Vandaag had ik een opdracht.
Vrouwlief wenste, met enige aandrang, dat het gras nog een laatste maal gemaaid zou worden en als nieuwe man stemde ik daar dus noodgedwongen volmondig mee in.
De herfst in een mooi seizoen, zeker wanneer het, zoals vandaag een beetje een indian summer is.
De bomen verliezen hun bladeren, de hond verliest zijn haar, en ik verlies mijn mijn ijver maar, wat moest zou.
Behalve haar verliest een hond ook nog regelmatig andere dingen.
Ons exemplaar is een kunstzinnig beest.
Het is een levende versie van een cloaca-machine.
Op zich is daar niets vreemd aan, de natuur heeft namelijk ook zijn rechten, maar onze beagle slaagt erin om drollen te produceren die verdacht veel weg hebben van noten, en dit als camouflagetechniek.
Nu moet u ook weten dat wij een notenboom in onze tuin hebben staan ... en dat vrouwlief erop had aangedrongen om, vooraleer het gras te maaien, ook de noten op te rapen.
De combinatie van gevallen bladeren, noten en hondedrollen is, en ik spreek uit ervaring, een af te raden combinatie.
Dus de bladblazer genomen, die volgens de publiciteit, ook zou moeten bladeren opzuigen en vermalen om ze vervolgens te verzamelen in een zak.
Blazen zoveel je maar wil, maar zuigen ... om van vermalen helemaal te zwijgen.
Dat ding vermaalt juist niemendal maar binnen de kortste keren had ik wel een berg nature morte bijeen gewaaid.
En dan kom je aan de notendrollaag of de drolnotenllaag, zoals u verkiest.
Als was ik nog zo op mijn hoede, het onvermijdelijke moest gebeuren ...
miljaarde, miljaarde ...
Ik ben al vlug tot het wijze besluit gekomen dat onze notenboom dit jaar maar een povere opbrengst heeft geleverd, en ben er maar met de grasmaaier over gevlamd.
Een goed en probaat middel om de echte noten van de namaak exemplaren te onderscheiden. Wanneer het kraakt is het een echte.
We zijn nu dus wel in het bezit van een voorraad noten en uit ervaring weet ik dat deze nooit gaan opgegeten worden.
Mocht u dus zin hebben in een voorraadje, ik kan u dit leveren, maar u dient wel te beseffen dat er minstens één vals exemplaar tussen zit.
Je kan het ook opvatten als een driekoningentaart, wie de boon vindt krijgt de kroon !
|
