Een mens moet in zijn leven zoveel mogelijk meegemaakt hebben en dus biedt Poireau sedert enkele jaren, vrijwillig, zijn diensten aan als chauffeur voor een plaatselijk rock festival.
Ja dat zal wel, een veredelde fuif zeker hoor ik je denken ? Toch niet, een echt rock festival met echte artiesten die ook nog echt spelen en kwelen. En ongeveer 10.000 opgepepte jongeren.
Een greepje uit de aanwezige artiesten: Daan, De Mens, The Van Jets, Arid, Admiral Freebee, ...
Zonder publiek zijn artiesten niets en dus ook een greepje uit de aanwezige jongeren: Amélie Van Beneiden, Josianne de dochter van Maree Planchei, Dikke Marcel, Den Toep, Botteke, Jefke Palm, ...
En dan is er de 'tête d'affiche' ...
The Bloodhound Gang.
Waar ze die hebben uitgehaald weet ik niet, voor mij zijn het totaal onbekenden, maar blijkbaar kennen de jongeren deze mafketels wel.
Enfin , de heren, als je ze zo mag noemen, komen aan met hun hoogstpersoonlijke tour-bus en duiken vervolgens in hun loge. Zo nu en dan komt er eentje naar buiten met zijn colaflesje in de hand. Sloef sloef, de wereld kan mij gestolen worden, burrrp, yeah man ! Dat noemen ze dan 'cool' veronderstel ik ... Ze hebben ook een geëxiteerde Pipi Langkous mee die wanneer het uur der waarheid nadert steeds meer gaat lijken op een los geschoten elastiek. Ze vliegt langs alle kanten. Dat ding staat geen minuut meer stil. Ik wilde haar nog een Lexotanneke aanbieden maar ze heeft blijkbaar haar eigen bollekes mee.
Pas één minuut voor ze 'op' moeten springt bij de heren ook hun thermostaat aan ...
En dan komt er een treezebees de aankondiging doen ... Ze zwiert met een backstage-pasje en de helft van de tent gaat uit zijn bol, de andere helft blijken de jongens te zijn. ... Ik stond er bij en ik keer er naar ... moesten de dames eens weten wat een hoop dweilen het zijn ...
Treezebees moet natuurlijk een keuze maken tussen de huppelende meiskes. Vindt ze er niet beter op dan te roepen: (dixit) "de eerste die haar tetten laat zien, krijgt de backstage-pas" !!! En joepla, daar gaan enkele T-shirts omhoog, en vanaf het podium heeft men een oninneembaar zicht over berg en dal. Moesten hun moeders dat weten, ze zouden er misschien ook willen staan. Een jong ding krijgt het zo begeerde blauwe bandje toegestopt ...
En dan komt hij op, het beest, the man, de one and only spierbundel, met de wijsvinger en de pink van de rechter hand hoog opgestoken en gevolgd door de andere woefjes van de meute.
En daar gaan we dan ... vlam vlam op zijn gitaar ... rookpluimen ... spektakel dus. Naar mijn bescheiden mening meer spek dan spektakel, maar allé, het oog wil ook wat nietwaar.
Zo naar het einde toe van het optreden vindt de boedhond het ook nodig om zijn bloedworst te tonen. Straffer nog, hij maakt een ketting vast aan zijn piercing en trekt met zijn oelewapper een trolley voort. Een lege wel te verstaan ... had ik het geweten dat hij dat ging doen, had ik met plezier een betonblokske of twee in die trolley gestopt, kwestie van een vergelijkende studie te doen over het begrip rekbaarheid van de mannelijkheid.
Optreden gedaan, al de woefjes in de bus, en rijden maar.
Ik heb winnende Erica niet meer gezien backstage ... Waarschijnlijk zit dat kind nu nog ergens te wenen met haar blauw bandje in haar hand.
|