de overwegingen van een kleine grijze cel welkom mon ami !
laat me je een kopje tisanne inschenken en wat vertellen over de belevenissen van Poireau
17-09-2010
steampunk en cachemir
Zoals elk jaar bij het vallen van de bladeren, krijgt Cibouette een bevlieging. Op zich geen probleem, het is allemaal een kwestie van gewoonte.
De vraag is enkel: wat zal het dit jaar worden ...
De zon heeft de kreeftskeerkring nog niet bereikt en de tendens wordt al duidelijk. Dit jaar wordt het een combinatie van steampunk en cachemir.
Want jawel, ons Ciboulette heeft besloten om de draad weer op te nemen, en zich te begeven tot het edele ambacht der breikunst.
Tot daar niets speciaals, maar ditmaal heeft ze ook besloten om in plaats van met twee naalden te breien zoals iedereen, het te proberen met bruut geschat 200 naalden in één keer.
Nu zijn haar armen wat iets te kort om dat zonder accidenten aan te kunnen en dus moest er ofwel een octopus zonder concentratiestoornissen in huis worden gehaald, ofwel een breimachine. En aangezien POireau het niet zo begrepen heeft op tentaculaire beesten, bleef er dus maart één oplossing over ...
Vermits het toekomstige breiwerk enkel bestemd zal zijn voor eigen gebruik of hoogstens korte familie, kiest Ciboulette doelbewust van een Brother.
Een geluk, ieder jaar zijn er een hoop andere Cibouletten die ook hun hoogstpersoonlijke bevliegingen krijgen en die dan overschakelen van breien naar kleiduifschieten en dus bereid zijn hun Brother te verkopen, om met de opbrengst ervan een katapult van Singer aan te kopen.
Pas op, als Ciboulette iets in haar hoofd het, dan heeft ze het niet ergens anders en binnen de kortste keren heeft ze prachtexemplaar kunnen vinden ... ergens in een loods van het Leger de Heils ...
Na een grondige kuisbeurt blijkt die machine dan ook nog te werken ... Vraag me niet hoe ze er is in gelukt om dat spel terug in mekaar te krijgen. Ik kan alleen maar vaststellen dat er een soort antenne opstaat waarmee je zonder problemen radio Veronica zou moeten kunnen ontvangen.
Op de ene of de ander manier gaat er langs een kant een draad is en komt er langs de andere kant een sjaal uit ... Eindelijk begrijp ik wat 'industriële revolutie' betekent.
Nu hoop ik maar één ding, of beter twee, en dat is dat ze mij niet vraagt om ook nog een schaap aan die machine te bevestigen en dat ze niet besluit om voor mij een nieuwe zwembroek te breien.
17-09-2010 om 23:52
geschreven door Hercule Poireau
Het is weer barak, de gordelterroristen zijn nog maar eens in aantocht Natuurlijk mag iedereen in de straat van Poireau met de velo rijden, waarom ook niet, maar ze moeten dan wel mijn sedum semperrossum met rust laten ... Het is alsof ik een voorgevoel had. Even na de middag, terwijl Poireau zijn middagkieken aan het verteren is, besluit hij om even de voorbijtrekkende kudde te gaan bekijken. Welgeteld drie minuten en zevenenveertig seconden later is er toch wel een een puddingtrapper die afkoeling komt zoeken in mijn talud zeker.
Knots boenk, mijne sedum in de war, en hij ook in de war.
Dat krijgt ge nu met dat separatisme ... had hij gewoon bij de rest gebleven dan was er niets gebeurd maar nee, mijnheer moet zo nodig afwijken van het rechtse pad, en gaat een wat solo slim spelen op mijn rive gauche.
Poireau heeft hem dan maar uit de beplanting geplukt. Hier en daar wat vernis af, maar voor de rest is mijnheer nog in redelijke staat. Zijn fietske ook.
En dan krijgt Poireau weer een aanval van erbarmen en besluit om de gevallene wat op te lappen. Aan de andere kant, mijnheer is wel een envahisseur die hier een beetje cinema komt verkopen met zijn peugeotvlagske ...
Een keuze maken wordt dan wat moeilijker maar uiteindelijk haalt de legendarische menslievendheid van Poireau de bovenhand, maar, het is wel een ontsmetting geworden met pure alcohol.
Pikt het een beetje ? Das niks, dan voelt ge dat ge leeft ...
En misschien krijgt hij nu wel het gegalvaniseerd kruis, eerste klas voor moed en opoffering, voor het saboteren van de taluds van de rive gauche.
05-09-2010 om 17:52
geschreven door Hercule Poireau
Zoals u tot uw eigen consternatie heeft kunnen vaststellen heeft Poireau besloten om zich een tijdje terug te trekken uit het publieke leven, en zich met volle overgave te wentelen in de zwoelheid der anonimiteit.
Een mens moet zo nu en dan eens zijn batterijen opladen. Zo dus ook met deze van Poireau, twee nickel-cadmium exemplaren van 12 volt.
04-09-2010 om 00:00
geschreven door Hercule Poireau
