de overwegingen van een kleine grijze cel welkom mon ami !
laat me je een kopje tisanne inschenken en wat vertellen over de belevenissen van Poireau
10-06-2007
terug van weg geweest.
We waren er weer eens dringend dringend aan toe: vakantie. En dus ging het ditmaal richting zuid/zuidwest, zo'n 800km, Bretagne dus.
Kwestie van de tijd te hebben om wat 'in the mood' te komen besloten we om 'in schokskes' naar beneden te rijden.
Eerste halte: Calais, een goed anderhalf uurtje rijden, wat shoppen bij Marques Avenue en een broodje eten.
Nog een goede twee uurtjes verder: Honfleur. Wat is er in godsnaam in Honfleur te zien zal je vragen ... wel, niets eigenlijk behalve een kleine haven omringd met oude huizen waarvan de gevels bedekt zijn met leien.
Alleen, enkele jaren terug waren we daar ook al geweest, maar toen regende het pijpenstelen en wel in die mate dat we toen maar wijselijk besloten om niet uit te stappen. Maar Honfleur was ergens blijven hangen in ons collectief geheugen, en met 'collectief ' bedoel ik dan in dat van mijn echtgenote en van mijzelf. Wel opvallend veel fototoestellen waarachter, bij nader toezicht, overzeese mensen bleken schuil te gaan. Zouden die ook een paar jaren terug hier al zijn geweest, en ook hebben moeten vluchten voor de regen ? Twijfelachtig ... Enfin, een min of meer rustig terrasje gevonden langs de kade.
Van daaruit naar het hotelletje dat we op voorhand hadden geboekt: La Fraichette , een paar kilometer buiten Honfleur. Rustig, rustig, gelegen midden de weilanden en met een best te genieten restaurant.
10-06-2007 om 20:15
geschreven door Hercule Poireau
hierbij mijn welgemeende excuses voor het tijdelijk stilvallen van dit blog.
ik heb evenwel een paar verzachtende omstandigheden.
vooreerst ben ik nog altijd bezig met de constructie van een kopie van de chinese muur in opdracht van en buitenlandse jonkvrouwe welke kampt met een walrusprobleem. (cfr vorige berichtgevingen) de oplevering is voorzien tegen 2022.
komt daar bovenop dat ik de kamer van één mijner dochters heb omgebouwd tot bureau en mijn bureau tot een bibliotheek/televisiekamer en dat alles met mijn mastercut 1000 (cfr vorige berichtgeving).
vervolgens heb ik een bijkomende opdracht ontvangen van mijn wederhelft om onze oprit te voorzien van een nieuwe bestrating, hetgeen tot mijn eigen grote verbazing, al voor meer dan de helft is gelukt. nu moet ik er ook bij zeggen dat ik hierbij wel de intellectuele en musculaire hulp heb gekregen van de kleerkast mijner jongste dochter. eerlijkheidshalve moet ik zelf zeggen dat eerder ik hem geholpen heb ...
maar dit heft mij niet belet om zo nu en dan enig teken van leven te geven op een paar andere weblogs. Het gaat namelijk een stuk vlotter om in te spelen op de de anderen geschreven teksten dan er zelf uit de (opgestroopte) mouw te schudden.
ik weet het, dat noemen ze parasiteren ... maar ik zie het eerder als een vorm van symbiose.
tedoeme, ik moet absoluut gaan rusten want ik begin woorden uit te kramen die ik zelf maar half begrijp.
dus: so long, farewell, auf wiederseen, goodbeye. ik neem nu de trapp richting het land van Orpheus.
één vijs, twee vijzen, drie vijzen, ... vier vijze, ... vijf vijz, ... ze
22-05-2007 om 23:32
geschreven door Hercule Poireau
Nu ik mijn emoties terug wat onder controle heb, zal ik proberen verder te gaan met de Alfasaga
De eerste weken rijdt men altijd heel voorzichtig met een wagen , dat is normaal. Maar eenmaal men zowat de gewoonte begint te krijgen, durft men ook al wat vlugger te rijden. Het was ons al opgevallen dat wanneer we met deze Alfa over een verkeersdrempel reden, de voorsteven wel eens de grond durfde te raken. In die mate dat na enige tijd ik een rubber stuk op mijn oprit vond. Bij controle bleek dit ofkomstig te zijn van onderaan de bumper. Geen probleem evenwel, dit ruberen sierstuk was nauwelijks zichtbaar en dus probeerde ik het zelfs niet terug te bevestigen. Nochtans had dit makkelijk gekund, want ik stelde vast dat het gewoon met nietjes was bevestigd ...
Enfin, nog enkele weken later reed mijn echtgenote een inrijlaan van een kliniek binnen waar een soort ezelsrug was aangebracht. Niet dat ze te vlug reed, helemaal niet, maximaal 10km/uur maar toch hoorde ze een tik onderaan de wagen. Niets aan de hand ... tot wanneer ik s'avonds thuis kwam met mijn wagen en bij de op de oprit rijden vaststeldde dat er een zwarte vlek onder de wagen was ...
Jawel, de carter had dus een tik gekregen en lekte.
Naar de garage, 450 euro.
Enkele maande later, in de winter, het had gevroren en gesneeuwd en ditmaal was ik met de alfa op stap, rijd ik in een kleine 'boerenweg'. een baan in zeer slechte staat, met veel putten. En jawel, TIK, carter een lek, 450 euro.
Dan begint men zich toch wel vragen te stellen ... en wat blijkt:
de uitlaat is vooraan bevestigd met een beugel en de vijzen van deze beugel zitten vast in het metaal van de carter. dus: wanneer men onderaan iets raakt, raakt men met die beugel, maar deze geeft dat mooi door aan de vijzen en deze geven dat weer mooi door aan de carter en : bingo.
Dus gevraagd om die beugel te verwijdern want uiteindelijk bleek deze niet echt noodzakelijk te zijn. Sindsdien geen carters meer kapot gereden.
MAAR
na een goed jaar stelde ik vats dat de wagen toch wat minder goed 'trok'. Even laten nakijken ... de schijf van de koppeling vertoonde een gebrek. Koppelingschijf vervangen onder garantie.
Een paar maanden later hoorde ik een piepend geluid bij het starten Even laten nakijken. Startmotor vervangen onder garantie.
Nog enkele maanden later: De deurklink van deur aan de bestuurderszijde doet het niet meer Vervangen onder garantie.
Nog enkele maanden later: Terug dat piepend geluid bij het starten Tweede startmotor vervangen onder garantie.
Nog een paar maanden later: De deurklink aan de passagierszijde doet het niet meer. Vervangen onder garantie.
Inmiddels is de garantieperiode verstreken ...
Daar gaan we weer: De deurklink aan de bestuurderszijde doet het niet meer. Vervangen op eigen kosten.
De passagierszetel vooraan verliest een vijs waardoor de rugleuning wat scheef komt te staan. hersteld op eigen kosten
Het raam aan de passagierszijde hapert. Nog niet hersteld maar ja ...
Een lek in de watreleiding hersteld op eigen kosten
En jawel, daar heb je terug dat pipend geluid bij het starten, dus een derde startmotor. Op eigen kosten
Ik ga nu toch even navraag doen want misschien is er wel zoiets als een getrouwheidskaart met stempels en krijg ik dan bij mijn tiende startmotor een korting.
Maar de vrouw des huizes houdt van haar Romeo ...
Het moet gezegd, het is een zeer comfortabele wagen en hij is echt zeer aangenaam om meer te rijden. Op gebied van wegligging kunnen er veel een puntje aan zuigen. Binnenuitrusting is zeer goed afgewerkt, lederen zetels, geluidsinstallatie van Bose, alles erop en eraan en uiteindelijk goedkoper dan bvb een Toyota van hetzelfde kaliber.
Wij hebben voordien een paar Toyota's gehad en het is waar, deze hebben NOOIT pech. Maar op gebied van rijgedrag is er toch een wereld van verschil. Wij heben het ook niet zo begrepen op de 'deutsche kraftwagens' zoals Opel en VW of zelfs de duurdere Audi of BMW. Zelf rijd ik tot nu toe met een Renault. (maar heb voordien al verscheidene Opel's en een Seat versleten) Heel comfortabel die Renault, maar gelukkiglijk een bedrijfsvoertuig want indien ik alle herstellingen die aan dat voertuig al zijn uitgevoerd zelf had moeten betalen ...
Ik zou dus willen belsuiten met de wijze raad:
een Alfa Romeo is een mooie wagen maar je mag hem niet in huis halen.
27-04-2007 om 23:04
geschreven door Hercule Poireau
De Alfa Romeo mijner halven trouwboek staat weer eens in herstelling ...
Het begon allemaal vijf jaren terug. We kochten toen een Alfa 147 in vervanging van een Toyota Corolla. Het is algemeen geweten dat Toyota NOOIT in panne valt, en wij kunnen dat bevestigen uit ervaring.
Maar ja, het oog wil ook wat en dus gingen we maar voor een italiaan. Prachtig ding, lederen interieur, geluidsinstallatie van Bose, enkel een toscaans lanndschap ontbrak er nog aan.
Maar vanaf dag 1 ging het al verkeerd ...
Ik was welgeteld 4,7 km verwijderd van de garage en prut, prut, prut, de wagen viel stil in het midden van een kruispunt. Bellen naar de garage hielp niet, die hadden blijkbaar direct na mijn vertrek gesloten, of hadden geen zin meer om de telefoon aan te nemen. Geen paniek, Alfa Romeo voorzag een pechbijstand gedurende één jaar, dus even gebeld en een half uurtje later kwam er een enorme vrachtwagen aanrijden. Twee techniekers bekijken de wagen. Conclusie: helemaal niets aan de hand, er zat gewoonweg geen benzine in ... en daar stond ik dan met een ferrrari-rode kop ... Nu kon ik wel aannemen dat men de wagen niet zou leveren met een volle benzinetank maar er mocht dan toch wel genoeg benzine inzitten om tot aan het dichtsbijzijnde benzinestation te geraken, dacht ik zo. Dus, met de vrachtwagen naar een tankstation en, jawel, de motor startte terug zonder enig probleem.
Thuis gekomen moet natuurlijk alles grondig bekeken worden, op alle knopjes geduwd, enz, enz, ... Al gauw had ik het gevoel iets te missen ... Waar was mijn gevarendriehoek, verbandkist en brandblusser ??? Nergens te bekennen.
Dus de dag nadien, s'avonds, terug naar de verkoper om hem te bedanken voor zijn gulheid op gebied van benzine en met de vraag of hij misschien vergeten was de wettelijk verplichte gevarendriehoek, verbandkist en brandblusser in de wagen te deponeren.
Tja, dat van die benzine, dat was de foutje van de leerjongen en wat die 'accesoires' betrof, deze waren niet inbegrepen in de prijs ... Ik dacht zo 'wablief ???' ... men stuurt mij dus bewust op de baan met een voertuig dat niet wettelijk in orde is, want deze drie dingen moeten wel degelijk altijd in een auto aanwezig zijn, en zijn ze er niet riskeert men een boete. Maar strikt genomen had hij wel gelijk, het stond niet vermeld op de bestelbon ... dus ... Geen nood, dan nam ik toch gewoon deze uit mijn Toyota terug ... Neen neen, kon niet, want die wagen was inmiddels al vertrokken ... Ja dat zal wel, de benzinetank van mijn Toyota was ook nog half vol toen ik hem inleverde ! Die zou zeker niet droog vallen ...
Enfin, dus maar een nieuwe gevarendriehoek, verbandkist en brandblusser aangeschaft bij Auto 5.
Enkele weken later w...
de weemoed schiet mij in het hart. ik vrees dat u mij zal moeten aanmoedigen om verder te gaan.
11-04-2007 om 20:47
geschreven door Hercule Poireau
Het hoeft natuurlijk ook niet altijd italiaans te zijn natuurlijk ...
Je kan evengoed wat rondkuieren in Brussel en ergens een broodje halen, waaron niet.
Dus, hierna het adres voor de aankoop van een sandwich of voor 'de beste ballekes van Brussel'
Beenhouwerij Kerckhofs in de Circusstraat
Laat u niet afschrikken door de lange rij wachtenden wanneer je op de middag, vlak na twaalven, langs gaat. Ze doen er echt wel aan voort en binnen de vijf minuten ben je in het bezit van je middagmaal. Laat je ook niet afschrikken door de omringende handelszaken waar men ook vlees verkoopt. Deze gaan pas s'avonds laat open.
Je staat daar dan met je zakje op de stoep ... en waar ga je dat lekkers nu opeten ...
Geen paniek .... even doorlopen richting Laekenstraat, over steken en hopla, daar sta je op een pleintje van het begijnhof. broodje verorberen op een bank in het zonnetje, nagenoeg geen verkeer, stlte, ...
wat zeg je ??? je wilt een broodje met allure ? met een geschiedenis zelfs ?
Ook goed ... dan moet je zijn bij 'Le Suisse' op de Anspachlaan aan de Beurs. De oudste broodsjeszaak van Brussel. Zeker en vast lekker, alles huisgemaakt, maar je gaat er ook voor betalen.
Nog niet tevreden ? Ja maar zeg, je bent wel moeilijk aan het doen nu ...
Goed dan , laatste kans.
Je bent in de City 2 galerij in de Nieuwstraat ... op niveau -1 heb je allerhande shops die op sommige dagen min af meer eetbare dingen verkopen. Daar ga je dus niet. Je gaat wel op niveau 0 naar Bunny Snack. je zal misschien wat moeten wachten op een zitplaats maar dat is nog altijd beter dan eender welke brol in je molen te slaan uit onwetendheid. Indien je kiest voor de Bunny Snack, doe dan de groeten aan Michèle. Dat is de supervriendelijk en ijverige dienster met blond haar
06-04-2007 om 22:51
geschreven door Hercule Poireau
indien jullie mij plechtig beloven om respectvol om te gaan met de kelners, ben ik bereid u een paar goede adressen voor italiaanse restaurants in Brussel door te geven.
Beloofd ? Echt ???
Allè dan ... omdat jij het bent ...
- I Latini midden op het Sint-Katelijneplein : een ietsje 'sjieker' maar zeker de moeite waard.
- Op hetzelfde plein, een paar huizen verder dan I Latini, op de hoek La Piazetta. Eigenlijk is het dezelfde keuken dan I Latini. de twee restaurants komen achteraan samen. Met wat geluk zit je naast Arno (de zanger) te eten, als je dat geluk wil noemen natuurlijk ...
- de reeds vermelde Primi Piatti in de Vlaanderenstraat (rechtover Viva Boma - restaurant met brusselse specialteiten - maar dat is dan weer een andere rubriek)
- Easy Tempo in de Hoogstraat
Geloof mij, stuk voor stuk echte italiaanse restaurants met echt italiaans keuken ( geen in roze roomsaus verzopen deegslierten)
04-04-2007 om 22:29
geschreven door Hercule Poireau
het moet gezegd, wanneer het op eten aankomt hebben de italianen toch nog altijd een streepje voor, ook voor mij. maar er zijn italianen en italianen ... het is niet omdat iemand je begroet met bonzorno en zwart haar heeft dat daarom ook nog een authentieke italiaan is ... vandaag heb ik daarvan het bewijs gehad.
Deze middag zijn mijn vrouw en ik gaan eten bij 'primi piatti' in de Vlaanderenstraat in Brussel. Een restaurant dat ik u zeker kan aanraden. Zeer groede kwaliteit voor een schappelijke prijs. Zo heb je bvb al een lunch (voorgerecht - hoofdgerecht) voor 9 . Wil je 'à la carte' eten, moet je ongeveer 10 rekenen voor een voorgerecht en 15 voor een hoofdgerecht. Maar dit terzijde.
Zitten wij dus beiden van onze prosciuto con rucola te smullen en komt er een koppel twee tafels verder zitten. Niets bijzonders. Maar het valt mij op de de heer van het koppel tegen de ober echt vloeiend italiaans spreekt, niet alleen maar voor de 'geste', zoals er wel meer snobs plegen te doen. Neen, het is mij al snel duidelijk dat hij echt ilatiaans kent want de ober begint in een sneltreinvaart te ratelen, waarop de heer nog sneller begint te ratelen. Mevrouw knikt alleen maar goedkeurend.
Goed, het is dus een italiaan, en wat is er minder vreemd dan een italiaan in een italiaans restaurant zal u terecht zeggen.
We letten er verder ook niet op en kijken al vol verwachting uit naar onze lasagna al forno.
Twee tafels verder wachten ze ook, op hun voorgerecht, dat al vlug wordt aangebracht. Aha, een antipasto misto, een bord vanalles en nog wat, een goede keuze ... en wat drinken ze er bij ... een aqua frisante oftewel broebbelwater zoals wij plegen te zeggen.
Yep, daar komt onze lasagna aan en die eist al onze attentie op gedurende geruime tijd.
En dan ... oh heiligschennis, oh verraad, schande over hem en zijn nageslacht, ... zie ik dat de 'italiaan' en zijn 'donna' ook aan hun hoofdgerecht toe zijn en wat drinken zij allebei ... een ZUDORANS ... Jawel, huiver, sidder en beef, fruitsap met pasta, aubergines, tomaten en basilicum.
Ik dacht eerst nog dat ik het verkeerd had gezien, maar nee ... en dus spitse ik even mijn oren. Wat blijkt, de 'italiaan' blijkt in werkelijkheid een Nederlander te zijn. Niets tegen Nederlanders hoor, helemaal niet.
Ik zie maar twee mogelijkheden:
Ofwel is het een Nederlander die vlot italiaans heeft leren praten , waarvoor mijn hoed af, maar die zich geen fluit interesseert voor de ialiaanse levensstijl, waarvoor dan ontgoocheld mijn hoed terug op. Ofwel is het een Itliaan die in Nederland woont of er zelfs is opgegroeid, waarvoor alle respect, maar die zijn roots volledig ontkent, waarvoor terug ontgoocheling.
En zoiets dan gaan doen in een italiaans restaurant ... dat doe je een Italiaanse kok of kelner niet aan ... die mensen raken daardoor voor minstens drie weken gedeprimeerd. Er zou nog maar één ding erger zijn geweest ... vragen om ketchup.
Bij het verlaten van het restaurant hebben wij onze innige deelneming betuigd aan de kelner. Hij bedankte ons voor ons begrip.
04-04-2007 om 22:08
geschreven door Hercule Poireau
'Mond-op-snuit'-beademing wordt steeds populairder
Omdat de hond nu eenmaal de beste vriend van de mens is, valt het niet te verwonderen dat eigenaars hun huisgenoot op steeds meer manieren vertroetelen. Na gourmetvoeding en accessoires komt daar nu een nieuwe, potentieel levensreddende, trend bij: cursussen waar je leert hoe je een hond-in-nood eerste hulp kan bieden, zo onthult de Sunday Times.
De wel heel fysieke band die een deelnemer aan het tv-programma "Superhond" met zijn hond heeft mag dan enige beroering hebben gewekt, in steeds meer Britse dierenklinieken worden cursussen gegeven waarbij het geven van 'mond-op-snuit'-beademing één van de thema's is (voor alle duidelijkheid: het gaat daar om een louter medische ingreep, voor het geval de hond een hartstilstand heeft bijvoorbeeld).
En die les maakt deel uit van 'EHBO-opleiding' voor honden waarbij zowel kleine kwaaltjes zoals een brandwonde, een zonneslag of een bijensteek, als ernstige gezondheidsproblemen als het geven van een hartmassage of het verbinden van ernstige wonden. In sommige gevallen worden de cursussen gegeven door dierenklinieken, in andere door organisaties voor dierenwelzijn. Net als bij eerste hulp voor mensen, wordt er geoefend op poppen - in dit geval dus hondenpoppen die zijn geïmporteerd uit de bakermat van deze vorm van dierenliefde, Amerika.
En de vraag daarnaar blijkt zo groot dat het aantal cursussen razendsnel groeit. Volgens Leslie Heaton-Smith, de directeur van een van de klinieken die EHBO-les geeft komt dat "omdat een hond steeds nadrukkelijker wordt beschouwd als een gezinslid dus willen mensen ook weten hoe ze het dier moeten verzorgen".
22-03-2007 om 23:15
geschreven door Hercule Poireau
Franse genetici hebben konijnen gemaakt die gloeien in het donker. Hiervoor hebben ze een gen van een fluorescerende kwal aan een eicel van een konijn toegevoegd. De konijnen worden verkocht aan laboratoria voor onderzoek. Weldra zullen dokters in staat zijn om de genen te gebruiken om de beweging van cellen doorheen het lichaam te volgen en het succes of het falen van transplantaties vast te stellen. (hln)
Wetenschappers ontwikkelen pil tegen koeienwind
Duitse wetenschappers van de Universiteit van Hohenheim hebben een pil ontwikkeld om de winderigheid van vee tegen te gaan. De uitstoot van methaangas bij koeien bedraagt 4% van de uitstoot van alle gassen die schadelijk zijn voor de ozonlaag.
Meer melk
Volgens de onderzoekers zou de pil in combinatie met een speciaal dieet en vaste voedingsuren, het vee minder schadelijk voor het milieu moeten maken. De pil breekt het methaan af in de maag van de koeien. "De dieren kunnen het methaan dankzij de pil gebruiken om glucose te produceren in plaats van het uit te stoten", zegt Winfried Drocher, hoofd van de faculeit voor dierenvoeding. "De koeien zullen ook meer melk kunnen produceren."
Vuist Voorlopig wordt de pil alleen maar getest. De pil heeft de grootte van een vuist, waardoor het niet eenvoudig is om de koeien te dwingen om de pil door te slikken. "De pil moet zo groot zijn omdat ze niet te snel mag oplossen. De actieve ingrediënten worden zo gedurende verschillende maanden verspreid", zegt Drocher. (hln)
Varken met twee snuiten maakt Chinezen wild
Het zou een teken kunnen zijn. Dat geloven ze althans in China, waar net in het Jaar van het Varken een zwijntje met twee snuiten is opgedoken. Het beestje werd gevonden in het dorpje Huangjiazhuang, bij varkensboer In Ke Kuaile.
Nu verblijft het als topattractie in het Xi'an Qinling Wild Animal Park. Om even te illustreren hoe waardevol het varkentje is: het heeft een speciaal team van verzorgers die dag en nacht in de weer zijn voor het wondertje. (hln)
22-03-2007 om 23:11
geschreven door Hercule Poireau
We waren er weer eens dringend dringend aan toe: vakantie.
fort europa ...
