de ééndags-omsingeling van de vijand. De vijand ? De andere 364 dagen wordt er steeds weer de nadruk op gelegd dat Brussel de hoofdstad van Vlaanderen is. In deze optiek wordt dus jaarlijks de eigen keukentafel omsingeld ... en dan staat men verbaasd dat de rest van de wereld zich afvraagt wat er eigenlijk gebeurt. De hoofdstad van Vlaanderen ? Allè jongens, niet zeveren nietwaar. Elke dag vanaf 07 uur komen ze in trossen de Ring opgereden, om dan via steeds dezelfde weg naar hun werk te rijden en s'avonds, zo vlug mogelijk, terug hetzelfde te doen in de andere richting. De overvolle wegen, het gebrek aan parkeerplaasten, het afval, de uitlaatgassen, ... krijgen de inwoners van de 'hoofdstad' er gratis bij. En op het einde van de maand gaat het loonzakje wel mee richting "le plat pays" evenals de afgedragen gemeentebelasting en de 'hoofdstad' blijft met de kosten zitten.
Brussel interesseert de doorsnee vlaming geen reet, integendeel, men verfoeit het. Op zich een mening als een andere, maar dan moet men ook niet komen komedie spelen of een jaarlijkse guldenbandenslag organiseren.
De fameuze taalgrens, en al de gevolgen ervan, zijn in werkelijkheid enkel een probleem voor diegenen die er ver vanaf wonen. Diegenen die één voet langs elke kant hebben staan, vegen er royaal hun wat hoger gelegen gedeelte aan.
Jawel, Brussel was vroeger een vlaamse stad, nog vroeger ook een nederlandse, een franse, een spaanse een oostenrijkse en zelfs een romeinse. Nu wonen er vlaamstaligen, franstaligen, nederlandstaligen , spaanstaligen, oostbloktaligen en wellicht spreken er nog enkelen een paar woorden latijn. Hoe zou het toch komen dat men Sterrebeek en omstreken er schijnbaar geen enkel probleem van maakt dat het er vol engels- en duitstaligen zit ? En denk niet DIE mensen zich aanpassen. Forget it ! Aan de kassa van de plaatselijke supermarkt zegt men je de prijs van je aankopen in het engels. Zelf meegemaakt. En ja, er zijn in Brussel nu éénmaal veel meer inwoners die een andere taal spreken dan het nederlands. So What ? Een stad, elke stad, en dus ook Brussel, dient toe te behoren aan de MENSEN die er leven en niet aan de nine to five invaders, en zeker niet de once a year invaders, van welke windstreek ze ook komen. Er is trouwens niets dat de vlaamse MENSEN belet om er ook te komen wonen. Er een fermette bouwen zal niet kunnen, dat is juist, maar de appartementen zijn er niet duurder dan in Nieuwpoort.
Ik heet u dan ook van harte welkom in uw hoofdstad. Et pour les francophones la même chose.
02-09-2007 om 19:46
geschreven door Hercule Poireau
Tot enkele jaren terug ging ik in het hoogseizoen patatten rooien bij Marcel. Met de hand wel te verstaan. Maar aangezien de grond ieder jaar een beetje lager werd, althans op gevoel af te gaan in mijn onderrug; diende ik af te zien van mijn spontane en vrijwillige bijdrage aan de vlaamse economie.
Helemaal gratis was mijn bijdrage niet, want na het beëindigen van de oogst, werd ik zoals alle andere deelnemers aan de collectieve humusomwoeling, uitgenodigd ten huize Marcel voor een flinke boerenmaaltijd. Het had allemaal wel iets ...
En zie, enkele dagen terug ben ik Marcel terug tegen gekomen.
Hij is er zeker niet spraakzamer op geworden. Zwijgzamer worden was niet echt mogelijk. Aan de kromming van zijn rug te zien heeft hij sinds onze laatste ontmoeting al dikwijls de aarde van dichtbij gezien, en ziet hij ze waarschijnlijk zelfs elke dag een klein beetje dichterbij.
Patatten telen is er niet meer bij, aardbeien ook niet. Zijn zonen hebben ook meer oog voor de horizon dan voor de klei. En dus loopt Marcel nu wat doelloos rond over zijn veld.
Troost u, ik heb het ook niet begrepen, en ik vermoed dat er weinigen zijn die het begrijpen, behalve dan bij AVEVE misschien, maar ik kon zien dat hij er wat triest over was. Ik ook overingens ...
31-08-2007 om 17:42
geschreven door Hercule Poireau
Toch nog maar even een stapje in de wereld gezet, meer bepaald in de XL-wereld, beter gekend onder de naam Ixelles (of Elsene, als je dat liever hoort).
Ixelles is op zich een best aangename gemeente, ware het niet dat het zo stilaan de place2B aan het worden is voor de fils à papa en de filles à maman.
Ze zijn om te stelen, de kakjuffrouwen dito jonge heertjes die met een geveinsde nonchalance oesterjes staan te slurpslurpen op de wekelijkse markt op de Place du Châtelain.
Proetproet van hier en proetproet van daar, terwijl ze zich vasthouden aan hun glaasje Chablis, en mekaar staan aan te lachen, uitwijdend over hun voorbije zware dagtaak op het justitiepaleis, de beurs of hun 'business'. Ze waren zelfs zo gehaast dat ze niet de tijd hebben gehad om hun blauw kostuumeke uit te trekken. Excuseer, ze moeten toch even hun GSMmetje aannemen want ze verwachten nog een belangrijk telefoontje uit Hong-Kong. Yes, yes, no, no, buy buy ! Oh, wat is het leven toch mooi ! En zeg nu zelf, je staat toch beter te showen op een sexy marktpleintje dan onder je alleentje voor je nieuw plasmaschermpje te zitten nietsjes te doentjes in je loftje.
Wat verderop zitten dan weer de meer kunstzinniger typetjes op de terrassen van de hun toebedeelde café's. Verwarde krulletjes, vintage jeans en zwabber T-shirt, liefst kompleet verrompeld en zo mogelijk met hier en daar een spatje verf. (vintage blijkt dan de naam te zijn voor die ouwe klodde - het is een beetje zoals bij de muppets, hoe lelijker hoe mooier ...). Voor hen geen Chablis natuurlijk, neen neen, een echte artiest drinkt geen wijn en zeker geen Chablis. Een Witte van Hoegaarden moet het zijn, want ze hebben dorst gekregen van het nadenken over ondraaglijke lichtheid van het bestaan in de onze consumptiemaatschappij. Ooit zullen zij een meesterwerk afleveren, je zal het wel zien, en misschien snijden ze zich wel een oor af als ze daarmee in het Tate museum kunnen geraken. Voorlopig leven ze nog even op kosten van daddy, maar ze zijn wel serieus in onderhandeling met een belangrijke kunsttgalerij ergens in Novosibirsk.
Alleen al voor dit spektakel kan ik u aanraden om op woensdagavond een bezoekje te brengen aan XL, het loont de moeite ! (tenzij u natuurlijk liever ronddwaalt op de Place Mastuvu in Knokke)
29-08-2007 om 23:35
geschreven door Hercule Poireau
Lier heeft niets opgeleverd, behalve dan de stelligste overtuiging dat we ons huis zoveel mogelijk Zimmervrij willen houden ... voor ons dus liefst geen rinkelend, twinkelend tikkeding.
29-08-2007 om 22:53
geschreven door Hercule Poireau
Ons laatste kuiken heeft het nest verlaten dit week-end ...
En dus zitten wij nu met een kamer op overschot.
Wat zal het worden ? Een gastenzimmer, een fitnesszimmer, een hobbyzimmer, een strijkzimmer, een lege zimmer, ... ?
Dat we het begot nog niet weten maar naar het schijnt zijn er in Lier hiervoor goede ideeën op te doen. En dus zullen we maar daar eens een kijkje gaan nemen.
Indien u suggesties heeft ...
28-08-2007 om 22:26
geschreven door Hercule Poireau
Door het uitblijven van reactie van de nutsbedrijven, of zijn het prutsbedrijven, heb ik dus de Valdimir moeten opbellen. Tja, als ze mij verplichten ...
En zie, op 06/09 zal een voltallige ploeg de nodige opmetingen komen doen en Vlady heeft mij beloofd dat, als zij geen aansluiting willen maken, hij er persoonlijk zal voor zorgen dat er een rechtstreekse pijplijn wordt aangelegd vanuit de Kaukasus.
Ah, die Vlady toch ... dat is nog een man waar je kan op rekenen. Voordien, den Boris, die kwam altijd mijn flessen leegdrinken. En dan met zijn zatte kop veel beloven, maar de dag nadien was hij het weer vergeten.
26-08-2007 om 20:30
geschreven door Hercule Poireau
Wij stoken al jaren onze verwarmingsketel met mazout en dat kost ons jaarlijks toch al gauw zo'n 4.000 liter.
En dus hadden wij bij het laatste jaarlijks onderhoud aan onze chauffagist gevraagd om toch eens te kijken of het niet mogelijk zou zijn om over te schakelen op aardgas. Een nieuwe stookkketel verbruikt so wie so al minder en als we dan ook nog van dat gedrocht in de garage zouden kunnen vanaf zijn ... Hij zou stante pede een aanvraag indienen.
En toen was er stilte ...
en stilte ...
en stilte ...
Niet dat het nu plotseling allemaal zo dringend was, want onze persoonlijke voorraad zwart goud was toch nog niet lang voordien aangevuld en deze moet dan toch eerst op nietwaar.
We zijn nu inmiddels twee maanden verder ... en nog altijd niks.
Ik begin met toch wel af te vragen op de OPEC hier niet voor iets tussen zit ... Indien ik begin september nog altijd niets gehoord heb, zal ik dus moeten contact nemen met de respectievelijke ambassades van Algerije, Noorwegen en Rusland als tegengewicht.
21-08-2007 om 21:43
geschreven door Hercule Poireau
