Een stad naar mijn hart, Leuven.
Eindelijk een plaats waar je nog gewone mensen ziet rondlopen.
Veel rugzakstudenten, die hun hebben en houden aan het versleuren zijn richting kot.
Aan hun blik kan je zien of het al habitués zijn of nog groentjes.
Je hebt er die vastberaden verder lopen met een blik van "pff, t'is tijd dat ik er ben", dat zijn de habitués, en de dan heb je er die tijdens het sleuren toch nog oog hebben voor de winkels met een blik van " oh, hier moet ik ook eens naar de schoenen komen kijken", dat zijn de groentjes.
Je hebt ook nog de midlifecrisisers, die rondlopen met een nostalgische blik van "hier heb ik ook nog ooit in de goot gelegen met een stuk en mijn viool".
Bij het zien voorbijtrekken van de jonge lichting hebben ze wellicht ook nog een andere soort herinneringen, maar die houden ze in hun blik angstvallig verscholen, en dus kan ik mij daar ook niet over uitspreken.
Enfin, Leuven leeft, en dat is goed.
Elke zaterdagvoormiddag is er wel een trouwfeest in het paleis van King Louis, inclusief oldtimer voor de deur. En vermits het voor de deur autovrij is, vallen deze Cubaanse schonen nog meer op.
Je hebt er, courante, marktkramen in de Brusselsestraat en wat brocante op het Layensplein.
Winkels in de Diestsestraat en de Bondgenotenlaan, maar dat weet iedereen wel.
Maar ik kan het mij dan toch weer niet laten om uw aandacht te vestigen op een paar adressen die mij de moeite waard lijken ...
Koffietje ?
Op de hoek van de Grote Markt en de Kortestraat., café de GAMBRINUS, al was het maar voor het interieur.
Ik ga er omdat ik het zo plezierig vindt dat de kelners er voor de iedereen die het wil horen roepen wat je bestelt ...
Eerder een biertje ?
Dan zou ik café MARENGO in de Diestsestraat.aanraden.
Dat is tenminste nog een echte stammenei, zoals een echte stammenei moet zijn.
Knorrende maag ?
Er is een overvloed aan maagvulsel te vinden in Leuven, maar ik zou er uit de massa twee aanraden.
Il Pastaio in de Parijsstraat of, om eens iets anders te doen, de Walvis in de Mechelsestraat (in het stuk dat naar de Vismarkt toeloopt).
Dit laatste lijkt op het eerste gezicht een oververse viswinkel te zijn.
Even moedig zijn en de winkeldeur openen, want het staat niet met zo veel woorden aangegeven dat je er ook kan eten ...
Het oor wil ook wat.
Als je dan toch in de Parijsstraat bent, twee huizen naast Il Pastaio is er een winkeltje dat CD's verkoopt. Geen massa's cd's, zoals in de meeste cd-winkels. Neen, deze mijnheer weet nog perfect wat er in zijn rekken staat en hij is er zelf ook van overtuigd dat wat hij verkoopt de moeite loont.
Hij heeft nog gelijk ook ... ik geraak er telkens weer moeilijk voorbij zonder een schijfje mee te nemen.
Daar sta je dan met je cd ...
Je kan hem op je vinger laten draaien maar dan komt er niet veel muziek uit ... en dus moet je een cd-speler hebben ...
Uit pure verwennerij ga je even naar de vitrine kijken van hi-fi Heremans in de Naamsestraat.
Of beter nog, je gaat binnen en vraagt of je even een kleine demonstratie mag krijgen van luidsprekers, liefst van deze die helemaal achterin de winkel staan.
Nooit had je kunnen vermoeden dat er zoveel klanken op die pas gekochte cd staan !
Akkoord, je bruine zal het wellicht niet aankunnen om dergelijke beestjes in huis te halen, maar toch ... je zal je cd-tje nooit meer met de dezelfde oren bekijken.
|
