de overwegingen van een kleine grijze cel welkom mon ami !
laat me je een kopje tisanne inschenken en wat vertellen over de belevenissen van Poireau
05-09-2007
to kak or not to kak.
"Het is vuil in Brussel"
Brussel - Els Ampe en Carla Dejonghe, beiden parlementslid van Open VLD, hebben een wandeling gemaakt door het centrum van Brussel en dat stemt hen niet echt vrolijk. Het gebrek aan netheid in het Brusselse centrum is niet enkel storend voor het zicht en de reuk, het veroorzaakt belangrijke economische schade: het houdt toeristen en kopers weg van horeca en handelszaken, zo menen Dejonghe en Ampe. De stad Brussel is niet echt opgezet met de kritiek.
Eigenlijk is het onbegrijpelijk. Hoe lang wordt er al niet geklaagd over het vuil dat de straten van het centrum van de stad blijft ontsieren? Bij het aantreden van een nieuw schepencollege wordt telkens weer een hoge borst opgezet: Brussel moet en zal netter worden. Maar veel beterschap viel er de jongste decennia niet te bekennen, wie er in het bestuur ook aan zet was. Eén bestuursperiode is er een kleine vooruitgang geboekt, in de jaren negentig, toen Michel Van Roye (Ecolo) schepen van Openbare Netheid was. Zeker de voorbije zes jaar is de toestand er echt niet beter op geworden. En het zou al te makkelijk zijn om voormalig schepen Bertin Mampaka (CDH) alleen de schuld te geven. De kaarten waren al geschud toen hij de fakkel van partijgenoot Georges Dallemagne overnam. Dallemagne wist desgevallend geen betere antwoorden te verzinnen dan: De mensen worden vuiler en hoe meer we schoonmaken, hoe achtelozer ze hun vuil achterlaten.
Maar zelfs al bevat de uitspraak een grond van waarheid, dan is het nog altijd aan de stad om het vuil op te kuisen en vervuilers te straffen. Maar daar wringt volgens Ampe en Dejonghe het schoentje: politici zijn bang zijn om repressief op te treden. Nochtans zijn vuile straten en pleinen de eerste ergernis van burger en handelaar. Maar luidens burgemeester Freddy Thielemans (PS) zou het nu wel menens zijn. Net voor de verkiezingen heeft hij plechtig beloofd dat de stad binnen de twee jaar zichtbaar netter zou zijn en in de wandelgangen van het stadhuis valt te horen dat Thielemans het nog altijd meent. Thielemans partijgenote en schepen van Openbare Netheid Karin Lalieux mag zich zorgen beginnen maken. Over de kritiek van Dejonghe en Ampe liet haar woordvoerder alvast optekenen dat ze verbaasd was. Er is volgens haar begonnen met de uitvoering van het netheidsplan dat in maart van dit jaar werd goedgekeurd. Vanaf september zou er alvast ook meer bestraft worden. Laten we hopen dat Lalieux ook op meer steun van haar collegas in het schepencollege kan rekenen. Meer in ieder geval dan Mampaka destijds. Eén voorbeeld: toen Marie-Paule Mathias, tijdens de vorige bestuursperiode eerst schepen voor Ecolo en dan voor de PS, aangesproken werd over het vuil in haar eigen straat, op haar eigen stoep, luidde het botte antwoord dat netheid niet haar bevoegdheid was (!).
Negatief imago
Lalieux heeft terecht contact opgenomen met staatssecretaris voor Openbare Netheid Emir Kir (PS) en dat is een goede zaak, want Kir werkt aan zestien prioritaire netheidszones in de Vijfhoek alleen. Daarvoor wordt bijkomend personeel aangeworven. Kir is er zich, afgaand op verklaringen in het Brussels parlement in de maand juli van dit jaar, maar al te zeer van bewust hoe negatief het gebrek aan netheid afstraalt op het imago van de hoofdstad. Maar of Kir al dan niet in zijn opdracht slaagt, hangt ook van de stad af. Dat blijkt ook duidelijk uit het dossiertje dat Ampe en Dejonghe hebben samengesteld. Netheid is zoveel meer dan geen vuil papier, hondendrollen, sigarettenpeuken op straat. Netheid is ook de afwezigheid van halfverregende affiches en urinestank. Een duidelijk voorbeeld zijn de tags op de gevels van de panden aan de Lollepotstraat, een zijstraat van de Plattesteen, tussen Anspachlaan en Zuidstraat. Een deel van de huizen is eigendom van de stad Brussel. Je zou toch mogen veronderstellen dat het een stuk eenvoudiger is om de tags van eigen gebouwen te (laten) verwijderen, toch gebeurt dat niet. Nochtans, zo benadrukken Ampe en Dejonghe, heeft de stad Brussel een dienst die op vraag van inwoners gratis tags verwijdert. Begrijpe wie kan. De Open VLD-ers raden de stad ook aan om het stappenplan van de stad Brugge in de strijd tegen tags en graffiti erop na te lezen. Maar ook hier zullen er zonder repressie geen resultaten geboekt worden. Een pand van het OCMW aan de Sint-Goriksstraat dat een paar maanden geleden netjes tagvrij gemaakt werd, is al opnieuw beklad. Frustrerend voor OCMW en de arbeiders die hun werk gedaan hebben.
Daklozen
Ampe en Dejonghe laken ook het gebrek aan openbare toiletten. Een euvel dat daklozenverenigingen al verscheidene keren aangekaart hebben. Maar het zijn niet alleen daklozen (zelfs niet in de eerste plaats) die voor vieze urinegeuren zorgen. De gemeente Schaarbeek toonde nochtans al aan dat een doortastend optreden tegen wildplassers loont.
Ampe en Dejonghe schuwen ook de gevoelige onderwerpen niet, zo verwijzen ze naar handelaars rond het Vossenplein in de Marollen die zich eind juli beklaagden over het vuil dat daklozen achterlaten. Eén citaat: Mensen urineren hier in alle hoeken, maar doen ook hun grote behoefte... Ampe en Dejonghe wijzen erop dat de hoofdstad jaarlijks 20 miljoen euro aan thuislozenbeleid spendeert. Ampe en Dejonghe: Daklozen, bedelaars en clochards moeten geholpen worden in hun strijd... maar ze horen hun rommel niet overal achter te laten.
De conclusie van Ampe en Dejonghe ligt voor de hand: de overheid moet haar werk doen, maar de burger, of hij of zij nu inwoner, pendelaar of toerist is, moet ook zijn verantwoordelijkheid nemen. Laten we hopen dat de stad Brussel (en andere Brusselse gemeenten) de komende jaren niet meer in de federale toptien voorkomt van huishoudens die ontevreden zijn over de netheid.