de overwegingen van een kleine grijze cel welkom mon ami !
laat me je een kopje tisanne inschenken en wat vertellen over de belevenissen van Poireau
06-07-2007
pee-djing
Ik heb de foto's te zien gekregen die mijn broer genomen heeft op zijn rondreis door Sina ...
Wat mij opviel zijn de foto's uit Pee-djing. Je zou je aan rikja's verwachten, getrokken door sinezen met een grote omgekeerde talloor op hun hoofd, Awel neen. Het rijdt daar schijnbaar vol mercedessen en volkswagens ... In de winkelstraten zijn er net dezelfde soort winkels als hier in de Nieuwstraat en volgens mijnen broer zijn de prijzen er ook ongeveer gelijk. Iedereen zit er in de verboden stad, waarbij ik me dan afvraag waarom ze dat dan niet de toegelaten stad noemen. Tempel bezoeken ? 10 euro ingang, Tja, Boeddah moet toch ook eten nietwaar (en aan zijn buik te zien heeft hij veel honger)
Ik vraag me toch nog altijd af waarom hij 11 uur op een vliegtuig heeft gezeten om daar te geraken. ...
Ah, ik weet het !
Voor de reisvelden !
06-07-2007 om 17:04
geschreven door Hercule Poireau
In het verlengde van mijn recent verworven status van, in een verre verte, toekomstige gepensioneerde, en rekening houdend dat ik mij absoluut moet soigneren, hebben wij ons best gedaan om nogmaals een van onze oude eet-adressen te gaan bezoeken, te weten:
Het was inmiddels al meer dan een jaar geleden dat we er nog geweest waren, maar het blijft toch nog een aanrader. Het is een wat 'trendy' restaurant, duidelijk cosmopolitisch zowel in het bord als er rond , maar het mag er zijn en van mijn part ook blijven, voor het eten dan toch.
Alleen vrees ik dat het niet meer te lang zal duren vooraleer Boris, Igor, Sasha en hun respectievelijke bimbos het ook gaan ontdekken (ik hoorde toevallig aan de ingang wat ruski spreken ...), en dan zal het plezier er waarschijnlijk grotendeels af zijn.
De muziek stond nu al wat luid, toch voor een restaurant, maar allee, dat neem ik er nog wel bij. Maar indien daarbovenop ook Boris nog zou beginnen zingen van Kalika , Kalika, ... dan zou de balans, naar mijn gevoel, aan de andere kant beginnen doorslaan.
Ik zou dus niet meer te lang wachten als ik u was ...
02-07-2007 om 16:56
geschreven door Hercule Poireau
Nu ik tot de 2 en 1/2 de leeftijd behoor, moet ik mij verzorgen.
En dus ben ik naar een massagesalon, speciaal voor heren, gegaan. Neen, neen, het is niet wat je denkt ... vetzakske !
Een echt massagesalon voor echte heren Een Day Spa for Men ...
adres ? Waterloosesteenweg 544 te 1050 Brussel.
oftewel http://www.seame.be
Awel, ik moet zeggen dat het ferm is meegevallen.
Ik werd eerst 20 minuten schoongespoten in een turbo wastobbe met broebbels, veel broebbels.
Vervolgens nam Simoneva (een dartele oostblokkische freule) mij mee naar haar speelkamer waar ik werd gepeeld van kop tot teen, op uitzondering van het centrale gedeelte, gezalfd en geolied, verkleed tot een 'hot-dog en papillotte', terug uitgepakt, geschoren, ontdaan van alle overtollige harige uitsteeksels in oren, neus et wenkbrauwen, en dat alles met een vastberaden zachtheid. (alhoewel het plukken van mijn haartjes mij wel wat tranende ogen bezorgde ... maar ik heb mij niet laten kennen hiervoor, al bij al is het een massagesalon voor mannen ...)
Na een luchtige lunch (zalm) van bij 'le pain quotidien' ging Simoneva terug aan de slag, ditmaal op een ayurvedische manier met abrikozenpitolie. En maar potelen en maar wrijven. Ik begon me zelfs af te vragen of Simoneva niet over meer dan twee handen beschikte, maar ik heb niet durven kijken.
Feit is, en ik meen het echt, dat ik twee dagen nadien nog altijd een gevoel van welbehagen had.
Mannen,
zet jullie vooroordelen even opzij en doe het jullie zullen het je niet beklagen !
28-06-2007 om 23:12
geschreven door Hercule Poireau
Dochterlief zit op dit eigenste ogenblik in Turkije en nonkel W in Bulgarije. Ander dochterlief zit dan weer in Kopenhagen terwijl broer X net terug is uit Peking. Tante Z woont al 25 jaar in zuid Italië.
Daarmee is de zaak zowat rond want veel meer familie hebben wij niet.
Wat hebben de mensen toch om altijd weer op reis te willen naar Timboektoe of MauMau-land. Overgrootvader droomde er van om de stad te zien, grootvader om de zee te zien, vader wilde graag eens op een eiland staan en nu moet het al een atol zijn of het is niet goed genoeg ...
Wat moeten we gaan zoeken aan de ander kant van de wereld, tenzij de andere kant van de wereld ? Temeer dat voor die van de andere kant, onze kant de andere kant is ... en als je maar lang genoeg reist, je terug thuis uitkomt.
Waarom moeten we ons comfortabel ingericht huis gaan inruilen voor één enkele kamer, meestal nog van bedenkelijke kwaliteit, tenzij men gaat voor de 5 sterren of meer. Waarom moeten we gaan braden in temperaturen waar we orendul van worden of ons vel van op de grond valt. Waarom ons eerst laten inenten tegen allerhande ziektes en dan misschien toch nog terugkomen met één of andere beestje waarvoor we dan nog een paar maanden naar het tropisch instituut in Antwerpen mogen lopen. Waarom ons als toerist laten pluimen, tot groot jolijt van de inboorlingen. Waarom doen alsof we plotseling de grootste ontdekkingsreizigers zijn, daar waar we in werkelijkheid op de plekken komen waar er helemaal niets meer te ontdekken valt, anders dan wat te ontdekken valt op, pakweg, het strand van Blankenberge.
Ja maar ja maar, zal je zeggen, Turkije en Bulgarije, dat is toch niet de andere kant van de wereld .. Daar heb je ergens gelijk in ... misschien.
Alleen houd ik er een persoonlijke zienswijze op na. Voor mij begint de andere kant van de wereld op het ogenblik dat ik ofwel water moet oversteken, ofwel meer dan twee dagen met de auto moet rijden.
In deze optiek beperkt mijn bereisbare wereld zich dus tot een cirkel van 1500 km straal met manneke pis als middelpunt.
De rest bekijk ik wel op National Geographic.
26-06-2007 om 22:26
geschreven door Hercule Poireau
voilà, het is zover, ik ben nu een ervaringsdeskundige ik het nemen van de 50 kaap. en ik kan nu met zekerheid zeggen : het doet geen pijn.
vanochtend ben is naar het bureau gegaan, met een doos pralines. dat is zowat de gewoonte in het bureau wanneer er iemand verjaart.
en dan krijg je binnen de kortste keren de felicitaties van de collega's. eentje betuigde mij zelfs, lachend, zijn innige deelneming.
nu zijn dat wel felicitaties waar men, door het deponeren van de lokchocolaatjes, zelf om gevraagd heeft
en nochtans ...
enkele maanden terug is er een nieuwe bediende in het bureau gekomen. ik ken deze persoon nog niet echt en omgekeerd.
maar deze persoon zei me met overtuiging: "ik had nooit gedacht dat jij al 50 was ..."
was het gemeend of niet ?
ik zal het waarschijnlijk nooit echt weten maar, al was het maar uit puur eigenbelang, wil ik aannemen van wel. dat zijn zo van die kleine dingen die je een moment doen denken: verdomd, ik leef nog.
ik heb mij voorgenomen dat bij de volgende verschijning van lokmiddel, ik ga proberen iets toepasselijkers te zeggen dan 'gefeliciteerd'
en voor mezelf denk ik:
het is vandaag je 50e verjaardag het is vandaag de einde van de lente maar ook het begin van de zomer.
21-06-2007 om 22:01
geschreven door Hercule Poireau
dit zijn mijn laatste klaviermeppen als veertiger. morgenvroeg zal Hercule een nieuw tijdperk betreden en gaan behoren tot de 'actieve vijftigers'.
owee, owee, daar gaat mij jeugd.
vanaf nu zal ik mij serieus moeten gaan voorbereiden op hangbuikigheid, kinkwabbigheid, prostaatigheid, ...
ik zal mijn halters moeten gaan inruilen tegen pétanquebollen, het zal tai-chi worden in plaats van full-contact cas raté.
maar ik houd het been stijf in de hoop dat dit zal blijven afstralen op de rest van mijn kathedraal, ook al zal die dan overgaan van een gotische naar romaanse.
maar ik mag niet klagen want kijk, welke verjaardag wordt er nog gevierd ? deze van Europa en Europa ? dat is in vijftig jaar nog nooit echt van de grond gekomen !
zou die aankomende vijftig er iets mee te maken hebben dat ik plotseling de col van mijn hemd niet meer dicht krijg ?
20-06-2007 om 20:50
geschreven door Hercule Poireau
De bretoenen moesten het hebben van de zee.
Tussen 1852 en 1935 hadden ze er niets beters op gevonden dan te gaan vissen in Ijsland ...
2.000 mannen hebben ze eraan verloren, verdronken ...
maar ze hebben wel allemaal een gedenkplaat gekregen.
en dat allemaal voor wat: pour la morue.
nu laat ik u zelf even opzoeken wat 'morue' zo allemaal al kan zijn.
smakelijk.
16-06-2007 om 00:17
geschreven door Hercule Poireau
Wanneer je dat ding vanuit de verte bekijkt, heb je automatisch zoiets van: "wie is de kinkel die het in zijn hoofd heeft gehaald om DAAR te gaan bouwen ?"
De kinkel in kwestie blijkt een zekere Aubert te zijn. Mijnheer had er niet beter op gevonden dan op die rotshoop te gaan mediteren. En wat moest gebeuren gebeurde. Het duurde niet lang of ene Michaël kwam daar landen, in prospectie voor Virgin Airlines. Michaël zag brave Aubert daar zitten dromen en dacht bij zichzelf: hier is nog wat geld te maken ... Hij vroeg aan Aubert of hij geen zin had daar een hotelletje te beginnen. Aubert zag dit niet zo direct zitten, hij vond het daar best rustig zoals het was. Een beetje later kwam Michaël terug langs. Aubert had er nog altijd geen zin in ... Derde keer, goede keer dacht Michaël. Als het niet lukt met vriendelijk vragen, dan maar met geweld, en hij verkocht Aubert een serieuze slag op zijn ketel. Aubert was er helemaal niet goed van ... De dag nadien dacht hij dat hij bezocht was door een engel en besloot om toch maar te gaan bouwen. Michaël van zijn kant zorgde 'in stoemmelings' wat voor de promotie van het zaakje en zie, we zijn nu 1300 jaar verder en de klanten stromen nog altijd toe ...
Awel bravo, die Michaël is een jongen met inzicht !
15-06-2007 om 23:57
geschreven door Hercule Poireau
Wie Bretagne zegt, zegt ook oesters ... En wie in Bretagne oesters zegt, zegt ook Cancale.
Cancale is een rustig stadje waar sinds mensenheugenis oesters worden gekweekt. Ze werden zelfs geleverd aan het hof van King Louis (niet de burgemeester van Leuven maar wel deze van Versailles, nummer14 dus) En zo ging ook de bourgeoisie zijn inkopen doen in Cancale.
Men kon en kan er exemplaren krijgen zo groot als een paardenhoef.
Als je dus langs zou gaan in Cancale, ga dan naar het restautant 'Le pied d'Cheval' (de paardenhoef dus) op de Quai Gambetta (de straat die wij 'op den dijk' zouden noemen). Geen troelala, maar wel goed en correct geprijsd en een onthaal door een echte bretoen die, jawel, ook nog eens een grapje kan maken met zijn klanten, 6 oesters nr 2 = 7 euro Je kan ze ook gewoon kopen aan het stalletje voor het restaurant.
11-06-2007 om 21:41
geschreven door Hercule Poireau
Op zoek naar een rustig gelegen vakantiehuisje voor 2 tot 4 personen, met tuin, perfect onderhouden en voorzien van alle comfort (maar zonder TV evenwel, maar dat is dan ook een bewuste keuze) ? De buren blijven door de grootte van de tuin op veilige afstand. ( de achterbuur is het huis van ene mevrouw Marie Curie, welke met de opbrengst van haar Nobelprijs een huis aldaar aankocht ... ik heb gecontroleerd ... haar huis vertoont 's nachts geen fluo-schijn)
Ga even kijken op de site van Catherine ... http//maisondecatherine.free.fr/
Gegarandeerd geen slechte verassingen en als je erbij zegt dat je van tuinieren houdt is Catherine wellicht bereid je te adopteren.
11-06-2007 om 00:00
geschreven door Hercule Poireau
300 vaste bewoners ... 300.000 bezoekers per jaar. geen auto's toegelaten ... en dus heeft iedereen er een tractor.
ondanks dat is het er mooi, zeker als je buiten het 'hoogseizoen' gaat en je van de 'hoofdwegen' blijft. tijdens juli en augustus te vermijden, als er al zou geraken op de overvolle boten ... 8 euro per persoon de overzet (ongeveer 15 min) fiets meenemen ? 15 euro per fiets ... maar je kan er ter plaatse eentje huren ook natuurlijk.
eten:
vanaf de 'haven' tot aan de noordpunt is het ongeveer anderhalf uur stappen dan krijg je honger natuurlijk en daar is ... niets (op uitzondering van één stalletje dat iemand in zijn tuin heeft ingericht) en dus nog eens anderhalf uur terug alvorens je iets vindt om te eten of te drinken. VOORZIE DUS EEN PICKNICK EN DRANK (en daarvoor doen ze je (nog) niet betalen op de boot ...)
10-06-2007 om 21:50
geschreven door Hercule Poireau
Op weg naar Bretagne moet je hoe dan ook door Normandië ,en wie zegt Normandië zegt ook D- Day op 06 juni1944, le débarquement ... De lokale radio's wijden hier dan ook veel aandacht aan, er ergens terecht. In het geval dat nonkel Sam en en nonkel Winston niet zouden hebben besloten om op bezoek te komen, liepen we nu misschien nog rond met overontwikkelde rechter arm en een snorretje.
Feit is dat ik, zowat zappend op de radio, ben terecht gekomen op Europe 1. En daar kwam een historicus uitleggen wat je juiste toedracht is geweest van de 'débarquement'. En dan blijkt dat men helemaal niet de bedoeling had om Frankrijk te bevrijden, zoals men dit in Frankrijk pleegt te geloven. Que néni, Voor hetzelfde geld was er helemaal geen débarquement geweest in Frankrijk ...
De Engelsen hadden het immers niet echt begrepen op 'the froggies' (de kikker-eters - de Fransen) en 'the yanks' kon het in weze geen barst schelen of ze nu langs Normandië of langs Denemarken of langs eender wat er tussen ligt het 'oude continent even zouden gaan schoonvegen'. Ook over de strategie waren ze het niet eens ... Winston wou het allemaal wat kalmer aan doen terwijl de Cowboy er gewoon recht op af wilde gaan. Aan de andere kant zat Jozef, die met zijn fles wodka, te wachten en hem kon het eigenlijk ook niet echt schelen wie en hoe eerst het hoekje zou omgaan.
De amerikanen vonden de engelsen maar snobs en omgekeerd werden de amerikanen aanzien als een bende boerenkinkels. Kwam er nog bij dat een amerikaanse soldaat 2/3 meer soldij kreeg dan een engelse soldaat, en dus meer grieten kon versieren, met nijd en afgunst tot gevolg + dat de amerikanen nog met een duidelijke scheiding zaten tussen blanke en zwarte soldaten, hetgeen ook voor de nodige problemen zorgde in zowel Engeland als Frankrijk waar niets op die rassenscheiding was voorzien (geen aparte pubs, ...)
En de Normandiërs ... die waren ook al niet onverdeeld gelukkig ... Eerst hadden ze de bommen van de duitsers gekregen ... dan de bommen van de geallieerden ... beantwoord dan weer door de bommen van de duitsers ... om uiteindelijk te blijven zitten met een hoop soldaten die soms nogal moeilijk hun handen konden afhouden van de net bevrijdde dames. De 'bevrijders' werden dan ook regelmatig met een scheef oog bekeken ...
De werkelijkheid schijnt dus wel heel anders te zijn geweest dan hetgeen we al 20 keer te zien hebben gekregen in de filmklassieker ' The longest day' ... en wat mij nog het meest verwondert is dat dit gezegd wordt op een franse, nationale radiozender waar men tot nu toe de kwalijke neiging had om constant Frankrijk op te hemelen en te aanzien als het middelpunt van de wereld.
De volgende keer dat u door 'la douce france' rijdt, stel dan even uw radio af op Europe 1. Geen muziek, alleen maar gebabbel, maar het kan soms heel interessant zijn.
10-06-2007 om 21:11
geschreven door Hercule Poireau
We waren er weer eens dringend dringend aan toe: vakantie. En dus ging het ditmaal richting zuid/zuidwest, zo'n 800km, Bretagne dus.
Kwestie van de tijd te hebben om wat 'in the mood' te komen besloten we om 'in schokskes' naar beneden te rijden.
Eerste halte: Calais, een goed anderhalf uurtje rijden, wat shoppen bij Marques Avenue en een broodje eten.
Nog een goede twee uurtjes verder: Honfleur. Wat is er in godsnaam in Honfleur te zien zal je vragen ... wel, niets eigenlijk behalve een kleine haven omringd met oude huizen waarvan de gevels bedekt zijn met leien.
Alleen, enkele jaren terug waren we daar ook al geweest, maar toen regende het pijpenstelen en wel in die mate dat we toen maar wijselijk besloten om niet uit te stappen. Maar Honfleur was ergens blijven hangen in ons collectief geheugen, en met 'collectief ' bedoel ik dan in dat van mijn echtgenote en van mijzelf. Wel opvallend veel fototoestellen waarachter, bij nader toezicht, overzeese mensen bleken schuil te gaan. Zouden die ook een paar jaren terug hier al zijn geweest, en ook hebben moeten vluchten voor de regen ? Twijfelachtig ... Enfin, een min of meer rustig terrasje gevonden langs de kade.
Van daaruit naar het hotelletje dat we op voorhand hadden geboekt: La Fraichette , een paar kilometer buiten Honfleur. Rustig, rustig, gelegen midden de weilanden en met een best te genieten restaurant.
10-06-2007 om 20:15
geschreven door Hercule Poireau
hierbij mijn welgemeende excuses voor het tijdelijk stilvallen van dit blog.
ik heb evenwel een paar verzachtende omstandigheden.
vooreerst ben ik nog altijd bezig met de constructie van een kopie van de chinese muur in opdracht van en buitenlandse jonkvrouwe welke kampt met een walrusprobleem. (cfr vorige berichtgevingen) de oplevering is voorzien tegen 2022.
komt daar bovenop dat ik de kamer van één mijner dochters heb omgebouwd tot bureau en mijn bureau tot een bibliotheek/televisiekamer en dat alles met mijn mastercut 1000 (cfr vorige berichtgeving).
vervolgens heb ik een bijkomende opdracht ontvangen van mijn wederhelft om onze oprit te voorzien van een nieuwe bestrating, hetgeen tot mijn eigen grote verbazing, al voor meer dan de helft is gelukt. nu moet ik er ook bij zeggen dat ik hierbij wel de intellectuele en musculaire hulp heb gekregen van de kleerkast mijner jongste dochter. eerlijkheidshalve moet ik zelf zeggen dat eerder ik hem geholpen heb ...
maar dit heft mij niet belet om zo nu en dan enig teken van leven te geven op een paar andere weblogs. Het gaat namelijk een stuk vlotter om in te spelen op de de anderen geschreven teksten dan er zelf uit de (opgestroopte) mouw te schudden.
ik weet het, dat noemen ze parasiteren ... maar ik zie het eerder als een vorm van symbiose.
tedoeme, ik moet absoluut gaan rusten want ik begin woorden uit te kramen die ik zelf maar half begrijp.
dus: so long, farewell, auf wiederseen, goodbeye. ik neem nu de trapp richting het land van Orpheus.
één vijs, twee vijzen, drie vijzen, ... vier vijze, ... vijf vijz, ... ze
22-05-2007 om 23:32
geschreven door Hercule Poireau
Nu ik mijn emoties terug wat onder controle heb, zal ik proberen verder te gaan met de Alfasaga
De eerste weken rijdt men altijd heel voorzichtig met een wagen , dat is normaal. Maar eenmaal men zowat de gewoonte begint te krijgen, durft men ook al wat vlugger te rijden. Het was ons al opgevallen dat wanneer we met deze Alfa over een verkeersdrempel reden, de voorsteven wel eens de grond durfde te raken. In die mate dat na enige tijd ik een rubber stuk op mijn oprit vond. Bij controle bleek dit ofkomstig te zijn van onderaan de bumper. Geen probleem evenwel, dit ruberen sierstuk was nauwelijks zichtbaar en dus probeerde ik het zelfs niet terug te bevestigen. Nochtans had dit makkelijk gekund, want ik stelde vast dat het gewoon met nietjes was bevestigd ...
Enfin, nog enkele weken later reed mijn echtgenote een inrijlaan van een kliniek binnen waar een soort ezelsrug was aangebracht. Niet dat ze te vlug reed, helemaal niet, maximaal 10km/uur maar toch hoorde ze een tik onderaan de wagen. Niets aan de hand ... tot wanneer ik s'avonds thuis kwam met mijn wagen en bij de op de oprit rijden vaststeldde dat er een zwarte vlek onder de wagen was ...
Jawel, de carter had dus een tik gekregen en lekte.
Naar de garage, 450 euro.
Enkele maande later, in de winter, het had gevroren en gesneeuwd en ditmaal was ik met de alfa op stap, rijd ik in een kleine 'boerenweg'. een baan in zeer slechte staat, met veel putten. En jawel, TIK, carter een lek, 450 euro.
Dan begint men zich toch wel vragen te stellen ... en wat blijkt:
de uitlaat is vooraan bevestigd met een beugel en de vijzen van deze beugel zitten vast in het metaal van de carter. dus: wanneer men onderaan iets raakt, raakt men met die beugel, maar deze geeft dat mooi door aan de vijzen en deze geven dat weer mooi door aan de carter en : bingo.
Dus gevraagd om die beugel te verwijdern want uiteindelijk bleek deze niet echt noodzakelijk te zijn. Sindsdien geen carters meer kapot gereden.
MAAR
na een goed jaar stelde ik vats dat de wagen toch wat minder goed 'trok'. Even laten nakijken ... de schijf van de koppeling vertoonde een gebrek. Koppelingschijf vervangen onder garantie.
Een paar maanden later hoorde ik een piepend geluid bij het starten Even laten nakijken. Startmotor vervangen onder garantie.
Nog enkele maanden later: De deurklink van deur aan de bestuurderszijde doet het niet meer Vervangen onder garantie.
Nog enkele maanden later: Terug dat piepend geluid bij het starten Tweede startmotor vervangen onder garantie.
Nog een paar maanden later: De deurklink aan de passagierszijde doet het niet meer. Vervangen onder garantie.
Inmiddels is de garantieperiode verstreken ...
Daar gaan we weer: De deurklink aan de bestuurderszijde doet het niet meer. Vervangen op eigen kosten.
De passagierszetel vooraan verliest een vijs waardoor de rugleuning wat scheef komt te staan. hersteld op eigen kosten
Het raam aan de passagierszijde hapert. Nog niet hersteld maar ja ...
Een lek in de watreleiding hersteld op eigen kosten
En jawel, daar heb je terug dat pipend geluid bij het starten, dus een derde startmotor. Op eigen kosten
Ik ga nu toch even navraag doen want misschien is er wel zoiets als een getrouwheidskaart met stempels en krijg ik dan bij mijn tiende startmotor een korting.
Maar de vrouw des huizes houdt van haar Romeo ...
Het moet gezegd, het is een zeer comfortabele wagen en hij is echt zeer aangenaam om meer te rijden. Op gebied van wegligging kunnen er veel een puntje aan zuigen. Binnenuitrusting is zeer goed afgewerkt, lederen zetels, geluidsinstallatie van Bose, alles erop en eraan en uiteindelijk goedkoper dan bvb een Toyota van hetzelfde kaliber.
Wij hebben voordien een paar Toyota's gehad en het is waar, deze hebben NOOIT pech. Maar op gebied van rijgedrag is er toch een wereld van verschil. Wij heben het ook niet zo begrepen op de 'deutsche kraftwagens' zoals Opel en VW of zelfs de duurdere Audi of BMW. Zelf rijd ik tot nu toe met een Renault. (maar heb voordien al verscheidene Opel's en een Seat versleten) Heel comfortabel die Renault, maar gelukkiglijk een bedrijfsvoertuig want indien ik alle herstellingen die aan dat voertuig al zijn uitgevoerd zelf had moeten betalen ...
Ik zou dus willen belsuiten met de wijze raad:
een Alfa Romeo is een mooie wagen maar je mag hem niet in huis halen.
27-04-2007 om 23:04
geschreven door Hercule Poireau
De Alfa Romeo mijner halven trouwboek staat weer eens in herstelling ...
Het begon allemaal vijf jaren terug. We kochten toen een Alfa 147 in vervanging van een Toyota Corolla. Het is algemeen geweten dat Toyota NOOIT in panne valt, en wij kunnen dat bevestigen uit ervaring.
Maar ja, het oog wil ook wat en dus gingen we maar voor een italiaan. Prachtig ding, lederen interieur, geluidsinstallatie van Bose, enkel een toscaans lanndschap ontbrak er nog aan.
Maar vanaf dag 1 ging het al verkeerd ...
Ik was welgeteld 4,7 km verwijderd van de garage en prut, prut, prut, de wagen viel stil in het midden van een kruispunt. Bellen naar de garage hielp niet, die hadden blijkbaar direct na mijn vertrek gesloten, of hadden geen zin meer om de telefoon aan te nemen. Geen paniek, Alfa Romeo voorzag een pechbijstand gedurende één jaar, dus even gebeld en een half uurtje later kwam er een enorme vrachtwagen aanrijden. Twee techniekers bekijken de wagen. Conclusie: helemaal niets aan de hand, er zat gewoonweg geen benzine in ... en daar stond ik dan met een ferrrari-rode kop ... Nu kon ik wel aannemen dat men de wagen niet zou leveren met een volle benzinetank maar er mocht dan toch wel genoeg benzine inzitten om tot aan het dichtsbijzijnde benzinestation te geraken, dacht ik zo. Dus, met de vrachtwagen naar een tankstation en, jawel, de motor startte terug zonder enig probleem.
Thuis gekomen moet natuurlijk alles grondig bekeken worden, op alle knopjes geduwd, enz, enz, ... Al gauw had ik het gevoel iets te missen ... Waar was mijn gevarendriehoek, verbandkist en brandblusser ??? Nergens te bekennen.
Dus de dag nadien, s'avonds, terug naar de verkoper om hem te bedanken voor zijn gulheid op gebied van benzine en met de vraag of hij misschien vergeten was de wettelijk verplichte gevarendriehoek, verbandkist en brandblusser in de wagen te deponeren.
Tja, dat van die benzine, dat was de foutje van de leerjongen en wat die 'accesoires' betrof, deze waren niet inbegrepen in de prijs ... Ik dacht zo 'wablief ???' ... men stuurt mij dus bewust op de baan met een voertuig dat niet wettelijk in orde is, want deze drie dingen moeten wel degelijk altijd in een auto aanwezig zijn, en zijn ze er niet riskeert men een boete. Maar strikt genomen had hij wel gelijk, het stond niet vermeld op de bestelbon ... dus ... Geen nood, dan nam ik toch gewoon deze uit mijn Toyota terug ... Neen neen, kon niet, want die wagen was inmiddels al vertrokken ... Ja dat zal wel, de benzinetank van mijn Toyota was ook nog half vol toen ik hem inleverde ! Die zou zeker niet droog vallen ...
Enfin, dus maar een nieuwe gevarendriehoek, verbandkist en brandblusser aangeschaft bij Auto 5.
Enkele weken later w...
de weemoed schiet mij in het hart. ik vrees dat u mij zal moeten aanmoedigen om verder te gaan.
11-04-2007 om 20:47
geschreven door Hercule Poireau
Wie kent niet de Mont Saint Michel ?
Het eiland Bréhat:
We waren er weer eens dringend dringend aan toe: vakantie.
fort europa ...
