de overwegingen van een kleine grijze cel welkom mon ami !
laat me je een kopje tisanne inschenken en wat vertellen over de belevenissen van Poireau
12-10-2007
Theo, zwijgt jongen !!!
De roetmopklacht ener welbepaalde dame doet mij terugdenken aan een incident dat zich jaren geleden voordeed, op het ogenblik dat ikzelf onze dochters naar de lagere school bracht.
Het was een normale eerste schooldag, voor zover een eerste schooldag normaal kan zijn. Veel volk aan de schoolpoort.
Bekenden die mekaar terug zien na de verlofperiode, moeders die enkel hun eigen kind zien of hoogstens een vergelijking willen maken van de kledij, vaders die doen alsof ze niet geëmotioneerd zijn.
En tussen deze vrolijke bende, op een paar meter van mij, Theo.
Nu moet u weten dat Theo de aanvoerder was en nog steeds is, of dat destijds toch al probeerde te zijn, van de plaatselijke pilarenknaagbrigade. Hij dronk allen maar wijwater en het was zelfs niet uitgesloten dat hij thuis een hoogst persoonlijke biechtstoel zou hebben staan. Die Theo dus.
Bij de eerstejaars kinderen was er een meisje van Afrikaanse origine.
De reactie van Theo zal mij altijd bijblijven ... "Zie ne keer, er is nu ook al een chocolatteke bij " !
Ja Theo, er was een chocolatteke bij, inderdaad, en dat kind is inmiddels opgegroeid tot een prachtige praline van Corné !
Wellicht was hij zich zelfs niet bewust van zijn eigen gedachten, en hoe dan ook, wie niet weet, niet beseft dat hij deert ... Ik vermoed dan ook dat hij dit nadien niet heeft ingesproken in het antwoordapparaat van zijn biechtstoel, maar als ik hem later ooit tegen kom op een receptie in de hemel krijgt hij het toch op zijn boterham, met een dikke laag choco !
Reacties op bericht (1)
14-10-2007
Theo's sosie
Ik heb gisteren namiddag met zon specimen oog in oog gestaan. Nou ja, oog in oog is veel gezegd. Hij, imposant zowel in de hoogte als in de breedte, ik ietsje meer dan anderhalve meter en beslist minder dan helft van zijn gewicht. Op het eerste gezicht, meer dan minzaam, die man. Iemand waarvan, ten tijde van de klerikale hoogdagen, werd gezegd je zou hem de communie geven zonder te biechten te gaan. Wel, Poireau de communie heeft Titi hem niet gegeven, wel zijn zaligheid. Hem in zijn blootje gezet -verbaal natuurlijk wat dacht je- ten overstaan van iedereen en op een beschaafde manier. Of het nu een Franse of Spaanse is, hoe koleiriger ik ben, des te beschaafder ik word, geloof het of niet ik stond er zelf versteld van. Roetmoppentaal! De hufter!