We waren er weer eens dringend dringend aan toe: vakantie.
En dus ging het ditmaal richting zuid/zuidwest, zo'n 800km, Bretagne dus.
Kwestie van de tijd te hebben om wat 'in the mood' te komen besloten we om 'in schokskes' naar beneden te rijden.
Eerste halte:
Calais, een goed anderhalf uurtje rijden, wat shoppen bij Marques Avenue en een broodje eten.
Nog een goede twee uurtjes verder:
Honfleur.
Wat is er in godsnaam in Honfleur te zien zal je vragen ... wel, niets eigenlijk behalve een kleine haven omringd met oude huizen waarvan de gevels bedekt zijn met leien.
Alleen, enkele jaren terug waren we daar ook al geweest, maar toen regende het pijpenstelen en wel in die mate dat we toen maar wijselijk besloten om niet uit te stappen.
Maar Honfleur was ergens blijven hangen in ons collectief geheugen, en met 'collectief ' bedoel ik dan in dat van mijn echtgenote en van mijzelf.
Wel opvallend veel fototoestellen waarachter, bij nader toezicht, overzeese mensen bleken schuil te gaan.
Zouden die ook een paar jaren terug hier al zijn geweest, en ook hebben moeten vluchten voor de regen ? Twijfelachtig ...
Enfin, een min of meer rustig terrasje gevonden langs de kade.
Van daaruit naar het hotelletje dat we op voorhand hadden geboekt:
La Fraichette , een paar kilometer buiten Honfleur.
Rustig, rustig, gelegen midden de weilanden en met een best te genieten restaurant.
|
